นักอัญเชิญวัยกระเตาะ #1

เช้าวันหนึ่ง

แสงแดดอุ่นส่องลอดผ่าน หน้าต่างสูงของ โรงเรียนมัธยมไป๋หู่

โรงเรียนชื่อดังที่ขึ้นชื่อเรื่องการฝึกฝนนักอัญเชิญอันดับต้น ๆ ของประเทศ สนามหญ้าเขียวสดตัดกับตึกเรียนโบราณปนทันสมัย เสียงนักเรียนพูดคุยกันคึกคักเต็มลานหน้าโรงเรียน

ท่ามกลางความวุ่นวายนั้น มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งก้าวเข้ามาด้วยท่าทีเรียบง่าย เขาใส่ชุดนักเรียนใหม่สะอาดสะอ้าน ใบหน้าคมแต่เต็มไปด้วยความสุภาพ เขาคือ หลินอี้เทียน เด็กนักเรียนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาในวันนี้

เสียงซุบซิบเริ่มดัง ขึ้นเมื่อเขาเดินผ่าน

“เด็กใหม่เหรอ ดูซื่อ ๆ ชอบกลแฮะ”

“ไม่รู้จะอยู่รอดในโรงเรียนนี้ได้นานแค่ไหน”

หลินอี้เทียนไม่ได้ตอบโต้อะไร เพียงเดินต่อไปอย่างสงบ แต่หัวใจภายในกลับเต้นแรง เขาเองก็รู้ดีว่าโรงเรียนแห่งนี้ไม่เหมือนที่อื่น

“เริ่มต้นใหม่ที่นี่…เราต้องไม่ให้ใครจับพิรุธได้”

เมื่อเลี้ยวเข้าสู่ทางเดินด้านข้างตึกเรียน เขาก็ชนเข้ากับใครบางคนอย่างจัง

ปึ้ง !!!!

เสียงชนดังลั่น เด็กสาวรูปร่างโปร่งสวยในชุดวอร์มสีเดียวกันก้าวถอยหลังเล็กน้อย ผมดำมัดหางม้าแกว่งไปตามแรงกระแทก ใบหน้าของเธอทั้งสวยคมและดุ เธอคือ จ้าวเหมยฟาง ที่ใคร ๆ ต่างรู้จักในฐานะ

“ดาวเด่นผู้เอาแต่ใจ”

ของโรงเรียน

จ้าวเหมยฟาง

“เดินตาดูทางบ้างสิ!”

เสียงเธอแข็งกร้าวจนรอบข้าง เงียบไปชั่วขณะ หลินอี้เทียนก้มหัวเล็กน้อย

หลินอี้เทียน

“ขอโทษ ผมไม่ทันระวัง”

คำพูดสั้น ๆ นั้นกลับยิ่งทำให้ เหมยฟางขมวดคิ้ว เธอเชิดหน้าขึ้น

จ้าวเหมยฟาง

“คิดว่าขอโทษแล้วมันจะจบง่าย ๆ เหรอ? นายชนฉันนะ!”

บรรยากาศเริ่มคุกรุ่น นักเรียนหลายคนหยุดมอง บางคนกระซิบกับเพื่อน ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“แย่แล้ว…เขาดันไปชนจ้าวเหมยฟางเข้า” “เด็กใหม่คงไม่รอดแน่”

เหมยฟางยกยิ้มมุมปาก แววตาเต็มไปด้วยความท้าทาย

จ้าวเหมยฟาง

“ถ้าเป็นลูกผู้ชายจริง ก็สู้กับฉันมาสิ!”

เสียงฮือฮาดังรอบลานทันที นักเรียนหลายคนรีบเบียดกันเข้ามาดูเหมือนกำลังจะได้ชมการต่อสู้จริง ๆ แต่หลินอี้เทียนกลับเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเงยหน้าขึ้นตอบด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย

หลินอี้เทียน

“ผมไม่สู้กับผู้หญิงหรอก”

เพียงประโยคเดียว ทำให้รอบลานเงียบกริบไปชั่วอึดใจ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะสนั่น

“ฮ่า ๆ ๆ เด็กใหม่นี่ มันขี้ขลาดนี่หว่า!”

“ไม่สู้กับผู้หญิงงั้นเหรอ หรือว่ากลัวกันแน่!”

“โธ่เอ๊ย ที่แท้ก็เป็นไก่อ่อนนี่เอง!”

เหมยฟางกัดริมฝีปากแน่น ความโกรธพุ่งขึ้นจนหน้าแดง เธอจ้องเขาราวกับจะทิ่มแทงให้ย่อยยับ

จ้าวเหมยฟาง

“นายมันขี้ขลาด ไม่มีวันอยู่รอดในโรงเรียนนี้ได้หรอก”

แต่หลินอี้เทียนกลับยืนนิ่ง ไม่โต้เถียง ไม่แม้แต่จะเปลี่ยนสีหน้า เขาเพียงยอมรับเสียงหัวเราะเยาะเหล่านั้นราวกับไม่ใช่เรื่องสำคัญ นักเรียนหลายคนหัวเราะแล้วเดินจากไป บางคนส่ายหัวด้วยความสมเพช แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า เด็กหนุ่มที่ถูกหัวเราะในวันนี้…ในอนาคตจะกลายเป็นผู้ที่ทำให้ทั้งอัศวินและอสูรต้องสยบ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