มาเลย...ตอนนี้จะ **เข้มข้นที่สุด** เท่าที่เคยมี
**“น้ำตาซึม + เข้มข้น + ร้ายลึก”**จัดให้เต็มอารมณ์แน่นอน 😈💔
---
ตอนที่ 8: “ถ้าเธอไม่ได้โกหก... งั้นทำไมเธอถึงหนี?”
เปิดฉาก: พายุลูกใหม่
ข่าวลือเรื่อง “มุกแอบคบซ้อนอาจารย์” กลายเป็นประเด็นในบอร์ดมหาวิทยาลัย
บางคอมเมนต์รุนแรงถึงขั้นพาดพิงชื่อเธอเต็ม ๆ
และเลวร้ายที่สุด…รูปเก่า ๆ จากเฟซบุ๊กที่มุกเคยไปกินข้าวกับอาจารย์ที่ปรึกษา (ตอนยังเรียนปี 1) ถูกขุดมาแชร์ พร้อมแคปชันว่า:
> “คบเด็ก คบอาจารย์ แล้วก็ปีนข้ามไปหาเด็กวิศวะ?”
---
### 🧨 จุดแตกหัก
มุกเดินเข้าไปในห้องเรียนพร้อมแรงกดดันรอบตัว
เสียงซุบซิบคละคลุ้ง เธอกำลังจะแข็งใจเดินต่อ แต่แล้ว...
> “มุก!”
เสียงของเนยดังขึ้น พร้อมมือถือในมือ
“พี่เมย์เพิ่งโพสต์สตอรี...”
เธอกดดู
เป็นรูปของ **กล่องสร้อย** ที่ภีมเคยให้เมย์ พร้อมแคปชัน:
> “ของบางอย่าง ถึงเขาไม่เอาคืน…ก็ไม่ได้แปลว่าเขาไม่ยังรู้สึก”
มุกกัดปากแน่น มือสั่น
> นี่มันไม่ใช่แค่การโจมตีเธอคนเดียวอีกต่อไป
> แต่มันกำลังท้าทายว่า...หัวใจของภีมยังเป็นของใครกันแน่
---
### 🚨 จุดพังของมุก
เย็นวันนั้น มุกพยายามโทรหาภีม — แต่เขาปิดเครื่อง
เธอส่งข้อความอธิบายว่าไม่เคยมีอะไรกับอาจารย์เลย
แค่เคยได้รับความช่วยเหลือเรื่องทุน และรูปถ่ายวันนั้นเป็นแค่การเลี้ยงขอบคุณธรรมดา
แต่...ไม่มีแม้แต่ "อ่าน"
คืนวันนั้น มุกนอนร้องไห้อยู่ในห้อง เงียบ ๆ คนเดียว
เธอลุกขึ้นมาหยิบสมุดบันทึก "เกมรัก" ที่เธอเคยเขียนไว้
หน้าเดิมที่เคยเขียนว่า **"จีบพี่ภีมให้สำเร็จ"**
วันนี้เธอเปลี่ยนมันเป็นแค่…
> “ถ้าการรู้สึกจริง มันเจ็บขนาดนี้… ฉันยอมไม่รู้สึกดีกว่า”
---
### 🌒 ตัดภาพ / วันถัดมา
พี่ภีมยืนอยู่หน้าแลป
ในมือถือข้อความค้างจากมุกว่า
> “ขอโทษที่หนูเอาตัวเองเข้าไปในโลกของพี่ค่ะ”
> “ตอนนี้หนูขอถอนตัวนะคะ...”
เสียงของเมย์ดังขึ้นด้านหลัง
“เห็นไหม…เด็กคนนั้นมันก็แค่ของเล่น สนุกพอแล้วก็ทิ้ง”
ภีมหันไปมองเธอ — แววตานิ่งกว่าที่เคย
> “เธอทำอะไรกับมุก”
“ภีม อย่าทำเป็นไม่รู้สิ... เธอมันก็แค่เด็กคนนึงที่คิดจะปีนป่าย หวังจะจับคนแบบนายให้ได้”
เมย์ยื่นมือถือให้ ภายในเต็มไปด้วยแชทปลอมที่เธอปลอมชื่อมุกพูดจาแรง ๆ ถึงภีม และเรื่องอาจารย์
แต่ภีมไม่รับ
“คนที่ฉันชอบน่ะ... เธอไม่มีทางพอใจกับการปีนป่ายหรอกเมย์”
“เพราะเธอไม่เคยต้องปีน เธอแค่เดินเข้ามา...แล้วฉันก็ยอมถอยจากกำแพงของตัวเองเองต่างหาก”
---
### 💔 จุดไคลแม็กซ์
**ค่ำวันเดียวกัน / ฝนตกหนัก**
มุกนั่งอยู่ที่ม้านั่งหน้าตึกอักษร
เสื้อเธอเปียก ฝนกระหน่ำ แต่เธอไม่ขยับ ไม่หนี
เหมือนว่า...เจ็บไปกว่านี้ก็ไม่กลัวแล้ว
“ทำไมไม่ไปหลบฝน?”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลัง
มุกหันไป — พี่ภีมยืนอยู่ เปียกไม่แพ้กัน
“ทำไมพี่มา...”
“ทำไมเธอถึงหนี”
มุกเม้มปากแน่น น้ำตาผสมกับหยดฝน
> “ก็หนูไม่อยากเป็นคนที่ทำให้พี่ลำบาก…”
ภีมเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า
มองเธออย่างไม่ละสายตา
> “แล้วเธอเคยคิดไหม… ว่าตั้งแต่ไม่มีเธอ ฉันไม่เหลืออะไรให้เสียอีกแล้ว?”
เขายื่นมือออกมา สัมผัสไหล่เธอที่สั่นด้วยน้ำฝนและความเสียใจ
> “เธอไม่ได้อยู่คนเดียว...ในเกมนี้อีกแล้วมุก”
> “และเธอไม่เคยต้องพิสูจน์อะไรเลย... เพราะเธอชนะฉันตั้งแต่วันแรกที่ยิ้มแล้ว”
---
### 🎬 จบบทที่ 8
> คนบางคนอาจเริ่มต้นความรักเพราะคำว่า “ชอบ”
> แต่กับบางคน...ความเจ็บปวดคือสิ่งที่ทำให้เรารู้ว่า
> เรา “รัก” เขาไปแล้วทั้งหัวใจ
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments