ลมร้อนระอุพัดเอื่อยๆ เข้ามาในห้องทำงานเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยกองเอกสาร ผมถอนหายใจยาว วางปากกาลงบนกองกระดาษที่ยังคงมีงานค้างอีกมากมายบนโต๊ะทำงาน ดวงตาของผมกวาดมองออกไปนอกหน้าต่างบานเก่า ท้องฟ้ากำลังเปลี่ยนสีจากสีฟ้าสดใสเป็นสีส้มอมม่วงยามอาทิตย์อัสดง แสงสุดท้ายของวันวานกำลังเลือนหายไป เช่นเดียวกับความทรงจำบางอย่างในใจผม
ชื่อของเธอผุดขึ้นมาในห้วงความคิดเสมอเมื่อผมเห็นแสงอาทิตย์อ่อนแรงลง "พราวแสงจันทร์" หรือที่ผมมักจะเรียกเธอสั้นๆ ว่า พราว เราเคยใช้เวลามากมายด้วยกันในช่วงเวลาแบบนี้ ในวัยเด็กที่ความทุกข์ยังไม่รู้จัก พราวกับผมเป็นเพื่อนบ้านกัน เติบโตมาด้วยกัน เล่นกันในทุ่งนาหลังบ้าน จ้องมองดวงดาวในคืนที่ท้องฟ้าเปิด และแบ่งปันความฝันเล็กๆ ที่ยังไร้เดียงสา
ภาพของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มีดวงตากลมโตเป็นประกาย ผมยาวสลวยสีดำขลับ และรอยยิ้มสดใสราวกับแสงจันทร์ยังคงชัดเจนในความทรงจำ ผมจำได้ว่าเธอชอบเล่านิทาน ชอบร้องเพลง และชอบวาดรูป เธอเป็นคนเดียวที่ทำให้โลกของผมมีสีสัน พราวเป็นดวงจันทร์ของผม ที่ส่องสว่างนำทางในค่ำคืนที่มืดมิด
แต่แล้ว...ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป วันหนึ่ง พราวจากไปโดยไม่บอกกล่าว ไม่ทิ้งแม้แต่คำร่ำลา ผมยังจำได้ถึงความรู้สึกว่างเปล่าในใจในวันที่รู้ว่าเธอไม่อยู่แล้ว โลกของผมมืดมิดลงทันที ไม่มีแสงจันทร์คอยนำทางอีกต่อไป ผมพยายามตามหาเธอ ติดต่อญาติๆ ของเธอ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน เหมือนเธอหายไปในอากาศธาตุ ราวกับเป็นเงาที่เลือนหายไปกับแสงจันทร์ยามรุ่งสาง
เวลาผ่านมาหลายปีแล้ว ผมเติบโตเป็นผู้ใหญ่ มีหน้าที่การงานที่มั่นคง แต่ในใจลึกๆ ก็ยังคงมีช่องว่างที่ไม่มีอะไรมาเติมเต็มได้ ทุกครั้งที่มองดวงจันทร์เต็มดวงบนท้องฟ้า ผมจะนึกถึงเธอเสมอ นึกถึงรอยยิ้มของเธอ เสียงหัวเราะของเธอ และความฝันที่เราเคยมีร่วมกัน บางครั้งก็รู้สึกเหมือนเธออยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่บางครั้งก็รู้สึกว่าเธอห่างไกลออกไปแสนไกล
ผมลุกขึ้นยืน เดินไปที่หน้าต่าง เปิดมันออก ปล่อยให้ลมยามค่ำคืนพัดเข้ามาปะทะใบหน้า ความคิดถึงถาโถมเข้ามาอีกครั้ง พรุ่งนี้ก็จะเป็นอีกวันที่ผมต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริงที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆ แต่ในใจลึกๆ ผมก็ยังหวังว่าสักวันหนึ่ง เงาจันทร์ ดวงนั้นจะหวนกลับมาส่องสว่างในใจผมอีกครั้ง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
Comments
Achewalt
ตื่นเต้นมาก
2025-07-06
0