(ริโอะกับต่างมิติ ฟิค) คุโรโกะ โนะ บาสเก็ตบอล
ep.3 สองบุคลิก
ริโอะได้ลืมตาขึ้นมาก็ต้องพบกับเพดานห้องที่ไม่คุ้นเคย
โซโนะกามิ ริโอะ
ที่นี่....ที่ไหนเนี่ย?
อาคาชิ เซย์จูโร่
ห้องพยาบาลของโรงเรียนเทโควน่ะสิ
โซโนะกามิ ริโอะ
ห้องพยาบาล...
โซโนะกามิ ริโอะ
แล้วพี่เซย์จูโร่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?
อาคาชิ เซย์จูโร่
พอดีเจ้าพวกนั้นมันออกไปซื้อของน่ะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
แล้วก็วุ่นเรื่องเธอด้วย
อาคาชิ เซย์จูโร่
ฉันอยากรู้ว่าเธอไปนอนล้มพับอยู่ที่หน้าประตูทางออกโรงเรียนได้ยังไง?
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...
อาคาชิ เซย์จูโร่
เป็นไปไม่ได้ นึกดีๆสิ
โซโนะกามิ ริโอะ
ที่จำได้ล่าสุดก็คือ...เห็นภาพซ้อนเป็นโรงเรียนแปลกๆแล้วก็...
โซโนะกามิ ริโอะ
เห็นผู้หญิงผมสีแดงสดด้วย...
อาคาชิ เซย์จูโร่
ผู้หญิงผมสีแดง? ใครน่ะ?
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่รู้สึกว่าน่าจะเป็นคนที่สำคัญมากๆด้วยค่ะ...
อาคาชิ เซย์จูโร่
งั้นหรอ...
อาคาชิ เซย์จูโร่
ยังไม่หายโกรธอีกงั้นหรอ?
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่หรอกค่ะ!
โซโนะกามิ ริโอะ
พี่เซย์จูโร่ก็เตี้ย!!!
อาคาชิ เซย์จูโร่
ฉันยอมรับว่าฉันเตี้ยนะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
แต่ศักยภาพของฉันไม่ได้ด้อยไปกว่าใครหรอกนะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
อย่างเธอน่ะ จะหยิบหนังสือจากที่สูงยังทำไม่ได้เลย
โซโนะกามิ ริโอะ
ก็ใช้เก้าอี้ไงคะ ไม่เห็นยากเลย
อาคาชิ เซย์จูโร่
เธอก็ทำได้แค่นั้นแหละ
โซโนะกามิ ริโอะ
บาสหนูก็เล่นได้!!!
อาคาชิ เซย์จูโร่
เธอคิดว่าศักยภาพของเธอเทียบเท่ากับพวกเรารุ่นปาฏิหาริย์ไหม?
โซโนะกามิ ริโอะ
หนูก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงรู้สึกแบบนี้
โซโนะกามิ ริโอะ
ว่าหนูสามารถสู้ได้เทียบเท่ากับพวกพี่ๆได้ค่ะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
มั่นใจดีนี่
อาคาชิ เซย์จูโร่
มาลองกันสักแมทช์ไหมล่ะ?
อาคาชิ เซย์จูโร่
นี่ก็ตกเย็นแล้ว ควรจะกลับบ้านได้แล้วนะ
โซโนะกามิ ริโอะ
หนูอยู่กับพี่โมโมอิค่ะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
คงงั้นสินะ เธอไม่มีบ้านนี่
โซโนะกามิ ริโอะ
รู้สึกเหมือนตัวหนูเมื่อก่อน มีบ้านเยอะมากๆเลยนะคะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
จำได้แล้วหรอ?
โซโนะกามิ ริโอะ
เปล่าค่ะ แค่มโน...
อาคาชิ เซย์จูโร่
มโนได้โลภจริงๆ
โซโนะกามิ ริโอะ
(ที่ว่าคนอื่นได้ก็เพราะตัวเองรวยโคตรๆเลยสินะ...)
อาคาชิ เซย์จูโร่
เหมือนเธอจะแอบนินทาฉันใช่ไหม?
