Exception For You

Exception For You สนามที่1

เป็นเวลาเช้าตรู่ของภาคเรียนใหม่ ได้มีรถหรูสีดำเงาขับเข้ามาจากทางหน้าโรงเรียน เมื่อรถหยุดคนที่ลงมาที่ลงมานั่นไม่ใช่คนอื่นใดนั่นก็คือภานุสรณ์หรือวินเนอร์หนุ่มหล่อบ้านรวยดีกรีประธานนักเรียน ที่ทุกคนต่างจับจ้องเขาราวกับอยู่ในภวังค์ของเขาด้วยใบหน้าหล่อเหลากลามคมชัด จมูกโด่งได้ทรงเข้ากับริมฝีปากอมสีชมพูนิดๆที่หน้าดึงดูดของเขา ในขณะที่ทุกคนต่างมุงดูเขานั้น

ขณะเดียวกันได้มีชายหนุ่นมองเค้าด้วยสายตาเเปลก ไม่ได้เป็นความชอบแต่อย่างไรกลับกันเป็นสายตาที่บ่งบอกว่าไม่ชอบ ซึ่งคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนั้นคือ อชิรวัฒน์หรือเปเปอร์ว่าที่ประธานชมรมทำอาหาร จนกระทั่ง

"เปอร์ไปกันจะไม่ทันเเล้ว"

"อืม ไปแล้วๆ"

หลังสิ้นเสียงเปเปอร์ก็ได้มาที่ร้านขนมที่ได้นัตกับเพื่อนไว้ พร้อมกับซัตเตอร์เพื่อนสนิทที่ไปเรียกสติเขาอย่างซัตเตอร์หรือเขมณัชนั่นเอง

"เปอร์เป็นอะไรหรอเปล่า ดูเครียดๆนะ"หญิงสาวเอ่อถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่มีไรหรอจูน"

"อืม มีอะไรบอกพวกเราได้นะ"

ซึ่งเรื่องที่เขานั่นเคลียดก็คงเห็นว่าจะมีแต่เรียนไอ้ประธานนักเรียนขี้เก๊กที่ช่วงปิดเทอม มีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้นซวยซ้ำซวยซ้อน หลายอย่าง จนทำให้เขามีหนี้ท่วมท้น เลยลงเอ่ยด้วยการรักของตกลงบางอย่าง

เมื่อเดือนก่อน….

วันหนึ่งได้มีใครไม่รู้มาหาถึงที่บ้านพร้อมทั้งบอดี้การ์ดจำนวนมาก เมื่อได้สบตากับคนที่เข้ามาจึงได้รู้ว่าเป็นไอ้ประธานเหี้ยที่เป็นตัวทำพาความโชคร้ายมาหาเขาทุกครั้งท่ีเจอ

"มีไรกับกูว่ามี"ได้เป็นฝ่ายของอชิรวัฒน์ได้เอ่ยขึ้นก่อน

ฝ่ายของภานุสรณ์ได้ยกยิ้มขึ้นก่อนจะเอ่ยว่า"ไม่มีไรหรอกแค่มาเรียกค่าเสียหายนะ"ด้วยใบหน้าที่กวนประสาทเป็นอย่างมาก

"ของใครวะ?"

"ของมึงไง"

"กูไปติดอะไรมึงตอนไหน"

"ตอนนั้นไงจำไม่ได้หรอ"

อชิรวัฒน์ได้นึกย้อนไปถึงตอนที่ไปทำงานที่บ้านหลังหนึ่งตนได้ทำความสะอาดอยู่นั้นแล้วได้หกล้มทำตู้ของสะสมของเก่าล้มมาเเตก ด้วยว่ากลัวความผิดทำให้เขาได้วิ่งออกมาก่อนโดยหารู้ไม่ว่าในบ้านมีกล้องวงจรปิดอยู่บริเวณนั้นพอดี

"ห้ะ! นั้นบ้านมึงอ่อ"

"อืม บ้านกูเองแหละ"

"มึงรวยขนาดนั้นจะมารีบไถกูจริงดิ"

"กูไม่ได้จะมาเรียกไถกูมีข้อเสนอ"

"ข้อเสนอเหี้ยไร"

"มึงจะต้องมาเป็นคู่นอนให้กูหรือจะใช้หนี้xx,xxx,xxx"

"มึงเลือกเลย กูให้มึงกลับไปคิดหนี่งเดือน"

ย้อนกลับมาปัจจุบัน..

