บทที่ 1 ซิดและโจดี้ 4 (+ข้อมูลตัวละคร)

...งั่ม....

ตัดภาพมาอีกที ทั้งคู่นั่งอยู่ในคาเฟ่ประจำของโจดี้. ซิด นั่งโซ้ยขนมปังที่โจดี้ซื้อให้แบบ ไทยแลนด์สไตล์ ส่วนโจดี้นั้นตรงข้าม. เธอเอาแต่กอดอกและกดดันฝ่ายชายอยู่ตลอดเวลา ให้ตอบคำถามของเธอซะ.

" นี่รู้มะ? ที่ออสเตรเลียเราทำอะไรที่ง่ายกว่านี้อีกนะ. เราเรียกมันว่า fairy bread. แค่โรยไอเม็ดๆ หลายสีที่เค้าเอาไว้ใส่โดนัทลงไปก็ได้ละ."

" หยุดนอกเรื่องได้แล้ว."

โจดี้ ขึ้นเสียงแข็ง.ซึ่ง ซิดก็เข้าใจ.

เขาอ่านมาหมดแล้วว่า โจดี้ ต้องเจออะไรมาบ้าง. นั่นจึงทำให้เขาเข้าใจพฤติกรรมที่เธอแสดงออกมาอย่างดี.

แน่นอน, คนอย่างซิด ไม่เคยล้อเล่น ดังนั้นเขาจึงเข้าประเด็นทันที.

" นายเป็นใครกันแน่? ทำไมนายถึงรู้เรื่องนี้? "

"ชั้นก็เป็นแบบที่ใน วิกิ เขียนไว้นั่นแหละ.อ่านมาแล้วไม่ใช่เหรอ?"

โจดี้นิ่งไปซักชั่วขณะ, เด็กหนุ่มแสยะยิ้ม.

" นั่นไง.เดาถูกอีกแล้ว." เขากล่าวแบบสะใจ.

"....."

" ชั้นไม่ชอบอธิบายอะไรยาวๆ.เอางี้เป็นไง, ชั้นจะทำให้ดูเลยดีกว่า."

โจดี้เห็นเขาเลื่อนเก้าอี้ออกมานอกอาณาเขตโต๊ะ และเขามาหยุดอยู่ข้างหน้าเธอ.

" เอาเท้าของเธอ.ขึ้นมาไว้บนตักนี่."

เขากล่าวไปตบตักตัวเองไป.

" ขอโทษนะ?"

" เท้าเธอ. ไว้บนนี้."

ซิดแปะมือลงที่หน้าตักของเขาอีกรอบ.

" ซิด.เล่นบ้าอะไรเนี่-"

" อยากหายไม่หาย?"

"......"

"......"

โจดี้เบือนหน้าหนีด้วยความอาย. อะไรกันเนี่ย...นี่มันไม่ดีไม่งามสุดๆ ...แต่มันไม่มีทางเลือก.โชคดีที่เช้าๆแบบนี้คนยังไม่เยอะ.

 เธอถอดรองเท้าตัวเองออกแล้วเอาขาของเธอข้างนึงวางพาดลงไปบนตักของเขา.

" ทั้ง 2 ข้างเลย."

"...อึก..."

ขาอีกข้างถูกพาดไปเรียบร้อย.

" ขออนุญาตลดถุงน่องลงนิดนึงนะ.จะยอมให้ทำรึเปล่า?"

"...ต้องขอด้วยเหรอ..."

" สมัยนี้สังคมรุนแรงจะตาย.ชั้นต้องมั่นใจก่อนว่าเธอยอม.ไม่งั้นไม่ต้องรักษากันพอดี."

"..."

โจดี้พยักหน้า.

ซิดถกถุงน่องของโจดี้ลง, เผยให้เห็นถึงเรียวขาของเธอ.

"หยิบไอส้อมตักเค้กตรงนั้นมาหน่อยซิ"

 โจดี้ส่งมันให้เขาอย่างว่องไว...เขากำลังจะทำอะไรกันแน่?

