วิญญาณหลอนสื่อรัก ตอนที่ 2
“ทำไมเธอถึงได้มาอยู่ในที่มืด แล้วก็เปลี่ยวแบบนี้”
เสียงชายคนหนึ่งถามวีดา ก่อนที่เขาจะหันไฟฉายส่องไปที่หน้าของเธอ
วีดารีบยกมือขึ้นมาบังแสงไฟที่ส่องหน้าของเธอไว้
“ชั้นเดินหลงทางมาน่ะค่ะ”
“กำลังจะหาทางออกไปจากที่นี่อยู่”
“วะ-ว่าแต่คุณเป็นคนใช่มั้ยคะ”
วีดาถามอย่างกล้าๆ
กลัวๆ
“ชั้นไปล่ะ”
พูดจบชายคนนั้นก็เดินจากไปทันที
“เดี๋ยวค่ะๆ คุณมีรถมั้ยคะ”
“ชั้นขอติดรถคุณไปด้วยได้มั้ย”
วีดารีบวิ่งตามชายคนนั้นไป
เขารีบเดินไปโดยที่ไม่ตอบอะไรวีดา
ชายคนนั้นเดินมาเรื่อยๆ
จนกระทั่งถึงรถคันหนึ่ง ซึ่งรถกำลังถูกเปลี่ยนล้ออยู่ข้างทางเนื่องจากตกหลุมขนาดใหญ่ทำให้ยางแตก
“เปลี่ยนล้อเสร็จแล้วครับนาย”
โบ้คนขับรถหันไปบอกกับกวิน เจ้านายของเขา
“เรียบร้อยแล้วก็ไปกันเถอะ”
เมื่อพูดจบกวินก็รีบขึ้นรถทันที
“คุณๆ เดี๋ยวก่อน”
“ชั้นขอติดรถไปด้วยได้มั้ยคะ”
วีดาวิ่งตะโกนพร้อมกับโบกไม้โบกมือเพื่อจะขอติดรถไปกับเขาด้วย
“เอ่อ...เอาไงดีครับนาย”
โบ้หันไปมองหน้ากวิน
“ออกรถ”
เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ครับๆ”
โบ้รีบสตาร์ทรถ
ยังไม่ทันที่โบ้จะออกรถ วีดาก็ได้เปิดประตูเข้ามานั่งข้างโบ้เสียก่อน
“ขอบคุณมากเลยนะคะที่จอดรอชั้น”
วีดาพูดพร้อมกับหายใจเหนื่อยหอบเนื่องจากต้องรีบวิ่งตามกวินให้ทัน
“พอดีชั้นนั่งรถสองแถวเพื่อจะเข้าตัวเมือง เพื่อไปเอารถที่จอดฝากไว้”
“แต่รถสองแถวดันเสียซะก่อนน่ะค่ะ”
“นี่ถ้าคุณไม่ผ่านมาทางนี้ชั้นคงต้องแย่แน่ๆ เลยนะคะเนี่ย”
วีดาอธิบายเหตุการณ์ให้ทุกคนบนรถฟัง
“นี่ๆ“
กวินพูดขัดขั้น
“คะ...?”
วีดาหันไปมองหน้ากวิน
“ช่วยหุบปากด้วย คุณกำลังทำผมเสียสมาธิอยู่”
พูดจบกวินก็หันไปอ่านข่าวในโทรศัพท์มือถือต่อ
“ค่ะ”
เธอยิ้มแห้งๆ
เมื่อรถขับไปได้สักระยะ โบ้ได้แวะเข้าไปเติมน้ำมันในปั๊มซึ่งอยู่ในตัวเมือง
“ตรงนี้คุณคงหารถไปต่อได้แล้วนะ เชิญ...”
กวินพูดขึ้นโดยที่ไม่มองหน้าวีดา
“ตะ-แต่ว่า...”
วีดาอ้ำอึ้ง
เธออยากจะขอติดรถไปอีกสักหน่อย เพราะอีกไม่ไกลเท่าไหร่ก็จะถึงจุดที่รถของเธอจอดทิ้งไว้แล้ว
และเธอเองก็ไม่อยากที่จะเดินทางคนเดียว เนื่องจากกลัวว่าจะเจอผีมาขอความช่วยเหลือเพิ่มอีก
“เชิญครับ”
กวินพูดเน้นเสียงจนวีดาต้องยอมลงไป
“ขะ-ขอบคุณมากนะคะ”
วีดาก้มหัวขอบคุณกวินที่มาส่ง แต่ยังไม่ทันที่จะเงยหน้าขึ้นรถก็ออกตัวไปเสียแล้ว
“เหอะ...อย่าให้เจอลำบากอยู่ข้างทางบ้างนะ”
“ชั้นจะปล่อยให้เดินเองซะให้เข็ดเลย”
วีดาบ่น ก่อนที่จะเดินไปหารถเพื่อที่จะต่อไปยังที่จอดรถของเธอ
“ผู้หญิงคนเมื่อกี้ใครกันครับนาย”
โบ้ถามขึ้น
“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน”
กวินพูดพร้อมกับดูข่าวในโทรศัพท์มือถือต่อ
“แล้วนายไปเจอกันได้ยังไงครับ เค้าถึงมาขอขึ้นรถได้”
“ปกตินายจะไม่ให้ใครขึ้นรถเลยนี่ครับ”
“ยิ่งเป็นเวลานี้ แล้วก็สถานที่แบบนี้ด้วย”
โบ้ถามด้วยความสงสัย
กวินคว่ำหน้าโทรศัพท์มือถือลงก่อนที่จะเล่าให้โบ้ฟัง
“ตอนที่รอนายเปลี่ยนล้อรถ ชั้นก็ลองเดินสำรวจไปรอบๆ น่ะ”
“จู่ๆ ชั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกำลังคุยอยู่คนเดียว”
“ซึ่งตรงนั้นเป็นที่มืดแล้วก็เปลี่ยวด้วย ก็เลยเดินเข้าไปดู”
กวินทำท่าคิด
“คุยอยู่คนเดียว...?”
