ตอนที่ 2

" ห้าปีผ่านไปอาณาจักรใหม่ได้ก่อเกิดขึ้นท่ามกลางเหล่าปีศาจที่รายล้อม ประชากรสายพันธุ์แต่ดั่งเดิมนั้นถูกดัดแปลงไปเสียใหม่โดยน้ำมือของ โนเบียร์ พื้นน้ำที่กลับกลายเป็นพื้นดินตามสิ่งที่โนเบียร์ปราถนาพลังแห่งการสร้างก่อเกิดตามความนึกคิดของเธอ โครงสรางองค์ประกอบของสระสารที่จะสร้างเป็นมวลออกมาปรากฏเป็นรูปร่างนั้นอยู่ในหัวเธอของเธอทั้งหมด "

— ความสามารถแปลงสระสารปรับเปลียนสภาพของโครงสร้างได้ตามใจนึกเหมือนกับการเขียนโปรแกรม

— แม้เผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอแปลเปลี่ยนให้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งในชั่วข้ามคืน เหล่าบริวารยามใดที่โนเบียร์กำลังพิโรธจงสังเกตุอารมณ์โกรธของ โนเบียร์ ได้ด้วยสีของตาเธอเมื่อยามใดก็ตามที่โนเบียร์ไม่พอใจสิ่งใดจงสังเกตุดวงตาของเธอให้ดีเมื่อรูม่านตาปรากฏทอแสงสีทองเรื่องรองตามจังหวะการหายใจยามนั้นเป็นยามที่แผ่นดินและพื้นน้ำกระเพื่อมสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นเหมือนกับเทพที่กำลังพิโรธ

แม้แต่เหล่าปีศาจที่มีอาณาเขตติดกันยังขาดขานเหตุการที่เกิดขึ้น เมื่อยามที่ท้องฟ้าแจ่มใสฝูงนกบินว้อนไม่รู้ทิศสัตว์ปีศาจต่างวิ่งแตกกระเจิงหาที่ปลอดภัยนั่นเหล่าเราควรรีบวิ่งออกจากที่พักเพื่อความปลอดภัย เพราะสิ่งที่จะตามมาคือพื้นปะทะพีสั่นสระเทือนเลื่อนลั่นผู้ใดที่กำลังจะออกเรือหาปลาให้รีบกลับเข้าฝั่งโดยเร็ว###สิ่งที่จะตามมาคือเงาดำของคลื่นน้ำขนาดใหญ่ ชัดเข้าฝั่งไม่หยุดหย่อนสิ่งนั้นถูกเรียกขานจากเหล่าปีศาจว่านั่นคือโนเบียร์กำลังพิโรธโกทา

โนเบียร์ได้รับเลือกจากหลายเผ่าให้กลายเป็นหัวหน้าเผ่าใหญ่ เมื่อรวมกันทั้งหมดเป็น 20 เผ่าเธอจึงเริ่มก่อตั้งกลับกลายเป็นอาณาจักรเล็กๆทุกเผ่าล้วนมองเห็นถึงความแข็งแกร่งของ โนเบียร์ได้จากการนำอสูรร้ายเข้าโจมตีเผ่าปีศาจ ยามที่ตัวเธออายุได้เพียงแค่สิบสองปี เรือนร่างกับโตเหมือนกับเด็กอายุ 15 ใบหน้าเรียวคมดูสง่าผิวพรรณขาวใสเนียนนุ่มอมชมพูริมฝีปากแดงชวนให้หลงใหลคิ้วตาดุเหมือนกับเหยี่ยวที่กำลังมองหาเหยื่อจากที่สูงเรือนร่างมีจุดโค้งเว้าเข้าสู่วัยหนุ่มสาว

