ตอนที่6 ได้เป็นนางเอก

ตึก ตึก ตึก ตึก

ยุย: วันนี้ออกกำลังกาย

ตึก ตึก

หน้าประตู

ยุย:กี่นาทีน่า~

ปึ้ง" เสียงปิดประตู"

ตึกตึกตึกตึก

ยุย:ฮา ฮ่า ฮา ฮ่า"เสียงหอบ"

"เสียงดนตรีจากมือถือระหว่างวิ่ง"

[หลังวิ่ง]

ยุย:(อื้ม~ หลังได้วิ่งนี่ดีจริงๆ)

ยุย:(เอาล่ะ เราไปทำงานล่ะ)

[บริษัท]

ผู้จัดการ:ยุนจัง~ ภาษาไทย

ยุย:อ้าว~ สวัสดีค่ะ เจ๊~ พูดภาษาไทยกลับ

วันนี้มีงานอะไรบ้างค่ะ~

ผู้จัดการ:ก็มี งานพากย์เสียง งานถ่ายแบบจร้า

ยุย:หรอค่ะ งั้นก็เริ่มเลยค่ะ!!

ผู้จัดการ: ok จร้า~

[สถานที่พากย์เสียง]

ระหว่างพากย์

เอาล่ะ หนีไม่รอดแล้ว!! แกน่ะ!!

คนพากย์:นะ.....นี่มัน!!

ยุย:เลเซอร์บีม!!!

ตุ้ม!!

คนพากย์:อ๊าก!!!

ฝากไว้ก่อนเถอะ!!

?:เอาล่ะ คัด "เสียงปริศนาพูดออกมา"

ผู้กำกับเสียง:เลิกได้!!

ยุย:อื้ม ~อ่า~ ''ยุยยืดเส้นยืดสาย"

ผู้จัดการ:เยี่ยมเลยจร้า ยุนจัง~

ยุย:ขอบคุณคะ

?:เก่งจังเลยน่ะ~

ยุย:ค่ะ? "ยุยหันไปทางต้นเสียง"

?:เธอเนี่ย นอกจากมีความสามารถด้านแสดงแล้ว ยังมีความสามารถด้านพากย์เสียงอีก "คนที่พากย์เสียงกับยุยชม"

ยุย:แหม~ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ

ตึก ตึก

ผู้กำกับไม่ถ่อมตนหรอกน่ะ เธอน่ะเก่งจริงๆ โคโมริ

ยุย:งั้นหรอค่ะ

?:รู้ไหมว่าเธอน่ะ ตอนพากย์เสียงเธอน่ะ สามารถดึงความเป็นตัวละครออกมาให้ธรรมชาติได้อย่างดีเลยล่ะ

ยุย:ขอบคุณมากค่ะ ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนน่ะค่ะ

ผู้กำกับ:อ่า ไว้มีงานพากย์อีกมาร่วมงานกันอีกน่ะ โคโมริ

ยุย:ค่า~ ผู้กำกับ

[สถานที่ถ่ายแบบ]

?:มาแล้วกันแล้วสิน่ะ!!

ยุย:สวัสดีค่ะ ผู้กำกับ"ยุยก้มหน้าทุกทาย"

ผู้กำกับ:แหม~ ไม่ได้เจอกันตอนที่ถ่ายแบบโฆษณาเลยน่ะ

ยุย:ค่ะ นั้นสิน่ะค่ะ(ทีตอนนั้นยังดูถูกอยู่เลย พอเห็นความสามารถปุ๊บ เปลี่ยนเลยนะ)

ยุย:(หืม?)

