บันทึกของหญิงสาวผู้โดดเดี่ยว

วันที่13 เดือนมกราคม ปี2025

วันนี้เป็นวันเกิดฉัน นี่ก็ผ่านมา 12 ปีแล้ว ที่ฉันจากบ้านเกิดของตัวเองมา ฉันไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยที่จากมาจากห้องสี่เหลี่ยมอันมืดมิดที่ฉันอาศัยมา 10 ปี

แต่เสียใจ คิดถึง และอยากกลับไปในที่ที่ไม่ใช่บ้านเกิด จากมาจากที่นั้นแค่ 2 ปี ฉันรู้สึกที่อยากจะกลับไป อยากกลับไปหาคนคนนั้น คนที่เคียงข้างฉันมาตลอด

"_เดวิล สาร์จ_ฉันคิดถึงนาย ฉันอยากพาตัวนายออกมา จากที่นั่น"ฉันพึมพัมกับตัวเองด้วยความเศร้าหมอง

"ใช่!!"ฉันอุทานออกมา ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าฉันสามารถกลับไปช่วยเขาได้ ด้วยพลังของฉัน แต่เหมือนหัวหน้าหมู่บ้านจะสัมผัสได้ เลยเข้ามาในห้องฉัน และพูดเกลี้ยกล่อมฉัน พยายามจะไม่ให้ฉันไปช่วยเขา ตอนนั้นฉันสงสัยมากว่าทำไมหัวหน้าหมู่บ้านถึงไม่อยากให้ฉัน ไปช่วยคนที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตฉัน และเป็นคนที่ฉันรัก ฉันจึงเอ่ยถามออกไป

"ทำไมคุณถึงห้าม ทำไมต้องเป็นห่วงและเสียน้ำตาให้กับหนู ทั้งที่หนูเป็นแค่คนนอก" ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย

"ระหว่างเรามันไม่ใช่แค่คนแปลกหน้า ฉันเฝ้ารอในวันที่เธอจะเติบโตขึ้นด้วยความสดใส"หญิงสาวตอบกับมาพร้อมน้ำตา มันยิ่งทำให้ฉันทวีคูณความสงสัยเข้าไปอีก จึงได้ถามต่อ

"ถ้าเราไม่ใช่แค่คนแปลกหน้า แล้วเราเป็นอะไรกัน"

"เธอสงสัยใช่ไหมล่ะ ว่าฉันรู้เรื่องคำสาปของเธอได้ยังไง ทั้งที่เราเพิ่งเจอกันครั้งแรก"

"ค่ะ" ฉันตอบพร้อมทั้งพยักหน้า หงึกๆ

"จริงๆแล้วฉันคือ แม่ของเธอ เรื่องที่บอกว่าฉันตายเพราะคำสาปของเธอ มันคือเรื่องโกหก ฉันให้พี่เลี้ยงโกหกเธอ ฉันต้องกับมายังเผ่าของฉัน หมู่บ้านของฉัน เพื่อรักษามันให้คงอยู่ต่อไป"หลังจากสิ้นเสียงฉันพูดอะไรไม่ออก ในหัวของฉัน ฉันงงไปหมดว่าจริงๆแล้ว แม่ของฉันคือใคร แม่ของฉันตายไปแล้วไม่ใช่หรอ แล้วฉันเป็นใคร คำสาปนี้มันคืออะไร

"แล้วเรื่องคำสาป มันคืออะไร คนในหมู่บ้านทุกคนมีหมดหรอ ทุกคนคือเผ่าพันธุ์อะไร"ฉันรัวคำถามใส่คนที่อ้างตัวว่าเป็นแม่ของฉันจากนั้นเธอ ก็ค่อยไปอธิบายที่ละเรื่องจนฉันเข้าใจทั้งหมด ฉันจึงได้รู้ว่าเธอคนนั้นคือแม่ของฉันจริงๆ ตอนนั้นฉันดีใจมากที่รู้ว่าแม่ของฉันยังไม่ตาย หลังจากนั้นฉันก็ได้คุยตามภาษาแม้ลูกเราคุยกัน แลกเปลี่ยนเรื่องราวกัน จนหมดวัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บันทึกของหญิงสาวผู้โดดเดี่ยว

บทต่อไป

บันทึกของหญิงสาวผู้โดดเดี่ยว