"พี่เปอร์"หญิงสาวได้ตะโกนขึ้น

"ห้ะ! ว่าไง"เปอร์ได้สดุ้งขึ้น

"เหม่ออะไรเนี่ย"

"เปล่าพี่คิดอะไรเพลินเฉยๆนะ"

"พี่เปอร์จะเอาอะไรไหม? พี่เตอร์กับณอนจะไปซื้อของพี่เอาอะไร"

"งั้นเอาเป็นเอาเป็นสตอเบอร์รี่โยเกิร์ตปั่น"

"โห้ แม่งเเดกอย่างอื่นบ้างดิวะ เเดกเป็นอย่างเดียวหรือไง"

"เสือก"

"เอาเหอะ แต่มึงดูนั่นก่อน"ณอนเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปทางภานุสรณ์ที่เดินมาทางนี้เหมือนมีอะไรบ้างอย่าง

ซึ่งอชิรวัฒน์ก็เดาออกอยู่เล้ว ไม่ต่างจากที่เขาคาดการณ์ไว้เท่าไรชายหนุ่มได้เดินมาหาเค้าเพื่อเอาคำตอบแน่นอน ไม่รอให้ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยขึ้นเขาได้ลากชายหนุ่มมาที่ที่ไม่มีคนทันที

"มึงมีไรก็ว่ามา"

"กูมาเอาคำตอบ"

"กู…."

"ว่าไงครับจะเอาหมายสารหรือข้อเสนอกูดี"

"กูขอผ่อนจ่ายได้ไหมว่ะ"

"กูคิดดอกนะ? มึงจะเอาปะ"

"เอ่อ! กูตกลงก็ได้"เขาเอ่อขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"หึ! แค่นี้ก็จบ เดะกูให้เลขากูส่งสัญญาให้"

"อืม"

เมื่อเขาเปิดอ่านก็พบว่าในสัญญาเขาต้องเป็นทาสกามของภานุสรณ์จนกว่าเขาจะเบื่อแถมยังต้องค่อยทำงานบ้านต่างๆให้เขาอีก เรื่องพวกนี้มันไม่ได้เป็นปัญหามากสำหรับเขาแต่ที่เขาติดคือเมื่อต้องออกจากบ้านหรือจะไปไหนต้องได้รับอนุญาตจากชายหนุ่มตรงหน้าก่อนโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ และห้ามเขามีอะไรกับใครนอกจากตนด้วย พออ่านจบอชิรวัฒน์ก็ได้เเย้งขึ้นทันที

"ทำไมกูขอมึงถ้าจะออกไปไหนด้วยว่ะ"

"กูกลัวมึงไปมั่วกับคนอื่น เดะกุติดโรค"

"แถมคู่นอนกูต้องเป็นของกูคนเดียวสิวะ"ชายหนุ่มได้ยกยิ้มขึ้น

"กูไม่เอา มึงทำใหม่เลย"

"อา ถ้าน้องมึงรู้ขึ้นมาจะเป็นไงนะ"

"มึงอย่ายุ่งกับน้องกูนะเว้ย!"อชิรวัฒน์ได้จับคอเสื้อเขาดึงลงมาอย่าเเรง

"ก็ไม่รู้สินะ"

เมื่ออชิรวัฒน์ได้นึกถึงข้อเสนอของภานุสรณ์เเละคำพูดของเขาเมื่อครู่ที่เหมือนว่าพูดเล่นแต่ด้วยนิสัยของเขาแล้วพูดจริงแน่นอนทำให้อชิรวัฒน์ต้องลงเสี่ยงดูแค่น้องของเขาปลอดภัยก็โอเคแล้ว

"ก็ได้ แต่กูมีข้อเสนอเพิ่ม"

"หืม ว่ามาสิ"

"มึงต้องเลี้ยงดูค่าใช้ทั้งหมดของน้องกู"

"หึ ได้สิ"ชายหนุ่มได้ยิ้มขึ้นด้วยความพอใจ

ต่างจากเขาที่ได้แต่เดินออกมาด้วยหน้าตาที่ไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก

"เปอร์มึงเป็นไรว่ะ"

"กู โอเค"

"แต่สีหน้ามึงแย่มากเลยนะเว้ย"

"กูไม่เป็นไรจริงๆ"

"แต่.."

