ตอนที่ 4 ยั่วโมโห

"จากเมื่อ 3 ปีก่อน ภาพรวมของอาณาจักร มีการพัฒนา ไปแล้วในหลายด้านตามหลักการสร้างเมืองใหม่ในหลายอาณาจักรบนโลกนี้ตามหลักของความเป็นจริงต้องใช้ระยะเวลานานถึง 50 ปีกว่าจะออกมาเป็นรูปเป็นร่างได้ โดยการสร้างเมืองส่วนมากจะต้องอาศัยประชากรเป็นส่วนใหญ่ยิ่งมากก็ยิ่งสร้างโครงสร้างพื้นฐานได้เร็ว รวมทั้งจะต้องคำนึงถึงหลักภูมิศาสตร์ที่เหมาะสมแหล่งน้ำแหล่งอาหารและทรัพยากร"

แต่มีอยู่ผู้หนึ่งที่แหกกฎเหล่านั้นทั้งหมดนางสร้างทุกอย่างขึ้นตามกฎเกณฑ์ของนางโดยไม่ได้คำนึงถึงกฎเกณฑ์ของธรรมชาติใน 3 ปีที่ผ่านมานี้มีสิ่งปลูกสร้างผุดขึ้นมาอย่างกับดอกเห็ดประชากรมากกว่าหมื่นคนเดินยั้วเยี้ยเต็มไปหมดภายในเมืองแห่งใหม่ที่กำลังก่อรากสร้างฐาน แต่นั่นกลับไม่ใช่ประชากรของคนในเมืองนี้แต่กลับเป็นเพียงแค่เหล่าทาสจากเผ่าพันธุ์ปีศาจที่ถูกเกณฑ์มาตามคำสั่งของจอมราชาปีศาจเพื่อชดใช้ค่าปฏิกรสงครามให้กับโนเบียร์ตามการเรียกร้องของนาง

มีเพียงแต่เหล่าผู้คุมทาสฝีมือดีเท่านั้นที่โนเบียร์ส่งมาดูแลควบคุมการทำงานของพวกทาสปีศาจ แหล่งอาหารที่หาเลี้ยงประชากรที่มากมายขนาดนี้โดยไม่ขาดแคลนมีเพียงแค่เหล่าประชากรสายพันธุ์ใหม่ภายในอาณาจักรแอมเบียร์นี้เท่านั้นที่เป็นผู้หยิบยื่นส่งอาหารให้แก่พวกปีศาจ พวกเขาเหล่านั้นนับตั้งแต่ได้ร่างใหม่ก็ถูกโนเบียร์ส่งให้ไปกับเกี่ยวประสบการณ์ฝึกฝนความแข็งแกร่งภายในป่าสีดำทางตอนใต้สุดเขตแดนปีศาจที่ยังไม่เคยมีีผู้ใดได้ค้นพบมันมาก่อนโดยมีจินเดาสิ่งมีชีวิตที่โนเบียร์ส่งไปคอยดูแลการฝึกในครั้งนี้ เหล่าปีศาจเรียกมันว่าเขตแดนสีดำผิวโลกแห่งนี้ยังมีอะไรที่ยังไม่เคยถูกค้นพบโดยสิ่งมีชีวิตภูมิปัญญายืนได้สองขาอย่างพวกมนุษย์และปีศาจนี้อยู่อีกมากมาย

การที่ประชากรปีศาจมากมายขนาดนี้ คงไม่พ้นต้องมีเหตุกระทบกระทั่งกันระหว่างในหมู่ของพวกปีศาจอยู่แล้ว แต่เพราะความเด็ดขาดของโนเบียร์ปีศาจตนใดที่ก่อเหตุทะเลาะวิวาทจะต้องถูกจับแขวนคอตัดหัวเสียบประจานทั้งสองฝ่ายไม่มีการสืบสาวหาสาเหตุอะไรทั้งสิ้น เมื่อพวกปีศาจเห็นอย่างนั้นก็พากันหวาดกลัวไม่มีใครคิดกล้าที่จะกระทำการอย่างนั้นอีก

เมื่อประชากรปีศาจมากมายขนาดนี้โดยไม่มีผู้นำคอยควบคุมดูแลนั้นมันอาจจะทำให้ โนเบียร์ต้องนั่งปวดหัวกุมขมับด้วยความเครียดที่พุ่งสูงขึ้นจนเธออาจจะเผลอไปลบเกาะบางเกาเทิ้งโดยไม่รู้ตัว แต่ดีหน่อยที่มีอยู่สามตนที่จอมราชาปีศาจส่งแถมมาให้ด้วย

แอ็คคะวาเรีย,อุคุลุค,บาลาบี้. ทั้งสามตนนี้เป็นผู้คอยสื่อสารควบคุมดูแลการทำงานของพวกปีศาจนี้ทั้งหมดพวกเขามีบริวารและคนรับใช้ติดตามมาด้วยนั้นจึงทำให้ง่ายแก่การดูแลประชากรปีศาจที่มีจำนวนที่มากขนาดนี้

แต่แอ็คคะวาเรียปีศาจเพศผู้วัย 210 ปี ซึ่งเมื่อดูจากหน้าตาแล้วเมื่อลองเปรียบเทียบอายุขัยกับเผ่าพันธุ์มนุษย์เขาจะมีอายุ เท่ากับมนุษย์วัย 28 ปีเท่านั้นหน้าตาของเขามีเขาแหลม ทั้ง 2 คู่ งอกออกมาจากหน้าผากสีผิวอมแดงของแอ็คคะวาเรียเป็นที่นิยมโดดเด่นในหมู่ปีศาจเพศเมีย อุปนิสัยที่หยิ่งผยอง ของแอ็คคะวาเรียเมื่อเขามาถึงพื้นที่อาณาจักรแอมเบียร์ ตอนเจอหน้าโนเบียร์ครั้งแรกแอ็คคะวาเรียก็ประเคนพูดคำหยาบดูถูกดูแคลนโนเบียร์โดยไม่ไว้หน้า ผู้นำแห่งการทำลายล้างเผ่าปีศาจจนมอดไหม้ในชั่วข้ามคืน ถึงขนาดทำให้ โนเบียร์ถึงกับเก็บอารมณ์ไม่ไหวปรี๊ดแตกจับเขาไปทรมาน 7 วัน 7 คืนโดยมีบอุคุลุคและบารบี้ ชมการทรมานสุดพิสดารของโนเบียร์ นี้ด้วยแอ็คคะวาเรียถูกจับตรึง บนไม้กางเขนโดยที่ไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้เขามีสีหน้าที่สีดเผือกแต่ด้วยความหยิ่งทนงในศักดิ์ศรีแต่ถึงจะขอโทษเธอยังไงมันก็ไม่ทันเสียแล้ว

ในห้องนั้นมีผู้นำของอาณาจักรแห่งนี้ยืนรอการทรมานนี้ด้วยตนเอง โนเบียร์ เริ่มละเลงการทรมานโดยใช้มีดที่คมพิเศษ ค่อยๆกรีดลงไปทีละส่วนของเรือนร่าง ในห้องนั้นยังมีผู้หญิงที่ยืนดูการทรมานนี้อยู่อย่างใกล้ชิด โดยที่พวกเธอนั้นถือสมุดแล้วก็จดอะไรบางอย่างลงไปในนั้นด้วย

อุคุลุคและบาลาบี้ มองการทรมานนี้ด้วยความหวาดกลัว ถึงแม้ว่าแอ็คคะวาเรียจะร้องหรือแสดงสีหน้าด้วยความเจ็บปวดมากเพียงใด แต่กลับไม่มีเสียงหลุดรอดออกมาจากปากของแอ็คคะวาเรียออกมาเลยแม้แต่เสียงเดียว พวกเขาสองคนพยายามข่มตาไม่ให้มองภาพเหตุการณ์สยดสยองนี้แต่กลับเหมือนดวงตาของพวกเขามันกลับจ้องมองภาพเหตุการนี้ไม่หยุดเหมือนกับว่ากำลังถูกใครบางคนคอยควบคุมอยู่อย่างไรอย่างนั้นแล้วเหมือนกับกำลังจะบอกพวกเขาว่า "พวกแกจงดูการทรมานนี้ของข้าให้ดี"อะไรอย่างนั้น

ใบมีดคมกริดมันวาวกรีดลงบนผิวหนังลึกลงไปผ่านเนื้อตรงช่วงอกเลือดสีดำเขียวไหลทะลักออกมาไม่หยุดไม่นานหน้าอกของเขาก็เปิดออก พร้อมกับแอ็คคะวาเรียร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานถึงแม้จะไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาเลยก็ตาม

ผิวหนังพร้อมกับชิ้นเนื้อถูกเปิดออกเผยให้เห็นเครื่องในและหัวใจที่กำลังเต้นด้วยความเร็วที่ผิดปกติไม่นานก็มีของเหลวพุ่งออกมาจากปากของพวกเขาทั้งสองโดยที่ตาทั้งสองคู่จับจ้องไปที่ภาพอันสยดสยองที่อยู่เบื้องหน้า ร่างกายทั่วทั้งร่างของแอ็คคะวาเรียถูกผ่าออกจนเห็นถึงเนื้อหนังกระดูกภายใน อวัยวะทุกส่วนถูกผ่าออกอย่างปราณีต ยังเหลือแต่หัวใจที่ยังเต้นอยู่ไม่หยุด ไม่นานผู้หญิงทั้ง 3 ก็มีสีหน้าผะอืดผะอม ดูเหมือนพวกนางจะทนไม่ไหวเสียแล้ว พวกเธออ้วกแตกออกมาตามๆกันแม้แต่บริวารของนางยังทนไม่ไหวแล้วพวกตนจะทนไหวกันได้อย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้พวกปีศาจสองตนหวาดกลัวโนเบียร์ มากที่สุด

ไม่ว่านางจะทรมานแอ็คคะวาเรียยังไงเขาก็ไม่ตายเสียที จนแอ็คคะวาเรียขอให้ฆ่าเขาซะเนื่องจากเพราะเขาไม่สามารถอดทนต่อการทรมานไม่ไหวแล้วในห่วงแห่งจิตใจเขาปรารถนาที่จะตายแต่โนเบียร์ก็ไม่ยอมให้เขาตายเสียที นี่หรือคือสิ่งที่นางกำลังจะบอกนี่ไงล่ะคือความกลัวที่แท้จริง พวกปีศาจในที่สุดก็รู้แล้วว่าความกลัวที่แท้จริงเป็นเช่นใด เมื่ออยากจะตายแต่กลับไม่ยอมให้ตายเหมือนกำลังจะบอกว่าชีวิตของพวกเขานั้นอยู่ในกำมือของนางจะให้ตายเมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับนางเหมือนกับว่าเธอกำลังเล่นสนุกกับชีวิตที่ไม่มีค่าให้ต้องเสียดาย 7 วันผ่านไปพวกเขาทั้งสามนั่งคุกเข่าหมอบกราบต่อหน้าโนเบียร์ แอ็คคะวาเรียกลายเป็นคนไม่พูดไม่จาใดๆ ตัวของเขาสั่นเทิ้มด้วยความกลัว สามปีศาจสาบานกับโนเบียร์

" พวกข้าสามตนขอสาบานต่อมหาเจ้าชีวิต ตัวข้านี้เป็นเพียงแค่เศษฝุ่นธุลี ไม่แม้แต่จะยกตัวมาเทียบเคียงกับพระองค์ผู้เป็นดั่งมหาเจ้าชีวิตพวกข้าขอสาบานต่อท่านชั่วชีวิตนี้ข้าขอถวายชีวิตความจงรักภักดีแด่พระองค์เพียงผู้เดียว โนเบียร์ ถึงกับยิ้มแก้มปริ เพราะยังไงปีศาจ 3 ตนนี้ก็ถูกส่งให้มาเป็นทาสรับใช้เธออยู่แล้วเพียงแต่ก็แค่ปราบพยศมันนิดหน่อยและไม่จำเป็นที่จะต้องส่งกลับคืนไปให้ราชาปีศาจด้วย

