"เห้ย~เห้ย~ วันนี้ก็ไม่ร้องไห้เลยว่ะ"

"นั่นดิ อย่างงี้กูยิ่งอยากเห็นมันทำหน้าเศร้าแล้วคลานเข่ามากราบเลย"ชายหนุ่มอายุ18 สามคนทำหน้าเซ็งเมื่อมีสิ่งที่ไม่ได้ตามต้องการ

"ช่วยไม่ได้...วันนี้เป็นกระสอบทรายของกูต่อไปแล้วกันว่ะ"คิมที่เป็นหัวหน้ากลุ่มพูดขึ้นก่อนใช้มือชกไปที่หน้าสวยของคนร่างสูงโปร่งพอๆกันที่ตอนนี้แทบจะนอนราบไปกับพื้น คนโดนชกเลือดค่อยๆไหลตามมุมปากแต่สีหน้าเรียบนิ่งไม่ไหวติงแต่อย่างใด ทำเอาคนชกไม่สบอารมณ์

"เห้ยไอ้มอส ไอ้นิว วันนี้คงต้องจัดหนักๆละ"คิมหันไปส่งสายตาบอกเพื่อน'พวกมึงก็มาเล่นกับกูดิ'ไปบอกมอสกับนิว มอสเดินไปหยิบกระเป๋าของเปียวที่ตอนนี้โดนคิมกับนิวกระทืบไปโยนลงอ่างล้างหน้าแล้วเปิดน้ำทำให้กระเป๋าที่มีหนังสืออยู่เปียกไปหมด ทำไปได้!

.

.

.

"วันนี้พอแค่นี้แหละ ไม่สนุกอ่ะ"สิ้นสุดคำพูดของคิมทั้งสามเดินออกจากห้องน้ำโรงเรียนทิ้งคนเจ็บตัวสภาพไม่สู้ดีไว้คนเดียว

"เห้อ..."เปียวถอนหายเนือยๆหยิบกระเป๋าที่เปียกน้ำพยุงตัวเองออกจากห้องน้ำและกลับบ้าน..เมื่อจัดการกับกระเป๋าที่เปียกน้ำเสร็จก็อาบน้ำทำแผลแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มไม่นานน้ำสีใสก็ไหลอาบแก้ม เปียวที่ทุกคนรู้จักไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น อดทนเก่ง โดนอะไรก็ไม่ปริปากสักคำ

เป็นแบบนี้เพราะเขานั้นไม่มีญาติเลย พ่อแม่เสียไปตั้งแต่ยังเล็กเหลือไว้ก็แค่เงินที่สามารถอยู่กินได้เกือบทั้งชีวิต แต่ถึงตอบโต้คนที่ทำร้ายเราก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เปียวรู้ตัวดีว่าสู้เขาไม่ได้ทั้งกำลังทั้งฐานะทางบ้าน เผลอๆถ้าเขาทำตัวมีปัญหาคงโดนไล่ออกจากโรงเรียน ยังไงเปียวก็เจอพวกมันก่อกวนมาทั้งชีวิตแค่นี้จะเป็นอะไรไปอดทนอีกแค่ปีเดียวใน

น้ำตาพรั่งพรูออกมาไม่มีท่าทีจะหยุด..เขาผิดอะไรถึงได้ชอบรังแกเขานัก...แต่ถึงอย่างนั้นเปียวก็ไม่เคยร้องไห้อ้อนวอนอะไรกับพวกคิมแบบนั้น..คงเพราะเจ้าพวกนั่นมันยิ่งสนุกกว่าเดิมมั้ง เห็นไอ้คิมมันพูดบ่อยๆว่าอย่าเห็นเขาร้องไห้อ้อนวอนเหมือนพวกหมาขี้แพ้จนตรอก..

.

.

.

