สำนักชิงหยุนไม่เหมือนสำนักใดในนิยายที่เฉินหลงเคยอ่าน
มันไม่ได้ตั้งอยู่บนยอดเขาหิมะ หรือห้อมล้อมด้วยเมฆหมอก
ตรงกันข้าม มันตั้งอยู่กลางหุบเขาเขียวชอุ่ม เต็มไปด้วยลำธารใส เสียงนกร้อง และกลิ่นไม้หอม
“นี่หรือ...สำนักฝึกเซียน?”
เฉินหลงกระซิบเบา ๆ ขณะมองศิษย์นับร้อยในชุดคลุมขาวฟ้ากำลังฝึกฝนใต้ร่มไม้
“เจ้าจะได้เริ่มเรียนพื้นฐานในวันพรุ่งนี้” ลี่เจียงกล่าวข้างหูเขาอย่างเรียบ ๆ
“วันนี้ข้าจะพาเจ้าไปยังหอพักศิษย์ใหม่”
เฉินหลงหันไปมองชายที่เขาเริ่มจะไว้ใจมากขึ้นทุกวัน
ตั้งแต่วันแรกที่พบกัน…ลี่เจียงไม่เคยถามซ้ำถึงอดีตของเขา
เขาเพียงแค่ “อยู่ข้าง ๆ” อย่างเงียบ ๆ
หยุนอี้ ปรากฏตัว
เสียงสายลมเบา ๆ พัดผ่านพุ่มดอกเหมย
หญิงสาวในชุดคลุมสีชมพูอ่อนเดินย่างเข้ามาอย่างอ่อนช้อย
เรือนผมดำสลวย ผูกไว้ด้วยริบบิ้นหยก ดวงตาเรียวรีเปล่งประกายเจ้าเล่ห์นิด ๆ
“ท่านลี่เจียง...ข้ามาหาท่านตั้งแต่เช้าแล้วนะเจ้าคะ~”
“ใครจะไปคิดว่าท่านจะมากับ...เขา”
เสียงหวานเจือรอยเยาะเล็ก ๆ เมื่อดวงตาของหยุนอี้เหลือบมองเฉินหลงจากหัวจรดเท้า
เฉินหลงยิ้มแห้ง ๆ ก้าวถอยหลังเล็กน้อย
“ข้า...ขอรบกวนเวลาไม่นาน ข้าจะไปหอพักเองก็ได้นะ”
ลี่เจียงหันมาหาเขา พลางเอ่ยเสียงเรียบ
“ไม่ต้อง เจ้าจะเดินหลง”
แล้วเขาก็หันกลับไปมองหยุนอี้ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉียบกว่าเดิม
“หยุนอี้ เจ้าควรไปเตรียมสอบรอบคัดเลือกศิษย์อาวุโสไม่ใช่หรือ?”
“ข้ามีธุระต้องดูแลเขาให้เสร็จ”
คำว่า “ดูแลเขา” ทำเอาหยุนอี้หน้าเปลี่ยนสีไปชั่วครู่
นางฝืนยิ้ม ริมฝีปากยังคงโค้งอย่างอ่อนโยน
“ท่านลี่เจียงเปลี่ยนไปมากเลยนะเจ้าคะ…เมื่อก่อน ท่านไม่เคยพูดปกป้องใครขนาดนี้เลย…”
แล้วนางก็หมุนกายจากไป ราวกับกลีบดอกไม้ปลิวลม แต่เงาสะท้อนในแววตานางกลับเต็มไปด้วยคำถามและความสงสัย
หอพักศิษย์ใหม่
เฉินหลงมองกระจกทองเหลืองบนผนังห้อง หายใจเข้าลึก ๆ
“เขา...ปกป้องเรา?”
หัวใจเต้นแผ่วๆ ไม่ชัดเจนว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร
ทันใดนั้น…
━━━━━━━━━━━━━━━━━━
📢[ระบบ: การเฝ้ามองจากสายตาหนึ่ง ได้รับการบันทึก]
[ความสัมพันธ์กับลี่เจียง: +15]
[คำแนะนำระบบ: ความรู้สึกนี้เรียกว่า “เริ่มหวั่นไหว”]
━━━━━━━━━━━━━━━━━━
เฉินหลงหน้าแดงทันที
“บ้า...นี่ข้าเพิ่งข้ามมิติมานะ! จะไปหวั่นไหวกับผู้ชายได้ยังไง!”
━━━━━━━━━━━━━━━━━━
📢[ระบบ: ผู้ฝึกตนระดับอมตะ ไม่จำกัดเพศ ไม่จำกัดใจ ไม่จำกัดวิญญาณ]
━━━━━━━━━━━━━━━━━━
“...เจ้าหุบปากไปเลยเถอะ…”
กลางคืนใต้จันทร์
ลี่เจียงยืนมองท้องฟ้าจากระเบียงเรือนพัก
มือข้างหนึ่งถือจอกชาสมุนไพร อีกข้างจับพัดหยกที่พกประจำ
เขาเงียบ แต่แววตากลับแฝงความคิดมากมาย
“เด็กคนนั้น...ไม่ธรรมดาจริง ๆ”
“ไม่มีพื้นฐานพลัง แต่สามารถผ่านด่านวัดใจได้ นี่มัน…”
เสียงฝีเท้าดังเบา ๆ ข้างหลัง
“ท่านลี่เจียง…”
เสียงเรียบนุ่มของหยุนอี้
นางไม่ได้แสดงความร้ายกาจ ไม่มีพิษ ไม่มีภัย
เพียงแต่น้ำเสียง...แฝงความเหงาที่แหลมคม
“ข้ามิได้มารบกวนเจ้าค่ะ...เพียงแค่อยากบอกว่า”
“นางผู้หนึ่ง…แม้จะยิ้มให้ แต่ก็สามารถกลายเป็นหนามในหัวใจของตนได้…”
นางทิ้งคำไว้เพียงเท่านั้น แล้วหมุนกายเดินจากไปในความเงียบ
เหลือเพียงจอกชาที่เย็นลง กับสายลมที่ยังไม่เปลี่ยนทิศ
𓊈🖋️❤... ท้ายบท𓊉
ในโลกที่ฝึกฝนพลังเพื่อเป็นเซียน
ไม่มีใครรู้ว่า...พลังที่แท้จริง อาจมิใช่ “พลังปราณ”
แต่คือ “หัวใจ” ที่ยังไม่หยุดหวั่นไหว แม้ต้องผ่านด่านอันโหดร้ายที่สุด
ชายหนึ่งเพิ่งเริ่มชีวิตใหม่ ชายหนึ่งเริ่มเปิดใจอีกครั้ง
และหญิงหนึ่ง...ยังยิ้มอยู่เบื้องหลังเงา แม้ใจจะมีบาดแผล
เมื่อความรู้สึกไม่อาจหลบซ่อน
ใจที่หลงรัก…จะเลือกเดินเคียงกัน หรือกลายเป็นศัตรูในเงา?
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 13
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
โฟกัส เทพสวรรค์
นั้นๆๆ
2025-07-11
0