ตอนที่8 คำถาม(1)

[คฤหาสน์ซาคามากิ]

ตึก

"รถจอดหน้าประตู"

ปึง "ประตูได้เปิดออก"

ยุย:ออ เรย์จิซังไม่ลงก่อนหรอค่ะ?

เรย์จิ:ไม่หรอกครับ เชิญคุณก่อนเลย

ยุย:(แปลกแหะวันนี้ ปกติทุกทีจะตัวเองจะขอลงก่อน ทำไมวันนี้ถึง..)

ยุย:ออ เรย์จิซังมีอะไรรึเปล่าค่ะ? "ยุยถามเรย์จิด้วยเสียงนุ่มนวลและสีหน้าค่อนข้างสงสัย"

เรย์จิ:ไม่หรอกครับ

ยุย:งั้นหรอค่ะ

"ยุยลงจากรถ"

[ทางเดิน]

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

ุยุย:(วันนี้มีงานเลี้ยงมื้อค่ำ แล้วตอนนี้ก็กี่โมงเนี่ย)

"ยุยเปิดมือถือดูนาฬิกา"

ตึก ตึก ตึก ตึก

ยุย:(อืม~ ตอนนี้เวลา 16:00)

ตึก ตึก

ยุย:(งั้นเราจะทำอะไรดีน่ะ ระหว่างรอ)

ตึก ตึก ตึก

ยุย:(อืท ดูตารางดีกว่า~)

"ุยุยเปิดดูตาราง"

ยุย:(วันนี้ว่างแหะ)

ยุย:(งั้นวันนี้ออกกำลังกาย ประมาณ 2ซม. แล้วก็ดูไอ้)

(ดู ตาราง)

"ยุยเปิดดูแอป"

ยุย:(ตารางวันนี้มีใน welcome เรื่องนั้น..นี่ กลิ่นวายมา)"ยุยยิ้มแก้มชี่ออกมา"

ยุย:(แล้วก็เรื่องนั้น ในcomico)*เอาชื่อแอปมาจริงๆน่ะค่ะ*

ยุย:(เอาล่ะ!! เราต้องให้ได้!!)

ตึก ตึก

ยุย:(หือ หือ หือ หือ) "หลังตอนยุยต้องนัดแล้ว ยุยเดินลั้นลากลับที่ห้องไปเพื่อเปลี่ยนชุดออกกำลังกาย"

[หน้าประตู]

ตึก ตึก

ฟึบ "ยุยหมัดเชือกรองเท้า"

****ยุย****:(อื้มเอาล่ะ ไฟท์โตะ) ตึก ตึก

"ยุยลุก"

?:อึหึ ฮือ บิทช์จัง~

ยุย:(ฮ่า เสียงหลอนๆแบบนี้)"ยุยรู้สึกหลอนๆจากไปทาง"

"ยุยหันไปทางต้นเสียง"

ยุย:มีอะไรหรอ ไรโตะคุง~

ไรโตะ:หืมเปล่าหรอกน่ะ~ บิทช์จัง

ยุย:(งั้นหรอ)

บิทช์จัง~ ตอนนี้จะทำอะไรอยู่หรอ~

ยุย:เราจะออกกำลังกายน่ะ

ไรโตะ:เห~ ออกกำลังกายบ่อยจัง~

ยุย:อื้มเราต้องรักษาหุ่นตัวเองด้วยล่ะ เพราะว่าค่อนข้างกินเยอะ~ อึหึ

แต่ว่าผมมีการออกกำลังหายแบบไหมน่ะ~

ยุย:อะไรหรอ?

อึหึ "ไรโตะตาเปล่งแสง"

ไรโตะ:งั้นก็ตามผมมาสิ~ รับรองสนุกกว่าออกกำลังอีกน่ะ

ยุย:(ไอ้สายตาเมื่อกี้นี้)

ุยุย:ไม่ดีกว่า เพราะเราไม่ว่างแล้วล่ะ~ หลังออกกำลังกายเราลงกิจกรรมอย่างอื่นแล้วล่ะ~ ขอโทษด้วยน่ะไว้คราวหน้าล่ะกัน~ อึหึ "ยุยยิ้มออกมา"

ุยุย:(ต่อให้จะคราวไหนๆก็ไม่ทั้งนั้น สายตาแกมันฟ้อง ไม่มีทาง!!)

ุยุย:(และอีกอย่างอย่ามาบังอาจแย่งความสุขฉัน!! อุสาห์มีเวลามาเปย์ความสุขตัวเองแล้ว ไม่มีทาง!!)