20 เผ่าพันธุ์นั้นล้วนมีร่างกายที่เหมือนกับตัวประหลาดน่าเกลียดน่ากลัวยิ่งกว่าภูตผีปีศาจองค์ประกอบของร่างกายนั้นไม่ครบส่วนบางตัวนั้นเนื้อตัวบิดงอไร้รูปร่างที่แน่นอนถึงกับขนาดเรียกได้ว่าแขนขานั้นอยู่คนละที่พวกนี้จึงถูกเรียกได้ว่าเป็นตัวประหลาดหรือปีศาจโดยแท้จริงบางพวกนั้นเป็นพวกสิ่งมีชีวิตที่กินเนื้อแต่พวกเขานั้นมีสติปัญญาที่เฉียบแหลม

ในหัวคิดของโนเบียร์ ถ้าจะให้ 20 เผ่าพันธุ์ที่มีอัตลักษณ์ที่แตกต่างกันมากมายกันเช่นนี้มาอยู่รวมกันแล้วล่ะก็คงไม่พ้นต้องเกิดการแบ่งแยกตบตีกันเกิดขึ้นแน่นอนโดยเฉพาะพวกที่กินเนื้อซึ่งมีลักษณะอัตลักษณ์ที่แข็งแกร่งถึงจะมีรูปร่างที่ไม่เหมือนกันแต่จำแนกได้ง่ายๆโดยการที่พวกนี้นั้นชอบกินเนื้อเป็นอาหาร

ในหัวที่กำลังคิดหาทางออก ค่ำคืนที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมู่ดาวอุปกรณ์สิ่งของหายากต่างๆถูกขนมากองไว้ที่ปราสาทของโนเบียร์ โนเบียร์กำลังหาวิธีทางโดยการทดลองสิ่งต่างๆ ในหัวที่ปรากฏเป็นภาพของโครงสร้างแตกแขนงออกเป็นอณูนิ้วมือเรียวที่กำลังตวัดกวัดแกว่งสร้างอะไรบางอย่างไม่นานก็ปรากฏเป็นรูปเป็นร่างภาพของดินสอสีทองวางอยู่เบื้องหน้าโนเบียร์ เธอหยิบมันขึ้นมาแล้วขีดเขียน สิ่งที่โนเบียร์ถืออยู่คือปากกาประกาศิตเธอสร้างมันขึ้นมาเพื่อง่ายแก่การเขียนวงจรเวทมนตร์ที่ซับซ้อนแบบแผนนั้นถูกวาดออกมาในกระดาษมันมีรูปร่างที่เหมือนกับกรงนกขนาดใหญ่มีประตู 2 บานสำหรับเดินลอดผ่านไปยังอีกบาน

มันถูกเรียกว่า ประตูแห่งการแปรเปลี่ยนชุดข้อมูลวงจร เวทย์ถูกบีบอัดด้วยพลังของ โนเบียร์ ภาชนะที่เป็นหินเวทย์ 4 ก้อนทำหน้าที่เหมือนกับสมองกลที่คอยวิเคราะห์โครงสร้างพันธุกรรมของร่างกายหินเวทย์อีก 3 ก้อนคอยทำหน้าที่รับคำสั่งสร้างโครงสร้างและรูปแบบสังเคราะห์ของร่างใหม่ ยังไม่เพียงเท่านั้นเธอยังเพิ่มหินเวทย์ อีกก้อนหนึ่งเข้าไป หินที่สามารถแปรเปลี่ยนให้สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีภูมิปัญญา ให้กลายเป็นสัตว์ประหลาดตามที่เธอต้องการ

ในค่ำคืนที่แสงจันทร์สาดส่องมายังพื้นปฐพีมวลหมู่ดาว บนท้องฟ้าสว่างไสวค่ำคืนที่เงียบสงบบัดนี้กลับไม่เป็นอย่างนั้น ลานกว้างด้านหน้าปราสาทของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ปกครองสูงสุด

สิ่งมีชีวิตหลากหลายสายพันธุ์ต่างพร้อมเพียงฮ่อมล้อมปราสาทหลังนี้จนล้นลานกว้างของปราสาท สิ่งมีชีวิตหลายพันตัวต่างจ้องมองไปที่ปราสาทหลังนั้น พวกมันปรารถนาที่จะได้ใช้ชีวิตใหม่หลังจากนี้ ความทุกข์ทรมานที่เกิดจากเรือนร่างที่แสนอัปลักษณ์แม้แต่โชคชะตาหรือพระเจ้าก็ไม่เข้าข้างพวกมัน ความน่าเกลียดน่ากลัวจนแม้แต่ปีศาจ ธรรมดายังบอกว่าน่าเกลียดขยะแขยงทั้งที่ต่างก็เป็นเผ่าพันธุ์เดียวกันแท้ๆ

เขตแดนแห่งนี้ถูกเรียกว่าเขตแดนแห่งการเนรเทศ ถึงแม้พวกเขาจะไม่มีรูปร่างที่แน่นอนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะอ่อนแอกันเสียทั้งหมดเหมือนกับรูปร่างที่พวกเขาเป็นอยู่เสียทีเดียว บางจำพวกนั้นแข็งแกร่งเทียบเท่ากับแม่ทัพของราชาปีศาจส่วนมากแล้วจะเป็นพวกหัวหน้าเผ่ามากกว่าแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีจำนวนที่น้อยมากถ้าเทียบกับจำนวนความเก่งกาจของพวกเขาปีศาจแต่ถึงอย่างนั้นยังไงเสียก็ไม่มีปีศาจตนใดคิดจะมาอยู่อาศัยกับพวกอัปลักษณ์เช่นพวกเขาอยู่แล้ว

ภายในตัวปราสาท โนเบียร์ เธอได้สั่งให้เตรียมห้องไว้สำหรับ ตั้งประตูแห่งการแปรเปลี่ยน ทางออกที่ทะลุไปอีกทางหนึ่งมีคนประจำอยู่ทั้งหมด 10 คน ทุกคนล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่โนเบียร์ใช้พลังในการเปลี่ยนสภาพให้พวกเขามีรูปร่างที่เหมือนกับมนุษย์ความแข็งแกร่งที่มาพร้อมกับพลังหลังจากเปลี่ยนสภาพกลายเป็นมนุษย์แล้วไม่ใช่มนุษย์แต่เพียงแค่เหมือนรูปร่างที่เหมือนกับมนุษย์ การระบุจำแนกตัวนั้นเป็นเรื่องที่ยากหลังจากเปลี่ยนสภาพไปแล้ว ฉะนั้นจึงต้องการคนที่คอยทำหน้าที่ ระบุตัวตนและอัตลักษณ์ใหม่หลังจากแปรเปลี่ยนไปแล้วแต่ถึงอย่างนั้นด้วยจำนวนคนเพียงแค่ 10 คนคงต้องใช้เวลาพอสมควร อาจจะถึงเช้า หรือเป็นวันสองวันเลยก็ได้ โนเบียร์ ยืนมองสิ่งมีชีวิตหลากหลายสายพันธุ์อยู่ตรงหน้าระเบียงที่ยื่นออกมาจากตัวปราสาทสายตาที่มองไปทางกลุ่มคนพันธุ์ใหม่ที่บัดนี้จะกลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของการวางรากฐานการพัฒนาอานาจักร

- ต่อจากนี้ไปพวกเจ้าก็ไม่ต้องทนทุกข์ลำบากกับร่างกาย พิลึกพิลั่นกึกกือนี้อีกต่อไปแล้วในขณะเดียวกันก็ไม่มีใครทำอะไรพวกเจ้าได้อีกต่อไปเช่นกันเพื่อให้ง่ายต่อการพัฒนาอาณาจักรโดยเร่งด่วนข้าจึงได้ฝังผลึกแห่งความรู้ไว้กับประตูแห่งการแปรเปลี่ยนนั้นด้วย ทุกคนที่เดินผ่านประตู แห่งการแปรเปลี่ยน จะถูกสร้างร่างขึ้นมาใหม่รวมทั้งองค์ความรู้พื้นฐานที่ข้าบีบอัดผลึกแห่งความรู้ลงไปเช่นการอ่านออกเขียนได้ทุกคนที่เดินผ่านประตูนี้จะมีความสามารถแรกเริ่มที่ข้าเป็นคนกำหนดเอาไว้ตั้งแต่ต้นนั่นก็คือร่างกายที่แข็งแกร่งกว่าคนปกติถึง 10 เท่านี่คือร่างกายของคนธรรมดาที่ผ่านจากประตูแห่งการแปรเปลี่ยนมาแล้วข้าไม่ต้องการสร้างสิ่งที่อ่อนแอข้ามีเวลาที่จำกัดในตอนนี้ ข้าต้องการคนที่แข็งแกร่งมาช่วยขับเคลื่อนอาณาจักรเล็กๆแห่งนี้โดยไว

