ปราสาทขาวใต้เงามืด แสงสลัวจากแสงจันทร์ลอดผ่าน สถานที่ที่สวยงามต่ช่างแปลกประหลาด เหมือนกับถูกดึงให้อยู่ในหวงแห่งความสับสน รูปปั้นแกะสลักสัตว์น้อยเรียงรายอยู่ทั่วบริเวณ สีหน้าที่แสดงถึงความหวาดกลัว แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน การจัดแต่งด้วยดอกไม้ที่สวยงามแต่ไม่เห็นผู้คนได้อย่างไร ความสวยงามที่แม้แต่ใบไม้ยังไม่มีบนพื้น
‘ไม่น่าจะเป็นไปได้เราต้องออกจากที่นี่’
ยังไม่ทันทีจะก้าวออกผ่าน กับมีเสียงคำรามที่ใกล้เข้ามา
หนีไป!
เสียงสะท้อนให้เราตกตะลึงแต่ไม่ทัน เสียแล้ว ปรากฏสิงตัวเมีย สองตัวไล่เรา เราออกวิ่งอย่างไม่คิดอะไร
ฮอก!!!!!
สิงโตตัวหนึ่งวิ่งมาดักหน้าของเราไว้ ความรู้สึกกลัวเข้ามายังจิตใจของเราทันที และเมื่อเราได้ขยับตัว เราก็พบสัตว์ตัวเล็กที่ล้อมรอบเราไว้
อย่าเลย! อย่าทำร้ายเขานะ
พวกสัตว์ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความกลัว และใจที่มีความหึกเหิม พร้อมจะปกป้องเราอย่างเต็มที ซึ่งทำให้เราแปลกใจเป็นอย่างมาก ว่าเหตุใดสัตว์ถึงพูดได้ แต่ไม่ใช่พวกเขาทำไมเราจึงสามารถเข้าใจได้
สิง: พวกเจ้าอยากลองดีงั้นเหรอ ไม่ใช่เพราะนางทิ้งพวกเราไป ทำให้ต้องถูกสาปอยู่ในสถานที่แห่งนานแสนนาน 1000 ปี มันไม่น้อย”
เจ้าหนู: แต่นางกลับมาหาพวกเราแล้วตามสัญญา
ใช่ๆๆ! กลับมาแล้ว
สัตว์ทุกตัวส่งเสียงร้องอย่างดีใจ
พิราบขาว: เจ้านั้นแหละ เจ้าสิงโตชั่วร้าย หากตอนนั้นเจ้าไม่มาทำร้ายเมืองนี้ กับพวกเรา นางก็ไม่จากเราไป
เหตุการณ์ชั่วข้ามคืนก็ ปรากฎขึ้นมาแบบนี้อีกแล้วหรือ ทำไมถึงเหมือนรู้จักพวกเขาดี
ฉัณนราหรือ! ทำไมนึกถึงชื่อนี้ขึ้นมา
เจ้าหนูแคระ: พระจันทร์ใกล้ลับขอบฟ้าแล้ว พวกเราต้องกลายกลับไปเป็นหินอีกแล้วหรือ เจ้านายช่วยพวกเราด้วย
แล้วพวกเขาก็ค่อยกลายเป็นหินเรียงราย มันดูน่าสงสารจนแทบจนน้ำตาเริ่มไหลออกมา
ทำไมร้องไห้ออกมาเนี้ย?
ฝันอีกแล้วแล้วหรือ ทำไหมความฝันเหมือนจริงได้ขนาดนี้ ความเศร้า ความเจ็บปวดที่รอคอย เหมือนไม่มีความหวังของพวกเขา การฝันในเรื่องแปลกกันหลายเรื่องแล้ว แม้จะเริ่มอยากจะทำความเข้าใจให้มากหน่อย แต่ต้องกลับมายังจุดเดิม อยากไปหาพวกเขาได้จริงๆ อยากช่วยได้จริงๆ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments
เอ็มมี่🍀
ทำไม*
2022-02-19
1
เอ็มมี่🍀
แต่*
2022-02-19
0