5

"มั่วแต่ยืนซื่อทำไมละ อยากดูต่อรึไงยัยเด็กเลี้ยงแกะ"

พอไรย์พูดจบคำ สาวน้อยรีบกลับหลังหันเดินออกไปจากห้องทันที ชายหนุ่มมองตามแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ หลังจากที่เขาแต่งกายโดยที่ตนสวมเสื้อกล้ามสีดำที่เด็กน้อยหามาให้ถึงแม้จะออกเก่าหน่อย เล็กไปนิดแต่ไม่ได้สร้างความลำบากต่อการดำรงชีวิตแม้เพียงนิดเดียว 

ไรย์เดินออกมาจากห้องรับแขกเห็นเด็กน้อยที่นั่งตัวจ่ออยู่กับคอมพิวเตอร์รุ่นพระเจ้าเห่าที่มันสามารถเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตได้ เขาจ้องมองไปยังสมาร์โฟนที่ตอนนี้มีคนติดต่อมาหาเธอทางแอพลิเคชั่นยอดฮิตทั่วโลกแต่โปรไฟล์ของคนที่โทรมาหาสาวน้อยนั้นทำให้เขาเริ่มไม่ไว้วางใจ มือบางกำลังจะรับสายแต่โดนเขาฉกมือถือไปต่อหน้าต่อตาและกดวางสาย

"เอาคืนมานะคะคุณอา" สาวน้อยบอกกับคนที่โตกว่า

"ใครโทรมา"ไรย์ถามสาวน้อยเสียงเข้ม

"เอาคืนมานะคะ"

"บอกมาก่อน"

"พี่ของหนูคะ"

"ยัยบ้านี่มันไม่มีน้องสาว เธอเป็นใครกันแน่!"ไรย์พูดเสียงแข็ง เขารู้ทันทีที่เขาเห็นโปรไฟล์ไม่คิดว่าเด็กคนนี้รู้จักคนพวกนี้ด้วย

ถือว่าไม่ธรรมดาหรือว่าคนพวกนั้นส่งยัยเด็กนี่มา

"คือ….หนู…..หนูบอกไม่ได้"สาวน้อยตอบคำถามด้วยความหวาดกลัวในขณะที่ชายหนุ่มต้อนเธอให้เธอจนมุม ร่างเล็กสั่นน้อยๆพยายามขยับตัวเองให้ออกห่างจากบุรุษตรงหน้าโดยที่เขาขยับเข้าไปใกล้ร่างน้อยเพื่อให้เธอตอบตามความจริง

"งั้น….เดียวฉันถามกับยัยนั้นเอง"ชายหนุ่มพูดจบแล้วต่อสายไปหาบุคคลที่โทรมาทันที

"(ฮัลโล~หนูลตาเป็นยังบ้างจ้ะ วางสายเจ้ทำไมรู้ไหมเจ้เป็นห่วงหนูอะ)"เจ้าของเสียงหวานกล่าวทักหาลตาโดยที่ไม่รู้ว่าใครคือคนที่โทรไปหา

"เจ…..อึบ"

ลตากำลังจะส่งเสียงบอกคนในโทรศัพท์ว่าคนที่โทรไปนั้นไม่ใช่ตน แต่แล้วมือหนาของไรย์มาปิดปากบางอย่างรวดเร็ว เมื่อคนในสายได้ยินเสียงเล็กของสาวน้อยแล้วหายไปทำให้เธอคิ้วกระตุกทันที

"แกเป็นใคร "เสียงหวานในสายถามอีกครั้ง

"ยัยสันติบาล"ไรย์พูดออกมาเบาๆ แต่คนฟังถึงกับยิ้มกริ่มในใจ

"(ว่าไงรอดตายได้ไงเนี่ย/ที่รักคุยกับใครอ่า~)"ปลายสายถามด้วยน้ำเสึยงยียวนกวนประสาทแต่คนข้างๆของเธอเหมือนจะไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ 

"มันยังไม่ตายอีกหรือไง"ไรย์ถามคนในสายแต่ดวงตายังคงจ้องมองสายน้อยที่แกะมือออกจากริมฝีปาก

"(คุยกันเองไหมละ)"สันติบาลสาวพูดจบส่งโทรศัพท์ให้กับคนข้างๆทันที

"(ฮัลโล)"

"ไง นรกไม่รับมึงรึไง"

"(นรกก็ไม่รับมึงเหมือนกันไม่ใช่หรอ)"

"มึงส่งยัยนี่มาทำไม"ชายหนุ่มถามเข้าเรื่องทันที

"(พวกกูไม่ได้ส่งใครไปทั้งนั้น มึงสิไปอยู่กับน้องได้ไง)"ปลายสายถามกลับ ไรย์ขมวดคิ้วทันทีและปล่อยให้เด็กน้อยเป็นอิสระ

"พี่เกรซขา ช่วยหนูด้วย!"เมื่อสาวน้อยเป็นอิสระจากการจับกุมส่งเสียงขอความช่วยเหลือจากคนในสายทันที

