...เสียงฝนข้างนอกยังโปรยปรายเบาๆ...
...ภายในห้องพยาบาลกลับเงียบสงบ มีเพียงเสียงลมหายใจของสองคนที่กำลังนั่งอยู่ด้วยกัน...
...เจมส์หยิบกล่องยาพลาสติกใสๆ ออกมาจากตู้...
...พลางหันมามองอริสาที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างห่วงใย...
...“เจ็บมากไหมล่ะ?”...
...อริสายิ้มบางๆ ส่ายหัวช้าๆ...
...“แค่ข้อเท้าพลิกนิดหน่อยเอง ไม่ค่อยเจ็บเหมือนตอนแรกแล้วล่ะ”...
...เจมส์คุกเข่าลง...
...มือเขาแตะข้อเท้าเธอเบาๆ ก่อนจะเริ่มทำแผล...
...“พลิกขนาดนี้ จะไม่เจ็บได้ยังไง…”...
...เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ...
...“ปากแข็งจังนะ...
...ครั้งหน้าถ้าเจ็บอีก ก็บอกผมตรงๆ ล่ะ รู้ไหม?”...
...อริสากำลังจะตอบ แต่ทันใดนั้นเธอก็ยกขาหนีอย่างเขินๆ เจมส์หลุดหัวเราะเบาๆ...
...“เด็กดี…อยู่นิ่ง ๆ สิ เดี๋ยวผมนวดให้”...
...มือของเจมส์ค่อยๆ บรรจงนวดข้อเท้าของเธอ...
...แววตาอ่อนโยน ช้า และแน่วแน่...
...“โอ๊ย เจ็บๆ เบาๆ หน่อยสิ…”...
...“โอเคๆ…ผมจะเบาลงหน่อยนะ”...
...อริสาหลุดยิ้ม รู้สึกอุ่นใจอย่างประหลาด...
...หัวใจของเธอเต้นแรงกับทุกสัมผัสที่มาจากเขา...
...เธอมองเจมส์อย่างเงียบ ๆ …...
...แล้วเจมส์ก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากันอย่างไม่ตั้งใจ...
...เงียบไปพักใหญ่ แต่ไม่อึดอัด…มันกลับรู้สึกใกล้กันกว่าเดิม ทันใดนั้น…...
...“โอ้โห หวานกันจังเลยนะพ่อเจมส์~!”...
...กลุ่มเพื่อนของเจมส์เปิดประตูเข้ามาเสียงดัง...
...อริสาตกใจรีบยกขาหนีจนหน้าแดง...
...“เพื่อนของคุณเหรอ…”...
...“บ้าเอ้ย…พวกเขาต้องเข้าใจผิดแน่…ต้องโทษเจมส์เลย…”...
...อริสาคิดในใจ หัวร้อนนิดๆ ปนเขิน...
...เจมส์หันไปมองเพื่อนด้วยสายตากึ่งดุ...
...“พวกคุณนี่ว่างมากใช่ไหม? ถ้าไม่มีเรื่องด่วน เจอดีแน่!”...
...“ก็…ทีมเราชนะแล้วนี่นา!”...
...เพื่อนของเจมส์พูดด้วยเสียงยียวน...
...“แล้วนายบอกจะเลี้ยงข้าวไง จะไปได้ยัง?”...
...เจมส์หรี่ตา...
...“คุณว่าไงนะ?”...
...“อ๋อ เข้าใจละๆ เจมส์ค่อยๆ ทำแผลไปนะ~...
...เดี๋ยวพวกเราขอตัว บ๊ายบายพี่สะใภ้~!”...
...“ไป๊!!”...
...อริสาหน้าแดงหูแดง เธอหันมามองเจมส์...
...“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้าใจผิดนะ คุณจะอธิบายไหม?”...
...เจมส์ยักไหล่นิดๆ...
...“คุณกลัวคนเข้าใจผิดเหรอ?”...
...“อย่าล้อเล่นสิ…”...
...อริสาตอบพร้อมเบือนหน้าหนี...
...แล้วสายตาอริสาก็เหลือบไปเห็น…เลือดที่มุมปากของเจมส์...
