รุ่งเช้าแสงแดดสีทองบางเบาสาดส่องลงมายังปราสาทลอยฟ้าแห่ง "แอสทราเรีย" ที่ตั้งอยู่เหนือเมฆาอย่างสง่างาม — เมืองหลวงของอาณาจักรดราเคียร์ และสถานที่พำนักของราชวงศ์ผู้สืบเชื้อสายมังกรโบราณ
ไอเรน่า ดราเคียร์ วัยเพียง 5 ขวบ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ หลังจากความฝันประหลาดในคืนก่อนยังคงหลงเหลืออยู่ในหัวเธอ... ความมืดแผ่ซ่าน เงาร่างของมังกรยักษ์ที่ไร้ดวงตา และเสียงกระซิบแปลกประหลาดที่ยังดังก้องในใจ
> “ผู้อ่อนแอ... ไม่สมควรมีชีวิต…”
เด็กสาวจับหัวตัวเองเบาๆ มันเจ็บตุบๆ เหมือนปวดหัวเล็กน้อย
> “ฝันอีกแล้วแฮะ... แต่ไม่เห็นน่ากลัวเลย”
เธอยิ้มสดใสตามแบบฉบับตัวเองแล้วลุกขึ้นจากเตียงเจ้าหญิงนุ่มหรู ก่อนจะรีบไปล้างหน้าแต่งตัวให้เรียบร้อย
---
🍽 โต๊ะอาหารแห่งความเงียบ
เช้านี้ในห้องอาหารของราชวงศ์แตกต่างไปจากปกติ — ไม่ใช่เพียงเพราะแสงอาทิตย์สดใสทะลุผ่านม่านผ้าไหม แต่เพราะทั้ง พ่อ (อาร์กาเอล) และ พี่ชาย (ไคเรน) ก็มานั่งร่วมโต๊ะด้วย ซึ่งปกติแล้วจะไม่ค่อยได้พบพร้อมกันแบบนี้
แม่ของเธอ (เซเรย์น่า) ยิ้มอ่อนโยนเช่นเคย แม้ดวงตาจะลอบมองลูกสาวด้วยความห่วงใยที่เธอไม่เข้าใจ
น้องสาวตัวน้อย อีลิน่า ยังคงยิ้มสดใส ตักผลไม้เข้าปากเหมือนทุกเช้า
> “พ่อคะ~ วันนี้ไอเรน่าจะไปฝึกเวทกับอาจารย์เรย์อีกล่ะ!”
เด็กหญิงยิ้มกว้าง พลางโบกช้อนในมือเล่นๆ
แต่ไม่มีใครหัวเราะตามเหมือนเช่นเคย
ราชามังกร อาร์กาเอล นิ่งงัน ดวงตาสีเงินอมม่วงของเขาเพียงมองลูกสาวโดยไม่พูดอะไร
ไคเรน ก็เช่นกัน เขาจ้องจานอาหารของตัวเอง ราวกับกำลังกลืนบางสิ่งที่ไม่อาจพูดได้ลงไป
> “เอ่อ... วันนี้พี่ก็จะอยู่ที่หอจันทราด้วยนะ น้องไอ...” ไคเรนเอ่ยเรียบๆ
“ดีจังเลยค่ะ! งั้นเราเจอกันที่นั่นนะ!”
บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบแปลกๆ...
เธอสัมผัสได้... แต่เลือกที่จะเพิกเฉย แล้วกินอาหารอย่างร่าเริง
---
🪄 การฝึกที่ไม่ธรรมดา
ห้องฝึกเวทลอยฟ้าในส่วนตะวันออกของปราสาท แสงเวทสีฟ้าระยิบระยับกระจายอยู่ทั่ว
อาจารย์เรย์ จ้องมองเด็กหญิงตรงหน้าอย่างเงียบๆ
> “เริ่มจากร่ายเวทย์พื้นฐาน 3 ชั้นตามที่เคยฝึกนะ ไอเรน่า”
> “ค่ะ!!”
เด็กสาวยกไม้เท้าเวทประจำตัวขึ้น — ไม้เรียวยาวปลายอัญมณีดวงตาเงิน
เสียงร่ายเวทภาษามังกรโบราณถูกเปล่งออกอย่างไพเราะ จังหวะชัดเจนเหมือนดนตรี
เวทชั้นที่ 1... ผ่าน
เวทชั้นที่ 2... เสถียร
เวทชั้นที่ 3... ง่ายดายเหมือนเล่น
แต่เธอไม่หยุด...!
> “เวทชั้นที่ 4...”
“เวทชั้นที่ 5...!”
ปัง!!
คลื่นเวทพุ่งกระแทกกำแพงเวทของห้องฝึกจนแสงแตกกระจาย
พลังเวทมหาศาลแผ่ซ่าน รุนแรง ราวกับเปลวไฟของเทพมังกรเกรี้ยวกราด
อาจารย์เรย์เบิกตากว้าง
> “...เมื่อวานยังไม่ถึงขั้นนี้… เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“ไอเรน่า เธอ... รู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป?”
> “หืม? ก็แค่ฝึกเวทปกติเองนี่คะ~ หนูรู้สึกว่ามันง่ายขึ้นเยอะเลย!”
เด็กหญิงหัวเราะสดใสราวกับไม่ได้สังเกตความผิดปกติใดๆ
🪓 พลังเงาดำ... และรายงานสู่ราชา
อาจารย์เรย์รีบไปพบราชาอาร์กาเอลในห้องประชุมลับทันที
เขาคุกเข่าลงเบื้องหน้า บอกทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
> “...ไม่ใช่แค่พลังเวทเพิ่มขึ้นอย่างผิดปกติ แต่ผมสัมผัสได้ถึง... ‘เงามืด’ ที่แฝงในตัวเธอ”
อาร์กาเอลยังคงนั่งนิ่ง มือประสานกันบนโต๊ะหินมังกร
> “...คงสัมผัสได้แล้วสินะ เรย์”
“นั่นไม่ใช่แค่พลังเวททั่วไป... มันคือเศษพลังของ ‘เวเรนาธ’ ที่เธอไปแตะเมื่อไม่กี่วันก่อน...”
> “แต่พระองค์... ทำไมถึงไม่หยุดเธอล่ะขอรับ!?” เรย์ตวาดอย่างไม่เข้าใจ
> “เพราะมันคือ... ชะตา”
“ไอเรน่า... ต้องแบกรับมัน”
---
💥 จุดเริ่มต้นของความคลุ้มคลั่ง
ขณะที่เสียงของเรย์ยังไม่จบ —
ตูม!!!
เสียงระเบิดดังสนั่นจากด้านตะวันตกของปราสาท!
ม่านเวทสั่นสะเทือน พลังคลื่นความมืดแผ่ซ่านออกมาจากหอคอยแห่งการเรียนรู้
ทหารมังกรลอยขึ้นฟ้าตั้งรับ
พลังมืดก่อตัวเป็นเส้นสายราวกับหมอกดำกระจายเต็มอากาศ
ไอเรน่า... ยืนอยู่กลางวงเวทสีดำ
ดวงตาข้างหนึ่งเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน นัยตาเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว
เสียงหัวเราะเบาๆ หลุดออกจากริมฝีปากเด็กหญิง
> “แฮะๆ... พลังแบบนี้… สนุกจังเลย”
อาจารย์เรย์รีบพุ่งเข้าไปพร้อมกั้นม่านเวทชั้นพิเศษก่อนที่ไอเรน่าจะปลดปล่อยพลังคลุ้มคลั่งออกไปมากกว่านั้น
> “ไอเรน่า! หยุดเดี๋ยวนี้!”
ฟึ่บ!!
เสียงอัญเชิญคทาเวเรนาธดังขึ้นเพียงวูบหนึ่งในจิต
ก่อนที่นัยน์ตาสีแดงจะหรี่ลง... แล้วสติของเธอก็วูบหายไป
🌙 ปิดฉากวันต้องห้าม
เธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งในห้องของตนเอง โดยมีแม่และพี่ชายคอยดูแลใกล้ๆ
ไม่มีใครพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่มีใครอธิบายว่าทำไมจู่ๆ ถึงหมดสติ หรือทำไมทุกคนถึงดูแปลกไป
แม่เพียงแค่ลูบหัวเธอเบาๆ
ไคเรนก็ยิ้มจางๆ พร้อมส่งสายตาเศร้าๆ มองเธอ
> "หลับให้สบายนะ ไอเรน่า... ฝันดี"
ทว่า... ในห้วงความฝันที่ไหลเวียนมาอีกครั้ง
เสียงกระซิบเดิม... ยังคงอยู่
> “เวเรนาธ... ผู้พิพากษาแห่งเงามืด... จงเลือกเจ้าของใหม่...”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
Comments
Oralie
หลงรัก
2025-07-20
0