"ยุยเหลือบมองคนที่ยืนอยู่ถ่ายแบบ"

ยุย:(นั้นมัน จู ฮายีนี่)

จู ฮายีใส่ ชุดสีบานเย็น

ฮายี:(ฮึก หือ แม่นางอ่อนดักดื่นไร้ความสามารถนี่)

ยุย;(หว่า!! แจ้แล้วยังใส่ชุดสะท้อนแสงอีก)

ฮายี:(หึ ฉันนำล่ะ เธอไม่ชนะฉันได้หรอก!! ยัยผู้หญิงถนัดแต่.... ขายอวัยวะทาง....เพศ ไร้สมอง!){แหม~ฮายี พูดถึงตัวเองรึเปล่า}

"ฮายีได้มองยุยอย่างเยอะเย้ย"

ฮึก "ยุยที่สัมผัสสายตาเยอะเย้ย"

(อืม ช่างมันเถอะ ถือทำทานให้สัมภเวสีล่ะกัน ตามหลักพุทธศาสนา)"ยุยยิ้มกลับ ด้วยสายตรเหยียดเช่นกัน"

ฮายี:(ฮึก!! -ีนี่แอบหลอกด่า!!) "ฮานี้ที่รู้สิ่งยุยสื่อออกมาในในแม้ไม่รู้ว่าพูดอะไร แต่สายมันสื่อว่าเยียด"

ช่างภาพ:เอาล่ะครับ เสร็จแล้วครับ

สตาฟฟ์:เชิญทางนี้ค่ะ

ฮายี:ออ รู้แล้วไม่ต้องพูด!!

"ฮายีที่พูดแบบนั้นสตาฟฟ์ทำหน้าไม่พอใจ"

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก "ฮายีเดินออกมาจากที่ถ่ายแบบด้วยบิดตัวไปทางด้านข้างยุยและกลับไปที่นั่งนักแสดง ซึ่งมีภาพมอนิเตอร์อยู่ด้านหน้า"

สตาฟฟ์:เอาล่ะ ถ้างั้นโคโมริซัง เชิญที่ห้องแต่งตัวเลยนะค่ะ

ยุย:อ้อ ค่ะ

[ห้องแต่งตัว]

สตาฟฟ์งั้นเดี๋ยวฉันไปเอาชุดมาน่ะค่ะ

ยุย:ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ "ยุยก้มตัวลง"

"สตาฟฟ์เดินไปเอาชุด"

?:เอ็มเนโกะจัง "มีเสียงปริศนาพูดข้างหู"

ยุย:หืม หึ ยุยหัน มีอะไรหรอโควคุง~ "ยุยหันกลับไปทางต้นเสียงข้างหู"

โคว:ไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่~ คิดถึงจัง~

ยุย:อื้ม! เราเองก็คิดถึงเหมือนกัน

โคว:ว่าแต่ทำไมถึงได้มาที่นี้ล่ะ

ยุย:เรามาถ่ายแบบน่ะ~

โคว:เค้าเองก็เหมือนกัน

ยุย:เอ๋ ถ่ายแบบด้วยหรอ?

โคว:อื้ม!!

งั้นหรอ "ยุยยิ้ม"

"โควมอง"

โคว:แล้วเอ็มเนโกะจัง~ หายไปไหนมาหรอ? ทำไมถึงได้ไม่มาเลยล่ะ

ยุย:พอดีมีปัญหานิดหน่อยเลยไม่ได้ทำงาน~ น่ะ

โคว:เห~ แล้วเรื่องอะไรล่ะ

ยุย:อืม ~ "ยุยยังเล"

สตาฟฟ์:อ่ะ ชุดมาแล้วค่ะ

อ้อค่ะ

สตาฟฟ์:อ้าว โควคุงมาแล้วสิน่ะ

โคว:สวัสดีคร้าบ~

สตาฟฟ์:งั้นรอจรงนี้ก่อนน่ะ เดี๋ยวเอามาให้

สตาฟฟ์กลับไปเอาชุดของโควอีกครั้ง

ยุย:งั้นเราไปล่ะ~

หลังจากสวมชุด

ชุดนี้กระโปรงยาวถึงหัวเข่านะค่ะ~

รองเท้า

โคว/ฮายี:อึก

โคว:(เอ็มเนโกะจังสวมชุดนี้แล้วน่ารักมาก)

