

《เกิดใหม่ในโลกเกม กลายเป็นบอสลับสุดหล่อ》

 

《เกิดใหม่ในโลกเกม กลายเป็นบอสลับสุดหล่อ》

บทที่ 1

...บทที่ 1 : "ตื่นมาอีกที...ดันหล่อเกินโลกไปแล้ว!"...

...****************...

เสียงวิ้งในหัวดังขึ้นเหมือนมีใครเปิดลำโพงเสียงซับเบสแบบไม่ให้เตรียมใจ

【ระบบ: ขอต้อนรับ 'จิตหลัก' เข้าสู่ร่างบอสลับลำดับสุดท้าย — รามอสแห่งแดนหายนะ】

【โปรดระวัง: พลังของท่านถูกผนึก 99.9999%】

【เหตุผล: ผู้เล่นเดิมเล่นเกมจนตายห่า ระบบจำใจรีไซเคิลดวงวิญญาณ】

“ห่า...จริงดิ?”

เสียงนั้นมาจากใครบางคนในหัว แต่เสียงสบถหลุดออกจากปากข้าก่อนรู้ตัว...ด้วยโทนเสียงทุ้มนุ่ม แหบเสน่ห์แบบที่นักพากย์สายวายต้องแอบกรี๊ด

"...เฮ้ย เสียงกูหล่อขนาดนี้เลยเหรอวะ?"

ฉัน—รามอส เด็กติดเกม, ขี้เกียจอาบน้ำ, กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปวนไป, เพิ่งจบชีวิตหลังไต่แรงค์เซิร์ฟโลก “Fate Chronicle” ไปสามวันติดโดยไม่หลับไม่นอน…

สุดท้ายหัวทิ่มลงคีย์บอร์ดตายโง่ ๆ

และตอนนี้ ฉันกลับลืมตาขึ้นมาในร่างที่แม่งหล่อเกินไป!

“...แว้ก!?”

ร่างกายสูงโปร่งแต่แกร่งกล้า ผมยาวสีเทาดำสะท้อนแสงราวกับแร่เวท ดวงตาสีอำพันวาววับราวอัญมณีในความมืด ชุดเกราะดำสนิทกับเสื้อคลุมผ้าทิพย์ที่สะบัดเล่นกับลมเองโดยไม่ต้องใช้พัดลม...

...หล่อฉิบหาย

กูหล่อโคตรๆๆๆๆ!

(ขออภัย ถ้อยคำไม่เหมาะสม แต่เข้าใจฟีลตัวละครได้ไหม!?)

ฉันลุกพรวดขึ้นจากพื้นหิน หนาวยะเยือกอย่างกับตูดแช่น้ำแข็ง วูบหนึ่งนึกว่าอยู่ในแมพท้ายเกม แต่เปล่า — ระบบแม่งเพี้ยน ส่งกูมาเกิดใหม่ในร่าง “รามอส” ตัวบอสสุดท้ายของเกม ซึ่งแม่ง...เป็นบอสที่โคตรโกง!

...ถ้าอยู่ในเลเวลสูงน่ะนะ

แต่ดูสถานะตอนนี้สิ:

【เลเวล: 1】

【พลังเวท: 10】

【ค่าป้องกัน: ขี้เล็บ】

【ทักษะ: ง่อยแดก】

【สถานะ: สาปสูญ, ผนึก, หิว, ง่วง, หลงตัวเองขั้นต้น】

“โอ้โห...นี่มันเลเวลห่วยกว่านักผจญภัยมือใหม่อีกเหรอวะ!?”

ในตอนที่ฉันกำลังสบถรัวในใจ ราวกับสวรรค์อยากแกล้งให้หนักกว่าเดิม เสียงฝีเท้าดังแว่วจากแนวป่า...

“โอ๊ยยยย...เจ็บชิบหาย โดนกระสุนลมฟาดอีกแล้ว!”

เด็กหนุ่มคนหนึ่งในชุดนักผจญภัยคลาส D โผล่พรวดออกมาพร้อมใบหน้าที่คุ้นตา

เฟย์-เด็กใหม่ในเมืองล่างของเกมที่ข้ามักใช้เป็นเหยื่อทดลองคาถา

แต่ตอนนี้สายตาเขากลับมองข้า...ไม่เหมือน NPC ธรรมดา

“แปลกแฮะ...”

เฟย์ก้าวเข้ามาใกล้แล้วหยุดมองหน้าข้า แววตาของเขาคือ...การจำได้

“นาย...ไม่ใช่คนจากที่นี่ใช่ไหม?”

“กะ...กูอะไรนะ?”

【ระบบ: เตือนภัย! ผู้เล่น ‘FeyX01’ จดจำอดีตชาติได้ 80% แล้ว】

【ระบบ: เตือนภัย! มีโอกาสสูงที่เขาจะจ้องก้นคุณด้วยความคลั่งรัก】

“...มึงว่าอะไรนะ?”

เฟย์ยิ้มกว้างเกินเหตุ ข้าถอยหลังไปสามก้าว และชนต้นไม้จนหลังจุก

“เจอกันอีกแล้วนะ…เจ้าคนที่เคย ‘ฆ่าข้า’ ในร่าง NPC โง่ๆ ฮะฮะ…”

“...กูไม่ได้ฆ่า กูแค่...ทดลองสกิลใหม่!”

“งั้นข้าขอลองสกิลใหม่ด้วยนะ?”

เขาพูดพร้อมควักมีดสั้น...ที่ในเกมเดิมไม่มีทางมีในเลเวลนี้!

แค่เงื้อขึ้นมา ไอเวรนี่แม่งกลิ่นพระเอกหลุดโลกจอมกาวชัดๆ!

ฉันกระโจนหนีอย่างหมดฟอร์มบอสลับผู้ยิ่งใหญ่

เสียงขำหัวเราะดังขึ้น

"55555หนีตายอย่างกับข้าจะเอาชีวิตเจ้าไปต้มทำแกงเลย5555"

"ไม่ต้องมาขำเลยไอเวร มาช่วยกูเดี๋ยวนี้เลยตีนติดร่องต้นไม้เพราะมึงเนี่ย!"พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดก่อนจะกระดิกมือเรียก โดยที่มีขาข้างหนึ่งชี้โด่ขึ้นฟ้าเหมือนท่าโยคะกายภาพบำบัด

"โอเคๆ555 ถ้าข้าช่วยท่านแล้วท่านจะไปไหนต่อรึ"รีบวิ่งไปวิ่งทันทีที่ได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือ

... ....

.......

...หนึ่งวันถัดมา...

"...ทำไมสุดท้ายกูมานอนอยู่แบบนี้ได้เนี่ย?"

รามอสเหมือนโดนภาพตัดมาอย่างว่องไวตะโกนเสียงดัง ขณะนอนแผ่ในเต็นท์ผ้าใบที่เฟย์ตั้งไว้ให้ “พักชั่วคราว” ก่อนเดินทางเข้าเมือง

แน่นอน...เฟย์นอนข้าง ๆ

และยังนอนถอดเสื้อ

และขยับเข้ามาใกล้เกินความปลอดภัยของโลกเวอร์จิ้นใด ๆ

"เลิกจ้องได้แล้ว จ้องทำเตี่ยไร..."

“ก็ใครใช้ให้หน้าหล่อนักล่ะ…”

เฟย์ตอบแบบเนิบ ๆ แล้วจ้องอีกแบบไม่แคร์สายตาชาวบอสเลยแม้แต่น้อย