"พวกมึง...คือกูว่า"คิมพูดเสียงขาดหายไม่มั่นใจแบบที่เคยเป็น

"ไรวะคิม"มอสเอ่ยถามเพื่อนสนิทขณะที่นิวนั่งเล่นเกมส์อย่างไม่สนใจอะไร

"คือกู..กู..เอิ่มม"

"อะไรวะไอ้นี่"มอสชักจะทนไม่ไหวกันคนที่พูดจาไม่ปกติของเพื่อนสนิท

"คือ..กูว่ากูชอบเปียว"คิมพูดออกมาหน้าตาจริงจังไม่มีเล่นเลยสักนิดทำเอานิวที่เล่นเกมอยู่หูผึ่งร้องห๊ะกันไปเลยทีเดียว

"ห้ะ! เดี๋ยวๆๆๆๆ! เราแกล้งเปียวมาตลอดแล้วมึงไปชอบเปียวได้ไง ไอ้เปียวมันคงเกลียดเราเข้ากระดูกดำแล้ว"ก็จริงที่ไอ้นิวว่า เปียวคงเกลียดเรามาก มากขนาดที่ไม่อยากอยู่ร่วมโลก แล้วจะทำไงได้ล่ะเขาชอบเปียวไปแล้ว ไม่รู้ทำไมเขาถึงได้ใจสั่นกับเปียว

"กูไม่รู้แต่กูชอบมันจริงๆ กูอยากดูแลมันไม่รู้ทำไมแต่อยากให้มันให้อภัยกูสักนิดก็ได้"คิมพูดเสียงแผ่วทำเอาเพื่อนทั้งสองไปไม่เป็น ไอ้คิมมันบ้าไปแล้วทำกับเค้าไว้ขนาดนั้นไปชอบเค้า เป็นอะไรที่ไม่มีทางเป็นไปได้สุดๆ

"แม่ง...อันนี้พวกกูไม่รู้จะช่วยยังไงดีมันไม่เหมือนสาวน้อยที่มึงเคยจีบแต่เป็นเปียวที่มึงแกล้งมาตลอดอ่ะดิ"

บอกตามตรงกูไม่มั่นใจเลยว่าจะเชียร์ให้เพื่อนคบกับคนที่เราทำร้ายมาตลอดได้มั้ย ในใจนึงเปียวมันน่าสงสารถ้าคบกับไอ้คิมคงแทบอยากตาย...แต่อีกใจนึงก็อยากให้เพื่อนสมหวัง

"เห้อเป็นปัญหาที่คิดไม่ออกจริงๆว่ากูต้องเริ่มแก้จากตรงไหน..."

เปียวล็อคประตูบ้านก่อนจะเดินไปโรงเรียนระหว่างทางดันเจอคนจ้องเขม่นเขาอยู่อีก ใช่แล้วเปียวไม่ได้โดนแค่พวกคิมแกล้งในแต่ละวันแต่เปียวโดนพวกที่คิดว่าตัวเองเก่งแกล้งอีก..แค่พวกที่คิดว่าถ้าไอ้นี่เป็นเบ๊คนอื่นแกล้งไปคงไม่เป็นไร

"เห้ยหยุดก่อนดิ มาเล่นด้วยกันก่อนมั้ยวะเปียว"มือหนากอดคอเปียวพรางกระชากให้อีกคนนั้นตามไปโดยดี

ทำไมเจอแต่เรื่องแบบนี้ในชีวิต...

"พวกมึงทำอะไร!"ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายอยู่ๆไอ้คิมก็โผล่มาผลักไอ้คนที่จะพาเขาไปและตะหวาดดังลั่น..พวกที่นั่งอยู่แถวนั้นถึงกับเหวอไปไม่เป็นไม่คิดว่าไอ้คิมจะมาดุที่พวกมันรังแกเบ๊มันมั้ง?

"เปล่าหนิ แค่จะชวนเปียวมันมาเล่นเกมส์ด้วยกันแค่นั้นเอง"ไม่รอช้าปากพวกมันรีบแถทันควันมองหน้ากันเลิ่กลัก

"พวกมึงจำไว้นะ ใครยุ่งกับไอ้นี่มึงเจอกูแน่"คิมเอ็ดพวกมันนิดหน่อยแล้วมองหน้าพวกมันแบบ'ของกูอย่าแตะ'เหมือนมีคำติดไว้กลางหน้าผากและลากผมออกไปจากตรงนั้น

"เป็นไรป่ะ.."คำที่ไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ยินจากปากไอ้คิม

มันผีเข้าป่ะเนี่ยอยู่ๆถึงมาดีกับเค้า หรือเป็นการแกล้งกันแบบใหม่นะ

เปียวเพียงส่ายหัวเล็กน้อยเป็นการบอกว่าไม่ และปัดมือคิมออกก่อนจะเดินออกไป

เครื่องหมายคำถามถาถมมาเต็มหัว 'เป็นไรป่ะ..เป็นไรป่ะ..เป็นไรป่ะ..'อยู่ดีๆอะไรไปสิงไอ้คิมวะ คิดไปก็เปล่าประโยชน์เพราะจะหาความแน่นอนจากไอ้คุณคิมไม่ได้สักนิด

.

.

.

ช่วงนี้ไอ้คิมดูแปลกไปมากนอกจากจะดูแลอย่างดียังเหมือนจะถนอมเขามากด้วยเปียวถึงกับงงกับการกระทำของคนอีกคน

"เปียวกูเอาขนมมาให้อ่ะ"ไม่ทันไรคิมก็ขยับตัวลุกยื่นถุงขนมให้

"ไม่.."คำตอบห้วนๆสั้นๆของเปียวทำให้คนตรงหน้าหยุดการกระทำ..ไอ้คิมมันแปก!

"เคงั้นวันนี้ไปกินเหล้ากันแทนดีป่ะ"

"ไม่เอา"น้ำเสียงปฏิเสธทำทีไม่มีท่าทีตอบรับแต่อย่างใด ไม่รู้ไอ้คิมบ้าหรือปัญญาอ่อนคนตรงหน้ามาทำดีด้วยไม่กี่วันคงกลับไปเป็นเหมือนเดิม

"อืมก็ได้"แล้วทำไมไอ้คิมมันทำหน้าหมาหงอยตกใจหนักมาก สงสัยมันประสาทกลับละมั้งเนี่ย

"งั้นขอไปเที่ยวบ้านมึง"ห้ะห้ะห้ะ..อะไรของมันเนี่ย

"มึงจะมาเที่ยวบ้านกูเพื่อ"เออมันจะมาเที่ยวบ้านกูทำไมเนี่ย

"แค่อยากไป..."

"คิมกูว่าเดี๋ยวนี้ทำไมมึงทำตัวแปลกๆนะ...หรือมึงกำลังแกล้งกู?"ผมถามออกไปตามตรง ผมว่าไอ้คิมมันแปลกๆจริงมากอะไรเนี่ย

"กูไม่ได้แกล้งนะ..."จะว่าไงดีสีหน้ามันโครตจริงจัง...

อ้าวอยู่ดีๆก็เดินออกไปซะงั้น...!?

"คิมมึงแดกเยอะเกินไปละ~"เสียงไอ้นิวพูดเฉื่อยๆคำพูดที่มันเตือนคนอื่นแต่ไม่ดูตัวเอง

"ชั่งแม่งดิวันนี้วันศุกร์ มึงบอกกูไม่ดูสภาพตัวเอง"คิมว่ากลับทันที พร้อมท่าทางของนิวที่เหมือนจะสลบเหมือดไป ส่วนไอ้มอสก็เช่นกัน...พูดไม่ทันขาดคำพวกมันก็สลบไปจริงๆ

คิมจ้างคนไปส่งพวกเพื่อนสองคนที่บ้านก็จะนั่งดื่มต่ออยู่พักใหญ่

ในสมองคิมตอนนี้มีแต่หน้าเปียวปรากฎให้เห็น..ทำไมไอ้เปียวโง่จังวะคนจีบยังไม่เข้าใจ! หรือว่าเขาต้องบอกมันตรงๆ..อืม ไม่นานสุราออกฤทธิ์เขาลุกพรวดพราดเซไปมา ก็คนมันเมา

เมื่อหอบสังขารที่ดูไม่ได้มายังรถเขาก็เหยียบไปบ้านเปียวเลยกะจะไปสารภาพรัก...

.

.

.

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แกร๊ก

เมื่อเคาะประตูไปไม่นานคนในห้องก็โผล่หน้าออกมาแง้มประตูดูเล็กน้อย

"คิม...? อึก..กลิ่นเหล้า..."เขาไม่รู้ว่ามันมาทำไมแต่สภาพโครตดูไม่ได้ เหมือนหมาขอข้าว...

"เปียว..กูเอ่อ..กูชอบมึง! " อ้าว..เล่นเอาเปียวไปไม่เป็นยืนสตั้นไปไม่เป็นอยู่ทำไมเป็นงี้

"ห้ะ..."ตอนนี้เปียวก็ยังอึ้งหนักมากที่มันมาพูดอะไรแบบนี้ด้วย..ถึงมันจะมาบอกชอบก็เหอะแต่มันก็เคยทำร้ายเขานะ..ถึงตอนนี้มันจะเริ่มมาดีด้วยก็ไม่ใช่ว่าเขาจะต้องชอบ...

ไม่ช้าคิมผลักตัวเขาเข้ามาในห้องพร้อมปิดประตูทันที

ในความคิดเปียวตอนนี้รู้สึกอันตรายสุดๆ หลับตาปี๋ไม่กล้าสบตาเสียด้วย ใบหน้าที่เคยเรียบนิ่งตอนนี้ฉายแววชัดว่าหวาดกลัวคนตรงหน้ามากแค่ไหน

คิมผลักอีกคนชิดกำแพงและพรมจูบที่แสนอ่อนโยนแบบไม่เคยมีให้ใครมาก่อน เขาถอนจูบแล้วจับหน้าเปียวให้มองตรงมาทางเค้า หน้าของทั้งสองใกล้ชิดติดกัน เปียวที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนได้แต่ยืนนิ่งๆ

"เปียวฟังกูนะ..กูชอบมึงกูรักมึง กูหวงมึง ไม่ชอบให้ใครแตะตัวมึง เพราะกูชอบมึงไงเข้าใจมั้ย"สีหน้าจริงจังของคิมยิ่งทำให้เปียวสับสนตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูกแล้วตัวเขาแทบขยับไม่ได้รู้สึกแขนขาไม่ทำงานเสียเลย

คิมไม่รอคำตอบจากเปียว ด้วยออกฤทธิ์สุราทำให้เขามีความอยากมากกว่าปกติ..คิมซุกไซร้ต้นคอสีขาว พร้อมมือไม้ทีอยู่ไม่นิ่งจับหน้าอกจับสะโพกของอีกคนและบีบคลึงเล็กน้อย คนโดนกระทำนั้นเข่าทรุดลงทันที อยากปฏิเสธแต่แรงเขาสู้อีกคนไม่ได้ ได้แต่บอกให้อีกคนหยุดการกระทำ ซึ่งคิมตอนนี้นั้นไม่ฟังเขาแล้ว

ตัวของเปียวนั่งติดกำแพงให้อีกคนซุกไซร้ตนไปมาอยู่อย่างนั่นเพราะตอนนี้เขาก็เริ่มมีอารมณ์กับคนตรงหน้าที่ปลุกเร้า คิมสัมผัสไปแทบทุกสัดส่วนของเค้าลูบไล้ไปทั้งตัว คนถูกกระทำเสียวซ่านไปหมดตัวเขาตอนนี้ถูกไอ้คิมที่เกลียดนักหนาครอบครองไปทั้งตัว

โลมเลียจนพอประมาณคิมก็อุ้มเขาไปที่เตียง โยนตัวเปียวลงแล้วคร่อมทันทีไม่ให้อีกคนได้ตั้งตัวเขาก็สัมผัสไปตรงนั้นของอีกคน เปียวหน้าแดงก่ำความต้องการพุ่งสูงถึงเกลียดแต่ปฏิเสธไม่ได้ ตอนนี้เขาระทวยไปหมดแล้ว ไม่นานนักคิมถอดเสื้อผ้าของเขาและตัวเองออกหมด

"อื้ออ.."เสียงที่คิมยิ่งฟังก็ยิ่งอารมณ์พุ่งสูง เขาคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว อยากเห็นอีกฝ่ายนอนครางอยู่ใต้ร่างของเขา...

ร่างกายไปไวกว่าความคิดคิมจับขาทั้งสองข้างของเปียวถ่างออกไม่รีรออะไรสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของเปียวทันที เปียวที่โดนเช่นนั้นกระตุกเกร็งไปทั้งตัวเกิดมาไม่คิดจะแตะต้องทางข้างหลังนั่น

"โอ้ย! เจ็บ..อื้อ ไอ้คิมอย่าทำ"ความรู้สึกคับแน่นและอึดอัดจากข้างล่างหน้าของเปียวตอนนี้แฝงไปด้วยความเจ็บเต็มเปี่ยมต่างกับอีกคนที่ดูสุขสม

"เสียงมึงน่าเอาน่ะกูชอบ"คิมชักนิ้วเข้าออกช้าๆก่อนค่อยๆเร่งจังหวะ

"อึก..คิด..คิดว่าตัวเองนิ้วเล็กรึไง อ๊ะ!"พูดไม่ทันขาดคำคิมค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปเพิ่มจากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสามชักเข้าออก

"ฮื่อ!ไม่เอาแล้ว.."