อาคาชิ เซย์จูโร่
ฉันรู้น่ะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
เธอหลอกฉันไม่ได้หรอก
อาคาชิ เซย์จูโร่
แต่ก็มีความเป็นไปได้นะ ก็ตอนที่เธอร่วงลงมาจากฟ้า เสื้อผ้าที่เธอใส่นั้นประดับด้วยทองเต็มไปหมด
อาคาชิ เซย์จูโร่
ถ้าเกิดว่าเธอไม่รวยจริง คงไม่มีทางใส่ทองที่เยอะขนาดนั้นได้หรอก
อาคาชิ เซย์จูโร่
หรือว่าเธออาจจะไปขโมยมา หรือมีคนตั้งใจใส่ให้เธอก็เป็นได้
โซโนะกามิ ริโอะ
คิดแทนหนูหมดเลยนะคะ...
อาคาชิ เซย์จูโร่
งั้นฉันไปส่งเธอแล้วกันนะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
ฉันบอกซัทสึกิไว้แล้วล่ะ ว่าฉันจะไปส่งเอง
ริโอะพยายามจะลงจากเตียง และใช้เท้ายื่นลงไป
อาคาชิ เซย์จูโร่
ยืนไหวไหม?
ริโอะกำลังจะเอาเท้าแตะลงพื้น แต่ก็ต้องลื่นตกลงมาจากเตียง
อาคาชิพุ่งเข้าไปประคองตัวของริโอะเอาไว้อย่างรวดเร็ว
แต่ทั้งสองคนก็ต้องร่วงลงไปบนพื้น แต่อาคาชินั้นก็ได้ใช้หลังของตัวเองในการรับแรงกระแทก
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่นะ! พี่เซย์เป็นอะไรรึเปล่าคะ!!!
อาคาชิ เซย์จูโร่
ไม่เป็นไรหรอก... เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าพี่เซย์งั้นหรอ?
โซโนะกามิ ริโอะ
อะ! ชะ..ใช่ค่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
พอดีว่ามันตกใจก็เลย...ก็เลย...เผลอเรียกออกไปน่ะค่ะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
งั้นหรอ...
โซโนะกามิ ริโอะ
(ฉันคิดไปเองหรือเปล่านะว่าเซย์หน้าแดงอยู่น่ะ)
อาคาชิ เซย์จูโร่
อืม...เราจะอยู่ท่านี้ไปอีกนานเท่าไหร่น่ะ? ฉันไม่อยากโดนข้อหาพรากผู้เยาว์เด็กหรอกนะ
โซโนะกามิ ริโอะ
ฮะ! อ๊ายยย!!! ตายแล้ววว!!!
ตอนนี้ทั้งสองคนได้นอนทับกันอยู่โดยอาคาชิอยู่ด้านล่างและริโอะคร่อมอาคาชิอยู่ด้านบน
โซโนะกามิ ริโอะ
😳😵 #@_&)!:฿#
ริโอะรีบลุกขึ้นมาและหันหน้าหนีอาคาชิอย่างรวดเร็ว
อาคาชิ เซย์จูโร่
ไม่ต้องเขินหรอกน่า ก็แค่เด็กประถมเอง ฉันไม่คิดอะไรหรอก
อาคาชิ เซย์จูโร่
อย่าทำตัวแก่แดดไปหน่อยเลย
โซโนะกามิ ริโอะ
หา? แก่แดด ถ้าหนูตัวโตกว่านี้ คงจะไม่พูดแบบนี้สินะ
ริโอะรีบหันขวับกลับมาด้วยใบหน้าที่รู้สึกเหมือนกำลังโกรธอยู่เล็กน้อย
อาคาชิ เซย์จูโร่
ก็ตอนนี้มันคือความจริง ไม่ใช่หรือ?
อาคาชิ เซย์จูโร่
ถ้าเกิดเธอไม่เตี้ย เท้าเธอคงถึงพื้นก่อนที่เธอจะลงจากเตียงแล้ว
โซโนะกามิ ริโอะ
เฮ่อ...หมดคำจะพูดเลยค่ะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
กลับกันเถอะ
อาคาชิเดินออกไปจากห้องพยาบาลตามด้วยริโอะที่เดินตามไป
ริโอะเหลียวมองห้องพยาบาลก่อนจะปิดประตูลง
โซโนะกามิ ริโอะ
(ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับห้องพยาบาลเลยซักนิด...)
แล้วทั้งสองคนก็ได้มาถึงหน้าโรงเรียน ซึ่งมีรถลีมูซีนสีดำจอดอยู่
อาคาชิ เซย์จูโร่
ที่เธอเห็นผู้หญิงผมสีแดงคนนั้น ตรงนี้งั้นหรอ?
