ความใกล้ชิดที่ซ่อนอยู่

เช้าวันพุธ ฟ้าใสและลมเย็นพัดมาเหนือฟ้าเดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ใจเธอเต้นแรงเหมือนทุกเช้า แต่ครั้งนี้มีความตื่นเต้นเพิ่มขึ้น เพราะเธอรู้ว่า วันนี้เธอจะได้ทำกิจกรรมร่วมกับธันวาอีกครั้ง

เมื่อก้าวเข้าห้องเรียน เธอเห็นธันวานั่งอยู่ที่เดิม หน้าตาเรียบเฉย แต่สายตาอบอุ่นที่เขามองมาเมื่อเห็นเธอทำให้หัวใจเธอพองโต เธอยิ้มให้เขา ธันวาพยักหน้าเล็กน้อย และรอยยิ้มเล็ก ๆ นั้นทำให้เธอเขิน

วันนี้ครูให้ทำ โครงงานศิลปะกลุ่ม เหนือฟ้าและธันวาต้องทำงานด้วยกันอีกครั้ง

“เราเริ่มเลยไหม?” ธันวาพูดเสียงเรียบ แต่แฝงความจริงจัง

เหนือฟ้าพยักหน้า “ค่ะ เรามาเริ่มกันเลย”

พวกเขานั่งใกล้กัน จัดกระดาษ ดินสอ และสี น้ำเสียงของธันวาเรียบง่ายแต่ทำให้เธอรู้สึกสบายใจ

“เหนือ…เธอมีไอเดียยัง?”

เหนือฟ้าหยุดคิดสักครู่ ก่อนจะพูด

“ฉันคิดว่า…เราน่าจะวาดภาพสวนสวย ๆ กับท้องฟ้าอาทิตย์ตกค่ะ”

ธันวาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ดีเลย งั้นเราจัดสัดส่วนภาพก่อนนะ”

ระหว่างทำงาน ทั้งคู่เริ่มสนิทสนมมากขึ้น ธันวาเล่าเรื่องตลกเล็ก ๆ เรื่องเพื่อนและเหตุการณ์ในชีวิตประจำวัน ทำให้เหนือฟ้าหัวเราะอย่างเป็นธรรมชาติ

“เธอหัวเราะแบบนี้น่ารักจริง ๆ นะ” ธันวาพูดเสียงเบา

เหนือฟ้าอดเขินไม่ได้ แต่ยิ้มตอบ