บทที่ 1

แสงแดดอ่อนของยามเช้าสะท้อนผ่านกระจกบานใหญ่เข้ามาในห้องนอนเรียบง่ายบนชั้นสามสิบของคอนโดหรูใจกลางเมือง

ห้องที่ตกแต่งด้วยโทนสีขาวและเทา ถูกแต่งแต้มด้วยงานศิลปะนามธรรมที่แขวนเรียงอย่างมีจังหวะบนผนัง

ทุกอย่างในห้องเป็นระเบียบ... จนเงียบ

ชายหนุ่มร่างสูงในชุดคลุมอาบน้ำสีเทาอ่อน ยืนอยู่หน้ากระจกบานยาว

มือข้างหนึ่งถือหวีไม้ อีกข้างประคองเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เตรียมไว้

ใบหน้าคมคายมีหนวดเคราเกลี้ยงเกลา คิ้วเข้มดูจริงจังในทุกจังหวะสายตา

ธีธัช อาจารย์ประจำวิชาทัศนศิลป์

วัยสามสิบต้นๆ แต่บุคลิกนิ่งสุขุมทำให้ดูเหมือนแก่กว่าวัยเล็กน้อย

แต่ใช่... ไม่ใช่ความเหนื่อยล้าทางร่างกายหรอก

แต่เป็น “อะไรบางอย่าง” ในดวงตาคู่นั้น ที่ดูเหมือนแบกอดีตไว้เงียบๆ

เขาแต่งตัวเรียบร้อยในเวลาไม่ถึงสิบนาที

เสื้อเชิ้ตเรียบกับกางเกงสแล็คเข้ารูปถูกจับเข้าคู่กับนาฬิกาข้อมือหนังสีน้ำตาล

ต่างจากศิลปินทั่วไปที่มักลุคเซอร์–

ธีธัชมีความเนี๊ยบ และคลุมโทน... ไม่เพียงแค่การแต่งกาย

แต่รวมถึง ชีวิตทั้งชีวิตของเขา

เสียงเดือดปุดๆ จากเครื่องชงกาแฟดังขึ้น เขาหยิบแก้วเซรามิกใบโปรดขึ้นมา

กลิ่นกาแฟลอยคลุ้งไปทั่วห้อง… แต่มันไม่ได้กลบกลิ่นเหงาที่บางเบาในเช้านี้ได้เลย

“วันนี้สอนปีหนึ่ง...” เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ

ก่อนจะหยิบสมุดจดเล็กๆ จากโต๊ะข้างโซฟา เปิดเช็กแผนการสอนอีกครั้งด้วยความเคยชิน

“เริ่มบทพื้นฐานเรื่องแสงและเงา”

เขาจดหัวข้อไว้แบบนั้น

ความว่างเปล่าที่ลึกลงทุกวัน

เหมือนมีอะไรบางอย่าง ขาดหาย ไปจากชีวิตเขา… มานานแล้วแต่เขาก็ยังมีความสุขกับชีวิตของเขาแบบนี้

......................

ธีธัชขับรถออกจากคอนโดในเวลาเจ็ดโมงตรง

แสงแดดกระทบหน้าต่างรถ

เขาเหลือบมองใบหน้าตัวเองผ่านกระจกมองหลัง

แล้วเอ่ยเสียงเบา…

“หวังว่านักศึกษารุ่นนี้...จะไม่วุ่นวายนักนะ”

...****************...

“อาจารย์ธีธัช…หล่อขนาดนี้จะไม่มีแฟนได้ไงอะ?”

เสียงประโยคแผ่วเบาดังลอดออกมาจากกลุ่มนักศึกษาหญิงสองคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนใต้ร่มไม้ใหญ่ใกล้ทางเดิน

เมื่อชายหนุ่มในชุดเชิ้ตสีขาว กางเกงสแล็คสีเทาเข้ม พร้อมรองเท้าหนังขัดมัน เดินผ่านพวกเธอไปอย่างสงบนิ่ง

ธีธัชหิ้วกระเป๋าหนังสีน้ำตาลเข้มบนไหล่ข้างหนึ่ง มืออีกข้างถือสมุดจดและปากกาหัวแปรงสำหรับสเก็ตช์ภาพ

เขาไม่ได้หันไปมองหรือแสดงสีหน้าใดๆ แม้จะได้ยินคำพูดทั้งหมดชัดเจน

“อุ้ย อาจารย์ธีธัชน่ะ สเปกสุดๆ เลยเนอะ...”

“ใช่ แถมใจดีด้วยอะ แบบนี้ต้องมีแฟนแล้วแน่ๆ อะ”

“หรือถ้ายังไม่มี แกช่วยฉันสมัครเป็นแฟนให้หน่อยได้มั้ย…”

เสียงหัวเราะคิกคักไล่หลังมาเบาๆ

แต่ธีธัชกลับยังคงเดินไปอย่างเงียบขรึม ราวกับเสียงเหล่านั้นเป็นแค่ลมผ่านหู

เขาชินแล้ว

คำชื่นชม คำล้อเลียน คำเดาว่าเขามีแฟนหรือไม่มี—มันเป็นเรื่องธรรมดา

แต่สิ่งที่ไม่มีใครรู้ก็คือ…

หัวใจของธีธัช ว่างเปล่ามานานแล้ว

...—...

ตึกคณะศิลปกรรมศาสตร์เงียบสงบในช่วงเช้า

แสงแดดกระทบกระเบื้องลายหินอ่อนบนพื้นโถงอย่างสวยงาม

ธีธัชผลักประตูเข้าไปในออฟฟิศอาจารย์

บรรยากาศภายในห้องกลิ่นกาแฟโชยมาจากมุมพักผ่อนเล็กๆ

เสียงกระดิ่งเหนือประตูดัง “กรุ๊งกริ๊ง” พอให้คนข้างในรู้ว่ามีคนมา

“อ้าว ธีธัช มาเช้าจังเลยวันนี้”

เสียงของอาจารย์รุ่นพี่คนหนึ่งดังขึ้น เขากำลังนั่งจิบกาแฟพร้อมอ่านแฟ้มงานตรงโต๊ะมุมห้อง

“อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์เอก” ธีธัชพยักหน้าให้เล็กน้อยตามมารยาท

ก่อนจะเดินไปวางกระเป๋าบนโต๊ะทำงานของตัวเองอย่างเงียบๆ

อีกคนหนึ่งในห้อง อาจารย์หญิงผมสั้นใส่แว่นที่ชื่อ พี่พลอย ก็ยกมือโบกให้นิดๆ

“เมื่อวานนักศึกษาฝึกงานชมใหญ่นะ ว่าอาจารย์ธีธัชสอนเข้าใจมาก”

“ขอบคุณครับ” เขาตอบเพียงสั้นๆ พร้อมรอยยิ้มจางๆ

ก่อนจะนั่งลง เปิดโน้ตบุ๊ก และหยิบปากกาขึ้นมาเรียบเรียงแผนการสอนสำหรับวันนี้ต่อ

ในขณะที่ภายนอกอาจดูสุขุม สุภาพ เนี้ยบ

ไม่มีใครรู้เลยว่าเบื้องลึกของผู้ชายคนนี้…

อาจจะกำลังรอ ใครบางคน ที่จะทำให้ความเงียบในใจของเขาสั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง

เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!