ห้วงรักอลวน LGBT หัวใจรักสามเรา
ตอนที่ 2 รักเขาแล้วเราล่ะ
ค่ำคืนนั้น ฝนโปรยลงมาเบา ๆ
แสงจากเสาไฟด้านนอกลอดผ่านม่านโปร่ง สีเหลืองนวลสะท้อนกับผ้าปูเตียงสีขาว
ในห้องพักของหอหญิงชั้น 3 มีเสียงพัดลมเบา ๆ หมุนวน แต่ไม่มีใครพูดอะไรเลย
ลี่หาน นั่งอยู่ที่โต๊ะ อ่านโน้ตการบ้านสายโปรแกรม
ข้าง ๆ คือแก้วน้ำอุ่นที่กำลังมีไอน้ำลอยขึ้น
ซ่งจื่อรุ่ย นอนหงายอยู่บนเตียงอีกฝั่ง หันหน้าเข้ากำแพง
เงียบอยู่นาน จนเหมือนทั้งห้องหลุดเข้าโหมดพักตัว
แล้วก็มีเสียงเบา ๆ ดังขึ้น
ลี่หานขานรับโดยไม่หันกลับ
จ้าว จื่อรุ่ย
“วันนี้ตอนอยู่ห้องชมรม…”
“เธอไม่คิดเหรอว่า ไป๋ห่าวมัน… มองเธอแปลก ๆ?”
ลี่หานนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเรียบ
ซู ลี่หาน
“เธอหมายถึงตอนที่เขาพูดว่า ‘ฉันมีความรู้สึกนะ’ ใช่ไหม”
จื่อรุ่ยตอบเบา ๆ “...เขาพูดเหมือนจะจีบเธออะ”
ซู ลี่หาน
“แต่ฉันไม่รู้สึกแบบนั้น”
ซู ลี่หาน
“หรือ...อาจเพราะฉันไม่เคยคิดถึงเขาในแบบนั้นเลย”
จ้าว จื่อรุ่ย
“แล้วเธอคิดถึงใครในแบบนั้น?”
จื่อรุ่ยพลิกตัวหันมาทางเธอ มองผ่านความมืด
คำถามนั้น… ทำให้ลี่หานหยุดเขียน
เธอวางปากกา ช้า ๆ
ก่อนจะหันไปมองอีกคนที่นอนอยู่บนเตียงฝั่งตรงข้าม
ซู ลี่หาน
“ทำไมถามแบบนี้…”
จ้าว จื่อรุ่ย
“เพราะฉันไม่อยากเดาอีกแล้ว…”
“เวลาที่เธอกอดฉัน เวลาที่เธอมองฉัน… ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร”
“ฉันกลัวว่ามันอาจจะเป็นแค่… มิตรภาพจากคนเงียบ ๆ ที่ใจดี”
ลี่หานลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินมาหยุดอยู่ปลายเตียง
เธอนั่งลงข้าง ๆ จื่อรุ่ย และมองอีกฝ่ายในความเงียบ
ซู ลี่หาน
“แล้วถ้าฉันบอกว่า... ฉันรู้สึกมากกว่านั้นล่ะ?”
แววตาของจื่อรุ่ยสั่นไหว
ไม่ใช่เพราะตกใจ แต่เพราะมันคือคำที่เธอเฝ้ารอ แต่ไม่กล้าหวัง
จ้าว จื่อรุ่ย
“งั้นที่เธอจูบฉันตอนกลางวัน… ไม่ใช่แค่ความหลุดใช่ไหม?”
ซู ลี่หาน
“มันเป็นความรู้สึก… ที่เก็บไว้นานมาก
จนไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้วนอกจากการแตะริมฝีปากเธอแบบนั้น…”
จื่อรุ่ยนั่งพิงหมอน ช้า ๆ แล้วเอื้อมมือแตะมือของลี่หานไว้เบา ๆ
จ้าว จื่อรุ่ย
“ฉันเองก็ไม่แน่ใจหรอกว่าความรู้สึกนี้จะเรียกว่าอะไร
แต่มันไม่เหมือนเวลาอยู่กับคนอื่น”
เธอกระซิบเสียงแผ่ว
ก่อนจะโน้มตัวลงมากอดลี่หานไว้แน่น... กอดอย่างคนที่ไม่ได้แค่อยากสัมผัส แต่ กลัวจะสูญเสีย
และในคืนที่สายฝนหล่นริน…
เสียงของหัวใจทั้งสองก็ค่อย ๆ กระซิบกันเบา ๆ ในความเงียบ
ไม่ต้องมีคำว่า “รัก” ให้หนักเกินไป
แต่ทุกการแตะ ทุกสายตา
มันมากพอจะเติมคำๆ นั้นไว้ในช่องว่าง
จ้าว จื่อรุ่ย
“บางที... การที่เราชอบใครสักคน อาจไม่ใช่แค่เรื่องของหัวใจ
แต่มันคือช่วงเวลาที่เราอยากให้มีเขาอยู่กับเรา... แม้จะไม่ได้พูดอะไรเลยก็ตาม”
แล้วลิ้นของทั้งคู่ก็ประกบกัน พันลิ้นของทั้งคู่ก็ตวัดไปมาภายในปากอย่างดูดดื่ม
จื่อรุ่ยใช้มือของเธอล้วงเข้าไปในเสื้อของลี่หาน บีบหน้าอกของเธอขยี้หัวน_มไปมา ผ่านเสื้อในบางๆของเธอ
เธอจับลี่หาน ลี่หานที่ร่างกายนอนอยู่กลับมาอยู่ในท่านั่ง แล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออก
เธอค่อยๆดึงกางเกงของลี่หาน
ออกอย่างช้าๆจนเหลือแต่ กกน. สีเหลืองใสลายปิกาจู
มองผ่านเขาไปเห็นขนน้องสาวเธอที่ขึ้นเป็นย่อมๆ แล้วก็เสื้อในสีเหลืองลายปิกาจูเช่นเดียวกัน หน้าอกของเธอไซส์กำลังพอดีไม่เล็กไม่ใหญ่
จ้าว จื่อรุ่ย
พร้อมไหม ???