...“เจมส์…แผลที่ปากคุณ! เลือดไหลอยู่เลย!”...
...เจมส์ยกมือขึ้นเช็ด...
...“ไม่เป็นไร…แผลเล็กน้อยเอง ไม่โดนหัวใจหรอก”...
...“จะไม่เป็นอะไรได้ยังไงกันล่ะ…”...
...อริสาหยิบกล่องยามา...
...เปิดสำลี เทน้ำยา แล้วค่อยๆ จรดปลายมือแตะที่มุมปากเขาเบา ๆ...
...“เดี๋ยวฉันทำแผลให้นะ”...
...ขณะที่เธอค่อย ๆ ทายาให้เขา...
...อริสากลับเริ่มคิดในใจ…...
...“เจมส์คนนี้…ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ ที่หล่อขนาดนี้…...
...เขาดูหล่อกว่าพงษ์ด้วยซ้ำ…”...
...เธอหลุดจ้องตาเขา…แล้วเขาก็มองกลับ...
...จังหวะนั้นเงียบ…แต่หัวใจกลับเสียงดัง...
...ทันใดนั้น เธอก็นึกย้อนถึงภาพตอนเด็ก…...
...ตอนที่เธอเคยทายาให้เจมส์ในวัยเยาว์...
...คำพูดของเขาในตอนนี้ เหมือนกับคำพูดที่เธอเคยพูดให้เขาฟังเมื่อหลายปีก่อน...
...“ไม่เป็นไรหรอก เจ็บแค่นี้เอง…ไม่โดนหัวใจ…”...
...เธอสะดุ้งจากความทรงจำ...
...เกือบล้มจากเก้าอี้ แต่เจมส์รีบคว้าแขนไว้ทัน...
...ตัดภาพเข้าสู่ความฝัน...
...เจมส์ในฝันกำลังอุ้มเธอมาวางเบาๆ ลงบนเตียง...
...อริสาเรียกเบาๆ...
...“เจมส์…”...
...เจมส์พูดแล้วยิ้ม...
...“คุณต้องเปลี่ยนคำพูดแล้วนะ”...
...“ที…ที…”...
...เธอกำลังจะพูด “ที่รัก”...
...แต่ยังไม่ทันจบประโยค...
...ริมฝีปากของเขาก็แนบลงมา…...
...เธอหลับตา…...
...ภาพตัดกลับมาที่ปัจจุบัน...
...“เท้าไม่เป็นไรใช่ไหม?”...
...เจมส์ถามอย่างห่วงใย...
...“ไม่…ไม่เป็นไรหรอก…”...
...“อืม…แต่ทำไมคุณหน้าแดงล่ะ?”...
...“ใครหน้าแดงกัน! คุณดูผิดแล้ว!...
...ฉันมีธุระ…ไปก่อนนะ!...
...คราวหน้าฉันจะเลี้ยงข้าวคุณตอบแทน!”...
...อริสารีบลุกขึ้น เดินกึ่งวิ่งออกจากห้องพยาบาล...
...เจมส์ตะโกนตามหลัง...
...“เฮ้! อย่าเดินเร็วนะ! ระวังข้อเท้า!”...
...แต่ทันใดนั้น…เจมส์หันไป...
...ที่มุมห้อง…คือพงษ์...
...ยืนถือกล่องยา แล้วเงียบ มองมาโดยไม่พูดอะไร...
...“แอบดูสินะ…นิสัยดีจังเลยนะ พงษ์”...
...เจมส์พูดอย่างเย็นชา...
...พงษ์กำหมัดแน่น คิดในใจด้วยความแค้น...
...“อริสา…ผมดูคุณผิดไป...
...ที่คุณบอกว่ารักผมคนเดียว...
...ที่แท้คุณมันก็แค่…ผู้หญิงหลายใจ…”...
...เขาปากล่องยาลงถังขยะอย่างแรง...
...ก่อนจะหันหลังเดินจากไปอย่างหัวเสีย...
...โปรดติดตามตอนต่อไป......
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
kanoni...time.
แอด เขียนได้อย่างสุดยอด รู้สึกสนุกและตื่นเต้นตลอดเวลา 🤩
2025-07-17
1