เสียงกระดิ่งที่ประตูดังขึ้นอีกครั้งในเช้าวันอากาศครึ้ม มีนกำลังจัดดอกไม้ในแจกันประจำหน้าร้าน เขาหันไปตามเสียงและพบว่า ชายในชุดสูทดำคนเดิม ก้าวเข้ามาเงียบ ๆ ดั่งเงาไร้เสียง
หัวใจของมีนเต้นแรงขึ้นอย่างไม่เข้าใจ ทั้งที่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วที่อีกฝ่ายมา แต่ความรู้สึกเหมือนสายตาคมกริบคู่นั้นสามารถเจาะลึกเข้าไปในใจเขาได้ทุกครั้ง
“เอ่อ… สวัสดีครับ วันนี้จะรับดอกอะไรดีครับ?” มีนทักด้วยน้ำเสียงสุภาพเหมือนเดิม ถึงแม้ในใจจะมีคำถามมากมาย
ชายหนุ่มหยุดยืนเพียงไม่กี่ก้าวจากเคาน์เตอร์ เขาเงียบไปครู่หนึ่งราวกับกำลังเลือกคำ ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบต่ำชัดถ้อยชัดคำ
“กุหลาบแดง… ช่อหนึ่ง”
มีนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย นั่นคือคำสั่งเดิมกับวันก่อน “คุณชอบกุหลาบแดงเหรอครับ?”
ชายหนุ่มไม่ตอบทันที เขาเพียงปรายตามองแจกันดอกไม้ที่เรียงราย ก่อนขยับริมฝีปากตอบสั้น ๆ “อืม”
มีนไม่ได้ถามอะไรต่อ เขาก้มหน้าลงหยิบกุหลาบแดงสดจากตู้แช่ดอกไม้ ดอกที่กำลังเบ่งบานงดงามที่สุด มือนั้นขยับเรียงกลีบอย่างประณีต เสียงกรรไกรเล็มก้านดัง กรึบ…กรึบ คล้ายท่วงทำนองเบา ๆ ที่คลอเคลียไปกับเสียงฝนด้านนอก
คิรัน—ชื่อจริงของชายคนนั้น—ยืนมองเงียบ ๆ ทุกการเคลื่อนไหว ดวงตาคมวาวสะท้อนความสนใจบางอย่างที่เขาเองก็อธิบายไม่ได้ ชายหนุ่มผู้คร่ำหวอดอยู่กับโลกมืด กลับหยุดสายตาอยู่ที่มือเรียวคู่นั้นที่จับดอกไม้อย่างอ่อนโยน
เมื่อจัดเสร็จ มีนยกช่อกุหลาบแดงขึ้นส่งให้ รอยยิ้มบางจุดบนใบหน้าของเขาเป็นเหมือนแสงแดดในวันฟ้าหม่น
“เสร็จแล้วครับ กุหลาบแดง… ความหมายคือรักที่มั่นคง ความปรารถนาแรงกล้า”
คิรันรับช่อกุหลาบมาเงียบ ๆ แต่ดวงตากลับมองชัดราวกับกำลังฟังคำพูดนั้นมากกว่าที่มีนตั้งใจ เขาหยิบเงินจากกระเป๋าสตางค์ใบหรูวางลงบนเคาน์เตอร์ —เป็นแบงก์ที่มีมูลค่าเกินราคาช่อดอกไม้ไปเกือบสิบเท่า
“เดี๋ยวครับ!” มีนรีบเรียกออกมา “มันเกินไปเยอะเลย ผมทอนให้นะครับ”
คิรันยกมือขึ้นเล็กน้อยเป็นสัญญาณห้าม เสียงทุ้มเอ่ยสั้น ๆ “ไม่ต้อง”
แล้วเขาก็หันหลังเดินออกจากร้าน ทิ้งเพียงกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ปนควันบุหรี่ที่ติดปลายเสื้อสูท กับความสับสนเต็มหัวใจของเด็กหนุ่มเจ้าของร้าน
---
หลังจากเขาไป มีนนั่งลงที่เก้าอี้ไม้หลังเคาน์เตอร์ มองช่อดอกไม้ในร้านรอบ ๆ แล้วถอนหายใจเบา ๆ “คนคนนั้น… แปลกจริง ๆ ทำไมต้องมาซื้อกุหลาบแดงทุกครั้ง ทั้งที่ไม่เคยยิ้มเลยสักนิด”
เขายกมือแตะที่แก้มตัวเอง ความรู้สึกแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่สบตา ทำให้หัวใจเต้นแรงกว่าปกติ ทั้งที่แทบไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ
---
อีกด้านหนึ่ง…
ที่รถสีดำคันหรูซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล ลูคัส มือขวาคู่ใจของคิรันยืนรออยู่ เขามองเจ้านายที่เดินออกมาพร้อมช่อดอกไม้ด้วยสายตาขำปนกังวล