สิ่งมีชีวิตที่มีเรือนร่างประหลาดต่อแถวเป็นทางยาวพวกเขาร้องเสียงฮือฮาหลังจากพวกที่เดินเข้าไปก่อนหน้านั้นกลับออกมา เรือนร่างประหลาดผิวหนังพุพอง แต่เมื่อเดินผ่านประตูแห่งการแปรเปลี่ยนมาแล้วทุกๆสิ่งทุกๆอย่างล้วนแปรเปลี่ยนสภาพไปหมดทุกส่วนแทบไม่มีส่วนไหนเหมือนกับเค้าคงเดิมเลย

ก่อนที่จะผ่านประตูแห่งการแปรเปลี่ยนพวกเขาจะได้รับป้ายชื่อห้อยคอติดตัวไปคนละอันพร้อมกับสลักป้ายชื่อเพื่อง่ายแก่การระบุตัวตนหลังจากกลับออกมาแล้ว พวกที่ออกมาจากประตูผ่านมาแล้วพวกเขารู้สึกเหลือเชื่อและตกใจอย่างมากบางคนนั้นก็ถึงกับร้องไห้โฮออกมาอยู่ตรงบริเวณนั้นด้วยความตื้นตันใจด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถที่จะบรรยายเป็นคำพูดออกมาได้ทั้งหมด

หลังจากผ่านประตูมาแล้วมีคนพาพวกเขาไปรวมอยู่กับเผ่าที่ตัวเองนั้นสังกัดอยู่พวกเขาหลายคนได้รับผ้าคนละผืนจากเหล่าผู้ที่ทำหน้าที่ดูแลคัดกรองมันคงจะไม่ดีนักถ้าจะให้ขืนยืนเปลื้องผ้าอยู่อย่างนั้น ถ้าหากโนเบียร์มาเห็นเข้าคงต้องไม่วายพิโรธเป็นแน่

ค่ำคืนผ่านไปยาวไปจนถึงช่วงเที่ยงของอีกวันในที่สุดเหล่าสิ่งมีชีวิตอัปลักษณ์ก็เดินผ่านประตูแห่งการแปรเปลี่ยนจนหมดแล้วตอนนี้พวกเขานั้นนั่งจับกลุ่มกันตามเผ่าสำรวจเรือนร่างของตัวเองด้วยความตื่นเต้นดีใจ

-โนเบียร์หันมองท้องฟ้าก่อนจะพูดอะไรออกมา "นี่มันก็ 5 ปีแล้วสินะในที่สุดข้าก็รวบรวมเขตแดนแห่งการเนรเทศได้สำเร็จเสียทีการที่จะทำให้พวกปีศาจไม่กล้ามายุ่งย่ามแถวนี้ฉะนั้นข้าก็ต้องทำลายพวกมันก่อนเพื่อสร้างความหวาดกลัวนั่น ข้าจึงได้สร้างอสูรร้ายที่เหนือกว่าจิตรสามัญสำนึกของพวกมันข้ารู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตในโลกแห่งนี้ที่มีพลังอันแข็งแกร่งอยู่มากมายตัวตนของพวกมันถูกเรียกไปตามการวิวัฒนาการบ้างก็เป็นอสูรบ้างไม่ก็เป็นสัตว์เทวะหรือมังกรบรรพกาลสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่คู่กับโลกนี้มาช้านานพวกมันแข็งแกร่งและหยิ่งผยองทำไมข้าถึงรู้เรื่องนั้นน่ะหรือ

