. ในรั้วโรงเรียนอนุบาล
. โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนที่สอนเฉพาะเด็กเล็กก่อนที่จะเริ่มต้นเข้าชั้นอนุบาล ตั้งแต่หนึ่งขวบถึงสามขวบ แบ่งเป็นสามชั้นปี ปีละสามห้อง แต่ละห้องก็มีชื่อเรียกต่างๆกันไป สิ่งที่เหมือนกันคือชื่อห้องจะเป็นดอกไม้
. ในชั้นเลี้ยงเด็กเล็กปีที่สาม ห้องทานตะวัน...เสียงเด็กเจื้อยแจ้วเล่นกันสนุกสนานตามประสาเด็กที่กำลังเจริญเติบโต โดยมีครูพี่เลี้ยงคอยดูแล บนโต๊ะขนาดเล็กมีสมุดภาพวาดตัวการ์ตูนรูปสัตว์ เพื่อส่งเสริมให้เด็กมีจินตนาการ ข้างหนังสือก็เป็นดินสอสีหลากหลาย ฝ่ามือเด็กน้อยในวัยซุกซนต่างถูกแต่งแต้มไปด้วยสีเหล่านั้น ความเป็นเด็กที่ไม่รู้จักระวังทำให้ไปโดนเสื้อผ้า
. จนกระทั่งถึงเวลาเลิกเรียน เด็กๆ ทุกคนจะต้องรออยู่ในห้อง เพื่อรอให้ผู้ปกครองมารับ โดยครูพี่เลี้ยงจะอยู่รอจนกว่าจะได้กลับกันหมดด้วยเช่นกัน
. เวลาล่วงเลยไปจนเกือบสี่โมงครึ่ง เด็กที่อยู่ในห้องต่างทยอยกลับกันหมดแล้ว ก็เหลือเพียงเด็กชายตัวน้อยคนหนึ่งที่ยังคงสพายกระเป๋านั่งรอผู้ปกครองมารับ
. " น้องพบ^^"ครูพี่เลี้ยงเอ่ยเรียกขานชื่อ คนถูกเรียกหันมามองตาแป๋ว
พบพาน คือชื่อของเขา เป็นแค่ชื่อเล่นที่เอาไว้เรียก...ดวงตากลมโต ดำ ขลับ แลดูน่ารัก ริมฝีปากกระจับสีชมพูอ่อน ผิวพรรณที่ขาวเหมือนนม ใบหน้าดูราวกับเด็กผู้หญิงมากกว่าเด็กผู้ชาย
. "ระหว่างรอคุณพ่อ น้องพบอยากให้ครูอ่านนิทานให้ฟังไหมจ๊ะ^^"
. ครูพี่เลี้ยงเสนอขึ้น เพราะผู้ปกครองของเด็กตรงหน้ามักมาช้ากว่าผู้ปกครองคนอื่นอยู่เสมอ ด้วยหน้าที่การงานที่ค่อนข้างยุ่งพอสมควร กว่าจะมารับตัวก็ตกเย็นแล้ว ช่วงระหว่างนี้เธอไม่อยากให้เด็กน้อยต้องรู้สึกเหงา หาอะไรฆ่าเวลาพลางเผื่อว่าเด็กน้อยจะหลงลืมเวลาที่ต้องรอคอยไปบ้าง
. "ฮับ~"
. 'วรุณ'ฉีกยิ้มกว้าง เขาลุกไปหยิบนิทานเรื่องหนึ่งที่อยู่ตรงชั้นด้านหลัง เลือกเรื่องที่ดูน่าสนใจที่สุดก่อนจะวิ่งไปหาครูพี่เลี้ยง
. การเอานิทานมาล่อเด็กมันได้ผลดีเลยทีเดียว ผ่านไปไม่เท่าไหร่กว่านิทานจะจบเล่มก็ปาไปถึงห้าโมงครึ่งแล้ว วรุณหาวหวอดเมื่อหนังสือเปิดมาถึงหน้าสุดท้ายเขารู้สึกง่วงจนต้องขยี้ตา ดวงตาที่เคยสดใสเริ่มปิดลงอย่างช้าๆและคงเพราะอยู่ในท่านอนคว่ำเลยยิ่งทำให้ความง่วงยิ่งถาโถมเข้ามามากกว่าปกติ ท้ายที่สุดแล้ววรุณก็ไม่อาจฝืนความง่วงได้ไหว เด็กน้อยจึงได้เผลอหลับไปอีกรอบหนึ่ง
. . .
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 16
Comments