ทันใดนั้นเอง โจดี้ก็มองเห็น ออร่าสีแดง ถูกปลดปล่อยออกมาจากตัวของซิด.

ออร่านั้นมันคลุมทั้งร่างของเขา รวมถึงส้อมตักเค้ก และ ตัวของโจดี้ด้วย.

จากนั้น, ออร่าก็หายไป. ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ.

"...เอาล่ะเสร็จแล้ว."

เด็กหนุ่มเลื่อนตัวออกมา.

" นายทำอะไร-?"

ตุบ!

" เฮ้ยยย! ซิด นา-"

มันเกิดขึ้นเร็วมาก. ยังไม่ทันพูดจบเลยซะด้วยซ้ำ. ซิด ก็บรรจง ทุบ ลงมาที่ข้อขาของ โจดี้อย่างแรง.

ไม่ต้องสงสัยเลย. แค่โจดี้กระโดดขึ้นลงมันก็หักแล้ว แต่นี่เล่นทุบลงมาอย่างกับโมโหใครมาแบบนี้... แหลกละเอียดแน่ๆ

แต่ไม่

"....."

โจดี้สับสน. ใจลน. งงไปหมด.

ไม่มีแม้แต่เสียงกระดูกหัก

เธอลองขยับข้อเท้าดูด้วยความระมัดระวัง.

มันขยับได้.

ไม่เจ็บปวดเลยซักนิด.

"........"

เธอหายใจไม่ทั่วท้อง. ดวงตาจ้องมองมายังขาของตัวเอง.

" เอ้า.ยังอีก.ลองวิ่งดูสิ."

" !!!!! "

"......" โจดี้ค่อยๆลุกขึ้นมา มือไม้สั่นไปหมด ใจเต้นตึกตัก, เหงื่อออกไปทั้วหน้า.เมื่อหันมองไปที่ ซิด เด็กหนุ่มยังคงสีหน้าเดิมไว้อยู่...สีหน้าแห่งความมั่นใจ.

โจดี้ลองกระโดดสั้นๆ ขึ้น ลง...

ไม่เกิดอะไรขึ้น.

"........"

เธอเริ่มกลับมามาชีวิตชีวาอย่างเห็นได้ชัด. โจดี้ค่อยๆเดินว่าไปมารอบๆร้าน เมื่อได้จังหวะ เธอวิ่งออกไปข้างนอกเลย. จากนั้นก็วิ่งกลับเข้ามาใหม่.

" ซิด!... ซิด!... โอ้พระเจ้า!... ซิด มันไม่หักเเล้ว!!!! นายทำ- นาย... นายทำได้ยังไงกัน?! "

น้ำเสียงยังคงนุ่มลึก แต่ดูออกเลยว่าเธอดีใจแค่ไหน.

" ชั้นทนอยู่กับไออาการบ้าๆนี่ มา 3 ปี! 3 ปีเต็ม! แต่นาย... นายเป็นคนแรกที่ทำมันได้!...ชะ-ชั้นกลับมาวิ่งได้อย่างปกติแล้ว! "

.

.

.

.

.

"เอ้า พร้อมจะฟังรึยัง?"

ซิดนั่งทาแยมลงบนขนมปังแผ่นที่ 2, เขารอจนกว่าโจดี้จะหายแตกตื่น เพื่อที่ว่าเขาจะได้พูดแค่รอบเดียว.

"...อ...อืม..."

โจดี้ลูบคลำขาของตัวเองอยู่เป็นระยะๆ พลางมองมาที่เขา.

" เมื่อกี้คือพลังของนายงั้นเหรอ?"

" ไม่."

?!

" ละ-แล้วมันคืออะไรล่ะ..."

" มันคือ วิทยายุทธ"

" ว..วิทยายุทธ...?"

" ดูนี่"

".....ส้อม? ส้อมตัดเค้กที่ชั้นส่งให้นาย...? ทำไม?"