ในวันนั้นในวันที่ข้ากำลังจะถูกพวกมาป่าฉีกร่างออกเป็นชิ้นๆตัวข้าที่กำลังขัดขืนต่อโชคชะตา แต่กลับมีสิ่งหนึ่งที่หยิบยื่นโชคชะตาเส้นทางใหม่ให้แก่ข้า ตัวขาได้ตื่นรู้ในเวลานั้นแล้วก็ได้รับรู้ถึงพลัง พลังที่ยิ่งใหญ่เหนือสุดที่จะจินตนาการได้พลังแห่งโลก พลังที่ยิ่งใหญ่และเหนือกว่าจิตสามัญสำนึกทั้งปวง แสงที่เรืองรองสว่างเจิดจ้า มันร่องลอยอยู่เบื้องหน้าข้า เหมือนเวลาพื้นที่รอบกายนั้นจะถูกหยุดนิ่ง หมาป่าที่กำลังแยกเขี้ยวกำลังขย้ำมาที่ไหล่เล็กๆ แสงนั่นเรียกร้องหาข้าแล้วข้าก็ตอบรับมันโดยไม่มีข้อสักถามหรือสงสัยสิ่งใด โลกนี้ที่ไม่มีพระเจ้าคอยควบคุมอยู่อีกต่อไปแล้ว มันเรียกร้องหาข้า แสงนั่นต้องการส่งมอบพลังที่ยิ่งใหญ่นี้ให้แก่ข้า แสงนั่นพูดกับข้าเหมือนกับกำลังพรรณนาถึงใครบางคน " ไม่จำเป็นต้องคอยเฝ้าดูแลโลกนี้อีกต่อไปแล้ว แสงนั่นส่งเสียงด้วยความเศร้าหมองตัวมันนั้นเฝ้าดูแลโลกนี้อยู่แสนนานรอการกลับมาของพระเจ้าผู้เป็นคนให้กำเนิดมัน ทุกสิ่งมีชีวิตในโลกนี้ล้วนก่อกำเนิดไปตามวัฏจักรและกฎเกณฑ์แห่งโลก ตัวมันเพียงแค่เฝ้ามองสิ่งมีชีวิตเหล่านี้นั้นโดยที่ไม่เข้ามายุ่งหรือแทรกแซงกฎเกณฑ์แห่งวัฏจักรปล่อยให้สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ก่อเกิดดำเนินไปตามทางของมัน

ดูเหมือนว่าแสงนั่น จะเป็นเจตจำนงแห่งโลก หลังจากเจตจำนงแห่งโลกส่งต่อหน้าที่นั้น มาให้ข้าตัวข้าพร้อมกับวิญญาณหลอมรวมกลับกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องผิดแผกไปจากเดิมแน่นอน ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วข้ากลับกลาย เป็นผู้ที่ไม่มีหัวใจใช่ก็ร่างกายของข้าเท่านั้น หัวใจข้าหลอมรวมเข้ากับแก่นโลก ฉะนั้นแล้วถ้าผู้ใดคิดจะกำจัดข้าก็ต้องมุดพื้นปฐพีไปทำลายแกนโลกนั้นทิ้งซะ

"ว่าไปนั่น...เฮอะ"

จะมีใครหน้าไหนกันล่ะที่สามารถทำลายแก่นโลกได้กันยกเว้นก็แต่ผู้ที่สร้างนั่นก็คือพระเจ้าผู้นั้นที่เป็นคนทิ้งโลกนี้ไปก็เท่านั้นแหละ ข้าไม่คิดที่จะพึ่งพาพลังแห่งโลกจนมากเกินไปหรอกนะ แต่ก็มีเพียงเมื่อ 5 ปีก่อนเท่านั้นแหละที่ข้าใช้พลังไปกับการสร้างสิ่งที่เรื่ยกว่าสัตว์ประหลาดโดยแท้จริงมันเป็นศึกระหว่างข้ากับจอมมารที่มนุษย์ต่างเรียกขานว่าปีศาจแห่งความชั่วร้ายที่สร้างความหวาดกลัวให้กับเผ่าพันธุ์มนุษย์พวกมันมีอายุขัยที่แตกต่างกับมนุษย์โดยสิ้นเชิง ด้วยอายุขัยที่ยืนยาวของมัน ทำให้พวกมันสามารถฝึกฝนความแข็งแกร่ง แต่ก็ต้องแลกกับการประสบปัญหาของการมีบุตรยากเนื่องด้วยเพราะความต่างของพลังจึงทำให้แม่พันธุ์นั้นไม่สามารถที่จะคลอดบุตรให้ได้

แต่นั้นก็เป็นเพียงแค่พวกปีศาจชั้นสูงเท่านั้น แหล่งกำเนิดของพวกมันคือดันเจี้ยนที่ผุดขึ้นมาตามพื้นผิวโลกดูเหมือนว่าดินแดนแห่งนี้จะมีดันเจี้ยนมากมายที่งอกเงยเหมือนกับดอกเห็ดออกมาจากผิวโลกดูเหมือนว่ามันจะเกิดจากระบบที่พระเจ้าองค์ก่อนเป็นผู้สร้างขึ้นโดยอาศัยความเข็มข้นของพลังเวทย์ในดินแดนแห่งนี้เป็นตัวกระตุ้นให้เกิดดันเจี้ยนนี้ขึ้นมา

ปีศาจนั้นถูกแบ่งออกได้สองประเภท หนึ่งคือพวกปีศาจที่ไม่มีสติปัญญาจำแนกสายออกตามความแข็งแกร่งของพลังพวกนี้จะมองทุกสิงทุกอย่างเป็นศัตรูไม่แม้แต่ปีศาจด้วยกันเองจนพวกมันแข็งแกร่งเกิดกว่าดินเจี้ยนจะปิดกันพวกมันไหวพวกมันทะลุประตูดันเจี้ยนออกมาทำลายทุกสิ่งที่ขวางทางมันจนราชาปีศาจจับมันไปเป็นสัตว์เลียงใต้อานัด สองคือพวกที่มีสติปัญญาที่สามารถสืบพันธุ์ได้ถิ่นกำเนิดของพวกมันคือดันเจี้ยนเกิดจากการวิวัฒนาการของสายพันธุ์ที่แข็งแกร่งจนเกินกว่าดันเจี้ยนจะรับไหวพวกมันออกมาตั้งรกรากนอกดันเจี้ยนและขยายจำนวนประชากรจนเป็นเผ่าพันธุ์ปีศาจเหมือนเช่นในปัจจุบันและยังเป็นต้นกำเนิดเชื้อสายของราชาปีศาจในปัจจุบัน

สงครามระหว่างข้ากับจอมมารจะถามว่าใครเป็นผู้ริเริ่มสงครามก่อน ต้นเหตุก็ตัวข้าเองนี่แหละน้าา ที่เป็นคนสร้างสัตว์อสูรไปยุแหย่จอมมารจนเจ้าตัวถึงกับปรีตแตกถึงกับยกกำลังคนมาเกือบล้านเศษเพื่อที่จะกำจัดข้าผู้นี้ เรื่องของเรื่องก็แค่เพียงต้องการทรัพยากรณ์ที่มีความรู้ในการสร้างโครงสร้างพื้นฐานของอาณาจักรที่กำลังจะสร้างก็เท่านั้น

ข้าต้องขอโทษพวกเจ้าด้วยนะเหล่าปีศาจ ตัวข้าผู้นี้มีความคิดที่เกินตัวเอาแต่ใจเกินไปหน่อยจะให้ข้าสร้างด้วยพลังทั้งหมดของข้าก็ดูเหมือนมันจะเกินขอบเขตไปหน่อย "งั้นเรามาเริ่มสร้างอาณาจักรแห่งนี้กันเถอะ อืมข้าจะตั้งชื้อมันว่าแอมเบียร์ก็แล้วกัน"

...- อืม ดูเหมือนว่าข้าจะหลงลืมอะไรไปหรือป่าวน้าา...

.......

.......

.......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***