ุยุย:งั้นเราไปล่ะ ~ "ยุยกำลังจะไปวิ่ง"

ไรโตะ:แล้วบิทช์จัง~ พรุ่มนี้มีงานอะไรไหม?

เรียนหรอ? ถามทำไมล่ะ? "ยุยถามไรโตะ"

ไรโตะ:เปล่าหรอก~ "ไรโตะตอบยุยด้วยเสียงสูง"

ยุย:(เปล่าหรอก~ แล้วเสียงแกทำไมสูงจัง~)

ยุย:อื้ม~ ไม่มีน่ะ นอกจากมีเรียนอยู่ทำไมล่ะ

ไรโตะ:งั้นหรอ~ ดีจัง~ วันพรุ่งนี้ผมก็มีเรียนอยู่เหมือนกันล่ะ~

ยุย:(ดีกับผีน่ะสิ!!)

ยุย:งะ...งั้นหรอ "ยุยฝืนยิ้มหน่อยๆ"

ยุย:เราไปล่ะ

หลังวิ่ง

[ห้องยุย]

ตึก ตึก ตึก ตึก ฟึ่บ "ยุยฟุบลงกับที่นอน"

ุยุย:(ไอ้บ้านั้น)

ยุย:(พรุ่งนี้มีเรียนกับมันหรอเนี่ย~)

ยุย:(แต่ว่าแปลกๆน่ะ)

ยุย:(หมอนั้น ถึงดูทะเล้น หื่นๆจิตๆ)

ุยุย:(แต่หน้าไอ้หมอนั้นมันก็ต้องหน้าแดงหน่อยๆ สิ นี่ไม่มีเลย~)

ยุย:(มีอยู่สองอย่างเป็นไปได้คือ เรื่องหื่นจริงๆ กับเรื่องอยากแอบถาม)

ยุย:(แต่คิดมากไปก็ไม่ดี พรุ่งรู้ดีกว่า~ เอาล่ะถึงเวลาช่วงความสุขของเราแล้ว!!!)

วันต่อมา

ไรโตะ:ฮึก เห!! ใครน่ะ ตึก ตึก

?:หือๆ หือ อึก

"ไรโตะตกใจกับสิ่งที่เห็น"

ฟึ่บ "ไรโตะสะดุ้งออกมาขณะที่หลับอยู่"

ไรโตะ:(นี่ผมฝันอีกแล้วหรอเนี่ย)

?:มีอะไรหรอค่ะ ท่านไรโตะ? "เสียงสาวมช้ที่นอนอยู่ด้านข้างและกุมมือของไรโตะ"

ไรโตะ:เปล่าหรอกน่ะ~ฟึ่บ "ไรโตะตอบสาวใช้ที่นอนอยู่ด้านข้างและลุก" {OoO นอนอยู่ด้านข้าง!!}

ฟึ่บ"ไรโตะสวมเสื้อ"

ท่านไรโตะจะไปไหนหรอค่ะ

ไรโตะ:อื้ม~วันนี้ผมมีเรียนมหาลัยน่ะ

สาวใช้:งั้นหรอค่ะ! ถ้างั้นท่านไรโตะไปดีมาดีน่ะค่ะ!!

ุไรโตะ:อื้ม ขอบคุณน่า~ "ไรโตะยิ้มออกมา"

[ในรถ]

ยุย:(ดูท่าทางเราจะคิดผิดไปแหะ)

"ยุยหลอบมองไปที่ไรโตะที่นั่งด้านขวามือของยุย"

ไรโตะขะเยิบเข้ามาหายุย"

ยุย:ออ ไรโตะคุง

ไรโตะ:หืม?

ยุย:ช่วยขะเยิบออกไปได้ไหม?

ไรโตะ:ทำไมล่ะ?

ยุย:คือเราไม่มีพื้นที่ให้นั่งแล้วน่ะ~

ไรโตะ:หืม? "เหลือบมองยุยท่อนล่าง"อ่าโทษโทษทีน่ะ~

"จากนั้นก็เงียบไป"

"ไรโตะมองยุย"

ไรโตะ:บิทช์จัง~ วันนี้ใส่กางเกงสิน่ะ ~

ุยุย:อื้ม! ก็อยากใส่บ้างน่ะ(หึ ไม่มีอะไรหรอก แค่ระวังแก!! "ยุยใส่กางเกงขายาว"

ไรโตะ:บิทช์จัง~ เนี่ยพอดูดีๆ แล้วหุ่นดีจังน่ะ~ "ไรโตะมองยุยที่ลำตัวและขา"

ุยุย:อ้อ อื้ม เราออกกำลังกายน่ะเลยหุ่นดีน่ะ "ยุยตอบอย่างอั้มอึ้ง"

