ยอมให้เธอคนเดียว (Don’T Underestimate My Glasses)
คนที่ฉันควรเล่นกลับ…ทำไมถึงเอาแต่ทำให้ฉันรู้สึกแพ้?
พริ้ม 🐰
ทำไมเวลาฉันอยู่ใกล้หมอนั่น ฉันรู้สึกโง่ตลอดเลยวะ//โวยวาย
เมษา🌻✨
อ้าว ไอ้ภัทรเหรอ?//เลิกคิ้ว ง่วนในการเลือกฟิลเตอร์ในมือถือ
เมษา🌻✨
แกก็ใช้เขาตั้งแต่วันแรกแล้วไม่ใช่ไง? เขาไม่ได้ว่าอะไรสักคำ
เมษา🌻✨
นั่นแหละ! มันไม่ว่าอะไรเลย! ทำตามหมด! แต่ฉันนี่แหละที่โดนลากไปทำโน่นทำนี่ให้เขาเฉยเลย!//เสียงเครียด
พริ้ม 🐰
แล้วที่มันน่าหงุดหงิดคือ…ฉันเต็มใจด้วยไงเว้ยเมษา!
เนเน่🌷🌞
แกคิดมากไปเองรึเปล่าอ่ะพริ้ม? หมอนั่นออกจะซื่อๆ ติ๋มๆ แว่นบางจะตาย ใครเขาจะมาวางแผนหลอกใช้แกได้?//หัวเราะคิกคัก
พริ้ม 🐰
มันไม่ใช่แค่เรื่องทำงาน! เวลาฉันพูดอะไร หมอนั่นแม่งมองมาทีเหมือนรู้ทันฉันหมดอะ! เหมือนแบบ…ฉันโดนอ่านออกตลอดเวลา!//ฟาดช้อนลงแก้ว
เมษากับเนเน่มองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ
เมษา🌻✨
เอาน่าพริ้ม แกอาจจะคิดไปเองปะวะ//วางมือถือ ยื่นหน้าเข้าใกล้
พริ้ม 🐰
ห๊ะ?//แทบสำลักกาเเฟ
พริ้ม 🐰
ฉันเนี่ยนะ? เขินไอ้หมอนั่น?
เนเน่🌷🌞
ก็เวลาแกพูดถึงหมอนั่น แกดูหงุดหงิดแบบคนที่แพ้แล้วไม่อยากยอมรับปะวะ?//หัวเราะขำ
เนเน่🌷🌞
ปกติแกไม่แคร์ใครขนาดนี้เลยนะ
พริ้มเม้มริมฝีปากแน่น ไม่ยอมตอบอะไร เธอไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ความรู้สึกที่ควบคุมเกมไม่ได้ ความรู้สึกที่ตัวเองกำลัง ‘ไหล’ ไปตามจังหวะของใครอีกคน…โดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจาก “นิ่ง”
พริ้ม 🐰
ฉันจะเล่นเขากลับให้ได้…//กัดฟัน
พริ้ม 🐰
ฉันจะทำให้หมอนั่นหลุดจังหวะเอง
เมษา🌻✨
โห…ขอให้หมอนั่นหลุดจริงเหอะเพื่อน//ยักไหล่
เมษา🌻✨
แต่แกระวังจะเป็นฝ่ายโดนลากเข้าวงในจนออกไม่ได้เองนะ
Comments