"(มึงทำอะไรน้อง)"ซิการ์ที่พูดสายอยู่กับไรย์เสียงเข้มขึ้น

"กูไม่ได้ทำอะไรเว้ย มึงอยากรู้ใช่ไหมว่ากูอยู่กับยัยเด็กนี่ได้ยังไง มึงก็ถามเองแล้วกัน"จากนั้นไรย์ก็เปิดลำโพงแต่ยังคงถือโทรศัพท์เอง

แต่เขาคนนี้ ผู้ชายที่ลตานับถือราวกับอาเป็นคนพาเธอไปนอนที่เตียง

วันต่อมา

ลตาตื่นนอนแต่เช้ามืด ร่างเล็กบิดซ้ายบิดขวายืดหยุ่นร่างกายให้มีความพร้อมกับการดำเนินชีวิตประจำวัน ร่างน้อยทำธุระส่วนตัวเสร็จเดินตรงไปทึ่ห้องครัวทันทึเพื่อจัดเตรียมข้าวปลาอาหารแต่เธอนึกขึ้นได้ว่าวัตถุดิบต่างๆกำลังจะหมดแล้ว ลตาเลือกที่จะทำอาหารง่ายๆใช้วัตถุดิบไม่มากมายอย่างข้าวต้มหมู แล้วค่อยไปตลาดสดที่อยู่ใกล้กับสถานที่พักและเป็นตลาดที่ไม่ค่อยมีใครให้ความสนใจเพราะเป็นตลาดที่เก่ามากคนซื้อขายค่อนข้างน้อยปลอดภัยต่อชีวิตของลตา ลตาจำเป็นต้องซื้อของเข้าบ้านร่วมทั้งของใช้สำหรับผู้หญิง จะเกรซจะซื้อมาให้แต่มันก็อีกหลายวัน ลตากลัวว่าร่างกายของเธอจะรอไม่ได้

"ข้าวต้มอีกแล้วหรอ"ไรย์ถามขึ้นสายตาของเขาเบื่อหน่ายกับอาหารที่ค่อนข้างไปทางจืดชืด

"ร่างกายคุณอายังไม่แข็งแรงเลย กินไปก่อนนะคะ ในครัวของหมดเดียวหนูไปตลาด วันนี้หนูจะทำเมนูอื่นให้นะคะ"ลตาพูดจบชายหนุ่มยืนเต็มความสูงและกล่าวกับสาวน้อยเสียงเข้มกับสิ่งที่เขาต้องการ

"ฉันไปด้วย"

"คุณอายังไม่หายเลย อย่าเลยคะ เดียวหนูไปซื้อให้คุณอาอยากได้อะไรบ้างคะ"

ลตาเดินไปเอากระดาษและดินสอเพื่อจดในสิ่งที่เขาต้องการ ลตาไม่ต้องการให้ชายหนุ่ทไปด้วยเพราะมันจะเป็นจุดสังเกตมากเกิน ชายหนุ่มมีหน้าตาไปทางตะวันตกและส่วนมากเธอจะจ่ายตลาดคนเดียวมากกว่า ถ้าเขาไปด้วยความลับที่ทุกคนช่วยปิดและคุ้มครองเธอจะเสียเปล่าถ้าคนในเงามืดบังเอิญเจอเธอขึ้นมา พวกนั้นอาจจะจับตัวไรย์เป็นเครื่องต่อรองเหมือนที่พวกมันเคยจับตัวของเธอมาเป็นเครื่องต่อรองเช่น ลตาไม่ต้องการให้คุณอาที่ไม่รู้ความอันตรายรอบด้านของเธอ

"เดียวฉันไปเลือกเอง"

"หนูซื้อให้ก็ได้นะคะ"

"ไม่ต้อง เธอมีอะไร กลัวไอ้พวกสันติบาลเก็บฉันรึไงหรือว่าเธอนัดกับแฟนไว้"

"ปล่อยนะคะ คือหนู...หนูกลัวพี่ๆสันติบาลแยกไม่ออกว่าคุณอาไม่ใช่คนไม่ดี อีกอย่างนะคะหนูไม่ได้นัดกับแฟนนะคะ หนูยังไม่มีแฟน"

ลตาตอบกลับแก้มเริ่มออกสีแดงระเรื่อ ที่เธอพูดออกจากเพราะไรย์มีหน้าตาที่คมเข้ม หนวดเคราที่ยังไม่ได้กลัวอาจจะสร้างรูปลักษณ์ที่น่ากลัวได้ แต่ไรย์ไม่ได้คิดแบบนั้นที่เขาจะไปด้วยเพราะซิการ์ส่งข้อความภาษามอสมาทางโทรศัดท์ของสาวน้อย ภาษาสัญลักษณ์ของกลุ่มซึ่งมีแค่ซิการ์ ไปป์และเขาเเปลได้เท่านั้น เขาต้องไปเจอคนของพวกมัน 'สันติบาล'