ไรโตะแต่ก็ดีอีกทีบิทช์จังเองก็หน้าตาไม่ใช่แค่โครงหน้าน่ารักอย่างเดียวหน้าเองก็สะสวยด้วยนี่น่า~ *อันนี้แอดหมายถึงว่าโครงหน้าได้ทั้งน่ารัก ทั้งสวย*

ยุย:ฮึก อืม ขอบคุณน่ะไรโตะคุง~

นี่ๆ เคยมีแฟนรึยัง~ ล่ะ บิทช์จัง~

"ุยุยที่ได้ยินคำถามของไรโตะตกใจ"

ยุย:เอ๋

ยุย:ทะ..ทำไมถึงได้ถามล่ะ "ยุยถามไรโตะต่อย่างเสียงสั่นแลพกุมเสื้อ"

ไรโตะ:เพราะว่าหน้าตาสะสวยอย่างบิทช์จังแล้ว~ ยังไงต้องเคยมีแฟนมาก่อนเลย~ ไรโตะมองอย่างจริงตัง

ยุย:...... "ยุยนิ่งกับคำถามของไรโตะ"

ไรโตะ:(นิ่งเลย~)

ปิ้ง

A:เราเป็นแฟนกันไหม? ยุย

ยุย:เอ๋!! จะดีหรอค่ะพี่(---)? ยุยที่ให้เป็นแฟนน่ะ กับพี่น่ะ!!

A:อื้มดีสิ พี่สัญญาว่าจะและไม่มีใครและดูแลยุยอย่างดีเลยน่ะ "เด็กชายยิ้มออกมา"

ุยุย:พี่ทำอย่างงี้กับยุยได้ยังไง!!

A:ยังไง!! มันก็เรื่องของฉันที่มีสิทธิ!! ส่วนยุยยังไงก็ต้องฟังพี่!!

ยุย:ฮึก "เสียงฟันกัดทน"อย่างให้ยุยต้องหมดความอดทนของพี่น่ะ.. "สายตาเอาจริงมองแรง"

ตึก ตึก "เดินกลับไป"

(หลังนึก)

"หลังที่ยุยนิ่งกับคำตอบของไรโตะ"

ไรโตะ:(เอาล่ะ เจอคำถามนี้เค้าไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นน่ะ~ บิทช์จัง~)

ยุย:อื้ม~ เราไม่เคยมีน่ะ อ่ะน่ะ "ยุยตอบไรโตะด้วยรอยยิ้มที่แอบเศร้า"

ไรโตะ:หืม? งั้นหรอ~

"เสียงหยุดรถ"

ยุย:อืม ดูท่าทางถึงแล้ว งั้นเราขอลงก่อนน่ะ~ ไว้เจอกันหลังเลิกเรียน~

"ยุยลงจากรถ"

"ระหว่างที่ยุยลงจากรถไรโตะมองยุย"

ไรโตะ:เฮ่อ~

"ย้อนความ"

ุB:อึก ตูบ

C:อึกอ่า~ แรงอีกสิ~ พี่(-----)

A:อื้มได้สิ พี่จะทำอย่างดีเลยน่ะ รับรอง

C:แล้วพี่(---) แม่นั้นล่ะ~

A:เรื่องนั้นช่างมันสิ!! พี่ไม่สนใจ(---)แล้ว ยังไง(---)ก็เป็นแค่..ของตาย

B:(หือ!!)

ุB::(อึก หือ)

(ทำไมถึงต้องทำกับเราแบบนี้ด้วย หือ หือหืออึก)

หลังนึก

ไรโตะ:เธอเนี่ยสุดท้ายก็เลือกโกหกออกมาหรอเนี่ย

[อาคารเรียน]

"ระหว่างเดิน"

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

ไรโตะ:สุดท้ายบิทช์จัง~ ก็โกหกผมแล้วก็ไปดื้อๆ ไ"รโตะกำลังเดอนไปพึมพัมไป พร้อมสายตาที่ค่อนข้าง.."

ตูบ!!

ไรโตะ:อ่ะ!!

?:นี่นายนะมองไปทางไหนกัน? "ไรโตะชนกับสาวผมสีขาว"

ไรโตะ:(กลิ่นนี้มันเหมือนเจอมหาลัย)

เห นายหน่ะได้ยินที่ฉันพูดไหม...อึก!!"สาวผมสีขาวที่กำลังตะโกนพูดไรโตะก็หยุด"

ชิ!! จากนั้นก็กระเดาะชิ้นและเดินไป"

****ไรโตะ****:(อะไรนั้นน่ะ)

[ตัดมาที่ยุย]

ยุย:(เฮ่อ อยู่เจ้าหมอนั้น)

ตึกทตึก ตึก

(อยู่ๆ ก็ถามยิงเรื่องแปลก)

ตึก ตึก ตึก

ยุย:(แล้วทำไมถึงได้ถามอะไรแบบนั้นด้วย)

ุุตึก ตึก ตึก

ยุย:(แต่เราก็ไม่ได้ขอกอะไรนี่)

ยุย:(หรือว่า ตอนนั้น....!)

ยุย:(ตอนนั้นเราได้ยินมอนิเตอร์ข่าวเแย่ๆ เราก็ประชด เจ้าบ้านั้นถามว่ามีอะไร เราเองก็ตอบเปล่าแล้วก็เดอนหนี แล้วเจ้าบ้านั้นอยู่ๆก็จับแขนเรา)"ยุยครำครวญคิดเห็นการ"

ยุย:(สงสัยคงเป็นตอนนั้น แต่ยังไงก็ไม่น่าจะนานถึงขนาดนี้นี่ เพราะตอนนั้นเราโมโหมากแล้วเผลอไปถ่ายทอดความทรงจำ แต่ยังไงก็ไม่น่าจะนานถึงขนาดนี้นี่ เรามันจะมีผลข้างเคียงที่จะทำให้แค่ 2-3วันก็หายไปแล้ว แต่นี่ก็เดือนครึ่งแล้วน่ะ? ทำไมถึงได้..)

ติ้งๆๆ

ยุย:หืม นั้นเบอร์ของเจ๊นี่

ยุย:ฮาโหล~ มีอะไรค่ะเจ๊

ผู้จัดการ:ยุนจัง~คือพอดีมีงาน...

[คฤหาสน์ซาคามากิ]

เอี๊ยด~

ตึกตึก ตึก ตึก

"หลังเลิกเรียน เวลา 13:00"

ตึ๋งตึง

ไรโตะ:หืม? บิทช์จังส่งเมลมาละ

"ยุยส่งเมล"

ยุย:โทษทีนะ เรามีงานด่วนไรโตะคุง~ กลับก่อนได้เลยน่ะ

by ยุย

บิทช์จัง~ ทำไมทั้งๆที่บอกว่าไม่มีงานมีเรียนนี่

[ตัดมาที่ยุย]

ยุย:(เอาล่ะ)

ผู้จัดการ: ยุนจัง~ มาแล้วสิน่ะ

ยุย:ค่ะ

ผู้จัดการ:ต้องขอโทษษด้วยน่ะที่ให้มากระทันหันน่ะ

ุยุย:(อ่า~ อีกแล้ว~ หรอเนี่ย แต่ก็ช่างเถอะ เพราะเราเองก็มีเรื่องเครียดเหมือนกัน)

ผู้จัดการ:เอาล่ะ งั้นมาทำงานน่ะ

ยุย:ค่ะ เจ๊~

ยุย:แล้ววันนี้มีงานด่วนอะไรค่ะ

ผู้จัดการ:คือถ่ายแบบคู่กับโควจังจร้า~

ยุย:เอ๋ โควคุงหรอค่ะ

ผู้จัดการ:อ่ะ ต้องขอโทษด้วยน่ะจ๊ะ ที่ไม่ได้บอกเลย

ยุย:ไม่เป็นไรค่ะ

ยุย:แล้วธีมคือ.

ผู้จัดการ:อ้อ เรื่องนั้นธีมชุดเดรสกับสูทคู่กันจร้า~

งั้นหรอค่ะ แล้วใครเป็นคน~ ดูแลค่ะ

ผู้จัดการ:อ่ะ.. เรื่องนั้น ...

ฟึ่บ ตึก

ชินณวัฒน์:สวัสดีครับ "ชินณวัฒน์ทักทายภาษาไทยกับยุย"

ุยุย:อ่ะ..คือ..สวัสดีค่ะ คุณชินณวัฒน์ "ยุยทักทายตอบภาษาไทยกลับ"

ชินณวัฒน์:แหม~ นึกไม่ถึงว่าคุณจะมาด้วยนะครับ

ยุย:ค่ะ นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าคุณเป็นคนนัดตารางด่วนๆน่ะค่ะ

ชินณวัฒน์:หึ ต้องขอโทษด้วนน่ะครับ

ยุย:ค่ะ

ุ?:ยุยจัง

ชินณวัฒน์:หืม?

ยุย:อ้าว โควคุง~

ชินณวัฒน์:มาแล้วหรอ มุคามิ

****โคว****:ครับ

ชินณวัฒน์:หึ เอาล่ะถ้างั้น...ไปเปลี่ยนขุด

ยุย

กระโปรงยาวกว่านี้หน่อย

โคว

หืม?