“บอสครับ… คุณตั้งใจจะซื้อกุหลาบแดงทุกวันจริง ๆ หรือ?” เขาเอ่ยขึ้นเบา ๆ
คิรันก้าวขึ้นรถโดยไม่หันมอง ตอบเพียงคำสั้น ๆ “อืม”
“ผมไม่เข้าใจเลย คุณเป็นบอสที่โหดที่สุดในวงการ ใคร ๆ ก็หวาดกลัว แต่กลับมานั่งในร้านดอกไม้เล็ก ๆ แบบนั้นทุกวัน… มันอันตรายจะตาย”
คิรันนิ่งเงียบ สายตายังจ้องมองกุหลาบแดงในมือราวกับกำลังครุ่นคิด ลูคัสถอนหายใจ ไม่กล้าถามต่อ เขารู้ดีว่าเจ้านายของตนไม่ใช่คนที่จะอธิบายความคิดให้ใครฟังง่าย ๆ
---
หลายวันต่อมา เหตุการณ์ซ้ำเดิมยังเกิดขึ้น —ชายในชุดดำก้าวเข้ามา สั่งกุหลาบแดง จ่ายเงินเกินราคา แล้วก็จากไป มีนเริ่มชินกับการมาของเขา แต่หัวใจกลับยิ่งสับสน
จนกระทั่งวันหนึ่ง มีนตัดสินใจถามออกไป
“คุณ… ซื้อกุหลาบแดงไปทุกวัน เอาไปให้ใครเหรอครับ?”
คิรันเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ดวงตาคมเข้มวาววับในเงามืด เสียงต่ำตอบสั้น ๆ “ซื้อไว้เอง”
คำตอบนั้นทำให้มีนชะงัก เขาไม่คิดว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้ ชายหนุ่มคนตรงหน้าที่ดูแข็งกร้าวและน่ากลัว กลับซื้อดอกไม้ไว้กับตัวเอง?
“งั้นเหรอครับ…” มีนยิ้มบาง ๆ แม้ในใจยังคงสงสัย แต่เขาเลือกที่จะไม่ถามต่อ
---
บ่ายวันนั้นหลังจากปิดร้าน มีนเล่าเรื่องนี้ให้ เซน เพื่อนสนิทฟัง ระหว่างช่วยกันจัดของในห้องเก็บดอกไม้ด้านหลัง
“เขามาทุกวันเลยจริง ๆ เหรอวะ” เซนเลิกคิ้ว “แถมจ่ายเงินเกินราคาตลอดอีก แบบนี้มันแปลกเกินไปแล้วนะมีน”
“ฉันก็ว่างั้นแหละ แต่เขาไม่ทำอะไรเสียหายนี่นา แค่เงียบ ๆ มาซื้อดอกไม้ แล้วก็กลับไป”
เซนถอนหายใจ “ฉันไม่ไว้ใจว่ะ คนแบบนั้นไม่ธรรมดาหรอก”
มีนยิ้มบาง ๆ “บางทีเขาอาจจะแค่ชอบดอกไม้จริง ๆ ก็ได้นะ”
แต่เซนรู้ดีจากสายตาของเพื่อนว่า มีนเองก็แอบสนใจคนคนนั้นมากกว่าที่จะยอมรับออกมาตรง ๆ
---
ค่ำวันเดียวกัน ที่คฤหาสน์หลังใหญ่…
คิรันยืนอยู่ในห้องทำงานหรูหรา เงามืดของโคมไฟส่องให้เห็นภาพเขากำลังจัดช่อกุหลาบด้วยมือของตัวเอง เขาไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน แต่ภาพเด็กหนุ่มในร้านกลับวนเวียนไม่หาย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ลูคัสรายงานงานจากแก๊งมาเฟียคู่แข่ง “บอสครับ ได้ข่าวว่า เรย์ เริ่มขยับตัว เขาสนใจเรื่องที่คุณไปที่ร้านดอกไม้เล็ก ๆ บ่อยผิดปกติ”
คิรันหยุดมือชั่วครู่ ดวงตาคมกริบหรี่ลง เขารู้ดีว่าศัตรูจะไม่มีวันปล่อยให้สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ หลุดรอดไปได้
“ให้คนคุมร้านนั้นไว้เงียบ ๆ” เขาสั่งเสียงเย็น “อย่าให้ใครแตะต้องที่นั่น”
“รับทราบครับบอส”
เมื่อวางสาย คิรันมองช่อกุหลาบในมือ ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นในหัวใจนักฆ่าเช่นเขาเริ่มก่อตัวขึ้นช้า ๆ และเขารู้ตัวดีว่ามันอันตรายเกินกว่าจะปล่อยให้ใครล่วงรู้
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Citlaly Alvarez
ต้นไม้ก็แตกใบบ้างแล้ว แจ้งวันอัพกันดีกว่า
2025-09-09
1