ซิดกำมือรอบมัน.ใช้นิ้วโป้งดันไปบนส้อม, เขาออกแรงใส่มันในปริมาณนึงราวกับว่าจะพยายามหักมัน.

ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้... โลหะเช่นส้อมอันนี้ ต่อให้เอารถมาเหยียบมันยังไม่เป็นอะไรเลย...

แต่แล้ว... 

เคร้ง!

เพียงแค่ออกแรงใส่ซักอึดใจนึงเหมือนพยายามหักกิ่งไม้หนาๆ. ส้อมโลหะที่ดูคงทนมันกลับแตกออกเป็น 2 ส่วน. แต่เหมือนซิดบีบแรงไปนิดนึง มันกระเด็นตกพื้นไปเลย.

"........"

" 3,000 กว่าปีที่แล้ว. วิทยายุธหนึ่งถูกคิดค้นขึ้นมาโดยพวกพระสงฆ์ในป่าทางตอนเหนือของประเทศจีน. มันคือการฝึกโดยการใช้ตัวเองเป็นเหมือนสื่อกลางระหว่างของ 2 สิ่ง.แล้วทำการเชื่อมโยงมันเข้าด้วยกัน.จากนั้นเราหยิบคุณสมบัติซักอย่างของพวกมันขึ้นมา.แล้วสับเปลี่ยน."

"........."

" นายกำลังจะบอกว่าให้ชั้นทำตัวเหมือน สายไฟ เหรอ?"

" ใช่.แต่แทนที่กระแสไฟจะไหลผ่าน มันกลับเป็นปริมาณนามธรรม ซึ่งก็คือ คุณสมบัติ ของวัตถุ. และมันไม่ไหลทางเดียว. มันไหล สวน กัน."

"........"

โจดี้ทึ่งไปเลย. ตั้งแต่เกิดมา 18 ปีบนโลกนี้ เธอไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน. จะไปพูดว่า เหลวไหล ก็ไม่ได้.เพราะมันเกิดขึ้นแล้วตรงหน้าของเธอ.

" นี่แหละ คือสิ่งที่เกิดขึ้น. ชั้น สลับ คุณสมบัติของวัตถุ 2 ชิ้นนี้เข้าด้วยกัน. ขาของเธอได้รับคุณสมบัติ "ความทนทาน" จากส้อมเหล็ก. ส่วน ส้อมเหล็กนี่ถูกแทนที่ด้วย "ความเปราะบาง" ของขาเธอ."

"........"

" ทีนี้เข้าใจรึยัง?"

" น..นาย...นายสามารถสลับคุณสมบัติของวัตถุ 2 สิ่งได้ งั้นเหรอ?!"

" นี่แหละ คือสิ่งที่ชั้นทำได้. และในเมื่อมัน ไม่ใช่พลัง มันเป็น วิทยายุทธ มันสามารถถูกถ่ายทอด. ฝึกสอน. และส่งต่อ ได้. เธอจะเอามั้ยล่ะ?"

"....เอาสิ! "

โจดี้ตอบแทบจะทันที...แต่แล้วเธอนึกบางอย่างขึ้นได้...

" แต่เดี๋ยวก่อน...แล้ว...นายต้องการอะไรจากชั้น? "

"หึหึ"

เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์.

" นายต้องการอะไร? เงินเหรอ? "

" นี่อ่านวิกิมาจริงๆป้ะเนี่ย? คิดว่าชั้นเป็นพวกหิวเงินรึไง? เออ...แต่ก็ไม่ใช่ว่าถ้าให้แล้วจะไม่เอาหรอกนะ..."

เขาวางขนมปังแผ่นลง, จ้องดวงตาสีแดงมาที่ดวงตาสีฟ้าของเธอ.

" ชั้นถูกส่งมาเพื่อทำงาน ที่นี่.และชั้นอยากให้เธอช่วย. เพราะชั้นคิดว่าพลังของเธอ มันจะช่วยให้งานของชั้นง่ายขึ้นแบบทวีคูณ."