โคว:อึก

ุยุย:มีอะไรรึเปล่า?

ชินณวัฒน์:เอ้าล่ะถ้างั้นเริ่มถ่ายได้~

ระหว่างถ่าย

แชะ

แชะ

ช่างกล้อง:ยิ้มกว่านี้หน่อยครับ

แชะ

ช่างกล้อง:อ่ะครับ

"โควมองยุย"

แชะ

แชะ

"ระหว่างพัก"

โคว:เอ็มเนโกะจัง...

หืมมีอะไรหรอ?

อ่ะ โควหันหน้าไปทางอื่น"

ผู้กำกับดูแลภาพ:อ้าว!! หมดเวลาพักแล้ว สตาฟฟ์

ยุย:ดูท่าทางต้องไปล่ะ อึหึ "ยุยยิ้ม"

โคว:อึก

ระหว่างที่จะถ่าย

แชะ แชะ

ผู้กำกับ:แต่งหน้าเสร็จรึยัง?

สตาฟฟ์:ใกล้แล้วค่ะ!!

หลังแต่หน้าเสร็จ

ฮึก

"แต่งหน้าอ่อนๆ แต่ปากสีแดง"

ชินณวัฒน์:โห (หน้าใช้ได้เลยนี่)

สตาฟฟ์(1):เว้า ตอนแต่งหน้าจัดไป ก็ดูสวยจัง~

สตาฟฟ์(2):นั้นสิ ดูสวยดูแพงเลยล่ะ~

สตาฟฟ์(1):ถ้าฉันสวยแบบนี้ คงมีแฟนได้ไม่อยากเลย!!

สตาฟฟ์(2):นั้นสิ

โคว:(ดแฟนหรอ?)

"จาหนั้นก็ถ่ายต่อ"

แช แชะ

"หลังถ่ายเสร็จ"

ยุยนั่งพัก

อ้า~ เอ็มเนโกะจัง?

อะไรหรอ? โควคุง~

อ่า~ "โควหันหน้าไปทางอื่น" ถามตรงไปน่ะ ไม่อายหรอ?

ยุย:อ้อ ชุดหรอ?

อะ..อื้ม "โควอั้มอึ้ง"

ยุย:ไม่เลย

เหะ? ทำไมล่ะ?

ยุย:อื้ม~ ตอนอยู่ไทยเราเองก็ถ่ายรูปตัวเองแบบนี้แล้วลงในพวกแอปในออนไลน์อะน่ะ

โคว:เห? ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ?

ยุย:อื้ม~ ก็ถ้าไมลงรูปที่เป็นแนวนี้บ้าง พวกแฟนที่ไทยบางคนก็จะยึด ว่าเป็นแนวเด็กๆ แล้วเวลาถ่ายละครก็จะมีดราม่าเพราะมีแฟนคลับที่ยึดติดน่ะ

โคว:ดราม่า?

ุยุย:เลยต้องลงรูปแนวเซ็กซี่บ้าง? แนวดูผู้ใหญ่บ้าง ไม่งั้นเดี๋ยวจะง้องแง๊งก้องแก๊งกระดิ่งแมวไปในสายตาแฟนคลับ แต่เราก็ไม่ได้ลงเยอะอะไรขนาดนั้น ถ้า10รูปคงประมาณ 1หรือ2รูป แค่นั้นแหละ ยุย"ตอบด้วยเสียงอดกเล่นๆ และมองสายตาไปทางที่โคว"

โคว:งั้นหรอ~

โคว:(มิน่าละ ทำไมถึงได้ไม่อายเลย~)

งั้นเราไปเปลี่ยนชุดล่ะ

"ยุยเดิน"

[ห้องแต่งตัว]

ตึก

ไรโตะ:บิทช์จัง~ เหมือนเคยมีแฟนมาก่อนเลยล่ะ

ุยุย:(แฟนหรอ?)

ยุย:(เฮ้ย~ แค่คิดก็อึกอัดแหะ)

(รีบเปลี่ยนชุดดีกว่า~)

เอี๊ยด~

"หลังเปลี่ยนชุด"

ตึกตึก

อึก

————————————————————

ผู้เขียน

กว่าเขียนเสร็จได้อีกตอน ตอนนี้อาจจะงงเหนื่อยน่ะค่ะ ชื่อตอนกับเนื้อหาไม่ก็ขอโทษด้วยน่ะค่ะ เพราะตอนนี้ค่อนข้างตันมากๆ งั้นก็จบกันแค่นี้น่ะค่ะ bye

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***