ตอนที่4

อดีตที่คุ้นเคย

คืนเเรกที่พักในเรือนซิ่วหนี่ข้ากระสับกระส่ายนอนไม่หลับ

ด้วยสภาพเเวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย ไหนจะความกังวลเรื่องตัวตนของข้าเเละสีหย้าที่ตะลึงของขันทีนั่น...ทำให้ข้ารู้สึกว่าหนทางข้างหน้าล้วนเต็มไปด้วยหมอก ภายในใจเต็มไปด้วยตระหนกข้าตัดสินใจลุกขึ้นมาเดินเล่นสักหน่อยจะได้คลายความกังวลภายในจิตใจบ้าง

พึ่งก้าวพ้นประตูเงยหน้ามองฟ้าเท่านั้นเเหละ คิดไม่คิดถึงว่าบนหลังคาจะปรากฏซึ่งชายชุดดำซึ่งสบตากับข้าพอดิบพอดี

หว่านจวิน:ไม่มั้ง...นี่ออกมาชมดาวหน่อยต้องเจอนักฆ่า ขนาดละครยังไม่โป๊ะป๊ะขนาดนี้เลย

ข้าหันหลังรีบวิ่งปรี่เเต่นักฆ่ารวดเร็วกว่าข้านักพริบตาเดียวก็ตามข้าทัน

ข้าจ้องมองไปทางชายที่เเต่งตัวเป็นองครักษ์ ตะโกนไปทางเขาทันที

เฉินหว่านจวิน:ช่วยด้วยยยย!

องครักษ์ได้ยินเข้ารีบรุดมาโดยเร็ว นักฆ่าเห็นท่าไม่ดีรีบผลักข้า เข้าไปเเละฉวยโอกาสที่องครักษ์ประคองข้าหายวับไปในความมืด

ในอ้อมเเขนนั้นได้ยินเสียงใจเต้นที่ทั้งเเข็งเเรงเเละมีหฝพลังด้วยเพราะความดีใจที่พึ่งผ่านเรื่องร้ายมา

ทำให้ข้ารู้สึกว่าอ้อมกอดเต็มไปด้วยความรักที่อธิบายไม่ถูก

อาหลีกุ่น:สาวน้อย ไม่มีอะไรเเล้ว ท่านปล่อยข้าเถอะ

เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหูข้า ลมหายใจเย็นๆของบุรุษนี้ อดไม่ได้ที่หน้าจะร้อนผ่าวขึ้นมา

เฉินหว่านจวิน:ขะ...ขอ...โทษที

ข้ารีบผลักเขาออก สายตากลับยังจับจ้องไปที่ร่างของเขา

ตอนนี้ลมเอื่อยๆยามดึกโชยมามวลเมฆที่บดบังจันทราคลี่คลายไป ดวงหน้าของข้าภายใต้เเสงจันทร์เย็นกระจ่างประคุงหยก ส่องเขาไปในดวงตาของอาหลีกุ่น

อาหลีกุ่น:หว่านจวิน เจ้านี่เอง!

เพียงประโยคเดียวของอาหลีกุ่นจิตใจที่พึ่งสงบลง ก็กระหน่ำเเรงเต้นขึ้นมาอีกครั้ง

เฉินหว่านจวิน:(จะบังเอิญไปไหมเนี่ย...ตานี่สนิทรู้จักกับเฉินหว่านจวินด้วยรึ!)

ด้วยความที่เป็นวัวลันหลังหวะ ข้ารีบรนก้มหน้าเเละตอนที่ลุกลี้ลุกลนอยู่นั้นเอง

ขันที ก.:ดีนี่!มีเรื่องงามหน้าขึ้นทุกวัน ดึกดื่นค่ำคืนซิ่วหนี่ลอบนัดพบกับชายอื่น คอยดูนะ ข้าจะเอารื่องนี้ไปกราบกูลฮองเฮา!

ขันทีก.:สำหรับซิ่วหนี่ ยังจะกล้าเเอบพบชายอื่นไม่อายรึไง

ข้ากำลังจะไปหยุดขันทีนั่นไว้เเต่ชายเบื้องหน้าข้าก็ได้รีบรุดไปยืนอยู่ต่อหน้าขันทีเเล้วยิ่งไปกว่านั้นกระบี่ที่เย็นยะเยือกถูกกวางอยู่เเนบคอของเขาอีก

ขันที ก.:........ตะ.....ใต้เท้าอาหลีกุ่น

อาหลีกุ่น:ตอบมา เจ้ากับนักฆ่าเมื่อกี้เป็นอะไรกัน

ขันที ก.:นักฆ่าอะไรกัน อย่าใส่ร้ายข้านะ ข้าเเค่รับจ้างมาให้คอยจับตาดูพฤติกรรมของซิ่วหนี่ผู้นี้ไว้อย่างอื่นข้าไม่รู้เรื่อง

อาหลีกุ่นขมวดคิ้วเล็กน้อยตะโกนเรียกให้คนมาจับขันทีไปขังจากนั้นก็เตรียมจะเดินตามไปที่กำลังจะเเยกกันจู่ๆเขาก็หันหลังกลับมา

พอรู้ว่าเขาสนิทกับเฉินหว่านจวิน ข้าก็กลัวว่าจะมีพิรุธจึงถอยหลังอย่างเก้ๆกังๆไป1ก้าว

อาหลีกุ่น:หว่านจวินคราวนี้ดึกดื่นเราสองคนคงไม่สะดวกคุยกันนานๆเหมือนเคยอีกหน่อยหากมีเรื่องอันใดก็ให้บอกข้า

ข้ากับเจ้าเราโตมาด้วยกัน ไม่จำเป็นห่างเหินกันเช่นนี้ ข้าจะปกป้องเจ้าเอง

ข้ามองเเผ่หลังของอาหลีกุ่นพลางครุ่นคิดชายชุดดำ เรื่องสหายเก่าของหว่านจวิน.....เรื่องราวมากขึ้นเรื่อยๆทำให้ข้าเริ่มกังวลใจ

การสวมรอยเป็นเฉินหว่านจวินเป็นทางเลือกที่ถูกหรือ

ผิดกันเเน่

เดิมคิดว่าคืนที่เเสนระทึกเช่นนี้ ข้าคงตาสว่างโพร่งจนฟ้าสาง

สุดท้ายเพราะประโยคของอาหลีกุ่นที่บอกว่าข้าจะปกป้องเจ้าเองทำเอานอนหลับสบายใจหนำซ้ำยังหลับไม่ฝันอีกด้วย

...จบโปรดติดตาม...

...ตอนต่อไปเจ้าคะ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***