"แต่ตอดนิ้วกูโครตดีเลยนี่หว่า.."ช่องทางของเปียวตอดรัดนิ้วของคิมเป็นอย่างดีคิมชักนิ้วสองสามทีก่อนถอนนิ้วออกมาแล้วเอาของตัวเองจ่อช่องทางสีสวยนั่น เปียวกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่เพราะไอ้นั่นของคิมมันเกือบเท่าแขนแค่นิ้วไอ้คิมก็ทำเขาเจ็บแล้วแต่ไอ้นั่นมันจะขนาดไหน!

"คิมอย่า..กูไม่เคย..."ร่างกายคนใต้ร่างสั่นระริกเหมือนลูกแมวตกน้ำแต่คิมนั้นยกยิ้มออกมา

"งั้นกูก็เป็นคนแรก"คิมยิ้มอย่างร่าเริงแต่เปียวตอนนี้กลัวจนใจแทบหลุด

"สบายใจได้เพราะเป็นครั้งแรกกูจะทำเบาๆ"ไอ้คิมตัวดีสอดของตัวเองเข้ามาในช่องทางของอีกฝ่ายได้ไม่ถึงครึ่ง ทันใดก็โดนชกอย่างจังๆที่หน้า

ผัวะ

"ฮึก..กู..บอกว่าไม่เอาไง"ร่างที่บอบบางของเปียวสั่นเทาอย่างหวาดกลัวน้ำตาไหลอาบแก้ม เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้และไม่อยากทำด้วย...

"แรงมีแค่นี้"ถึงเปียวชกแรงเท่าไหนแต่ยังมีรอยยิ้มเยาะบนหน้าของคิมปรากฎอยู่

"ไรวะลูกแมวแสนเชื่องทำไมเกรี้ยวกราดขนาดนี้"มือของคิมรวบมือของเปียวขึ้นไว้เหนือหัวอีกคนทำอะไรไม่ได้เริ่มรับรู้ได้ถึงชะตากรรมตัวเอง

ขณะนั้นก็สอดของตัวเองเข้าไปจนสุด เปียวตอนนี้ครางไม่ได้ศัพท์ไม่ได้ภาษาดิ้นเร่าด้วยความเจ็บและอึดอัดข้างล่าง เพราะคงหุนหันสอดเข้าจนสุดแถมเป็นครั้งแรก..รู้สึกเหมือนช่องทางมันฉีก..

"โอ้ยย..ฮื่ออเจ็บ ฮึก เจ็บ!"เปียวร้องลั่นห้องทันที คิมปล่อยมือไปจับสะโพกของเปียว ตอนนี้ตัวทั้งสองเชื่อมติดกันแบบสมบูรณ์ คิมก็ค่อยๆขยับเอวช้าๆ พอได้ที่ก็เริ่มกระแทกเป็นจังหวะ

"อื้ออ อ๊ะ เจ็บ..คิม เบาหน่อย ฮื่ออ"

"ซี้ดด..ดีมากเปียว กูเสียวkวยมาก"บงเบาอะไรไม่รู้จักไหนตอนแรกบอกจะทำเบาๆตอนนี้กลับกระหน่ำซอยเข้าออกถี่ๆ เปียวตอนนี้หมดแรงจะต่อต้านเขาทำได้แค่นอนครางให้ไอ้คิมเอาจนมันหนำใจ

"อื้มม อ๋า..เบาหน่อย"เปียวทำได้เพียงบอกให้อีกคนผ่อนปรนให้แต่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องยากมาก

"ที่รักก็มีอารมณ์ร่วมด้วยเหมือนกันนี่นา"คิมพูดเย้าหยอกอีกคนที่นอนครางเสียงกระเส่า ตอนความเจ็บของเปียวปนเปกับความเสียวไปแล้ว

"อ๊าา.. พูดมากจะเอาก็ทำไปอย่ากวน อ๊าา อื้มม"เปียวตอนนี้ยอมรับชะตากรรมตัวเองไปเป็นที่เรียบร้อย ถ้ามันปลุกเร้าเขาขนาดนี้ก็เอากับมันเลยแล้วกัน!

"ดี!ให้มันได้งี้ที่รักของกู จะเย็ดจนพรุนเลย"

"อ่ะ อ๋าาา มึงอ๊าา..กูบอกให้เบา.."

พั่บๆๆๆๆๆๆ~

.

.

.

"เปียวลูก..มันเบาไม่ได้แร้ว•^•"