บทที่ 1: พิพากษาแห่งสายโลหิต

...บทที่ 1: พิพากษาแห่งสายโลหิต...

ห้องพิพากษาหลวงตั้งอยู่ใต้แอ่งน้ำลึกที่สุดของมหาสมุทรอินเซลินา ใต้ยอดเสาหินดำที่ตั้งตระหง่านเป็นรูปตรีศูลโบราณ ล้อมรอบด้วยอักขระเรืองแสงโบราณที่สลักด้วยเลือดของเงือกรุ่นก่อน

ณ ใจกลางของห้อง ซีสราถูกตรึงไว้บนแท่นหินศักดิ์สิทธิ์ แขนทั้งสองข้างถูกมัดด้วยสายเวทจากเกล็ดงูทะเลสีทอง ขาที่เคยสง่างามบัดนี้ถูกตรึงไว้ไม่ให้เคลื่อนไหว ปลายหางเปล่งแสงเรืองโรยเหมือนเทียนใกล้ดับ

ร่างของเธอสั่นไหวด้วยแรงหอบ ไม่ใช่เพราะความกลัวต่อบทลงโทษ แต่เพราะการเบ่งคลอดที่เริ่มขึ้นแล้ว

“ซีสรา อดีตแม่ทัพแห่งเผ่านาคีลึก” เสียงของผู้อาวุโสเอคาร์ดังชัดก้องไปทั่วโถงพิพากษา “เจ้าทรยศเลือดเนื้อของเผ่า...

ด้วยการผสมพันธุ์กับสายเลือดของศัตรูเผ่ามารทะเลเหนือ! มีสิ่งใดจะแก้ต่างหรือไม่?”

ซีสราเงยหน้าขึ้น แม้ใบหน้าจะซีดเผือด แต่ดวงตาสีเทาหม่นของเธอยังเจิดจ้า

“ไม่มีสิ่งใดต้องแก้ต่าง ความรักของข้าบริสุทธิ์ บาปมีเพียงในสายตาพวกเจ้าที่หวาดกลัวการเปลี่ยนแปลง”

เสียงกระซิบไหลผ่านเหล่าเงือกผู้เฒ่า บ้างแค่นหัวเราะ บ้างสีหน้าแข็งทื่อ และบางคน คือเงือกหนุ่มที่เคยสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเธอ กลับเบือนหน้าหนี

และแล้ว...ร่างของเธอก็กระตุก

“อ๊าาาาาาาา!!”

เสียงกรีดร้องของเธอดังขึ้นกะทันหันจนเวทพันธนาการสั่นสะเทือน น้ำรอบแท่นพล่านขึ้น เงือกหญิงจากเผ่าฮีลาน่าผู้เชี่ยวชาญการคลอด ถูกเรียกเข้ามาอย่างกะทันหันจากข้างห้อง

“ตอนนี้งั้นรึ…?” หญิงเฒ่าพึมพำ “เธอกำลังคลอดแล้ว! ทายาท...กำลังจะลืมตาดูโลกในที่พิพากษานี้!”

ซีสราไม่พูด เธอหอบถี่ บิดตัวด้วยความทรมาน ร่างงองุ้มกับแรงบีบรัดในท้อง มือนางเกร็งแน่นเหนือหน้าท้องที่ปูดเบ่ง ขาของเธอสั่น หางเริ่มแยกเกล็ดออกเพราะการบีบตัวภายใน

“ข้า...ไม่ไหวแล้ว...” เธอครวญ เสียงลอดผ่านฟันที่กัดแน่น ใบหน้าเปียกโชกด้วยน้ำผสมเลือด เธอไม่รู้ว่านี่คือเลือดของเธอหรือลูก

เสียงหัวใจในครรภ์ดังถี่ รุนแรงราวกับคลื่นปะทะโขดหิน

"หนึ่งในสอง...กำลังจะมา!" หญิงเฒ่าเร่งรีบยื่นมือจับหน้าท้อง

ซีสราร้องลั่นอีกครั้งและทันใดนั้น น้ำใต้แท่นก็แตกแรงดันมหาศาลปลดปล่อยออกเป็นวงกว้าง

ทุกสายตาเงือกตื่นตะลึงไม่เคยมีผู้ใดเคยเห็นการคลอดลูกกลางเวทีศักดิ์สิทธิ์ของการพิพากษามาก่อน

เลือดสีเงิน...ผสมกับน้ำคร่ำที่เรืองแสงวาบออกมาราวอัญมณีจากโลกต้องห้าม

"อ๊าาาาาาาาาา!!"