A:เว้าโคโมริเนี่ยใสแล้วดูน่ารักแหะ "สตาฟฟ์ชายพูดออกมาด้านข้างมอนิเตอร์ ที่มีฮายีอยู่"

B:นั้นสิ

ฮายี:(อึก ยัยนั้น!!) "ฮายีพูดไม่พอใจหลังจาดที่คนในกลุ่มสตาฟฟ์ชาย"

ตึก ตึก ยุนจังแต่งชุดเสร็จรึยัง~ มีบุคคลที่ 3ปรากฎตัวออกมา

ยุย:เสร็จแล้วค่ะ~

ผู้จัดการ:สวยมากเลยยุนจัง ภาษาญี่ปุ่น

ผู้จัดการ:งั้นไปถ่ายแบบกันน่ะ

ยุย:ค่ะ

หลังจากนั้นก็เริ่มถ่ายแบบ

แชะ แชะ แชะ "เสียงถ่ายกล้อง"

ตากล้อง:ยิ้มกว่านี้อีกครับ

แชะ

ตากล้อง:ยิ้มหวานๆกว่านี้หน่อยครับ

แชะ

ตากล้อง:เยี่ยม

"ยุยโพสต์ท่าที่สวยหวาน"

โคว:(เอ็มเนโกะจัง ยิ้มน่ารักจัง~) "โควมีใบหน้าที่น่าแดงหน่อยๆ"

ผู้กำกับ:คัด

ยุย:(ฟูว์)

ผู้กำกับ:พามุคามิไปเปลี่ยนชุด

สตาฟฟ์:ค่ะ โควคุง

โคว:คร้าบ~

ตึก ตึก ตึก ตึก

"สตาฟฟ์พาโควไปห้องแต่งตัว"

ชุดโคว~ ค่ะ~

ผู้กำกับ:เอาถ้างั้นเริ่มถ่ายได้

"เสียงผู้กำกับพูดและได้เริ่มถ่าย"

แชะ แชะ

ยุย:(เห~ โควคุงเวลาถ่ายรูปเองก็ดูเท่ดีน่ะ ถึงแม้ไม่ใช่สเปกเท่าไร่ก็เถอะ แต่ถ้าเป็นมายุก็ไม่แน่..)

ตากล้อง:เฉียงกว่านี้อีกครับ

แชะ

ผู้กำกับ:พาโคโมริไปเปลี่ยนชุด

ค่ะ

โคโมริซังค่ะ

ยุย:อ้อ ค่ะ ตาฉันแล้วสินะค่ะ

"สตาฟฟ์พายุยไปห้องแต่งตัว"

{และนี่คือชุดยุยจังจร้า~}

รองเท้าตามนี้นะค่ะ

ไม่มีโทรศัพท์

โคว:อึก

A:เว้าสวยสุดๆเลย

B:นั้นสิดูแพงไปเลย

ฮายี: กึก

ผู้กำกับ:เอาถ้างั้น เริ่มถ่ายได้

ยุย:ค่ะ

แชะ แชะ

"จือปาก

ตากล้อง:จือปากครับ

A:โห~ ใส่แล้วดูเซ็กซี่มากเลย "สตาฟฟ์ชาย"

B:พอๆกับ ฮายี

ฮายี:(ชิ!!)

ฮายี:สตาฟฟ์!!

ทุกคนในห้อง:หืม?

"ทุกคนมองไปทางต้นเสียง"

สตาฟฟ์:ค่ะ!

ฮายี:พาฉันไปแต่งตัว!!

สตาฟฟ์:คะ..ค่ะ "สตาฟฟ์ฟหญิงที่ยุยและโควนะค่ะ"

ฮายี:เร็วสิ!!! "ฮายีเรียกสตาฟฟ์ด้วยเสียงตะคอก"

สตาฟฟ์:ค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ "สตาฟฟ์พาฮายีไปห้องแต่งตัว"

"ฮายีหายไป"

A:ไร้มารยาท

B:นั้นสิ

A:กริยาไม่มีเลย แต่ก็นะหน้าที่เรายังต้องดูแลแม่นี้นี่

B:ก็คงงั้น

แปะ แปะ

ผู้จัดการ:อ้าว! อย่ามัวแต่คุย ทำงานได้แล้ว!!