"พี่โอเคจริงๆ

"เนปจูนไปเรียนเถอะ"

"ก็ได้ค่ะ"

"กูฝากด้วยนะณอน"

"อืม สบายมาก"

เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานมากนักเหมือนเขาเริ่มใจเย็นลงเเล้วเพื่อนสนิทอย่างคณาภัทรก็ได้เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง

"มึงมีเรื่องอะไรกับไอ้ประธาน บอกกูได้นะเว้ย"

"ไม่มีไรจริงๆ"ถึงอยากระบายให้ใครฟังแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถพูดออกมาได้เพียงเพราะไม่อยากให้เพื่อนของเขาต้องเดือดร้อนไปด้วย

"ไม่มีไรก็ดีละ ว่าแต่คืนนี้หมูกระทะป่ะ"

"ขอบายคืนนี้มีนัดว่ะ"

"โห่ ไรว่ะมึงแอบมีสาวตอนไหนเนี่ย

"หึ"เขาได้แต่ยิ้มเจื่อนๆเมื่อนึกถึงสิ่งที่ภานุสรณ์ได้กล่าวทั้งไว้

"เอาเหอะๆไปเรียนกันดีกว่า"

หลังจากที่โรงเรียนเลิกนั้นด้วยความที่วันนี้เปิดเทอมแรกทำให้ในหอพักได้จัดรูมเมทใหม่ด้วย ในคราวเดียวกันที่ฝนตก อชิรวัฒน์ด้วยความเหนื่อยลาและอ่อนเพลียมากจากเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้

ทำให้เขานั้นได้เดินเข้ามาโดยไม่ได้สังเกตรูมเมทของตนหรือห้องที่ใหญ่ขึ้นมาก

ขณะที่เขาทิ้งตัวลงนอนนั้นได้มีเงาดำๆเข้ามาใกล้ ด้วยความที่เขาง่วงมากจึงไม่ได้สังเกตอะไรมากนักและได้ฟุบหลับไป

เมื่ออชิรวัฒน์งัวเงียตื่นขึ้นมาก็พบว่ามีมือหนาๆของใครบางคนกำลังใช้ผ้าชุบน้ำหมาดๆเช็ดตามตัวอย่างใจเย็น แต่เขากลับรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่คุ้นเคยอย่างประหลาด

เขาได้สดุดตื่นขึ้นเมื่อคิดได้อย่างงั้น

เมื่อลืมตาขึ้นเขาก็ได้พบกับใบหน้าหล่อเหลาของภานุสรณ์ ที่เขาทั้งตาสบตาซึ่งกันและกันราวกับมีมนตร์สะกดให้ทั้งเคลิ้มไปชั่วขณะ

"เห้ย! มึงทำไรเนี่ย"เขาดันอกของอีกฝ่ายออก แต่แรงที่เขามีตอนนี้แค่สมุดเล่มหนาๆไม่ให้ตกได้ก็เก่งแล้ว

"แรงงแม่งมีแค่นี้เองอ่อ"

"เสือก รอกูหายก่อนเหอะ"

"อืม จะรอนะ"

เมื่อเวลาผ่านพ้นไปไม่นานมานักอชิรวัฒน์ก็ได้ทราบความจริงจากปากของชายตรงหน้า เขามาอยู่ห้องนี้เพราะภานุสรณ์ได้ย้ายเขามาห้องนี้ตามข้อตกลง

"แม่ง เร็วจังว่ะ"

"ไม่เร็วหรอก"

"แม่งกูหิวแล้ววะ ห้องมึงมีอะไรเเดกได้บ้างวะ"

"เดะกูไปทำมาให้"

ชายหนุ่มตรงหน้าที่สิ้นเสียงก็ได้ไปทำอาหารให้กินทันที ไม่นานมานักกลิ่นหอมของขิงก็ตีเข้าจมูกมาพร้อมกับชายหนู่มที่ได้ยกโจ๊กหมูหน้าตาหน้ากินมากออกมา

ไม่ถึงอึกใจอชิรวัฒน์ที่เดิมทีเป็นหิวเป็นทุนเดิมก็กินหมดหลังวางภายในไม่กี่นาที หลังจากนั้นชายหนุ่มข้างๆก็ได้ยื้นยาและน้ำให้แต่ดูเหมือนเขาไม่อยากเท่าไหร่

"มึงไม่กินได้ไหม"

"ไม่ได้!"

"ไม่เอากูไม่มีไอ้ประธานขมอ่ะ"

"มึงจะเเดกดีๆหรือจะให้กูป้อน"

"ไม่ต้อง เดะกูเเดกเอง"

เมื่อชายหนุ่มกินยาและกินน้ำตามเข้าไปนั้นก็ทำให้เค้าถึงกับอยากอ้วกในรสของยาที่ทั้งฝาดเเละขมในเวลาเดียวกัน

"ยามึงไม่มีที่หวานกว่านี้อ่อไอ้ประธาน"

".."ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรมากแค่ยื้นลูกอมให้เขาไป

"นอนได้แล้ว จะได้หายเร็วๆภาระชิบหาย"

"เอ้ากูไม่ได้ขอมึงเนาะ"

"อืม กูเสร่อช่วยหมาเองแหละ"

"ห้ะ! มึงว่ากูเป็นหมาเหรอ"