“ในป่าที่มืดๆ อย่างนี้น่ะเหรอครับ...?”
โบ้มองหน้ากวิน
“ใช่”
“ชั้นเลยคิดว่าเค้าน่าจะเป็นคนสติไม่ดีน่ะ”
“แล้วที่ชั้นให้ขึ้นรถมาด้วย ก็เพราะเห็นว่าเค้าเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวแถมยังสติไม่ดีอีก”
“ทางตรงนั้นมันก็มืดด้วย ถ้าขืนปล่อยไว้แบบนั้นก็กลัวจะเกิดอันตรายขึ้นน่ะ”
กวินบอกเหตุผล
“ถ้างั้นก็น่าสงสารนะครับ”
โบ้รู้สึกเวทนาวีดา
-
-
-
ขณะที่วีดากำลังขับรถกลับ
“คุณชาวีๆ “
เธอนึกถึงเรื่องของคุณชาวีที่ราดียาเล่าให้ฟัง
“แล้วชั้นจะไปหาคุณได้ที่ไหนกันนะ”
ระหว่างที่วีดาขับรถไป เธอก็นึกถึงชาวีไปด้วยว่าเธอจะสามารถหาเขาเจอได้อย่างไร
แต่แล้วจู่ๆ ราดียาก็ยืนปรากฏตัวอยู่ตรงทางข้างหน้า และยืนขวางถนนไว้
“เอี๊ยดดดดดดด...”
วีดาเหยียบเบรกกะทันหัน เธอตกใจมากจนไม่มีเสียงกรีดร้องออกมา
“ราดียา เธอทำแบบนี้ทำไมชั้นอาจจะตายได้เลยนะ”
วีดาหันไปต่อว่าราดียาที่ตอนนี้วาร์ปมานั่งข้างๆ เธอด้วยความโมโห
“ชั้นจะพาเธอไป”
ราดียาพูดขึ้น
“ไปไหน...”
“อ๋อๆ หาคุณชาวีน่ะเหรอ ดีเลยชั้นกำลังกลุ้มอยู่เลยว่าจะไปหาเขาได้จากที่ไหนกัน”
“ว่าแต่...เธออย่าทำแบบเมื่อกี้อีกนะ”
“ถึงชั้นจะเคยเจออะไรแบบเธอมาเยอะ แต่บอกตรงๆ ชั้นไม่เคยชินเลยสักครั้งน่ะ”
พูดจบวีดาก็รีบขับรถกลับไปยังกรุงเทพทันที
-
-
เช้าวันรุ่งขึ้น...
วีดารีบเดินทางมาที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เนื่องจากวันนี้ชาวีมีนัดพบลูกค้าที่นี่ตามคำบอกเล่าของราดียา
“ร้านกาแฟๆ อยู่ตรงไหนกันนะ“
วีดาเดินหาชื่อร้านกาแฟตามที่ราดียาบอก จนมาหยุดอยู่ที่ร้านๆ หนึ่ง
“เจอแล้ว...!!! ร้านนี้สินะ”
เธอแอบเปิดประตูชะโงกหน้าเข้าไปดูด้านในเพื่อที่จะมองหาชาวี
“ละคนไหนกันล่ะเนี่ย”
“ราดียาบอกว่าคนที่หน้าตาดี ตัวสูงๆ ชอบนั่งอยู่ตรงโต๊ะด้านในสุด”
วีดามองหาจนทั่วร้าน แล้วเธอก็พบเข้ากับชายคนหนึ่งที่มีลักษณะเหมือนกับราดียาบอก
“คนนั้นรึเปล่านะ”
“มีผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ที่โต๊ะด้านในสุด ลักษณะก็เหมือนกับที่ราดียาบอกไว้เลยด้วย”
ซึ่งชายคนนั้นกำลังหันหน้าไปมาเหมือนกำลังมองหาใครอยู่ และเมื่อวีดาเห็นหน้าเขาชัดๆ
“คุณ...!!!”
“นี่มันคุณคนเมื่อวานที่เราขอติดรถกลับมาด้วยนี่”
“คือคุณชาวีเองเหรอเนี่ย...!!!”
วีดาตกใจเมื่อได้เห็นหน้าชายคนนั้นชัดๆ เพราะเธอไม่คิดว่าคุณชาวีจะเป็นคนๆ เดียวกันกับที่ให้เธอติดรถมาด้วยเมื่อวานนี้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 58
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
คิม
คุณเป็นอย่างไรบ้าง
2022-06-26
1
y@y@
.
.
💗
2021-10-30
1