จากนั้นโนเบียร์ก็กล่าวกับพวกเขา "งั้นก็ตั้งใจทำงานกันด้วยล่ะ" นี่คือสิ่งที่โนเบียร์แสดงความน่ากลัวของเธอให้พวกปีศาจได้เห็น แต่นี่ก็ล่วงเลยมาถึง 3 ปีแล้วนับจากวันนั้น แอ็คคะวาเรียมีความสามารถด้านการวาดแบบสร้างบ้านเรือนเขามีความเชียวชาญด้านการสร้างและออกแบบโครงสร้างบ้านเรือน ตอนที่เขายังอยู่ที่เมืองปีศาจ ดูเหมือนจะเป็นเพียงเมืองเล็กๆเมืองหนึ่ง ซึ่งตัว แอ็คคะวาเรียเคยเป็นผู้ดูแลการออกแบบโครงสร้างบ้านเรือนของปราสาทเขาเคยสร้างปราสาทให้กับปีศาจชั้นสูงมาแล้วมากมายในดินแดนปีศาจ

ตอนที่อุคุลุคและบาลาบี้ ก่อนที่จะมาที่นี่พวกเขาเคยเป็นทหารของปีศาจชั้นสูงที่ปกครองเมืองปีศาจมาก่อน พวกเขาถูกเกณฑ์มาตามคำสั่งของราชาปีศาจให้ยกไพร่พลปีศาจเกณฑ์มามอบให้แก่โนเบียร์เพื่อเป็นการชดใช้ค่าปฏิกรณ์สงคราม

แต่เมื่อพวกเขานำกองกำลังข้ามเขตแดนมาก็ต้องแปลกใจไม่น้อยเพราะสิ่งที่เรียกว่าเมืองของผู้ที่สยบแม้กระทั่งจอมราชาปีศาจได้นั้น

แทบไม่มีใครมองเห็นเมืองที่พวกเขาคิดว่าบุคคลระดับนี้จะต้องมีอาณาจักรที่ใหญ่โตมโหฬารอย่างที่ไม่สามารถที่จะจินตนาการออกได้แต่สิ่งที่เห็นนั้นกับตาลปัตรเป็นเพียงแค่ปราสาทหลังเล็กสองชั้นตั้งตระหง่าอยู่ท่ามกลางป่าเขาเท่านั้น นั่นจึงเป็นเหตุให้แอ็คคะวาเรียดูถูกดูแคลนโนเบียร์จนเป็นเหตุให้ต้องถูกนางจับทรมาน หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาพวกเขาก็ให้ความร่วมมือกับนางเป็นอย่างดี แอ็คคะวาเรียเริ่มวาดและออกแบบเมืองใหม่ตามคำสั่งของโนเบียร์มีอยู่หลายครั้งที่ต้องแก้แบบใหม่ทั้งหมด เพราะโนเบียร์บอกว่าแบบผังเมืองของปีศาจมันดูค่ำครึกดูเหมือนกับซากของโบราณขาดซึ่งจิตวิญญาณและดูค่ำครืนจึงทำให้พวกเขานั้งวางแผนการออกแบบใหม่ทั้งหมดพร้องกับโนเบียร์คอยชี้นั้นชี้นี่ตลอดสิบวันของการออกแบบ จึงทำให้งานที่ได้ออกมานั้นเสร็จสมบูรณ์

ผังเมืองใหม่ที่ไม่เหมือนที่ไดมาก่อน ฉะนั้น การออกแบบผังเมือง ตามความคิดของโนเบียร์จะต้องให้มีประสิทธิภาพทำให้เมืองหรือชุมชนบ้านเรือนมีความสวยงามอย่างมีระเบียบถูกสุขลักษณะโนเบียร์ไม่ต้องการให้เมืองเหมือนกับแบบผังเมืองในหลายอาณาจักรที่ปรากฏขึ้นอยู่ในความทรงจำแบบแผนจะต้องวางผังการใช้ประโยชน์ที่ดินในอนาคตออกเป็นย่านต่างๆตามหลักแล้วก็เพื่อที่จะรองรับการขยายตัวของประชากรอย่างเหมาะสมและสัมพันธ์กัน เช่นย่านพักอาศัยย่านการศึกษา ย่านสำหรับฝึกฝนเหล่านักรบและย่านพัฒนาการค้นคว้าสำหรับสันสร้างสิ่งต่างๆ ที่มีผลและประโยชน์ต่อการพัฒนาของอาณาจักรในอนาคต ย่านที่โล่งเพื่อนันทนาการไว้สำหรับพักผ่อนถนนและทางเดินจะต้องสอดคล้องกับผังเมืองใหม่ เมื่อตอนเริ่มต้นลงมือสร้างใหม่ๆนั้นเกิดปัญหาหลายอย่างทั้งเรื่องวัสดุที่ไม่มีคุณภาพการขนส่งที่ล่าช้านั้นจึงทำให้โนเบียร์จะต้องยื่นมือเข้ามาช่วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

