ปริศนาถ้ำงูเดือด

ว่ากันว่าเสียงเพลงช่วยให้หลับไหล ทุกคนจึงช่วยกันร้องเพลงกล่อมเด็กเพื่อการหลับฝันดี

แม่ แม่ ไปไหนกัน หาไม่เจอเลย

แม่!!!

ในหมู่บ้านแห่งถูกปิดตายออกมาไม่ได้ หลายชั่วรุ่น ทุกคนไม่กล้าที่จะต่อกรกับงูยักษ์ ที่มีตัวสีแดงน่ากลัว กล่าวกันว่างูมาจากเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งกำลังรอแม่กลับมา เด็กสาวที่เติบโตมาด้วยความโกรธ เพราะทุกคนในหมู่ที่ได้บอกว่าแม่ของเขาตามสามีใหม่ไปจากที่นี่ ทิ้งเด็กสาวตัวน้อยที่หลับไปหลังจากแม่กล่อมนอนตื่นมาตอนเช้า แม่ของเขาก็ได้หายไปแล้ว ความเจ็บปวดทรมานกลับการเฝ้ารอเป็นปีทำให้ในคืนหนึ่งเธอได้เสียชีวิตและเปลี่ยนเป็นงูที่น่าสะพรึ่งกลัวสำหรับคนในหมู่บ้าน เพราะงูตัวนั้นตัวใหญ่ยักษ์และมีความยาว หลายร้อยเมตร ด้วยนิสัยที่โกรธที่มีต่อชาวบ้านที่ล่อเธอในตอนที่มีชีวิตอยู่ จึงเฝ้ารอแม่ของเขาบริเวณในถ้ำช่องเขาทางออกของหมู่บ้าน และต้องร้องเพลงกล่อมเท่านั้นถึงจะสามารถออกไปได้

ยามเย็นเห็นแสงร่ำไร หมู่ฝูงกาไก่ไล่กลับรัง ลูกน้อยของแม่แลดูงามขำ เจ้าอย่ารอรังหลับกันเถิดหนา เมอมองพลันใบเปลี่ยนสี มองในนทีไม่เห็นตัวปลา หลับแล้วฝันมีคนเคียงข้าง อย่าทุกข์อย่าสุขสบายกายใจ^**^

‘อย่างนี้ ใครกลัวคงไม่กล้าออกไปละสอ’

“ใช่โชคดีที่หมู่บ้านของเป็นแหล่งอาหารที่อุดมสมบูรณ์ อยู่กันมาไม่อดอยาก”

‘เคยมีคนลองไปบ้างไหม’

“ลองอะไร”

‘ก็ลองออกไปจากที่นี่’

“มีสิ มีคนไปร้องเพลงให้ฟังเพื่อจะออกไป แต่กลับร้องเพลงผิด ทำให้โดนงูไล่ออกมา ตัวที่แดงเทือ และอารมณ์ที่เกี่ยวกราด ไล่ตามอย่างไม่ลดละ ทำให้คนนั้นหนีจนเสียสติไปเลย’

“แต่เราต้องออกจากที่นี่ไปได้ เพราะที่แห้งแล้งน้ำก็กำลังแห้งเราได้ตายกันหมดแน่’

‘เราต้องทำให้งูนั้นออกจากตรงนั้นให้ได้ เรามีวิธี’

ทุกคนต่างมานั่งล้อมวงกันเพื่อปรึกษา

“แผนนี้ มันจะดีแน่หรือถ้าเราทำพลาด เราอาจจะตายได้เลยนะ”

‘แต่ถ้าเราอยู่ที่นี่โดยไม่ทำอะไรเลยเราก็ตายได้เหมือนกันนะ”

“เราจะเป็นคนทำเอง เราจะล่องูนั้น’

‘อืม เราจะทำเป็นเพื่อนเธอเอง’

“งั้นตกลงตามนี้ก็แล้วกัน”

