ยอมให้เธอคนเดียว (Don’T Underestimate My Glasses)
เลิกใช้ฉันสิ…ถ้าเธอทำได้
เสียงเคาะนิ้วบนหน้าจอไอแพดดังไม่หยุด พริ้มนั่งขมวดคิ้วมองแบบร่างโลโก้ที่เธอออกแบบให้ภัทร ทั้งที่ปกติขี้เกียจทำอะไรแบบนี้แทบตาย แต่กลับขลุกอยู่กับมันจนลืมเวลา
พริ้ม 🐰
ภัทร ฉันทำให้เธอขนาดนี้แล้วนะ ฉันควรจะได้อะไรตอบแทนบ้างมั้ยเนี่ย?
เธอถามเสียงประชด แต่ในใจกลับหงุดหงิดเองอย่างไม่มีเหตุผล
ภัทรยกยิ้มบางๆ ตามสไตล์ที่ชวนให้คนอยากถอดแว่นเขาออกแล้วจับเช็กสายตาดูว่า…มันมองเธอทะลุขนาดไหนกันแน่
ภัทร 🐯
แต่เธอก็บอกเองไม่ใช่เหรอครับ ว่าชอบงานนี้?
เขาตอบกลับมาเรียบๆ พร้อมกับยื่นกาแฟเย็นมาให้
ภัทร 🐯
ดื่มก่อนนะครับ เห็นนั่งตั้งใจจนลืมหายใจ
พริ้มชะงัก…ใช่ เธอพูดเองจริงๆ ว่างานนี้สนุก แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะ “ตั้งใจขนาดนี้” มาก่อนเลย
พริ้ม 🐰
หึ ชักจะแปลกๆ แล้วนะภัทร//จ้องเขม็ง
พริ้ม 🐰
นี่มันดูเหมือนฉันถูกเธอหลอกใช้กลับอยู่นะ
ภัทรหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะเอนตัวลงกับพนักเก้าอี้ ล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกงอย่างไม่ทุกข์ร้อน
ภัทร 🐯
ถ้าเธอรู้ตัวแล้ว…ทำไมยังช่วยฉันอยู่ล่ะครับ?
พริ้มเม้มริมฝีปากแน่น เธอไม่ใช่คนยอมให้ใครมาเล่นเกมเหนือกว่าได้ง่ายๆ แต่สิ่งที่ทำให้เธอหงุดหงิดยิ่งกว่าคือ…เธอรู้ตัวชัดว่าโดนหลอกใช้คืน แต่กลับ หยุดไม่ได้เอง
พริ้ม 🐰
อย่าคิดนะว่าฉันจะปล่อยเธอใช้ได้ฝ่ายเดียวแบบนี้//พูดเสียงเข้ม ยื่นไอแพดคืน
พริ้ม 🐰
จำไว้นะภัทร ฉันจะเล่นเธอกลับให้หนักกว่านี้อีก
ภัทรยกไอแพดขึ้นดู ก่อนจะยิ้มกว้างกว่าเดิม
ภัทร 🐯
ครับ แต่ถ้าจะเล่นให้หนักขึ้น เธออาจจะต้องมาเจอฉันบ่อยขึ้นนะ…พริ้ม
พริ้มชะงักไปเพียงครู่เดียวก่อนจะเบือนหน้าหนี แล้วบอกตัวเองว่าเธอจะไม่ติดกับ…ทั้งที่รู้ว่า เธอเดินเข้ากับดักเขาไปตั้งแต่วันแรกที่สั่งให้เขาทำรายงานแล้ว
Comments