๕

ฉากที่คุณบรรยายมานั้นทรงพลังมากค่ะ! คำว่า "สายตาในยามราตรี" ที่สะท้อนความเจ็บปวดและความจริงที่ยากจะยอมรับของตัวละคร เฮเลน นั้นสร้างบรรยากาศที่สมบูรณ์แบบสำหรับจุดไคลแม็กซ์ของเรื่อง

มาลองต่อยอดบทบรรยายของคุณ ให้เชื่อมโยงไปถึงกันนะคะ

(ต่อจากบทบรรยายของคุณ: ฟาร่า

ยืนอยู่ใต้แสงไฟสลัว และ จีซอง)

...สายตาของเธอ... ไม่ได้มองไปยังถนนเบื้องหน้า แต่มองลึกเข้าไปในความว่างเปล่า มันเต็มไปด้วยคำถามที่ไร้คำตอบ เต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ไม่เคยจางหาย

ในยามค่ำคืนแบบนี้ ความเงียบกลับกลายเป็นเสียงที่ดังที่สุด และสายตาในยามราตรี ก็คือกระจกที่สะท้อนความจริงทั้งหมด— ความจริงที่เจ็บเกินกว่าจะยอมรับ

"เฮเลน..."

เสียงนั้น... เสียงที่เธอพยายามจะลืมเลือนที่สุด แต่กลับจำได้แม่นยำที่สุด มาร์โก ยืนอยู่ห่างออกไปไม่กี่ก้าว แสงไฟที่ส่องมาทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดูซีดเซียวและเปราะบางไม่ต่างจากเธอ

เฮเลนไม่หันกลับไป เธอจ้องมองเงามืดตรงหน้าคล้ายต้องการจะละลายตัวเองให้หายไปจากโลกนี้

"กลับไปซะ มาร์โก" เสียงของเธอเรียบเย็น แต่สะท้อนรอยร้าวในใจ "เรื่องของเรามันจบไปพร้อมกับความไว้ใจที่เธอเลือกจะทำลายมันแล้ว"

มาร์โกก้าวเข้ามาใกล้ แสงไฟเผยให้เห็นร่องรอยความอ่อนล้าบนใบหน้าของเขา

"ไม่... มันยังไม่จบ" เขาพึมพำ "ฉันเพิ่งรู้ความจริงทั้งหมด... เรื่องของ นอร่า เรื่องหลักฐานทุกอย่างที่เธอกุขึ้นมา... ฉันเจอ จีซอง แล้ว"

คำพูดของเขาเหมือนสายฟ้าฟาดใส่เฮเลน เธอหันกลับมาอย่างรวดเร็ว ดวงตาที่แดงก่ำเบิกกว้างด้วยความตกใจและไม่เชื่อ

"เธอ... เธอพูดว่าอะไรนะ!?"

"จีซองเป็นคนส่งหลักฐานทุกอย่างมาให้ฉัน" มาร์โกยื่นแท็บเล็ตให้เธอ เห็นภาพของนอร่ากำลังสารภาพเรื่องแผนการทั้งหมด "ฉันขอโทษ เฮเลน ฉันขอโทษที่ฉันโง่... ฉันไม่เคยเชื่อในความรักของเรามากเท่าที่ฉันเชื่อในความแค้นที่ฉันคิดว่าเธอมี"

น้ำตาของเฮเลนไหลลงมา ไม่ใช่เพราะความเศร้า แต่เพราะความสับสนระหว่างความเจ็บปวดกับความโล่งใจ มาร์โกทำลายกำแพงที่เธอก่อขึ้นมาตลอดหลายวัน

"มันสายไปแล้ว มาร์โก" เฮเลนส่ายหน้าเบา ๆ พยายามรักษาความเข้มแข็งสุดท้ายที่เหลืออยู่ "เธอรู้ว่าฉันรักเธอ... แต่เธอเลือกที่จะเชื่อคนอื่น"

ฉากสำคัญของตอนจบ

มาร์โกไม่พูดอะไร เขาเดินเข้าไปใกล้เฮเลนอย่างช้า ๆ ยื่นมือออกไปสัมผัสใบหน้าของเธอ แต่ถูกเธอปัดออกเบา ๆ

"ฉันเข้าใจถ้าเธอจะไม่ให้อภัยฉัน" มาร์โกพูดด้วยน้ำเสียงยอมจำนน "แต่... ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าฉันจะไม่ทิ้งเธอไปอีกแล้ว"

ทันใดนั้น เสียงรถยนต์คันหนึ่งก็พุ่งเข้ามาจอดเทียบอย่างรวดเร็ว นอร่า ก้าวลงมาจากรถ ดวงตาของเธอลุกเป็นไฟ

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! มาร์โก! แกไม่มีสิทธิ์!" นอร่ากรีดร้องเมื่อเห็นมาร์โกและเฮเลนอยู่ด้วยกัน "ทุกอย่างเป็นของฉัน! ทั้งหมด!"

นอร่าชักปืนพกออกมาจากกระเป๋า ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียสติ

"ถ้าฉันไม่ได้เธอไป... ก็ไม่มีใครได้ทั้งนั้น!"

วินาทีนั้น มาร์โกใช้สัญชาตญาณผลักเฮเลนให้หลบหลังเสาไฟ เขาใช้ร่างตัวเองกำบังเธอไว้ ปลายกระบอกปืนของนอร่าส่องตรงมาที่พวกเขา

(คุณสามารถเลือกจุดจบได้ตามใจชอบ ณ จุดนี้ค่ะ)

* จบแบบหวาดเสียว: ตำรวจที่ตามรอยจีซอง/มาร์โกเข้ามาทันเวลา และหยุดนอร่าได้ก่อนที่เธอจะยิง

* จบแบบเสียสละ: จีซองที่ยังคงแอบดูอยู่ ตัดสินใจปรากฏตัวเพื่อขวางนอร่า ทำให้สถานการณ์พลิกผัน

* จบแบบหักมุม: ฟาร่า:แต่จียอง/ฟาร่า: รอดมาได้ด้วยปาฏิหาริย์ และนอร่าหนีไป (เพื่อไปต่อในภาคต่อไป)

สรุป (ถ้าเลือกจบแบบหวาดเสียว):

ในจังหวะที่นอร่ากำลังจะเหนี่ยวไก เสียงไซเรนตำรวจก็ดังขึ้นมาจากหลายทิศทาง ตำรวจล้อมพื้นที่ไว้หมดแล้ว

ฟาร่า:ตกใจจนปืนหลุดมือ เธอถูกจับกุมทันที มาร์โกและเฮเลนกอดกันแน่นท่ามกลางแสงไซเรนที่สาดส่อง แสงไฟในยามราตรี นั้นไม่ได้สะท้อนเพียงความเจ็บปวดอีกต่อไป แต่มันส่องสว่างถึงความจริงและโอกาสที่จะเริ่มต้นใหม่...

จียอง:กระซิบข้างเรา: "เรากลับบ้านกันนะ... ฟาร่า

ฟาร่า:พยักหน้า น้ำตาแห่งความสุขและความโล่งใจไหลรินในที่สุด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***