จื่อรุ่ย ค่อยๆถอด กกน. ของเธอออกเสียงช้าๆ เห็นน้องสาวของเธอ มีขนจัดเลี้ยงสวยงาม แหกขาเธอออกเป็นรูปตัว M จนเห็นกลีบบัวสีชมพูของเธอ จื่อรุ่ยนำลิ้นลงไปแตะลงเบาๆ แต่ทำให้สั่นสะท้านไปถึงหัวใจของเธอ ...
เมื่อเธอยกลิ้นขึ้น น้ำสีใสติดที่ปลายลิ้นของเธอเป็นสายระหว่างกลีบบัวของลี่หาน
เธอจิกหัวของจื่อรุ่ย ให้สบตากับเธอพร้อมทำหน้าเจ็บเล็กน้อย
เธอก้มลงไปมองจื่อรุ่ย ที่กำลังใช้ลิ้นแตะกลีบบัวของเธอ
ซู ลี่หาน
เบาๆได้ไหม..? ฉันยังไม่เคยทำแบบนี้กับใคร
เธอยิ้ม แต่จริงๆแล้วเธอไม่ได้ฟังอะไรเลย เธอใช้ลิ้นตวัดไปมาอย่างเมามัน
เธอหยิกและขยี้ผมของจื่อรุ่ยจนยุ่งเหยิง
จ้าว จื่อรุ่ย
ใจเย็นๆมันจะไม่เป็นทรงอยู่แล้ว 😅😅
ซู ลี่หาน
เธอก็..ช่วยทำให้มันเบาๆหน่อยได้ไหม
จื่อรุ่ย...เร่งความเร็วในการตวัด และแหย่ลิ้นเข้าไปลึกอีก
ร่างกายที่เปียกเหงื่อชุ่ม สั่นสะท้านจนทนไม่ไหว เธอแอ่นกลีบดอกบัวของเธอขึ้นจนสูง
ซู ลี่หาน
จื่อรุ่ย ฉั....น ข...อร้องละ
สิ้นเสียงร่างกายของเธอก็อ่อนแรงและสลบลง
ในขณะที่ร่างกายเปลือยเปล่าของเธอนอนหมดแรงเหงื่อชุ่มอยู่บนเตียง
จื่อรุ่ยสไลด์ร่างที่ทับตัวลี่หานอยู่ขึ้นไปจากด้านล่างสู่ด้านบน จนประกบปากของลี่หาน เธอจูบปากเบาๆ
จ้าว จื่อรุ่ย
รู้สึกดีไหม....
มองตาด้วยสายตาที่หวาดเสียว
พร้อมพลิกตัวของจื่อรุ่ยไปอีกฝั่งหนึ่งให้เธอเป็นฝ่ายอยู่ข้างล่างและลี่หานอยู่ข้างบน
ซู ลี่หาน
ชอบแกล้งดีนักใช่ไหม....บอกให้หยุดไม่หยุด 🤨
ตอนนี้ร่างของลี่หานนั่งทับร่างของ
จื่อรุ่ยไว้แน่น เธอค่อยๆปลดตะขอเสื้อในของจื่อรุ่ยออก เนินอกที่เล็กกว่าเธอเพียงแค่หน่อยเดียว พร้อมกับหัวเม็ดทับทิมสีชมพูระเรื่อของสาววัยแรกแย้มอายุ 17 จะ 18
เธอบรรจงเลียและดูดหัวทับทิมของจื่อรุ่ยเริ่มจากเบาไปหารุนแรง จนหัวทับทิมของเธอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย
จ้าว จื่อรุ่ย
ลี่หาน....จะทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้
เธอพูดเหมือนบอกให้หยุด ...แต่ใบหน้ากลับดูมีความสุขเหลือเกิน
จ้าว จื่อรุ่ย
ฉันเป็นสามีเธ...อนะ...
ตอนนี้ลี่หานกำลังกัดกลีบดอกชบาด้วยการเม้มปากที่แดงระเรื่อของเธอเต็มไปด้วยน้ำเมือกสีใส
มือของเธอจิกที่นอนไม่แน่น
จ้าว จื่อรุ่ย
ไม่นะ..ไม่นะ 🥴
จ้าว จื่อรุ่ย
อย่ามาพูดแบบนี้นะ
พูดจบจื่อรุ่ยก็จับขาของลี่หานแหกออกเป็นลูกตัว M และใช้เนินสวาท ของตัวเองบดขยี้กับเนินสวาท ของลี่หานกดทับกันอย่างดุเดือด ต่างคนต่างขยี้ไปมา
ในคืนนั้นกินเวลาไปหลายชั่วโมง ทั้งสองร่วมรักกันอย่างสาสม และกอดกันนอนซมจนถึงเช้า
Comments