Exception For you สนามที่2

ภานุสรณ์ภานุสรณ์ภานุสรณ์เช้าถัดมาเมื่ออชิรวัฒน์เริ่มรู้ตัวเขาก็ต้องพบข้อความของเพื่อนทั้งสามอย่าง เขมณัช พรรณธิชาและจิรณัฐที่ได้ถามถึงอาการป่วยของเขาอย่างเป็นห่วงกันมาก

นรกก็เอากูไม่ลง!\[เป็นไงบ้างไหมมึง\]

ชายแท้ทั้งเเท่ง\[พี่เปอร์ดีขึ้นบ้างไหม@เต็มบ้างเหอะ!\]

เดะลวงเข้าป่าเเม่ง!\[ดีขึ้นบ่างไหมมึง\]

เต็มบ้างเหอะ!\[ดีขึ้นเเล้วๆ\]

ชายแท้ทั้งเเท่ง\[ให้หนูไปหาไหม?\]

เดะลวงเขาป่าแม่ง!\[พี่ว่าให้ไอ้เตอร์ไปดูดีกว่า ใกล้กันด้วย@นรกก็เอาก็ไม่ลง!\]

นรนก็เอากูไม่ลง!\[ไม่เอากูจะเล่นเกมหยุดทั้งที\]

เต็มบ้างเหอะ!\[ทำไม่หยุดว่ะ\]

ชายแท้ทั้งแท่ง!\[น้ำท่วงอ่ะพี่ฝนตกหนัก\]

"ไอ้ประธานเหี้ยอยุ่ห้องอะดิ"

"เสียงดังทำเหี้ยอะไรวะ กูจะหลับจะนอน"

ในขณะที่เขาเอาแต่พิมพ์ตอบเพื่อนอยู่ ได้มีภานุสรณ์ที่ได้นั่งเฝ้าไข้เขาจนหลับไปข้างๆนั้นเอง

"มึงมาทำอะไรตรงนี้ว่ะ"

"มาเฝ้าคนใกล้ตาย"

"นี่มึงแช่งกูอ่อ"

"เปล่า คิดเอาเองละกัน"

"ไอ้….."

"ไอ้อะไรหรอ เปเปอร์"เขาได้ไปกระซิบข้างหูของอีฝ่ายเบาๆ

".."อชิรวัฒน์ได้ขนลุกสู้เมื่อได้ยินสิ่งอีกฝ่ายพูดขึ้น

"เมื่อคืนมึงยังไม่ทำหน้าที่เลย"

"กูจะเอายังไงกับมึงดีนะ"

ภานุสรณ์ได้ไล่มองต้นขาขาวๆขออีกฝ่ายไล่ไปถึงคอแทบจะะทั่วร่างกาย ราวกับจะสื่ออะไรบ้างอย่าง ‘เอะ!’แต่ทำไมเขาถึงใส่แค่เสื้อละเขาได้แต่คิดในใจเท่านั้น

"หยุดเลย มึงคิดอะไรอะ กูป่วยอยู่นะเว้ย"

"ครั้งนี้กูเถอะว่ากูหยวนให้ครั้งหน้ามึงไม่รอดเเน่"ชายหนุ่มได้ยกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเลห์

"เออ!" เขาได้แต่ตอบไปอย่างไม่สบอารมณ์แล้ว นอกจากนี้เขาได้ทำหน้ามุ่ยคิ้วขมานเหมือนเด็กน้อยที่ไม่ได้อะไรซักอย่าง

"อืม.. มึงหิวยังอ่ะ"

"ยัง"สิ้นเสียงของชายหนุ่มลง ท้องเจ้ากรรมก็ได้เสียงดังขั้นทันที

"หึ ยังไงมึงก็ต้องกิน"

"กูไม่กิน"

"มึงต้องกินหรือมึงจะให้ยากัดกระเพาะตาย"

"กินก็กินว่ะ"

เขาได้เดินไม่นั่งพร้อมกับภานุสรณ์นี้ได้เดินเอาอาหารมาเสิร์ฟให้พร้อมกับยาที่เขาต้องกิน แรกก็ทำทรงเหมือนคนโดนทันคับหลังๆเก็บอาการไม่อยู่เพราะนมอร่อยมาก

"หึ ชอบขนาดนั้นเลยหรอ"

"อืม อร่อยมาก…"

"หืม เมื่อกี้ว่าไงนะ"

"ไม่มีไร แค่จะบอกว่างั้นๆแหละ"แต่สีหน้าเขาไม่ได้สื่ออย่างงั้นเลยสักนิด

ภานุสรณ์เขาได้แต่มองอชิรวัฒน์อย่างเอ็นดู ที่คนตรงหน้าปากบอกว่างั้นๆเเต่กินไม่หยุด

ตัดภาพมาอีกฝั่ง…

"เอามันๆ"

"นั้นแหละ ตรงนั้นแหละ"

"เฮียถอยก่อนๆ"

"ผมไม่ไหวเเล้วเฮีย"

"ช่วยผมหน่อยๆ"