เสียงสุดท้ายที่เธอแผดออกมานั้นสั่นสะเทือนพื้นหิน ทันใดนั้น เด็กชายเงือกผู้มีเกล็ดเงินสว่างราวแสงจันทร์ก็ปรากฏตัวใบหน้าเปื้อนน้ำตา แต่ดวงตาสีทองส่องประกายแรงกว่าสิ่งใด

ทันทีที่เขาหายใจ เสาหินทั้งสามในโถงพิพากษาระเบิดร้าวในคราวเดียว คลื่นน้ำมหาศาลโถมเข้าใส่ห้องพิพากษา เสียงกรีดร้องของเหล่าเงือกดังระงม

แต่ยังไม่จบ...

ซีสราหอบหายใจ ดวงตาเบิกกว้างอีกครั้ง เธอยังไม่คลอดคนที่สอง

และครั้งนี้... มันเจ็บยิ่งกว่าเดิม

ซีสราหอบแรง เลือดสีเงินไหลเวียนรอบแท่นหิน แต่อยู่ดี ๆ เธอก็รู้สึกว่าอากาศในทะเลรอบตัวเริ่มเย็นลงผิดปกติ

แสงจากอักขระรอบห้องพิพากษาที่เคยสว่างไสว…ค่อย ๆ มืดลงทีละดวง ทีละแถว

หญิงเฒ่าตำแยนิ่งงัน สีหน้าช็อกก่อนจะพึมพำเสียงสั่น

“ม...ไม่ใช่ธรรมดา... เด็กคนที่สองกำลัง...ต่อต้าน...”

ซีสราร้องอีกครั้ง คราวนี้เสียงแหบพร่าจนฟังแทบไม่ออก ร่างทั้งร่างแอ่นขึ้นด้วยแรงเบ่งที่ฉีกกระชากทุกกล้ามเนื้อ ท้องของเธอบิดเบี้ยวในแบบที่แม้แต่หญิงชราผ่านสงครามการคลอดมาแล้วนับร้อยรายยังต้องผงะ

เธอรู้สึกได้ว่า... เด็กในท้องกำลังดิ้นต้านการคลอด

“หยุดไม่ได้…ออกมา…ลูกจ๋า ออกมาเถอะ!” ซีสรากัดริมฝีปากจนเลือดซึม พยายามเบ่งอีกครั้ง ทั้งที่ร่างกายแทบแตกสลาย

เสียงอื้ออึงดังก้องในหัวของเธอ

เสียงที่ไม่ใช่ของใคร แต่กลับฟังคล้ายเสียงกระซิบจากสิ่งโบราณใต้ก้นทะเล...

“ผู้ถือดวงจันทร์จะไม่ถือกำเนิดโดยง่าย… เธอคือบุตรีแห่งรอยแยก และเธอจะเลือกแสงหรือเงา…”

ทันใดนั้น ท้องของซีสรากระตุกแรง ปวดจนเธอกรีดร้องสุดเสียง น้ำคร่ำรอบตัวพลุ่งขึ้นเป็นวง

หญิงชราอุทานลั่น

“เธอ... เธอกำลังคลอดกลับข้าง!”