ริโอะพยายามจะเพ่งมองที่เดิมอีกครั้ง สมองก็พลันปวดจี๊ดขึ้นมาอีก
อยู่ดีๆอาคาชิก็เอามือขวามาปิดที่ตาทั้งสองข้างของริโอะ
อาคาชิ เซย์จูโร่
ไม่ต้องไปคิดมาก เหลือเวลาให้ตามหาทรงจำอีกเยอะ
เมื่ออาคาชิพูดจบ เสียงจี๊ดๆที่อยู่ในหัวก็พลันหายไป
อาคาชิจูงแขนริโอะเดินไปยังรถลีมูซีนสีดำ ก่อนที่คนขับรถที่คอยเปิดประตูให้อาคาชิตลอด ก็เอ่ยถามออกมา
คนขับรถ
นี่ใครหรอครับนายน้อย?
อาคาชิ เซย์จูโร่
เพื่อนน่ะ
คนขับรถ
ท่านจะพาเธอคนนี้ไปไหนหรือครับ?
อาคาชิ เซย์จูโร่
ไปบ้านของเธอ
คนขับรถ
ทำไมนายน้อยจะต้อง-
อาคาชิ เซย์จูโร่
ไม่ต้องถามมาก รำคาญ!
โซโนะกามิ ริโอะ
(บรื๋ออ ทำไมน่ากลัวจัง...)
ว่าแล้วคนขับรถก็เปิดประตูให้รถให้กับทั้งสองคน
อาคาชิเดินเข้าไปนั่งข้างในสุด แต่ริโอะก็ยังยืนแข็งทื่ออยู่ตรงที่เดิม
อาคาชิ เซย์จูโร่
ทำไมไม่เข้ามาล่ะ?
โซโนะกามิ ริโอะ
เอ่อ...คือ
โซโนะกามิ ริโอะ
(แหม...โดนสายตาจากคนขับรถมองขนาดนั้นใครจะกล้าขึ้นล่ะคะ!!!)
อาคาชิ เซย์จูโร่
ลีลาชะมัด...
อาคาชิพูดด้วยสีหน้าที่ดูหงุดหงิดก่อนจะดึงแขนขวาของริโอะเข้ามาในรถ
ริโอะที่โดนดึงก็เซหน้าคว่ำลงบนตักของอาคาชิก่อนที่รถจะปิดประตูลงอัตโนมัติ และเคลื่อนที่ออกจากโรงเรียน
ริโอะรีบลุกขึ้นนั่งตัวตรงดีๆก่อนจะค่อยเขยิบออกห่างจากตัวของอาคาชิช้าๆโดยไม่ให้เจ้าตัวรู้
โซโนะกามิ ริโอะ
(ทำไมน่ากลัวจัง โกรธหรอ? ไม่น่าใช่...)
โซโนะกามิ ริโอะ
(ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังอ่อนโยนอยู่เลยแท้ๆ อย่างกับคนละคนแหนะ...)
โซโนะกามิ ริโอะ
(เป็นคนสองบุคลิกรึไง?)
ริโอะคิดในใจไปๆมาอยู่หลายนาที รถก็ได้หยุดลง พอมองออกไปก็คือหน้าบ้านของโมโมอินั่นเอง
แล้วริโอะก็ได้เปิดประตูรถและเดินลงไปก่อนจะหันกลับมามองอาคาชิที่นั่งเท้าคางหันหน้าไปอีกฝั่งหนึ่ง
โซโนะกามิ ริโอะ
เอ่อ...ขอบคุณพี่เซย์จูโร่มากๆเลยนะคะ ที่มาส่งที่บ้านค่ะ...
ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาจากอาคาชิ ก่อนที่รถลีมูซีนสีดำจะปิดลงอัตโนมัติ แล้วเคลื่อนที่ออกไปจากบ้านของโมโมอิ
โซโนะกามิ ริโอะ
น่ากลัว...เย็นชาสุดๆ
โซโนะกามิ ริโอะ
ต่างจากตอนเจอกันครั้งแรกลิบลับเลย...
โมโมอิ ซัทสึกิ
บ่นอะไรอยู่หรอจ้ะ?
โซโนะกามิ ริโอะ
พี่โมโมอิ!
ริโอะโผเข้ากอดโมโมอิทันที
โมโมอิ ซัทสึกิ
เป็นอะไรหรอจ้ะ?
โซโนะกามิ ริโอะ
คือว่า...เปล่าค่ะ
โมโมอิ ซัทสึกิ
อืม...หรือว่าไปเจออีกบุคลิกนึงของอาคาชิคุงมาหรอจ้ะ?
โซโนะกามิ ริโอะ
พี่รู้งั้นหรอคะ?
โมโมอิ ซัทสึกิ
เห็นอยู่ประจำแหละจร้า เวลาจริงจังน่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
เขาน่ากลัว...
โมโมอิ ซัทสึกิ
พี่ก็ว่าน่ากลัวเหมือนกัน...
โมโมอิ ซัทสึกิ
เข้าบ้านเถอะ เริ่มจะหนาวแล้ว
แล้วทั้งสองคนก็เข้าไปในบ้านแล้วทำธุระจนเสร็จ ก็ได้เข้านอนเป็นที่เรียบร้อย
โซโนะกามิ ริโอะ
(วันนี้ความทรงจำที่ฉันได้มาคืออะไรนะ ผู้หญิงผมแดงคนนั้นคือใครกัน)
โซโนะกามิ ริโอะ
(เฮ่อ...คิดมากไปก็ไม่ได้อะไร แต่ที่ไหนๆ เซย์น่ากลัวมากเลย)
โซโนะกามิ ริโอะ
(นอนดีกว่า)
แล้วริโอะก็ได้หลับตาลงทุกอย่างก็ตกอยู่ในภวังค์
ริโอะกับโมโมอิที่กำลังจะเดินไปโรงเรียนด้วยกันนั้น ก็ได้มีคนมาแจมด้วย
อาโอมิเนะ ไดกิ
หวัดดี! ซัทสิกิ ริโอะด้วย
โมโมอิ ซัทสึกิ
สวัสดี วันนี้ไปพร้อมกันเลยสินะ ดีจริงๆ
อาโอมิเนะ ไดกิ
อืม...เมื่อวานอาคาชิมาส่งหรอริโอะ?
อาโอมิเนะ ไดกิ
คงไม่ได้ทำอะไรแปลกๆกับเธอหรอกใช่ไหม?
เมื่อริโอะได้ยินดังนั้นใบหน้าก็ซีดเผือกทันที อาโอมิเนะที่เห็นเช่นนั้นก็ตกใจเป็นอย่างมาก
อาโอมิเนะ ไดกิ
เป็นอะไรน่ะ!!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
อย่าบอกนะว่าอาคาชิทำอะไรแปลกๆจริงๆน่ะ!!!
โซโนะกามิ ริโอะ
ปะ..เปล่าค่ะ!
โซโนะกามิ ริโอะ
ไม่ได้ทำอะไร แค่รู้สึกมึนๆยังไม่หายน่ะค่ะ...
อาโอมิเนะ ไดกิ
อ๋อ...จริงด้วยสิ เมื่อวานล้มพับอยู่ที่หน้าโรงเรียนนี่
โมโมอิ ซัทสึกิ
จริงด้วยลืมไปเลย! ยังไม่ได้กินยาเลย เป็นอะไรรึเปล่า!!!
โซโนะกามิ ริโอะ
หนูไม่เป็นไรแล้วค่ะ
แล้วริโอะก็ได้เล่าสถานการณ์ตอนก่อนจะล้มพับลงไปว่าเห็นอะไรบ้างให้ทั้งสองคนฟัง
โมโมอิ ซัทสึกิ
ดีแล้วล่ะที่ไม่เป็นอะไรน่ะ
อาโอมิเนะ ไดกิ
ก็นะ ถ้าซัทสิกิไม่ตื๊อให้อาคาชิออกไปง้อริโอะล่ะก็
อาโอมิเนะ ไดกิ
เธอคงต้องล้มพับอยู่แบบนั้นอีกนานเลยล่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
จริงหรอคะ...
โซโนะกามิ ริโอะ
ขอบคุณพี่โมโมอิมากๆเลยค่ะ
โมโมอิ ซัทสึกิ
เอ่อ...จริงๆฉันแทบไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ต้องขอบคุณอาคาชิมากกว่า ที่อุ้มริโอะไปนอนที่ห้องพยาบาลน่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
จริงหรอคะ!
โซโนะกามิ ริโอะ
(ที่แท้คนที่อุ้มมาเป็นเซย์ คนที่เฝ้าก็เป็นเซย์ คนที่ไปส่งบ้านก็เป็นเซย์หรอเนี่ย!!!)
