...เสียงนาฬิกาดังติ๊กต่อกในเช้าวันใหม่ ไอรินในชุดเสื้อยืดแขนยาวกับผ้ากันเปื้อนกำลังทอดไข่ในกระทะ ร่างโปร่งของเธอยืนอยู่ท่ามกลางแสงแดดอุ่นที่ส่องผ่านกระจกครัวเข้ามา...
...บนโต๊ะอาหาร มิโกะในร่างแมวขดตัวอยู่ข้างถ้วยข้าวแมวสีชมพู ละเลียดกินทีละเม็ดอย่างพองาม ก่อนจะเหลือบมองเจ้าของบ้านเป็นพัก ๆ...
..."ถ้าวันนี้ฝนไม่ตก จะเอาเจ้าไปเดินเล่นแถวสวนข้างบ้านดีไหม?" ไอรินพูดโดยไม่หันมามองแมว...
...มิโกะชะงักช้อนสายตาขึ้น ดวงตากลมโตสีทองกระพริบปริบ ก่อนจะร้องตอบเสียงเบา ๆ "เมี้ยว..."...
...เธออยากจะบอกว่า "ดีเลย!" แต่คงยังไม่ใช่เวลานั้น...
...หลังอาหารเช้า ไอรินจัดเตรียมของใช้สำหรับออกไปทำงานเหมือนทุกวัน มิโกะเดินตามไปที่ประตูพร้อมท่าทางน่ารักตามแบบแมวผู้ซื่อสัตย์...
...“ดูแลบ้านด้วยนะมิโกะ” ไอรินโน้มตัวลงลูบหัวอย่างแผ่วเบา ก่อนจะออกไปจากบ้านพร้อมเสียงประตูที่ปิดสนิท...
...และทันทีที่เสียงรถมอเตอร์ไซค์ของเธอหายลับไป ร่างของมิโกะก็ส่องแสงแวววาวเป็นประกายเงินอีกครั้ง กลายเป็นหญิงสาวร่างเล็กผมยาวสีขาว...
...มิโกะยืดแขนยืดขาอย่างโล่งใจ "ได้เวลาเป็นคนแล้ว~" เธอพูดพร้อมยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าไปในห้องของไอริน...
...แม้จะเคยเข้ามาหลายครั้ง แต่มิโกะก็ยังรู้สึกตื่นเต้นทุกที...
...ห้องของไอรินเรียบง่าย เตียงปูผ้าสีเทา โต๊ะหนังสือชิดหน้าต่างมีหนังสือวางเรียงเรียบร้อย กลิ่นแชมพูอ่อน ๆ ของเจ้าของยังอบอวลในอากาศ...
...มิโกะเดินสำรวจอย่างระมัดระวัง ดวงตาเป็นประกายซุกซน ก่อนจะสะดุดกับกล่องไม้เล็ก ๆ ใต้โต๊ะหนังสือ...
...“อันนี้ไม่เคยเห็นแฮะ...” เธอพูดเบา ๆ ขณะหยิบมันขึ้นมา กล่องไม่มีกุญแจ แค่เลื่อนฝาออกก็เผยให้เห็นของข้างใน...
...ข้างในคือรูปถ่ายเก่า ๆ หนึ่งใบ เป็นภาพของไอรินสมัยมัธยมยืนข้างหญิงสาวคนหนึ่งที่มีตาสีทอง… คล้ายกับเธอ...
...มิโกะขมวดคิ้ว หัวใจเต้นแรงโดยไม่รู้สาเหตุ...
...หญิงสาวในรูปดูอ่อนโยน และในสายตาของไอรินในภาพนั้น มีความอบอุ่นบางอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน...
...“ใครกันนะ…?” มิโกะกระซิบ ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อยด้วยความคิดหนัก...
...ทันใดนั้น เสียง "ติ๊ง!" ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของไอรินที่วางอยู่บนเตียง หน้าจอสว่างขึ้นโชว์ข้อความจากใครบางคน...
...> "วันนี้จะไปแถวนั้นนะ ยังจำร้านเก่าได้ไหม?"...
...มิโกะกะพริบตา ก่อนจะเดินหนีออกจากห้องด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดในอก...
...“ไอรินมีใครในอดีตที่สำคัญขนาดนั้นเหรอ...” เธอพึมพำ ดวงตาฉายแววเศร้า...
...เมื่อเย็นย่ำกลับมาเยือน มิโกะกลับสู่ร่างแมวตัวขาวอีกครั้ง เธอขดตัวอยู่บนโซฟาด้วยหัวใจที่สับสน...
...ไม่นานนัก เสียงประตูหน้าก็ดังขึ้น ไอรินกลับมาพร้อมถุงกระดาษจากร้านเบเกอรี่ในมือ เธอเดินเข้ามาหาแมวตัวโปรดอย่างเคย...
...“วันนี้เป็นเด็กดีไหม?” เธอถามพร้อมยิ้ม มิโกะไม่ตอบ เพียงแค่ซุกหน้าเข้าไปในมือของเธอเงียบ ๆ...
...คืนนี้เงียบกว่าทุกคืน และความลับในบ้านหลังนี้... เพิ่งเริ่มเผยตัว...
...จบ ฝากติดตามตอนที่ 3 ด้วยง้า......
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments