ตอนที่2ชีวิตใหม่

อยู่ๆสติที่ควรจะดับไปตลอดการของยูระก็พลันฟื้นขึ้นมาในสถานที่ที่ไม่คุ่นเคย ร่างกายก็ขยับลำบาค เสียงก็อ้อแอ้อย่างกับเด็กทารก แต่พอพยายามที่จะลุกขึ้นยืนนั้นก็ได้เห็นมือของตนเอง มันเล็กเอามากๆ แต่พอสังเกตุดูดีๆแล้วร่างกายทุกส่วนก็เล็กลงด้วย 

"แอ้ๆ อุแอ้ แอ" นี้มันเกิดอะไรขึ้น

ยูระที่พูดออกไปก็เป็นคำที่ไม่เป็นภาษาเอาซะเลย พอลุกขึ้นมานั่งได้แล้วก็ไปเกาะตรงลูกกรงของเปลเด็กที่ตนอยู่ มีสิ่งหนึ่งที่คิดอยู่ในหัวขณะนี้ก็คือ 'การเกิดใหม่' ไม่แน่ใจเลยจริงๆว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องจริง เด็กน้อยมองสำรวจรอบๆห้องนอนที่อยู่ก็พบว่าของแต่ห้องสีหรูหราเอามากๆ

'ห้องหรูมากเลยแฮะ...อ่ะ! มีกระจกอยู่ตรงนั้นด้วย'

ยูระในร่างของเด็กน้อยยืนเกาะลูกกรงมองไปรอบๆห้องที่ตนเองอยู่ และก็ไม่สะดุดตากับกระจกตั้งพื้นบานหนึ่งเข้า เลยมีความคิดที่ว่าอยากเห็นตนเองที่ร่างใหม่นี้เสียหน่อย เลยปีนกรงนี้ขึ้นไปจนสุด แต่ก็พึ่งมาตระหนักได้ในภายหลังว่าไม่น่าคิดที่จะปีนขึ้นมาเลย เพราะเด็กน้อยยูระกำลังล่วงลงจากกรงตามแรงโน้มถ่วงโลกแล้ว

เด็กน้อยดาเนสหลับตาปี๊รอบรับความเจ็บกับการโดนกระแทก แต่ทว่าตัวเขากลับลอยอยู่เหนือพื้นอยู่ ยูระถึงกับตะลึงกับสิ่งที่เกิดอยู่นานจนมีหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาอุ้มตนไว้ในอ้อมแขนของเธอ มองเงิยหน้ามองก็สบเข้ากับดวงตาสีอเมทิสที่จ้อมกลับมาเช่นกัน เธอเป็นหญิงสาวที่สวยเอามากๆ ผมสีช็อกโกแล็กเข้ากับสีตาเธอเป็นอย่างมาก

"ออกมาทำไมจ๊ะเนี้ยลูกรัก"

เด็กน้อยยูระจ้อมมองหญิงสาวอยู่พักใหญ่ ซักพักก็ได้สติกลับคืนมา แต่ก็พอจะคิดได้จากคำพูดของเธอที่เรียกยูระว่าลูก ยูระได้สติกลับมาเต็มร้อยแล้วจึงชี้ไปที่กระจกที่ตั้งเป้าหมายไว้ตั้งแต่ที่แรก ผู้เป็นแม่เห็นแบบนั้นจึงเดินไปที่กระจกตามสิ่งที่เด็กน้อยต้องการ

พอมาถึงหน้ากระจกแล้วก็มั่นใจเต็มร้อยว่าเวลานี้ตัวเองนั้นได้เกิดใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เด็กน้อยยูระจ้องมองตนเองในร่างเด็กขวบหนึ่ง ผมสีช็อกโกแล็กและนัยน์ตาสีมรกต ที่งดงาม

แต่แล้วอยู่ๆก็รู้สึกว่ามีคนกำลังเดินมาที่ห้องนี้ เลยหันหลังจ้องมองไปทางประตูห้องและกระตุกเส้นของผู้เป็นแม่เบาๆเป็นสัญญาณแล้วชี้ไปทางประตู เธอเห็นท่าทีของลูกน้อยทำแบบนั้นแล้วจึงเดินไปที่ประตูแล้วเปิดออกก็เจอชายรูปงาม ผมสีเงินตาสีเขียวมรกตมองมาด้วงท่าทีตกใจเล็กน้อยฝ่ายหญิงก็ดูจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน

"ลูกตื่นแล้วหรอมิเอลล่า" 

ซึ่งเขาก็คือคุณพ่อนั้นเอง ผู้เป็นพ่อลูบหัวลูกน้อยของตนอย่างเบามือและเข้าไปอุ้มเด็กน้อยออกมาจากอ้อมอกแม้ เด็กน้อยยูระมองสำรวจใบหน้าของพ่ออย่างละเอียด ดวงตาสีมรกตเหมือนของตัวเอง แต่มีผมสีเงินเงางาม พูดไม่เลยว่าพ่อของตนนั้น หล่อมาก

หลังจากผู้เป็นพ่ออุ้มเด็กน้อยยูระแล้ว เาก็ชูเด็กน้อยขึ้นสูง ทั้งๆที่ตัวยูระเองนั้นอายุสิบแปดปีแล้วแท้ๆ แต่เจ้าตัวกับรู้สึกสนุกกับอะไรแบบนี้ซะงั้น พอเล่ยเสร็จแล้วคุณพ่อก็วางเด็กน้อยยูระลงกับพื้นพรม ปล่อยในเจ้าตัวน้อยคลานเล่นอยู่แถวนั้น ก่อนที่ทั้งพ่อและแม่จะไปนั่งคุยกับตรงโซฟาตัวหรู

ยูระนั้นก็นึงสงสัยว่าจะคุยอะไรกันจึงค่อยๆคลานเข้าไปหา หวังในพวกเขาจะคุยกันในเรื่องที่จะสามารถบอกได้ว่าในโลกที่ตนอยู่เป็นแบบไหนกันแน่ พอคลานไปถึงก็พยายามที่จะปีนโซฟาไปนั่งข้างพ่อของตน แต่เขานั้นก็ยังเป็นแค่เด็กอายุหนึ่งขวบจึงไม่สามารถทำได้ แต่พอพ่อเขาเห็นแบบนั้นแล้วจึงอุ้มลูกน้อมมาไว้บนตักและพูดคุยกับภรรยาของตนต่อ

"มิเอล เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่หน้าประตู"

เมื่อยูระได้ยินบทสนทนาของพ่อกับแม่ใหม่ของเขานั้นก็ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ เพราะมันเป็นการพูดแบบโบราณ แล้วก็คิดว่าตนต้องพูดแบบนี้ด้วยตนโตขึ้นก็รู้สึกหนักใจ แต่ใช่ว่าเขาจะพูดไม่ได้ เพราะยูระก็เป็นพวกเรียนรู้ไว้อยู่แล้ว เจ้าตัวเลยกลับมาฟังบทสนทนาอีกครั้ง

"ดาเนสเป็นคนบอกน่ะค่ะ"

ตอนนี้ยูระยังได้รู้เพิ่มอีกว่า ที่โลกนี้ถึงจะพูดโบราณไปหน่อยแต่ก็ไม่ได้มากขนาดนั้น คงจะฝึกได้ไม่ยากเย็นอะไรการการพูดแบบนี้ แล้วยังรู้ว่าตัวเองชื่อดาเนสเพิ่มมาอีก ดีจริงๆที่มาฟัง

"ดาเนสงั้นหรือ...อย่างนี้นี่เอง เจ้ามีพลังแห่งการรับรู้อย่างนั้นสินะ"

พลังแห่งการรับรู้ สิ่งแปลกใหม่ที่ตอนนี้ไม่มีคำอธิบายให้ ยูระ ไม่สิ ดาเนส เอียงคอสงสัยกับสิ่งที่ท่านพ่อพูด ท่านพ่อก้มลงมามองดาเนส และรู้ว่าลูกของเขานั้นไม่เข้าใจและอยากได้คำอธิบาย 

"พลังแห่งการรับรู้ก็คือพลังที่สามารถรับรู้ได้ว่ามีสิ่งใดอยู่รอบๆตัวเจ้าบ้าง แม้ว่าเจ้าหลับตาเจ้าก็สามารถรู้ได้ว่าอะไรอยู่ที่ไหน มีใครแอบอยู่ที่ใดบ้าง พลังนี้สามารถฟึกได้แต่ไม่สามารถรับรู้ได้เท่าของคนที่มีตั้งแต่เกิดแบบเจ้า ข้าคิดว่าเมื่อก่อนที่เจ้าไม่สบายบ่อยๆคงจะมาจากสาเหตุที่พลังแห่งการรับรู้ของเจ้ากำลังจะตื่น"

เมื่อก่อนร่างนี้ไม่สบายบ่อยๆอย่างนั้นสิ และอาจเป็นไปได้ว่าตัวของยูระแบะเด็กน้อยดาเนสอาจจะตายไปพร้อมกัน วิญญาณของผมกับเด็กน้อยดาเนสคงจะสลับกับยูระพอดี และอาจเป็นไปได้เลยว่าเด็กน้อยดาเนสที่ไปร่างของยูระอาจจะตายไปอีกรอบแล้วก็ได้ เพราะตอนนั้นร่างของยูระคงจะบาดเจ็บสาหัส พอคิดแบบนั้นแล้วก็นึกสงสารขึ้นมา แต่จะให้ทำยังไงได้ก็เมื่อแลกวิญญาณกันแล้วคงจะเอากลับคือไม่ได้

