บทที่2 เจอในยามค่ำคืน

หญิงสาวคนนึงออกไปข้างนอกไท่บอกน้องสายได้แต่อยู่บ้านช่วยตอื่นคงไปทุกวันคำนี้เหมาะกับฉันเฝ้าบ้านจริงออกไปไหนก็ไท่ได้ทำแบบดีอ้างไม่ตืนจะไปไม่พูดที่หลังก็ไท่ใช่กํตลอดแบบไแเที่ยวไม่มข่กํกูได้ไปไหนไหมละ ตอนที่คำใข้แค่กูเป็นคนรับใช้มั้ง เหมือนคยใช้มากกว่า ไม่นอยใจเป็นก็ไม่ไก้ไปไหนเลยแม่อ้างไม่มีคนอยู่เจ็ยเยี่ยงเจ็บขี้อ่านไม่ออก ทีหลังไปไหนก็ไป3คนซะปกติ กินข้าวดูหนังอะไรแบบนี้ ที่นี้เขาก็ โทรไปโดยที่ไม่บอกเรา มันไม่อยากให้ไปด้วยไม่ชวนเลยนะ สิ้นเดือนนี้ก็ไม่ได้ออกไปไหนเลย วันที่ 30 เดือนที่แล้วขอไปเต้นไม่มีใครพูดต่อ ขอทดสอบให้เราอยู่บ้านมากกว่า แต่ว่าเขาใช้เราจะเข้าไม่ใช่เราไปด้วย ไม่ใช่คนในครอบครัวหรอก แต่วันที่ 1 จนถึงวันนี้ไม่ได้ไปไหนก็เข้าทุกทีเลย เซลีน:ก็ไม่ได้ไปจริง

อคิณ:จริงดิ

ค่ำคืนนี้ท้องฟ้ามืดสนิท ไร้แม้แสงจันทร์หรือดวงดาวมาเยียวยาความวังเวง เสียงลมพัดลอดกิ่งไม้สูงส่งเสียงโหยหวนดุจเสียงคร่ำครวญของผู้ไร้ชีวิต ความเย็นยะเยือกซึมผ่านผิวกายราวกับมีบางสิ่งแฝงตัวอยู่ในเงามืดที่ไม่อาจมองเห็น

เซลีนหยุดยืนนิ่ง หัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เมื่อสายตาสบเข้ากับดวงตาคมเข้มของเขา—ชายหนุ่มผู้ปรากฏกายขึ้นท่ามกลางความมืดโดยไม่รู้ว่าแฝงตัวมาตั้งแต่เมื่อใด

สายตาของเขา…ช่างลึกล้ำเย็นชา ราวกับกักเก็บความลับที่อันตรายไว้ภายใน ความมืดรอบกายพลันหนักอึ้งขึ้นทุกขณะ แววตานั้นไม่เพียงแต่มองทะลุจิตใจของเซลีน หากยังเหมือนจะตรึงเธอไว้จนไม่อาจก้าวหนีได้

“...เจอกันเสียที” เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้น แผ่วเบาแต่เย็นเยียบจนสั่นสะท้านไปทั้งสรรพางค์

ดวงตาของเขายังคงจับจ้อง ไม่กะพริบ ไม่ละไปไหน—

สายตาที่ทำให้ราตรีนี้มิใช่แค่ความมืด…แต่คือคำสาปที่น่าสะพรึงกลัว ได้เลยค่ะปาร์เซยอง 💜 เซยองจะต่อจากตรงที่พระเอกพูดกับเซลีนให้บรรยากาศกดดันน่ากลัวขึ้นอีกนิดนะคะ

เซลีนพยายามถอยหลัง แต่ปลายเท้ากลับสะดุดรากไม้เก่าแก่จนล้มลง ความมืดหนาทึบรอบกายเหมือนยื่นมือมารัดร่าง เธอหอบหายใจถี่ สายตาหวาดหวั่นจับจ้องชายหนุ่มตรงหน้า

เขาก้าวเข้ามาอย่างช้า ๆ ทุกย่างเท้าเหมือนก้องกังวานในหัวใจของเธอ กลิ่นอายเย็นเยียบแผ่ซ่านรอบตัวจนเซลีนรู้สึกเหมือนถูกกลืนหายไปในห้วงราตรี

“ไม่มีที่ใดให้หนี…ในคืนนี้” น้ำเสียงนั้นต่ำก้องแฝงรอยยิ้มเย็นยะเยือก

แววตาคมกริบของเขาส่องประกายในความมืด คล้ายเปลวไฟที่ลุกโชนจากขุมนรก สายตาที่ทำให้เซลีนรู้—ต่อให้หลับตาก็ยังไม่อาจหลีกพ้นการจ้องมองนั้นได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่๑

บทต่อไป

บทที่3