วัสดุที่มีคุณภาพนั้นหาได้ยากและจะต้องใช้เวลาค้นหาแหล่งทรัพยากรในการสร้างฉะนั้นนั่นจึงอาจจะต้องใช้เวลาที่นานมากกว่าจะสร้างเมืองในแบบที่ตกลงกันไว้กับโนเบียร์ อุปกรณ์ทุ่นแรงต่างๆถูกสร้างออกมาเพื่อให้ตอบโจทย์ต่อการใช้งาน เช่นเครื่องบทหินระเอียด กระเช้ายกของ และอุปกรณ์อื่นๆ ทุกอย่างที่ถูกสร้างขึ้นมาล้วนขับเคลื่อนด้วยพลังเวทย์โดยมีสื่อกลางอย่างหินเวทย์ที่เป็นแกนกลางพลังขับเคลื่อนอุปกรณ์ผ่านการเขียนวงจรเวทย์ที่เป็นเหมือนกับสมองตัวสั่งการขับเคลื่อน ไม่ว่าจะเป็นใครก็แล้วแต่เมื่อปล่อยพลังเวทย์อ่อนๆเข้าไปยังวัตถุไม่ว่าใครก็สามารถที่จะขับเคลื่อนมันได้

โนเบียร์สร้างเครื่องแปลสระสารซึ่งเป็นตัวแปลสำคันในการสร้างเมืองเพื่อทดแทนในส่วนของวัสดุที่ขาดหายโดยจะต้องอาศัยหินเวทย์ขนาดใหญ่ถึงสีก้อนถึงจะสร้างมันออกมาได้สำเร็จวงจรเวทย์ถูกขีดเขียนเป็นคำสั่งอัตโนมัติโดยไม่ต้องมีคนคอยควบคุมมัน ความสามารถของมันคือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมเมื่อเอาวัสดุอะไรก็แล้วแต่ยัดเข้าไปผ่านเครื่องนี้สมองกลก็จะทำการวิเคราะห์จากนั้นมันจะสังเคราะห์วัสดุนั้นออกมาตามที่ถูกตั้งค่าไว้ตั้งแต่ต้น ฉะนั้นเครื่องนี้จึงถูกสร้างออกมาในจำนวนที่มากพอตัวเพื่อเร่งการผลิตวัสดุก่อสร้างที่จำเป็นจะต้องใช้เป็นจำนวนมากจำพวกเหล็กและผงหนืดคุณภาพสูงที่เหล่าปีศาจพวกนี้ไม่เคยเห็นมาก่อนแม้แต่แอ็คคะวาเรียยังตกใจเมื่อเห็นอุปกรณ์สุดเเสนวิเศษเหล่านี้ เมื่อผสมเข้ากับน้ำให้พอดีตัวมันจะมีลักษณะที่ขุ่นแล้วเหนียวมากเมื่อปล่อยให้มันแห้งตัวมันจะไม่มีลักษณะที่เหมือนกับผงหนืดทั่วไปที่ใช้เป็นตัวผสมในการยึดเกาะหรือการก่อโครงสร้างลักษณะที่แข็งเหมือนกับหินเมื่อปล่อยให้มันเซตตัวซึ่งใช้ระยะเวลาที่น้อยมากๆการสร้างโครงสร้างต่างๆจึงดำเนินการได้อย่างรวดเร็ว

หินก้อนขนาดใหญ่จะถูกมีดตัดออกโดยเครื่องตัดหินเวยท์ โดยที่โนเบียร์เป็นผู้คิดและประยุกต์สร้างมันออกมาใช้ หินถูกตัดออกเป็นก้อนๆเศษหินที่เหลือจะถูกนำไปแปลงใส่เครื่องแปลงสระสารออกมาเป็นแผ่นกระเบื้องเรียบเนียนเหมือนกับใข่มุกจนเหล่าปีศาจบางตัวนั้นถึงกับตกใจในความสวยงามที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

...................