ดาเนสเงิยหน้าขึ้นไปสบตากับท่านพ่อและท่านก็อุ้มผมมาไว้บนท่อนแขนแกล่งของท่าน ดาเนสเล่นผมสีเงินแปลกตาของผู้เป็นพ่ออยู่ซักพัก ท่านพ่อเขาจริงพูดขึ้น

"ดาเนสลองเรียกท่านพ่อสิ"

ดาเนสยิ้มร่มตอบกลับมาและพยายามพูดเป็นคำออกมาถึงจะเพียงเล็กน้อยก็ตาม

"อ...อา...ดา...เน..เนส"

ดาเนสแกล้าเรื่ยกชื่อของตนเองเพื่อแกล้งพ่อของเขา ส่วนท่าพ่อก็มีสีหน้าจะร้องไห้เพราะลูกไปพูดชื่อตัวเองมากว่าจะเรียกคำว่า 'พ่อ' ท่านแม่ที่เห็นแบบนั้นแล้วก็กลั้นขำแล้วจึงมาอุ้มไปจากคุณพ่อ และเธอก็ในดาเนสเรียกตนแทน

"อัน...แอ ฮั่น..แฮ"   

"ได้อย่างไรกัน ดาเนสเจ้าแกล้งพ่ออย่างนั้นรึ!"

ดาเนสหัวเราะอย่างใสซื่อตอบกลับไป ที่เห็นท่าทีของพ่อของตน เขาคงจะต้องเป็นพ่อที่หวงและรักลูกมากแน่ๆ

"งั้นถ้าแบบนี้ล่ะ"

ท่านพ่อคุกเขาลงบนพรมห้องและยืนมือออกมา ท่านแม่ปล่อยดาเนสลงบนพื้นพรมอย่างเบามือ เจ้าตัวน้อยจึงคลานไปอยู่ใกล้ๆมือของพ่อ แล้วอยู่ๆก็มีไฟสีแดงเลือดพุ่งออกมาจากมือของท่านพ่อ 'พลังเวทย์!' นั้นคือสิ่งแรกที่ดาเนสคิดได้ในชั่วพริบตา เด็กน้อยดาเนสมองไฟนั้นไม่กระพริบตาแต่ก็ไม่ได้คิดจะแตะมันจนท่านพ่อหุบมือลง

"พ่อมีพลังเวทย์ธาตุเพลิงโลหิต มันเป็นพลังไฟที่รุนแรงเกือบเทียบเท่าเพลิงทมิฬ และใกล้เคียงกับเพลิงสีฟ้าและเพลิงฟินิกซ์"

ดาเนสตั้งใจฟังท่านพ่ออธิบายอย่างตั้งอกตั้งใจเพราะตัวเรนดูท่าจะมีพลังธาตุแสง พอคิดๆดูแล้วเรนในตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ แต่ก็ต้องสลัดความคิดฟุ่งซ่านออกไปเพราะจะจมอยู่กับอดีตไม่ได้ ดาเนสฟังท่านพ่อเสร็จก็หันไปมองท่านแม่ที่มองตนกับท่านพ่อจากโซฟาที่นั่งอยู่ ดูท่าท่านแม่จะรู้ว่าดาเนสต้องการอะไรท่านเลยลงมาจากโซฟาและมานั่งพับเพียบที่พรมตรงข้ามกับท่านพ่อ

ท่านแม่ยื่นมือออกมาข้างหน้า เด็กน้อยดาเนสจึงคลานเข้าไปดูใกล้ๆ แล้วอยู่ๆก็มีแท่งผลึกน้ำแข็งปรากฏออกมากลางฝ่ามือของท่านแม่ ต่อมามันก็กระจากอกเป็นเกล็ดน้ำแข็งล่องลอยออกไปทั่วห้อง 

"แม่มีพลังธาตุน้ำแข็งจ่ะ เป็นพลังธาตุผสมระหว่างธาตุน้ำและลม พลังธาตุผสมนั้นยังสามารถใช่ธาตุย่อยของมันได้อีกด้วยนะจ๊ะ แต่ว่าจะมีพลังอ่อนกว่า"

"ตอนลูกอายุเข้าสามปี พลังธาตุของลูกจะปรากฏขึ้นมาเอง เมื่อถึงตอนนั้นจงฝึกให้แข็งแกล่งเพื่อปกป้องคนที่ลูกรักให้ได้นะดาเนส"

ท่านพ่อลูบหัวลูกน้อยอย่างเบามือ และตอนนี้ในใจของดาเนสเต็นรัวไม่เป็นจังหวะแล้ว รู้สึกตื่นเต้นเอามากๆที่ได้มาอยู่ในโลกนี้และยิ่งตื่นเต้นขึ้นไปอีกเพราะจะได้ลุ้นว่าตนเองจะมีธาตุอะไรอยู่ในร่างกาย 

'ท่าจะสนุกแล้วสิ ชีวิตใหม่นี้จะเป็นแบบไหนกันนะอยากรู้แล้วสิ'

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***