“ร้านรับซ่อมความพัง (แต่ไม่รับประกันความปกติ)”
ในตรอกแคบๆ ที่แอปแผนที่ไม่เคยพาใครมา มีร้านหนึ่งตั้งอยู่ ป้ายไม้เก่าเอียงนิดๆ เขียนด้วยลายมือว่า “ซ่อมทุกอย่างที่ชีวิตทำพัง” คิว—เด็กหนุ่มธรรมดาแบบธรรมดาจนโลกไม่จำเป็นต้องจำ ยืนจ้องป้ายอยู่นาน ไม่ใช่เ
1
1
ร้านรับซ่อมชีวิต (เปิดเฉพาะคนที่คิดว่าตัวเองไร้ค่า)
ในเมืองที่ทุกอย่างเร่งรีบ มีตึกสูงกว่าเมฆ มีผู้คนมากกว่าดวงดาว แต่กลับไม่มีใครมองตากัน “ภีม” เป็นหนึ่งในคนพวกนั้น เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ด ผู้มีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่ง คือ การทำทุกอย่างพัง สอบตก โดนเปรีย
1
1
“วันที่ผมเห็นอนาคต…ผ่านกระจกห้องน้ำโรงเรียน”
ผมชื่อ ภาคิน เด็ก ม.ปลายธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่สิ่งพิเศษที่สุดในชีวิตคือ —สอบตกคณิต —นั่งหลังห้อง —และโดนครูเรียกชื่อผิดเป็นประจำ ถ้าชีวิตเป็นมังงะ ผมน่าจะเป็นตัวประกอบที่เดินผ่านฉากแล้วไม่มีใครจำหน้าได้
1
1
“ผมแค่จะมาส่งการบ้าน…แต่ดันช่วยโลกไว้เฉย”
เรื่องย่อ ในวันที่ “คีย์” เด็ก ม.ต้น ธรรมดา ๆ ลืมส่งการบ้านวิชาฟิสิกส์ เขาไม่รู้เลยว่า…กระดาษ A4 ใบนั้น คือ คู่มือปิดประตูมิติวันสิ้นโลก เนื้อเรื่อง คีย์ยืนหอบอยู่หน้าห้อง 3/7 เสียงกริ่งหมดคาบดังไปเ
1
1