ภายในห้องโถงที่ถูกประดับตกแต่งด้วยเครื่องเพชรอัญมณีพื้นหินอ่อนที่สะท้อนภาพของคนเหมือนกับกระจกใสๆการสร้างที่ผสมผสานระหว่างเวทมนตร์ทำให้พื้นที่มีรอยต่อเรียบเนียนกลับกลายเป็นเนื้อเดียวกัน โคมไฟระยิบระยับวัสดุที่ถูกแปรรูปทำมาจากเพชรทั้งหมดการที่จะหรอมให้มันเป็นรูปเป็นร่างได้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ อุปกรณ์ที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างและทำให้มันอ่อนตัวได้มีเพียงแค่อุปกรณ์เวทย์ของโนเบียร์เท่านั้นเธอสร้างมันขึ้นมาเพื่อให้ช่างนั้นง่ายแก่การตัดแต่งและเปลี่ยนรูปร่างเมื่อมันอ่อนตัวก็จะถูกตัดดัดงอเป็นรูปเป็นร่างได้ตามใจของนักออกแบบวัสดุเครื่องแก้วและอัญมณีจนทำให้พวกช่างของเผ่าปีศาจนั้นคิดออกแบบประดิษฐ์คิดค้นออกมาเป็นรูปแบบต่างๆกลับกลายเป็นว่ายิ่งสร้างความสนุกให้กัพวกช่างปีศาจกันยกใหญ่ถึงขนาดพากันแข่งขันออกแบบเพื่อที่ว่าใครจะเป็นใหญ่ในด้านเครื่องเพชรอัญมณี แต่นั้นมันก็เป็นเพียงแค่ห้องๆหนึ่งภายในราชวังแห่งใหม่นี้เท่านั้นยังมีห้องอีกมากมายที่ยังไม่ได้กล่าวถึง ในระหว่างนั้นโนเบียร์ก็ได้เอ่ยขึ้นกับผู้ติดตามที่ถูกสั่งให้มาพบในวันนี้ในขณะที่กำลังเดินชมราชวังแห่งใหม่นี้กับเมดรับใช้อีก 20 ชีวิต

..."การต่อสู้เป็นยังไงบ้าง"...

.......

.......

..."เรียนท่านโนเบียร์ ท่านโดรัมเป็นผู้ชนะขอรับ"...

.......

.......

..."งั้นหรอ ข้าก็คิดไว้อย่างนั้นเหมือนกัน" อย่างนี้เราก็ได้นักรบระดับปรมัตถ์มาอีกคนแล้วซินะ"...

..."ปีศาจระดับสูงพวกนั้นคงไม่เหมาะกับโดรัมแล้วละมั้ง"...

..."นี่ยูเรอุช"...

.......

.......

..."ของรับ"...

งั้นก็ให้ถ่ายทอดคำสั่งของข้าส่งตัวพวกปีศาจระดับสูงพวกนั้นกลับไปให้หมดซะพวกนี้คงหมดประโยชน์ที่จะเป็นคู่มือให้กับคนของพวกเราอีกต่อไปแล้ว "น้อมรับพระบันชา"

"เอาล่ะแล้วเขตทางใต้เป็นเช่นใดบ้างข้าได้ยินมาจากพวกปีศาจว่าพักหลังมานี้อาหารที่ส่งมาให้พวกเหล่าทาสมันน้อยพิดปกติ"

เรียนท่านโนเบียร์ช่วงนี้เหล่านักรบที่ถูกส่งไปเขตพื้นที่หมอกสีดำข้าน้อยได้รับรายงานมาว่าเหล่าสัตว์อสูรลดเหลือน้อยลงผิดปกติมากจนน่าสงสัยขอรับ โนเบียร์เอียงคอทำหน้าตาสงสัย