ยุย:ตากล้องค่ะ ถ่ายต่อเลยค่ะ "ยุยบอกตากล้องให้ถ่ายต่อ"

ตากล้อง:ครับ "ตากล้องขานรับต่อ"

แชะ แชะ

"ตึก มีบุคคลมาอีก"

?:(โห~ สีหน้าใช่ได้เลยนี่~ หึ) "บุคคลมองและยิ้มออกมา"

ตัดมาที่โคว"

แชะ

โคว:(เอ็มเนโกะจัง ถ่ายรูปเซ็กซี่ ชุดก่อนดูวัยเดียวกัน เด็กหน่อยๆ แต่ชุดนี้ดูเป็นผู้ใหญ่เลยแหะ)

แชะ

"หลังถ่ายเสร็จ"

ตากล้อง:เสร็จแล้วครับ โคโมริซัง

ยุย:ค่ะ

(ฟูว์)

ยุนจัง น้ำจร้า

ยุย:ขอบคุณค่ะ

ตึก ตึก ตึก

"ระหว่างยุยเดิน"

ตูบ!!

ยุย:อ่ะ

ฮายี:โทษทีนะ พื้นที่นี่มันแคบ "ฮายีชนแรงยุยล้มและพูดเน้นเสียงคำท้ายพร้อมสายตาเหยียด~"

ยุย:(หืม!!) "ยุยของขึ้นในใจ"

ยุยจัง!! ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก "โคววิ่งมาช่วย"

เสียงหอบ

โคว:ไม่เป็นอะไรไหม?

ยุย:ไม่เป็นไรหรอก "ยุยตอบที่มาช่วยด้วยเสียงเก็บโมโห"

โคว:(ไม่เป็นไรหรอ? แต่สายตานี่)

"โควช่วยประคอง"

ผู้จัดการ:หืม! เมื่อกี้นี้จงใจชนนี่!! "ผู้จัดการวิ่งตามมาพร้อมพูด"

ยุย:ค่ะ

โคว:หืม?

ผู้จัดการ:ถ้าไม่เห็นแก่ผู้คน เจ๊ตบมัน!เลือดซิบแน่!!!" "ผู้จัดการพูดด้วยโมโหแทนยุย" ยุยและผู้จัดการภาษาไทย

ยุย:นั้นสิค่ะ ถ้ายังไม่เห็นหัว! คนอื่นๆ ยุยตบมัน!!

โคว:(ไม่รู้ว่าคุยอะไรกัน แต่คงเดือดน่าดู) "โควใช่พลังอ่านใจ อ่านใจผู้จัดการและยุย"

ผู้จัดการ:เอาล่ะ ช่างมันเถอะ!! งั้นเรารีบไปเปลี่ยนชุด!! กันเถอะ

ยุย:ค่ะ

[หลังเปลี่ยนชุด]

ยุย:ขอบคุณมาเลยนะค่ะ "ยุยก็ขอบคุณ'

ผู้กำกับ:ไม่เป็นไร 55555หรอก

?:โห~ นี่หรอ คนที่ถ่ายแบบวันนี้น่ะ

ฮายี:(คนๆนั้น!!)

ยุย:หืม? "ยุยหันหลังไปทางต้นเสียง"

ฮายี:(คนนั้นผู้กำกับละคร ชินนะวะ วะนะกู)

A:คนนั้นคือชินนาวะ วะนะกูนี่ ผู้กำกับละครเรื่องรักเสน่ห์

B:ใช่ๆ คนนั้นได้ยินว่าแสดงละครแบบแนวประหลาดๆ แต่ดังต่างประเทศล่ะ

โคว:(ประหลาดๆ)

ตึก ตึก ตึก ตึก

?:โห~ นี้หรอ

"มีชายปรากฏตัวสวมชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม ผมทรงเรียบดวงตาดีดำผมสีดำ"

ผู้กำกับ:สวัสดีครับ!! คือ ชินวะนะซัง มาทำอะไรที่นี้ครับ!!

