สองลุงหลานช่วยกันทำงานอย่างหนักเต็มที่ เพื่อให้คอกเสร็จทันกับลูกม้าจากฟาร์มจะมาส่ง พื้นที่โดยรอบล้อมด้วยรั้วลวดหนามสูงท่วมหัวแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งที่เป็นทุ่งหญ้า ส่วนที่สองเป็นคอกและโรงเรือน หลังทำงานเหน็ดเหนื่อยติดต่อกันมานานกว่าสองสัปดาห์ ทั้งคอกและโรงเรือนได้เสร็จสิ้นลง พร้อมด้วยระบบน้ำ, ระบบไฟ พวกเขาแค่รอคอยให้ถึงวันที่ลูกม้าจะมาส่ง
เวลาบ่ายแก่ๆลมร้อนกำลังพัดหอบเอาใบไม้หมุนวนเป็นวงอยู่หน้าลานบ้าน กลอเลียเตรียมตัวทำอาหารมื้อเย็นอยู่ในครัว เอสกับแม็กซ์นั่งคุยกันอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน เจ้าจอร์จเห่าเสียงขรมเมื่อรถบรรทุกแล่นเลี้ยวเข้ามาทางเข้าไร่ ด้านข้างของตู้บรรทุกเป็นกรงเหล็ก มีชื่อและรูปม้าโลหะติดอยู่ เป็นรถบรรทุกลูกม้าจากฟาร์มที่พวกเขาตั้งตารอคอยนั่นเอง
โฮ่ง... โฮ่ง....
... โฮ่ง.... โฮ่ง... เจ้าจอร์จวิ่งวนเห่าไปรอบๆคอกม้า ฝูงลูกม้าวิ่งไปทางไหนมันวิ่งไล่ตามเห่าด้วยความตื่นเต้น เพราะไม่เคยเห็นม้าตัวเป็นๆมาก่อน
"เฮ้ๆ!" เจ้าจอร์จชนเอสเข้าโครมใหญ่ เขาไม่ทันได้ระวังตัวจึงล้มกลิ้งหงายท้อง
แม็กซ์รีบเข้ามาประคองลุงให้ลุกขึ้น ก่อนปัดเศษดินเศษหญ้าออกให้
"แกเกือบจะทำฉันหลังหักเสียแล้วพวก!" เอสว่า
สองลุงหลานยืนมองความสำเร็จที่พวกเขาร่วมแรงร่วมใจทำมาด้วยกัน
"ช่วงแรกเราคงต้องจ่ายค่าหญ้าแห้งเยอะหน่อย!"
"ครับ!กว่าหญ้าในทุ่งจะพร้อมคงฤดูใบไม้ผลิหน้า"
เอสตบไหล่หลานเบาๆด้วยความภูมิใจ
รถมัสแตงของมาร์ตินเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าบ้านสักเดี๋ยว ก่อนเลี้ยวเข้ามาในทุ่งที่เอสกับแม็กซ์ทำงานกันอยู่
"เฮ้!รถเปลี่ยนไปนะว่ามั้ย?" แม็กซ์ชี้ไปที่แถบสีดำที่คาดทับอยู่ฝากระโปรงรถ ทำเลียนแบบค็อบบรา แม็กซ์ทึ่งในความกระตือรือร้นจัดของเพื่อนสนิท
"แน่น้อน!.. งานนี้งานใหญ่เผื่อจะมีแมวมองเห็นออร่าของฉันบ้างแหละน่า... "
"งานนี้มองดูแล้วน่าจะเป็นเสือมากกว่าแมวน่ะซิ้" แม็กซ์กระซิบ
"เออน่า... !" มาร์ตินกระซิบตอบ
มาร์ตินขับรถพาแม็กซ์คลานเลาะเรื่อยมาตามถนนเลียบอ่าวน็อธเบย์ สองข้างถนนเลียบอ่าวประดับด้วยทิวต้นปาล์มสลับด้วยต้นสนตลอดทั้งสาย
"ถ้าลุงกับยายฉันรู้ว่าเป็นงานรวมแก็งค์ ฉันโดนด่าเละแน่!" แม็กซ์บ่นขึ้นมาลอยๆ
"ฉันก็เหมือนกันแหละน่า!.. แต่นายไม่ต้องห่วง!" มาร์ตินตอบแล้วตบที่ลิ้นชักคอลโซลรถเบาๆ แม็กซ์เด้งตัวขึ้นมานั่งหลังตรงตาตั้ง แล้วกระชากลิ้นชักคอลโซลรถออกเพื่อดูของข้างใน
"เฮ่อ!" แม็กซ์ถอนหายใจโล่งอกที่มันเป็นเพียงวิทยุสื่อสารของพ่อมาร์ติน
"นายนึกว่ามันเป็นอะไร?.. ฮ่าๆ.. ฉันเป็นนักแข่งรถนะเว้ย!.. ไม่ได้เป็นอาชญากร" มาร์ตินขำเพื่อน
"แต่งานที่นายมานี่แหล่งรวมอาชญากรตัวเป้งเลยมั้ง?... "
"เอาน่าๆ.. ฉันแค่อยากมาดูรถ!.. นายขี้บ่นเป็นยายแก่ตั้งแต่เมื่อไรวะ?... ฮ่าๆ!" มาร์ตินเลี้ยวรถเข้าไปในถนนเส้นเล็กๆด้านข้างทึบไปด้วยต้นไม้ เข้าไปได้ประมาณหนึ่งกิโลเมตรพบกับประตูเหล็กบานใหญ่กั้นไว้มีป้าย สถานที่ส่วนบุคคล ห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาต แขวนอยู่
มาร์ตินจอดรถแล้วลงไปยื่นบัตรบางอย่างให้กับคนเฝ้าประตู คนเฝ้าประตูตรวจสอบอยู่สักเดี๋ยวก็เปิดประตูให้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 28
Comments