"เหี้ย ไรว่ะวันนี้เล่นไม่ออกเลยเฮีย"

\[ไปเดินห้างคลายเครียดไหม\]

"ไม่เอาผมไม่ชอบไปที่คนเยอะๆ"

\[เดะเฮียไปเป็นเพื่อน\]

"อืมก็ได้"

\[เดะเฮียไปรับ\]

"อาเคครับ"สิ้นเสียงเขมณัชก็ได้รีบไปอาบน้ำแต่งตัว แต่เสื้อผ้าเขามีน้อยมากเลยคิดว่าจะใช้โอกาสนี้ไปเสื้อชุดใหม่เลยที่เดียว

เวลาผ่านไปสักพักก็ได้มีรถฟอร์รารี่สีขาวคันหรูมาจอดอยู่หน้าหอของเขา พร้อมกับชายหนุ่มที่ได้เดินขึ้นมาตามเขาถึงห้อง

"เตอร์ครับ พี่เข้าไปนะ"

"อย่าพึ่ง…."

ยังไม่ทันสิ้นเสียงของเขมณัช คณาภัทรก็ได้เปิดประตูเข้ามาเห็นต้นขาวๆและแผ่นหลังสวยๆของเขมณัชอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"พี่จะเข้ามาทำไมเนี่ย"เขาพยายามผลักอีกฝ่ายออกจากห้องเพื่อจะเปลี่อนชุดต่อ

"เขินไรเนี่ย พี่เห็นเราเกือบหมดละ"

"หยุดพูดเลยนะ"

"เสร็จยัง"

"จะเสร็จแล้ว"

เขมณัชได้เดินออกมาหลังเปลี่ยนชุดเสร็จ"อืม ไปได้ละ"

.

.

.

.

.

ที่ห้างเหมือนที่เขาจะบังเอิญเจอกับอชิรวัฒน์เเละภานุสรณ์ที่ทั้งสองมาซื้อชุดเพิ่มให้อชิรวัฒน์และะของต่างๆเข้าห้องเพิ่ม

"เหี้ย!"

"เป็นไรหรอเตอร์"

"เฮียเกอร์ ดูตรงนั้นดิ"

"วินเนอร์กับเปเปอร์อ่อ"

"ผมว่าเขามีอะไรต้องมีอะไรกันแน่เลย"

"เห้ย! ไอ้เหี้นเปอร์มีเดทกับพี่ประธานหรอ"

"พ่องมึงอ่ะ กูมาหาข้าวเเดกเฉยๆเว้ย!"

"แล้วพวกมึงอ่ะมาทำเหี้ยไร"

"กูมา……"

"มา"

"กูมาดู….."ก่อนที่คณาภัทรจะได้เอ่ยอะไรมากกว่านี้

เขมณัชก็ได้เอามือปิดปากและได้พูดขึ้น"มึงกูพึ่งนึกขึ้นได้ว่ะ"

"แม่มาบ้านกูกลับก่อนนะ"สิ้นเสียงลงเขาก็ได้รีบรากคณาภัทรออกจากตรงนั้นทันที

"เดี๋ยวแม่มึงคุยงานที่ต่างจังหวัดไม่ใช่หรอ"อชิรวัฒน์ได้จับแขนเขมณัชไว้จนเข้าล้มลง

ในจังหวะที่เขมณัชจะล้มลงนั้นได้มีอ้อมเเขนยาวๆของคณาภัทรได้มารับไว้ทันก่อนที่เขาจะล้มพอดี

"เหี้ย!มึงดึงกูไม่เนี่ย"

"ก็กูจะช่วยมึงไปดูแข่งกันไอ้ณอนอ่ะ"

"อืม แต่ก่อนอื่นอะ ปล่อยผมก่อนเลยเฮีย"

"อ่อ โทษๆ"

"ที่ไหนอ่ะ"

"ตรงนั้นอ่ะ เฮียเกอร์จำได้ช่ายมะ"

"อืม กูจำได้"

"ไปวันไหนอ่ะ ไอ้เปอร์"

"เย็นๆอ่ะ เดะกูซื้อเสื้อผ้าก่อน"

"งั้นเดะกูไปก่อนนะ"

"อืม อาเค"

หลังที่อชิรวัฒน์นั้นเลือกเสื้อผ้าเสร็จภานุสรณ์ก็ได้รีบลากเข้ากลับบ้านในทันที

"โอ้ย! จะทำอะไรเนี่ย"เขาเอ่อขึ้นพร้อมทั้งพยายามขัดขืนคนที่ตัวใหญ่กว่า

"อยู่นิ่งๆ!"เขาเอ่อขึ้นก่อนพาอชิรวัฒน์ไปที่ห้อง

"มึงไปนัดกับไอ้ณอนตอนไหน"ภานุสรณ์ได้โยนเตียงอย่าแรง

"โอ้ย! ถามดีๆไม่ได้อ่อวะ"เขาจับข้อมือของตัวเองดูด้วยความเจ็บนิดๆ"มึงใจเย็นๆกว่านี้ได้ป่ะก็ได้ป่ะ ดูดิแดงหมดละ"เขายืนให้ดูก่อนที่ภานุสรณ์จะหยุดคิดไปสักพัก

"อืม กูจำได้ว่ายืนข้อตกลงให้มึงอ่านก่อนเซ็นแล้วนะ"

"แล้วไง"

"มึงอ่านดิ"เขายืนข้อตกลงของเขาให้อชิรวัฒน์ดู

ในนั้นเขียนไว้ว่า ผมนาย ภานุสรณ์ xxxxxและนาย อชิรวัฒน์ xxxxxxx ตกลงจะทำสัญญาคู่นอนกันในวันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ.2566 สิ้นสุดสัญญาเมื่อ นาย ภานุสรณ์ เป็นคนยกเลิกเอง โดยมาข้อตกลงว่า นาย อชิรวัฒน์ จะมาเป็นคู่นอนให้เขาอย่างน้อยอาทิตย์ละไม่ต่ำกว่า5-6ต่อสัปดาห์ และจะอาศัยอยู่ชายคาเดียวกันรวมถึงกานไปไหนมาไหนต้องมาถามนายภานุสรณ์ก่อนเสมอ ห้ามไปพบใครโดยที่ นาย ภานุสรณ์ ไม่อนุญาต ส่วนนายอชิรวัฒน์ มีข้อตกลงว่า นายภานุสรณ์ จะต้องไม่ยุ่งกับนางสาว พรรณธิชาและต้องจ่ายเงินในการเป็นคู่นอนครั้งนี้ไม่ต่ำกว่าเดือนละ3xx,xxxต่อเดือน และะต้องดูแลลเรื่องการกินอยู่ของ นางสาว พรรณธิชา xxxxxxx ตลอดจนจบการศึกษา ถ้าฝ่ายใดผิดสัญญาต้องจ่ายค่าเสียหานถึง1x,xxx,xxx-3x,xxx,xxxบาทและข้อตกลงจะเป็นโมฆะทั้งหมด

"เหี้ย! สัญญาไรมึงเนี่ย"

"มึงเซ็นเองนะ"กูให้อ่านแล้ว

\(เอาไงดีว่ะกู\)เขาคลุ่นคิดอยู่สักพักก่อนที่จะคิดอะไรบ้างอย่าออก

"พี่ประธานสุดหล่อค้าบบ ให้ผมไปเถอะนะค้าบบบ"เขาได้พยายามงัดทุกอย่างออกมาเพื่ออ้อนให้ภานุสรณ์ยอมไปส่งเขาและให้เขาไป

"หึ มันไม่ครบวันตามสัญญานะสิ หรือจะ….."

"ไม่เดะค่อยกลับมาทำก็ได้นี่"

"อืม ก็ได้ๆ"

(ไอ้ประธานเหี้ย เสร็จกูละ)สิ้นเสียงของภานุสรณ์ลงเขามากระซิบข้างหูของอชิรวัฒน์เบา"จะเอาให้หนัก ถ้าคิดจะหนี้กูจะเอาให้เดินไม่ได้ไปหลายวันเลย"(เอาไงดีต่อว่ะกู)

"หึ ไปกันเถอะ"

.

.

.

.

.

.

ณ ที่สนามแข่ง

"เฮีย ไม่เอาเตอร์ไม่ขึ้น"

"เอาหน่อยนั่งเป็นเพื่อเฮียเองเตอร์"

"ไม่เอาเฮียขับแรงเตอร์ขอดูดีกว่า"

"เอ้าเตอร์ มาถึงเร็วจัง?"

"อืม แล้วเปอร์มาทำไรตรงนี่อ่ะ"

"มาเชียร์ไอ้วินไงเปอร์"

"ไอ้ประธานเหี้ยแข่งดูหรอเฮียเกอร์"

"ช่ายดิ"

"แล้วเปอร์มึงขึ้นไปทำไรเนี่ย"

"อืม กูมาดูของให้เฮียเกอร์เฉยๆอ่ะ"

"งั้นไปหาที่นั่งกันกูมีเรื่องจะเล่า"

"ทางนี้เตอร์เปอร์"โบกมือให้อีกฝ่าย

"อืม"เข้าเดินไปนั่งข้างจิรณัฐและตามมาด้วยอชิรวัฒน์

ระวังดูการแข่งอชิรวัฒน์ได้แต่กังวนถึงคำพูดของภานุสรณ์และะสัญญาที่พึ่งได้อ่านไปนั้นซำ้ไปซ้ำมาจนการเเข่งขันจบ

แน่นอว่าเขายังไม่อยากกลับจึงรีบไปชวนภานุสรณ์ เขมณัช คณาภัทรและจิรณัฐรวมทั้งภัคจิรากับณรงค์วิทย์ไปกินข้าวก่อนกลับ แต่ทุกคนต่างพ้องใจกับตอบว่ามีธุระต่อเหมือนนัดกันมาทำให้เหลือแค่ภานุสรณ์และอชิรวัฒน์ทำให้วันนี้กลับมาอย่างรวดเร็ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***