มันจะเป็นไปได้ยังไงพื้นที่สีดำทางตอนใต้เต็มไปด้วยสัตว์อสูรระดับสูงที่นั้นยังเป็นพื้นที่หมอกที่ยังไม่มีผู้ใดกล้าย่างกรายเข้าไปเลยนะ มันต้องเต็มไปด้วยสัตว์อสูรมากมายอยู่แล้วอีกทั้งยังมีพื้นดินที่ยังไม่ถูกค้นพบอีกมากมายด้วยขนาดของโลกนี้ยังไม่ได้ครึ่งของการสำรวจแผนที่เลยด้วยช้ำแต่ก็แปลกทั้งที่อยู่บนพื้นผิวขอโลกแท้ๆแต่ข้าไม่สามารถที่จะมองเห็นมันได้เลยหรือว่าอาจเป็นเพราะเจ้านั้นยังไม่เคยสอดส่องบนพื้นผิวของตัวเองนะ

ถูกต้องขอรับ แต่ว่ามันมีสิ่งหนึ่งที่ปรากฎขึ้นหลังเนินเขาห่างจากสถานที่ตั้งของค่ายนักรบขอรับ "อะไรหรือโนเบียร์ทำท่าทางอยากจะรู้คำตอบเต็มทน" รอยเท้าขอรับรอยเท้าขนาดมหึมามันใหญ่เท่าๆกับเขาสองลูกแถมยังไม่สามารถตรวจจับร่องรอยของรอยเท้านั้นได้เลยแถมพวกสัตว์อสูรยังหายไปปริศนาพร้อมกับรอยเท้านั่น เมื่อรู้เช่นนั้นแต่โนเบียร์กลับไม่มีสีหน้าที่ตกใจกับคำพูดของยูเรอุชเลย

"เจ้าพูดว่ารอยเท้าแล้วมันเป็นรอยเท้ายังไง"อุ้มเท้าของมันเหมือนเจ้าป่าแห่งวาเทนเดียขอรับกงเล็บที่แวกพื้นดินจนเป็นร่องขนาดใหญ่สิ่งนั้นข้าไม่รู้ว่าขนาดของมันจะมีขนาดที่ใหญ่โตมโหฬารขนาดไหน ถ้าสิ่งนั้นปรากฎขึ้นที่ใดคงไม่ว่ายแม้แต่อาณาจักรแห่งนี้คงต้องศูนย์สิ้นเป็นแน่........"ปากเสีย"

โนเบียร์พูดตัดบทก่อนที่เขาจะพูดจบ นั่นยูเรอุชอาจจะพูดได้นั้นเพราะยังไม่รู้ถึงพลังของโนเบียร์

ยูเรอุชหน้าทอดสีเพราะตัวเองหลุดคำที่ไม่ควรพูดออกไปแต่สิ่งที่เขาพูดนั้นคือความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ตามเนื้อแท้แล้วเขาไม่รู้ว่าโนเบียร์คือใครแต่รู้เพียงว่าคือผู้ที่แข็งแกร่งที่อยู่ๆก็ปรากฎขึ้นที่ดินแดนแห่งนี้โดยไม่ทราบสาเหตุ บางทีแล้วนี่ก็เพื่อเตือนนางว่าอาจจะมีผู้ที่แข็งแกร่งกว่านางที่ไม่ควรจะเข้าไปยุ่งไปมากกว่านี้บางทีสิ่งนั้นอาจจะมาเตือนนางก็ได้

- งั้นเหรอคงไม่อยากให้ลุกล้ำไปมากกว่านี้เหรอ อยากรู้แล้วสิว่าแก่เป็นตัวอะไร โนเบียร์แสดงสีหน้าแล้วยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย จนยูเรอุช ถึงขนาดเสียวซ่านไปทั่วสันหลัง

- นี่ยูเรอุช โนเบียร์บ่ายหน้าไปหายูเรอุชพร้อมกับพูดไปทางเขา มันจะดีไหมถ้าข้าจะล่าแล้วจับมันมาถลกหนังที่อาณาจักรเรา

..." ดะ..ด..ดีๆ..ขอรับ "...

.......

.......

.......

"อาจมีคำผิดที่ยังไม่ได้ตรวจพอสมควรต้องขอโทษขออภัยด้วยนะคะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***