วันรุ่งขึ้น การจัดเตรียมพิธีการเซ่นไหว้งู การจัดงานเพื่อการนำอาหาร การแต่งกายของทุกคนต้องส่วมหมวกปีกกว้างประดับประดาด้วยดอกไม้สวยงามและทุกอย่าง การจัดพานอาหาร ทั้งผลไม้ เนื้อไก่ มากมาย และพวกเขาต่างร่วมตัวกันเป็นแถวและร้องเพลงกล่อม

ยามเย็นเห็นแสงร่ำไร

หมู่ฝูงกาไก่ไล่กลับรัง

ลูกน้อยของแม่แลดูงามขำ

เจ้าอย่ารอรังหลับกันเถิดหนา

เมอมองพลันใบเปลี่ยนสี

มองในนทีไม่เห็นตัวปลา

หลับแล้วฝันมีคนเคียงข้าง

อย่าทุกข์อย่าสุขสบายกายใจ

...................

และก็ร้องกันไป วนไปมา ทุกคนพากันไปยืนเรียง เพื่อรอให้อาหารแก่งู ทันใดก็ปรากฏตัวของงูที่มีลวดลาย สีสันดูแล้วสวยงามเป็นอย่างมาก ลำตัวยาวได้ผ่านพุ่มไม้ออกมา ความยาวของลำตัวเหมือนจะไม่สิ้นสุด แต่เราต้องทำให้หางของนางงูพ้นจากปากถ้ำให้ได้ สองคนที่อาสาล่องงูจึงต้องเว้นระยะของตัวเองให้ไกลขึ้น นางงูเลื้อยผ่านพวกเราไปแล้ว ทำให้เราต้องแฝงตัวเพื่อพากันหนี แต่เหตุการณ์ก็ไม่เหมือนอย่งที่เราความผิดแผนของการเว้นระยะห่างทำให้นางงูสงสัย การว่างกับดักของเราเกิดการทำ การโคนไม้ล้มทับงูไม่ได้ผลเท่าที่ควร พวกเราต้องแก้สถานการณ์คือให้ทุกคนหนีออกไปจากที่นี่ให้หมดเพื่อความปลอดภัย ก่อนที่งูจะหลุดจากต้นไม้ที่ล้มทับ

ทุกคนหนีออกไป!

พวกเราตะโกนให้ชาวบ้านพากันหนีออกไป จากถ้ำก่อนที่งูนั้นจะหลุดพ้นออกมาจากกับดักหนาม

“ทุกคนหนีเร็ว ออกไปจากที่นี่”

พวกเราได้มีการเตรียมการการขนย้ายเด็กและคนสูงอายุออกไปแล้ว หุ่นที่พวกเราทำเพื่อหลอกล่อแก่งูนั้นเปลี่ยเป็นกับดักเรียบร้อยแล้วด้วยเหตุนี้ พวกเราต้องให้ทุกคนออกไปก่อน ให้เร็วที่สุด

“พวกเราไปกันได้แล้ว”

“พวกเธอออกไปก่อน เราสองคนจะอยู่ที่นี่เพื่อกันงูนั้น มันใกล้จะหลุดแล้ว”

ฉัตร: ไม่ได้นะถ้ารออีก เราหนีไม่รอด

สองพี่น้อง: พวกเรารู้ แต่ถ้าชาวบ้านหนีไม่ทัน พวกเราจะเสียใจมาก

ธนู: พวกเธอต้องออกมาให้ได้นะ

สองพี่น้อง: ได้

พวกเราจึงรีบพาชาวบ้านนั้นออกมา เมื่อพวกเขาออกไปกันหมดแล้ว พวกเราจึงย้อนกลับมา

สองพี่น้อง: มันหลุดออกมาแล้ว เราจะสู้กับมัน

ฉัตร: เราจะสู้ด้วย

ทุกคน: พวกเราด้วย

พวกเราจะช่วยเหมือน!

ทุกคน: น้าม่าง