เสียงกรีดร้องของซีสราหนักหน่วงกว่าเดิม พลังเวทในเลือดของเธอระเบิดกระจาย

แท่นหินที่ตรึงเธอไว้แตกร้าวเป็นเสี่ยง ๆ สายเวทพันธนาการถูกเผาไหม้ด้วยเพลิงเวทจากภายใน

แต่เธอยังไม่หนี เธอไม่คิดหนี เธอจะให้กำเนิดลูกคนนี้…ที่นี่…ต่อหน้าสายตาทุกเผ่าพันธุ์

จากนั้น เธอเบ่งสุดแรงเกิด

เลือดสีดำ…ไม่ใช่เงิน…พรั่งพรูออกมาราวกับม่านหมอกทะมึน

เสียงร้องทารกเพศหญิงแผ่วเบา…แต่ดังก้องทั่วห้องพิพากษา

เด็กหญิงเงือกน้อย…เรือนผมสีดำสนิทเหมือนรัตติกาลที่ไร้แสงจันทร์ เกล็ดของเธอมีสีฟ้าครามเข้มราวกับทะเลกลางคืน

ดวงตาคู่นั้น…เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาชั่วขณะ ก็ไม่มีสีใดเลย นอกจากสีขาวล้วนราวกับแสงแห่งคำทำนาย

และเมื่อเธอร้องครั้งที่สอง...

ม่านพายุที่ปกคลุมอาณาจักรใต้สมุทรทั้งหมด…สลายตัวในพริบตา

เสียงเงือกนับพันในนครเงือกข้างนอกต้องชะงัก ชาวทะเลต่างยกมือทาบอก เพราะรู้ได้ทันทีว่า

สิ่งบางอย่างได้ถือกำเนิดขึ้น และไม่มีใครจะควบคุมมันได้อีก

ผู้อาวุโสเอคาร์ทรุดลงกับพื้นอย่างไร้สภาพ

เสียงของเขาแผ่วเบาราวสายลม

“ตำนาน…เป็นความจริง… เธอคลอดทั้ง ‘จันทรา’ และ ‘อาทิตย์’… สองขั้วของชะตากรรม...”

ซีสราเอื้อมแขนโอบทั้งสองไว้แนบอก

แม้เธอจะเจ็บ…เหนื่อย…อ่อนแรงจนแทบหายใจไม่ออก

แต่นี่คือชัยชนะของเธอ

ไม่ใช่ชัยชนะต่อเผ่าศัตรู

ไม่ใช่ชัยชนะทางสงคราม

แต่คือชัยชนะของแม่ผู้เลือกจะรัก แม้รู้ว่าต้องเจ็บปวดจนแทบตาย

เสียงสังข์น้ำดังกระหึ่มไปทั่วอาณาจักรใต้ทะเลลึก เสียงที่เคยใช้เฉลิมฉลองชัยชนะของกองทัพเงือกนาคีลึก

แต่ในวันนี้ มันถูกเป่าเพียงเพื่อประกาศ พิธีประจาน

กลางลานพิพากษาหินปะการังสูงเทียมแนวหน้าผาน้ำวน

ซีสราถูกตรึงด้วยโซ่ศิลาวารี โซ่เวทต้องห้ามที่พันรัดทั้งแขนและหางเงือก

เธอถูกบังคับให้นั่งคุกเข่า ใบหน้าซีดเผือด ภายในดวงตาทอประกายของการต่อสู้อย่างเงียบงัน

และภายในท้องของเธอ…มีชีวิตอีกสองชีวิตที่ดิ้นเร่า

จังหวะการดิ้น…ไม่ปกติ

เจ็บ...

คลื่นพายุรอบลานพิพากษายิ่งพัดแรง

เหมือนท้องทะเลกำลังกระวนกระวาย

เหมือนมีบางอย่างกำลังจะระเบิดออกมาจากร่างของเธอ

"ประกาศโทษแก่ซีสรา อดีตขุนพลเงือกสูงศักดิ์ ผู้ทรยศต่อเผ่าแห่งกระแสลึก

โดยการให้กำเนิดสายเลือดปนเปื้อนของศัตรู!

และขอให้การกำเนิดของทารกในครรภ์นี้ เป็นเครื่องยืนยันความเสื่อมแห่งศักดิ์ศรีของนาง!"