ลตาผู้ที่ขัดอะไรไม่ได้เลย บอกให้อยู่บ้านก็จะมาให้ได้ร้อนถึงเธอที่ต้องจับเขามาโกนหนวดเคราออกแต่เจ้าตัวดันดื้อรั้นไม่ยอม ลตายื้นคำขาดถ้าไม่โกนออกก็ไม่ให้ไป ไรย์เลยให้แค่เล็มๆออก ลตายอมตกลงเพราะเธอต้องการให้คุณอาเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น ออกไปเจอใครจะได้ไม่มีภาพติดตาว่าเธอมาเดินตลาดกับโจรห้าร้อย(หน้าฝรั่ง)

ลตายืนอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่มมือน้อยเล็มหนวดออกอย่างใช้สมาธิเพราะไม่เคนทำให้ใครมาก่อน เจ้าของหนวดเคราก็ไม่ยอมทำเอง ตาของไรย์จ้องมองดวงหน้าของสาวน้อย หน้าตาอ่อนเยาว์ราวกับอายุเพียงแค่ 17-18 ปีเท่านั้น ใครจะรู้ว่าเธอบรรลุนิติภาวะแล้ว วันที่เขาตื่นขึ้นมากับความเจ็บปวดเขาก็เห็นหน้าเธอเป็นคนแรก

"ทำไมเธออยู่ที่นี้คนเดียว"ไรย์ถามขึ้น

"อยู่เฉยสิคะ เดียวพลาดไปโดนแก้ม"

"ฉันถาม"

"คุณอาต้องถามพี่เกรซแล้วละคะ"

"เธอแค่ตอบฉัน ทำไมยัยนั้นเอามะพร้าวอุดปากเธอไว้รึไง"

"เปล่าคะ คุณอาถามพี่เกรซเถอะคะ พี่เกรซให้คำตอบดีกว่าหนูแน่นอนคะ"

ลตาละจากตัวไรย์ ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็คใบหน้าคมเข้มจนสะอาด

"หล่อแล้วคะ''ลตาพูดออกมาพร้อมกับระบายยิ้มทำให้เขายิ้มตอบเธอเพราะเริ่มหลงไหลรอยยิ้มสดใส พอไรย์ได้สติรีบชักสีหน้ากลับทั้งๆที่สาวน้อยเดินออกจากเขาไปสักพักแล้ว

'กูเป็นอะไรไปวะ' ไรย์ทบทวนตัวเองในใจแล้วทิ้งความรู้สกแปลกๆไว้ข้างหลัง เขามีภารกิจสำคัญที่ต้องทำ!

การเดินจ่ายตลาดในครั้งนี้มีสีสันมาก สาวน้อยสาวใหญ่ต่างส่งสายตาให้กับชายหล่อล่ำมาตลอดทาง ไรย์ถึงกับขนลุกขนพอกมาจ้องมองเหมือนจะกินตับไตไส้พุงยังไม่พอ บางคนถึงกับส่งจูบมาทางอากาศจนเขาแทบจะหนีไม่ทัน

ลตายืนเลือพืชผักอยู่โดยที่เขาเป็นคนถือของให้สาวน้อย

"นังหนู พาผัวมาด้วยหรอลูก" แม่ค้าถามถึงชายที่ติดตามเธอไม่ห่างราวกับว่าไม่ปล่อยเธอให้อยู่คนเดียว

"คือ...ไม่ใช่…"

"ครับ วันนี้ผมมาช่วยถือของครับ"

ไรย์ตอบคำถามกลับภาษาไทยตัดหน้าสาวน้อยทันที สายตากลมโตตวัดมามองชายหนุ่มที่อ้างว่าเป็นสามีของเธอทั้งที่ไม่เป็นความจริง

"ดีแล้วนังหนู เองตัวเล็กนิดเดียวให้ผัวเองถือเถอะ รอบนี้เองซื้อของเยอะจังนะ"

"อีกไม่กี่วันพี่สาวจะมาหาคะ"ลตาตอบไปแบบนั้น มันก็คือเรื่องจริงพี่เกรซกำลังจะมาหาเธอ เธอก็ควรทำอาหารเยอะให้พวกเขาและคุณอาจอมเผด็จการไม่รู้ว่าเขาจะอยู่กับเธอนานขนาดไหน

พอเลือกซื้อคนเสร็จลตาขอตัวไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ ของจำเป็นสำหรับผู้หญิงที่ผู้ชายไม่ค่อยเข้าใจ ไรย์ไม่ได้ว่าอะไรนี้เป็นโอกาสทองทึ่เขาจะได้คนของสันติบาล ไรย์เดินไปตามที่นัดหมาย ผู้ชายร่างสูงใส่แว่นตาสวมเสื้อนักเรียนทั้งๆที่วันนี้เป็นวันหยุด มือขวาถือโทรศัพท์แนบหูพร้อมพูดว่า

"พี่อยากได้ขนมจีบ น้องอยากได้อะไร"

ไรย์เดินไปหาบุคคลที่เขาควรเข้าใกล้

"ไงไอ้น้อง"ไรย์พูอขึ้น ชายคนนั้นยิ้มให้แล้วส่งเสืัอผ้าพร้อมกับของขวัญให้

"ว้อกก้า"ชายคนนั้นพูดขึ้นบ่งบอกว่าจบภารกิจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***