''หรอ เเล้วเมื่อไหล่จะถึงที่หมายละ''เด็กหญิงเอ่ย ''เธอรีบนักหรอไง ใจเย็นๆไว้ยัยผมสั้น''เด็กชายพูด คำพูดของเด็กชายทำให้กัสจังไม่พอใจเเละตอบกลับไปว่า''เเหม ผมสั้นเเล้วไงละ ผู้หญิงผมสั้นก็มีตั้งเยอะ ไม่เห็นจะเเปลก'' คำพูดของเด็กหญิงทำให้เด็กชายรู้สึกสนุกขึ้นมาจึงเอ่ย''ก็เธอน่ารักมากนะสิ มันเลยเเปลก''เมื่อเด็กชายพูดจบเเล้วหันไปมองหน้าเด็กหญิง เด็กหญิงได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก''เเล้ว เราจะเดินทางต่อหรือจะพักก่อนดิละ''เด็กชายเอ่ย''พ..พะ..พักก่อน''เด็กหญิงเอ่ยด้วยความขี้อาย''ตอบเร็วจริงๆเลยนะ''เด็กชายพูด ขณะกัสจังเเละเลนส์กำลังพักผ่อนอยู่ๆก็มีฝนตกหนักเเละเสียงฟ้าผ่าจึงทำให้เกิดเสียงกรี๊ดร้องดังสนั่น เมื่อเลนส์ได้ยินจึงถามกัสจังไปว่า''กัส... กัสจังเธอได้ยินเสียงอะไรเเปลกๆใหม''เลนส์เอ่ยด้วยความหวาดกลัว กัสจังจึงตอบกลับว่า''เเหม~ ก็ต้องได้ยินอยู่เเล้ว เสียงที่มาจากในป่า''เมื่อกัสจังมองไปทางเด็กชาย จึงรู้ว่าเด็กชายกลัวอะไร''เเล้ว... เราควนทำอะไรต่อละ''เด็กชายเอ่ยเเล้วทำสีหน้าตื่นตระหนก''เเหม~ถ้าอยากรู้เราก็ต้องตามไปดู''เด็กหญิงเอ่ย''เเต่... เเต่ฉันไม่อยากรู้นิ''เด็กชายพูด''ก็ได้ๆ งั้นนายอยู่ที่นี่คอยเฝ่าของไว้ก็เเล้วกัน ฉันจะไปตามหาเจ้าของเสียง''เมื่อเด็กหญิงพูดจบ เด็กชายรู้สึกตกใจ''ไม่... ฉันจะไปด้วยเพื่อมีอะไรมาทำร้ายเธอ''เด็กชายพูดด้วยน้ำเสียงที่เอาจริงเอาจัง จากนั้นกัสจังเเละเลนส์ก็เดินหาเจ้าของเสียงที่ร้องดังสนั่น
เมื่อกัสจังเเละเลนส์ออกตามหาก็ได้พบเจอเด็กหญิงคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้ใต้ต้นไม้ เลนส์เห็นจึงเข้าไปพูดด้วยจึงทำให้เด็กหญิงหายร้องไห้ กัสจังจึงคิดได้ว่า ''ทำไมเด็กคนนี้ ถึงใส่เครื่องเเบบของนักเวทย์ละ ถ้าเป็นนักเวทย์จริงก็ต้องมีหมวกเเม่มดฝึกหัดสิ ''ด้วยความสงสัย กัสจังจึงเอ่ยถาม คำพูดของกัสจังทำให้เลนส์คิดได้ เเต่ก็สายไปเเล้วเลนส์ได้ถูกเด็กหญิงใช้เวทย์มนกับตัวเองไปเเล้ว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
แพรวา ก็มาดิคร๊าบ
ใช่ได้
2020-12-09
1