" งาน? ... งานอะไร?"

" ปิดโรงเรียนx่านี่."

" !!!!!!!!!!!! "

จะโต้กลับว่า จะบ้ารึไง หรืออะไรทำนองนั้นมันก็คงไม่ได้. เพราะจากสิ่งที่เขาทำทั้งหมด มันเกินกว่าคำว่า นักเรียน ม.ปลาย ไปแล้ว...ถ้าเขาบอก ว่าตัวเองเป็นเอเลี่ยน ก็มีแต่จะต้องเชื่อแล้วล่ะ.

" นาย...ตัวคนเดียว... นายจะปิดโรงเรียนนี้??? ... ได้ยังไง??? "

" ชั้นบอกตอนไหนว่า ตัวคนเดียว?"

"......."

"นายเป็นตัวอะไรกัน?"

" ชั้นมาทำ ภารกิจ และการ ปิดโรงเรียนนี้ เป็นแค่ส่วนหนึ่งของภาพรวมเท่านั้น. ถ้าเธอมาช่วยชั้น, ชั้นก็จะ สอน เธอให้. นั่นคือทั้งหมดที่บอกเธอได้...เว้นแต่ว่าเราจะตกลงกันแล้ว."

8 เดือนแรกบนรถเข็น...3 ปีเต็ม...ที่ต้องใช้ชีวิตแบบหวาดระแวงทุกวันแบบนี้...

พร้อมๆกับความเครียดที่สั่งสมมาทุกวันๆ...

ไม่มีหมอคนไหนรักษาอาการบ้านี้ได้...แค่จะหาสาเหตุว่าทำไมอยู่ๆเธอก็เป็น ยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ...

ไหนจะครอบครัวอีก...ที่ต่างก็หันหลังให้เธอหมด... แม้กระทั้ง พี่สาว ที่เธอรักที่สุดก็ตาม...

แต่นี่คือ โอกาส

เธอก็ได้สัมผัสมันด้วยตัวเองแล้ว.

"...."

" โอ้ะ...แต่เวลาใกล้หมดแล้วล่ะ."

เด็กสาวขมวดคิ้ว

" เวลา? เวลาอะไร?"

" เวลาที่วัตถุจะ กลับคืนสู่สภาพเดิม ไง"

"......."

ทันใดนั้น โจดี้ ก็สังเกตได้ว่ามี ออร่าสีแดง ของ ซิด กำลัง ระเหย ออกจากตัวของเธอเรื่อยๆ 

เธอยกมือขึ้นมาดู... ออร่า ที่กำลังระเหย พวกนี้ให้ความรู้สึกเหมือนว่าเธอโดน ทานอส ดีดนิ้วใส่ยังไงหยั่งงั้น...

"... ซิด!... นี่มัน?! อะไรเนี่ย? "

" แค่ฤทธิ์หมดไง...ไม่ต้องตกใจ. ผลของมันจะอยู่ได้ประมาณ 10 นาที. เมื่อแลกเปลี่ยนคุณสมบัติกับส้อมนี่แล้ว เธอก็จะหายเป็นอีขาเดี้ยงประมาณ 10 นาที.ก่อนที่คุณสมบัติของพวกมันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม."

"....10 นาที..."

" วิทยายุทธ ก็เหมือนกับการปั่นจักรยานนั่นแหละ.เมื่อปั่นเป็นแล้ว ที่เหลือก็ขึ้นกับการฝึกฝนของเธอ ว่าจะปั่นไปได้นานแค่ไหน."

" หรือก็คือ...ชั้นอาจจะทำให้มันคงอยู่มากกว่า 10 นาทีได้...ถ้าชั้นฝึกมันบ่อยๆ...งั้นเหรอ?"

"หัวไวสมกับเป็นตัวท็อปดีนี่."

"........"

" แล้วภารกิจที่ว่านั่น...มันเสี่ยงตายรึเปล่า?"