โซโนะกามิ ริโอะ
(ไม่ได้การละ!!! ต้องไปบอกขอบคุณเพิ่มด่วน!!!)
อาโอมิเนะ ไดกิ
ว่าแต่ ยังไม่มีคนพาทัวร์โรงเรียนเลยนี่ ใช่ไหม?
อาโอมิเนะ ไดกิ
เดี๋ยวฉันพาทัวร์ดีไหม?
โซโนะกามิ ริโอะ
เอ๋? พี่ไดกิว่างหรอคะ?
อาโอมิเนะ ไดกิ
เอื๊อกกก!!! (ไม่เคยโดนดาเมจจากสาวน้อยเลยซักครั้ง)
อาโอมิเนะ ไดกิ
วะ..ว่างมากเลยล่ะ
โมโมอิ ซัทสึกิ
เหๆ? ไดกิ! พรุ่งนี้มีแข่งบาสนะ วันนี้ต้องซ้อมหนักเลย จะไปเอาเวลาไหนมาทัวร์น่ะฮะ?
อาโอมิเนะ ไดกิ
ซ้อมหนักเลยนี่นา!!!
อาโอมิเนะ ไดกิ
งั้นคงต้องวันอื่นแล้วล่ะ
โซโนะกามิ ริโอะ
ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ...
โมโมอิ ซัทสึกิ
รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะสายเอา!
แล้วทั้งสองคนก็ได้รีบเดินเข้าโรงเรียนทันที
พอเดินเข้ามาทุกคนก็เดินไปเปลี่ยนรองเท้าที่ตู้ล็อคเกอร์ แต่ริโอะก็ต้องชะงักเมื่อมองไปยังตู้ล็อกเกอร์ข้างหลัง ซึ่งมีอาคาชิและมุราซากิบาระยืนอยู่
โมโมอิเห็นก็รีบทักทายอย่างรวดเร็ว
โมโมอิ ซัทสึกิ
สวัสดีอาคาชิ มุราซากิบาระ!!! มาพร้อมกันหรอ?
โซโนะกามิ ริโอะ
(เฮือก!!! พี่โมรีบจังเลย ยังทำใจจะเจอไม่ได้!!!)
อาคาชิ เซย์จูโร่
อืม มาเจอกันที่หน้าประตูทางเข้าพอดีน่ะ
มุราซากิบาระ อัตสึชิ
ง่ำๆๆ~//
มุราซากิบาระก็ยังคงเคี้ยวขนมกินอย่างเอร็ดอร่อย แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ริโอะกลัว
ริโอะได้ยินเสียงของอาคาชิก็ตัวแข็งทื่อทันที ไม่ทันใดก็รีบหยิบรองเท้าใส่อย่างรวดเร็ว
โซโนะกามิ ริโอะ
เอ่อ...พี่โมโมอิ คะ..คือว่าห้องน้ำอยู่ทางไหนหรอคะ
โมโมอิ ซัทสึกิ
อ๋อ...ไปทางบันไดฝั่งขวามือแล้วเลี้ยวขวาอีกทีจร้า
โซโนะกามิ ริโอะ
ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวหนูมานะคะ!
แล้วริโอะก็รีบเผ่นหนีไปทันที
โซโนะกามิ ริโอะ
(เฮ้อ...ออกมาจากตรงนั้นซักที รู้สึกเกร็งจะแย่อยู่แล้ว)
ริโอะพูดพรางเดินเข้าไปทำธุระในห้องน้ำจนเสร็จ
โซโนะกามิ ริโอะ
เฮ่อ...สบายใจจังเลย!
ริโอะเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วพูดขึ้นมาด้วยความสบายใจ
???
พยายามจะหนีฉันงั้นหรอ?
ริโอะตกใจเป็นอย่างมากแล้วหันกลับไปดูยังที่มาของเสียง ก็พบว่ามีคนยืนพิงกำแพงมองริโอะอยู่
Comments
𝔻𝕒𝕣𝕝𝕚𝕟𝕘 𝕊𝕒𝕞𝕒
หลังจากไรท์กลับมาก็จะลงตามปกตินะคะ วันเว้นวัน ถ้าขยันก็ลงทุกวัน🙏 แต่ต้องรอตรวจสอบด้วยซึ่งมันก็...เอ่อ...นานอ่ะนะ 😅
2021-01-15
7