เสียงของแม่เฒ่าสูงสุดดังขึ้นเหนือแท่นปะการัง

ในมือของเธอถือหอกประกาศิต

และในดวงตาของผู้เฒ่าทั้งหลาย ไม่มีแม้แววเวทนา

“ลูก...ของแม่...” ซีสราพึมพำ

น้ำตาเริ่มไหลรินผสมเกลือทะเล

จู่ ๆ คลื่นแรงรอบลานพิพากษาก็ปั่นป่วนอย่างผิดธรรมชาติ

ท้องของเธอบีบรัดตัวอีกครั้งอย่างหนักหน่วง

ปลายนิ้วสั่น มือจับที่โซ่แน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ

อาการปวดท้องคลอดเริ่มขึ้นแล้ว

ไม่ใช่เวลานี้… ไม่นะ… ยังไม่พร้อม…

แต่ร่างกายของเธอไม่ฟังเสียงของใจ

น้ำคร่ำทะเลแตกไหลออกจากเกล็ดหน้าท้อง

เจ็บราวกับคลื่นนับร้อยถาโถมใส่อวัยวะภายในพร้อมกัน

ซีสราเงยหน้าขึ้นสบตาเหล่าผู้พิพากษา

แล้วกรีดร้องสุดเสียงครั้งแรกในรอบหลายปี

เสียงร้องนั้นทำให้หินใต้ลานพิพากษาเกิดรอยร้าว

เงือกหลายตนหันมามองกันอย่างตื่นตระหนก

พลังเวทในเสียงของเธอไม่เคยหายไป

ตรงกันข้าม มันยิ่งทวีคูณ…เพราะเลือดสองสายที่กำลังจะถือกำเนิด!

“อย่าให้คลอด! รีบสะกดเวท!”

เสียงแม่เฒ่าสูงสุดร้องสั่ง

แต่นั่นยิ่งเหมือนสั่งธรรมชาติไม่ให้ฝนตก

ซีสราเบ่งสุดแรง…ร่างกระตุก

ร่างกายเธอสั่นเทา เหงื่อเค็มทะเลไหลท่วมหน้า

มือสองข้างกุมที่ท้องแน่น ขณะที่คลื่นเวทรอบร่างเธอเปล่งแสงสลับสีเงินกับน้ำเงินเข้ม

เด็กคนแรกจะออกมาแล้ว

แต่เด็กคนนี้…ไม่เหมือนเด็กทั่วไป

เขาหมุนตัวอยู่ในท้องไม่หยุด เหมือนกำลังเลือกทิศทางของตนเอง

เหมือนกำลังต่อสู้…แม้ยังไม่ลืมตาดูโลก

“เจ็บ… ไม่ไหวแล้ว...!” ซีสราร้อง

เสียงหายใจหอบถี่

เธอรู้ว่าลูกคนนี้ คลอดยาก

เหมือนกับพ่อของเขาดื้อรั้น กล้าหาญ และไม่ยอมให้ใครควบคุม

เลือดทะเลเริ่มซึมจากแผลตรงหน้าท้อง

ซีสรารู้ว่า เธอกำลังจะหมดแรง

แต่เสียงบางอย่างดังจากในท้อง...เหมือนเสียงคลื่นกระแทกผนังมดลูกจากด้านใน

เสียงร้องของชีวิต…ที่ไม่ยอมถูกบีบให้ตายตั้งแต่ยังไม่เกิด

เธอสูดหายใจเฮือกสุดท้าย

แล้ว... เบ่งสุดแรง ร่างแอ่นขึ้นแม้จะถูกตรึงด้วยโซ่ศิลาวารี

เสียงคลื่นคำรามกึกก้อง

แล้วแสงสีน้ำเงินพุ่งขึ้นจากร่างของเธอ

และเสียงร้องแหลมเล็ก…แผ่วเบา…ก็ดังขึ้นในห้วงน้ำ

เด็กชาย…ถือกำเนิดแล้ว

ยังไม่ทันที่เธอจะได้พักหายใจ

เสียงตะโกนจากนอกลานพิพากษาก็ดังขึ้น

“ศัตรู! เผ่ามารทะเลเหนือบุก!”

โกลาหลเกิดขึ้นทันที

หอกเวทและคฑาน้ำวนถูกยกขึ้น เงือกนักรบกรูกันเข้าแนวรับ

และในวินาทีนั้น…เธอรู้

ลูกอีกคนกำลังจะคลอด…ท่ามกลางสงคราม!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***