ยุย:(โห ขนาดทำให้ผู้กำกับหยิ่งยังพูดดีด้วยไม่ใช่ ธรรมดาๆ)

?:อ้อ พอดีลองมาหาดูนักแสดงเรื่องใหม่ของฉันน่ะ

ทุกคนยกเว้น:(นักแสดงเรื่องใหม่!!) "ทุกคนในห้องถ่ายแบบตกใจกันยกเว้นยุย"

?:หึ ตึก ตึก "ชายสวมสูทได้มาทางพวกฮายี"

ฮายี:แหม~ ขอบคุณละ....

ตึก ตึก ตึก ฟึ่บ

ฮายี:นะ

?:สวัสดีครับ

"ชายสวมชุดสูทสีน้ำเงินเดินผ่านฮายีและมาทักทายยุย"

{แหกไหมล่ะ555}

ยุย:สะ.....สวัสดีค่ะ "ยุยตอบอ้ำอึ้ง"

?:แหม ตัวจริงสวยนะครับ

ยุย:คะ ขอบคุณค่ะ

?:ผมชื่อว่า ชินณวัฒน์ วัลณกูล ครับ "ภาษาไทย"

ยุย:(เอ๋ ภาษาไทย) "ยุยตกใจกับคำแนะนำตัวของเค้า"

ยุย:สวัสดีค่ะ ยุย โคโมริ ค่ะ "ยุยเลยแนะนำตัวเป็นภาษาไทย"

ชินณวัฒน์:คุณเนี่ยพูดภาษาไทยได้ตามที่ผมคาดไว้แล้ว ตั้งแต่ตอนถ่ายรูป

ยุย:งะ...งั้นหรอค่ะ

ชินณวัฒน์:ถ้างั้นไม่ต้องพูดอะไรมากมาย "ภาษาญี่ปุ่น"

ชินณวัฒน์:ผมขอให้คุณเป็นนางเอกในละครของผมครับ

ยุย:ค่ะ!!

ทุกคน:เอ๋?

เอ๋!!!!!!

ฮายี:(อึก ทำไม!! ถึงเป็นยัยนั้น!!)

โคว:(เอ็มเนโกะจังเป็นนางเอกหรอ? กับผู้กำกับชื่อดัง)

A:ว๊ายคิดว่าเค้าเอาตัวเองเป็นนาง แต่..

B:เค้าเอาโคโมริ ยุย เป็นนางเอก ไม่ใช่เธอสักหน่อย

A:น่าไม่อาย~

ฮายี:(อึก กล้าดียังไง!!! ที่ดีกว่าฉัน!!)

"ยุยมองมาที่ฮายี"

ยุย:ออ ถ้างั้น ฉันขอดูรายละเอียดก่อนได้ไหมค่ะ พอดีกว่ายังไม่ได้เห็นเนื้อหาน่ะค่ะ

ชินวัฒน์:อ่ะ ได้สิ

ยุย:ขอบคุณค่ะ

ชินวัฒน์:ถ้างั้นเดี๋ยวจะส่งทางผู้จัดการ แล้วใครเป็นผู้จัดการ? "ชินวัฒน์ยิ้มออกมา"

—————————————————————

ผู้เขียน

55555 กว่าจะเขียนเสร็จเหนื่อย เป็นไงมั่งค่ะตอนนี้ได้เห็นสภาพหน้าแหก เอ้ย!! เก็บเศษหน้าเค้า ตอนหน้าจะเป็นยังไงฝากติดตามตอนต่อไปนะค่ะ~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***