"... แล้วแต่วาระโอกาส...ชั้นฟันธงแบบเป๊ะๆเลยไม่ได้หรอก."

"...มันจะเจ็บตัวไหม?"

" ถ้าพลาดมาก็ไม่แน่..."

"......."

" เอาสิ.ชั้นเอาด้วย.ขอร้องล่ะ...สอนชั้นเกี่ยวกับ วิทยายุทธ นี้ที..."

" นั่นแหละที่อยากได้ยิน."

ทั้งคู่จับมือ Shake hand กัน.

" วิทยายุทธอะไรนั่น...อย่างกับหนังจีนเลยเนอะ...เจ๋งอ่ะ."

" อั้ยยะ...ฝรั่งดูหนังจีนด้วย? "

" ว่าแต่...นายเรียกมันว่าอะไรล่ะ? "

" ความจริงชื่อก็เเค่เอาไว้ตั้งงั้นๆแหละ. แต่ถ้าอยากรู้ จะบอกให้ก็ได้. มันมีชื่อว่า วิทยายุทธ สับเปลี่ยน."

" วิทยายุทธสับเปลี่ยน? "

" ใช่.ง่ายๆ ตรงๆ ไม่หวือหวา. ทำไม? มีปัญหาอะไร?" 

"...งั้น..."

" ? "

" งั้น พลัง ของนายคืออะไรล่ะ?"

"........"

"........"

" ชั้นไม่มีหรอก."

" แต่...แต่นายมีออร่า นี่....คนที่ไม่มีพลัง จะมีออร่าได้ยังไง? "

" ก็มาจากการฝึกวิทยายุทธนั่นแหละ"

" จริงเหรอ?...ชั้นไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย..."

ซิด กวาดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง.

" เออ. คนธรรมดาที่มี วิทยายุทธ ก็สามารถมองเห็น ออร่า ของผู้ใช้พลังได้เหมือนกัน."

" จริงเหรอ?! "

แต่แล้ว โจดี้ ก็พึ่งจะรู้สึกตัว

เธอเห็นออร่าของซิด...แต่เธอไม่เห็นสัญลักษณ์ ของเขาเลย.

...ผู้ไม่มีพลังอย่างเขาจะมีออร่าได้จากการฝึกวิทยายุทธ งั้นเหรอ?.... เหลือเชื่อเลย....

......ข้อมูลตัวละคร......

...ซิด บาร์เร็ต [Syd Barrett ]...

...(ผู้ถือครองวิทยายุทธ)...

...โค้ดเนม : ***ถูกจำกัดการเข้าถึง***...

...สัญชาติ : ออสเตรเลีย/ไทย...

...เชื้อชาติ : ออสเตรเลีย/ไทย...

...ความสามารถทางภาษา : ภาษาอังกฤษ, ภาษาไทย...

...สถานที่เกิด : เอเชีย ...

...ข้อมูลทางจิตวิทยา : ใจร้อน , หัวรุนแรง , มีแบบแผน...

...พลัง : ***ถูกจำกัดการเข้าถึง***...

...ประเภทของพลัง : ***ถูกจำกัดการเข้าถึง*****...

...โจดี้ โจฮันสัน [Jody Johansson]...

...โค้ดเนม : ((ยังไม่ได้รับการบรรจุ))...

...สัญชาติ : อเมริกัน...

...เชื้อชาติ : อเมริกัน...

...ความสามารถทางภาษา : ภาษาอังกฤษ...

...สถานที่เกิด : อเมริกาเหนือ...

...ข้อมูลทางจิตวิทยา : ใจเย็น, ทนรับความกดดันได้ดี , เรียนรู้ไว, มีแบบแผน...

...พลัง : ควบคุมอากาศ (Air Manipulation)...

...ประเภทของพลัง : ไม่มีรูปร่างทางกายภาพ...

...**ยังไม่ได้รับการบรรจุ**...

...​...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***