ตอนที่ 2 การตื่นในโลกเซียน

กลิ่นหอมของกลีบดอกไม้ป่าลอยอ่อน ๆ เข้าจมูก ละมุนจางราวกับภาพฝัน

เฉินหลงลืมตาขึ้นช้า ๆ เปลือกตาหนักอึ้ง ร่างกายยังชาเหมือนเพิ่งถูกปลุกจากการหลับใหลนานนับพันปี

เขากะพริบตาสองสามครั้งก่อนจะมองเห็นเพดานไม้เก่าแก่ และม่านขาวเบาบางที่พลิ้วตามลมอ่อน

“ที่นี่...ไม่ใช่โลกเดิม…”

เฉินหลงยันตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความงุนงง

เขาอยู่ในห้องเรียบง่ายหลังหนึ่ง โครงไม้ ผ้าปูเตียงสีซีด ผนังทำจากดินอัดผสมไม้ไผ่

หน้าต่างเปิดออกสู่ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ มีภูเขาเบื้องหลังตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าใสที่เขาไม่เคยเห็นในโลกของตนมาก่อน

"มัน…งดงามเกินไป" เฉินหลงพึมพำ รู้สึกไม่คุ้นชินกับความสงบเช่นนี้

ทันใดนั้น เสียงทุ้มเย็นจากในหัวก็ดังขึ้นอย่างคาดไม่ถึง

━━━━━━━━━━━━━━━━

📢[ระบบ: ยินดีต้อนรับสู่โลกแห่งเซียน]

[สถานะผู้ใช้: เฉินหลง – ผู้ถูกคัดเลือกจากมิติโบราณ]

[ข้อกำหนดระบบ: ห้ามเปิดเผยการมีอยู่ของระบบ ไม่เช่นนั้นจะถูกลงทัณฑ์]

━━━━━━━━━━━━━━━━

เฉินหลงขมวดคิ้ว “นี่มันอะไรกัน… นี่ฉันฝันอยู่เหรอ? หรือว่าตายแล้วจริง ๆ...”

━━━━━━━━━━━━━━━━

📢[ระบบ: นี่คือโลกแห่งเซียน ที่ซึ่งการฝึกฝนสามารถเปลี่ยนคนธรรมดาให้กลายเป็นอมตะได้]

[เป้าหมายของคุณคือ...เอาชีวิตรอด และ…]

[...…พัฒนาเป็นผู้ฝึกตนระดับสูงสุดของโลกนี้]

━━━━━━━━━━━━━━━━

“ฝึกตน...? เป็นอมตะ...? แบบนิยายแฟนตาซีที่ชอบอ่านน่ะเหรอ?”

เฉินหลงหัวเราะแห้ง ๆ กับตัวเอง แต่ในหัวกลับเริ่มประมวลผลอย่างรวดเร็ว

เขาเคยอ่านนิยายแนวนี้มาหลายสิบเรื่อง

โลกที่เต็มไปด้วยผู้ฝึกยุทธ์ สำนักต่าง ๆ เทพ มาร ปีศาจ และด่านพลังนับไม่ถ้วน

แต่แล้ว ประตูไม้ก็เปิดออก...

เสียงฝีเท้าเบาและมั่นคงดังเข้ามา ชายหนุ่มในชุดคลุมสีฟ้าอ่อนเดินเข้ามาด้วยท่วงท่าภูมิฐาน ใบหน้าคมคาย ดวงตาคมดุแต่แฝงความสุขุมเฉียบแหลม

เขาเป็นชายหนุ่มที่ดูอายุราวยี่สิบปลาย ๆ สูงโปร่ง ผมดำขลับรวบด้วยเชือกเส้นเดียว

“เจ้าฟื้นแล้วหรือ?”

เฉินหลงชะงัก ดวงตาเบิกกว้าง ไม่ใช่แค่เพราะรูปลักษณ์ของอีกฝ่ายที่สะดุดใจ แต่เพราะหัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะทันทีที่สบตา

“ข้า...ข้าอยู่ที่ไหน?”

ชายผู้นั้นยิ้มน้อย ๆ “ที่นี่คือเมืองซือชิง เจ้าสลบอยู่หน้าปากทางภูเขาฝั่งเหนือ ข้าเห็นเจ้าบาดเจ็บจึงพากลับมา”

“ขอบคุณ…ท่านชื่ออะไรหรือ?”

“ข้าชื่อลี่เจียง”

ชื่อที่เปล่งออกมานั้นเรียบง่าย ทว่ากลับก้องในหัวเฉินหลงราวกับเสียงกระดิ่งในลมฤดูหนาว

ลี่เจียง...ชายผู้นี้ช่างสง่างาม ดวงตาของเขาดูเหมือนจะเห็นทะลุทุกสิ่ง แต่ในแววตานั้น...อบอุ่นจนแทบทำให้เฉินหลงอยากจะร้องไห้

เขาไม่เคยมีใครถามด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ ไม่เคยมีใครมองเขาอย่างอ่อนโยนเช่นนี้มาก่อน

ก่อนที่เฉินหลงจะทันพูดอะไร ลี่เจียงยื่นชามน้ำอุ่นมาให้

“เจ้าดื่มเสียก่อน แล้วค่อยบอกข้าว่าเจ้าเป็นใคร มาจากไหน”

“โลกแห่งนี้ไม่ได้ปลอดภัยนัก โดยเฉพาะกับคนที่ไม่มีพลังฝึกตน”

เฉินหลงกำชับใจตัวเองทันที "ระบบห้ามเปิดเผยเด็ดขาด..."

เขาก้มหน้า รับชามนั้นไว้ พลางตอบเบา ๆ

“ข้า…จำอะไรไม่ได้เลย”

𓊈🖋...❤ ท้ายบท𓊉

ฟื้นตื่นกลางแดนลี้ลับไร้คนรู้

โลกที่ไม่ใช่ของข้า แต่ข้ากลับต้องมีชีวิต

เสียงหนึ่งในหัวชี้ทาง แม้ไม่เข้าใจ

และชายผู้มีรอยยิ้มอบอุ่น…กลับมองข้าด้วยสายตาที่ข้าไม่เคยได้รับ

หัวใจดวงหนึ่งเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ

ความรู้สึกบางอย่างเริ่มแตกหน่อ แม้ยังไม่ทันรู้จักกันดี

โลกแห่งเซียนอาจโหดร้าย แต่ในวันที่ข้าตื่นจากฝันร้าย

กลับพบว่า…มีคนหนึ่งที่ทำให้ข้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***