ตุ๊กตาใหม่

เสียงนาฬิกาแขวนเก่าๆ ดังขึ้นในคืนที่เงียบงันกริ๊ง… กริ๊ง… เสียงนาฬิกาดังตอนเที่ยงคืนพอดี

“ของเล่นใหม่เหรอแก้ม?” แม่ถามด้วยเสียงที่งัวเงียพึ่งตื่น เมื่อเห็นลูกสาวยืนอยู่ปลายเตียง ถือบางสิ่งบางอย่างในมือ

แก้มไม่ตอบ เธอแค่ยิ้มบาง ๆ ก่อนวางตุ๊กตาที่ปลายเตียง ตุ๊กตาตัวนั้นดูใหม่เหมือนพึ่งซื้อมา ใบหน้าตุ๊กตาซีดขาว ตากลวง และปากถูกเย็บด้วยด้ายสีแดง

“แก้มเอาตุ๊กตาตัวนั้นมาจากไหน?”

“พี่เขาให้มา…”

“ใคร?”

“พี่ในกระจก”

แม่นิ่งไป และสงสัยมากๆ จึงหันไปมองกระจกที่อยู่ปลายเตียงที่แก้มชอบส่องเล่นบ่อยๆ

เช้าวันต่อมา แม่ได้ส่งแก้มไปนอนค้างบ้านญาติที่ต่างจังหวัดหลายวัน โดยไม่รู้เลยว่า…..แก้มไม่ได้ไปที่นั้น

ในคืนนั้น เธอฝันประหลาด เห็นลูกสาวเดินเข้าไปในกระจก และมีเด็กอีกคนเดินออกมาแทนหน้าตาเหมือนแก้มทุกอย่าง แต่แววตา ดูลอยเหมือนคนไม่มีสติ

เช้าวันต่อมา แม่ตื่นขึ้นมาเห็นตุ๊กตาถูกวางไว้บนตัวของเธอ ด้ายสีแดงที่เคยเย็บปากมัน ถูกดึงออกหมด และบนผนังกระจกห้อง มีข้อความที่เขียนด้วยเลือดว่า…..

“แก้มอยู่ในนี้”

และใต้ข้อความนั้น มีตุ๊กตานั่งยิ้มให้เธอ มันถูกเย็บด้วยรอยเย็บใหม่ที่เปื้อนเลือด

‘มันไปอยู่ตรงนั้นตอนไหน? “

แม่ได้เอาตุ๊กตานั่นไปทิ้งขยะทันที เธอโยนมันลงถังขยะนอกบ้านตอนเช้าตรู่แต่ในคืนนั้นมันก็กลับมาอยู่ที่เดิม ตรงใต้ข้อความนั้น

คราวนี้ มันมีเลือดนองที่พื้น

ลูกกระตาเคลื่อนไหวไปมา เหมือนมันมองไปทุกการเคลื่อนไหว แต่เหมือนผีบังตา ทำให้แม่มองไม่เห็นตุ๊กตาตัวนั้นที่นอนจมกองเลือดอยู่

ในทุกๆ คืนแม่เริ่มฝันร้ายติดกัน ฝันถึงลูกสาวที่ยืนอยู่ในกระจก ร้องไห้ แต่ไม่มีเสียง ริมฝีปากถูกเย็บแน่นด้วยด้ายสีแดง เธอพยายามกรีดร้อง และทุบกระจก แต่ไม่มีเสียงอะไรที่ออกมาจากกระจกใบนั้นเลย

ในคืนหนึ่ง ขณะที่แม่นั่งอยู่บนเตียง ก็ได้ยินเสียงหัวเราะที่ดังมาจาก ตู้เสื้อผ้า

“ฮ่าฮ่าฮ่า แม่เล่นซ่อนแอบกับแก้มไหม?”

แม่เปิดตู้เสื้อผ้าช้าๆ ด้วยความกลัว ในนั้นมีเงาเด็กหญิงนั่งหันหลังให้ พร้อมกับผมยาวสวยมีคราบเลือดติดที่ผมจางๆ ข้างๆ กายเด็กหญิงมีตุ๊กตาตัวนั้นที่แม่เคยเอาไปทิ้ง นั่งอยู่ข้าง ๆ

“แก้ม นั้นแก้มหรอ?”

เด็กในตู้หันมา…

ไม่ใช่กูไม่ใช่ลูกมึง

ใบหน้าซีดขาว และรอยยิ้มเปื้อนเลือด ที่ยิ้มให้ผู้เป็นแม่อย่างสยอง พร้อมเสียงกระซิบว่า:

“มึงทิ้งกู กูเลยเอาแม่คนใหม่มาอยู่ด้วย”

อยู่ดีๆ มีเสียงขูดกระจกดังจากข้างหลัง แม่จึงหันไป และได้พบกับเงาของเธอเอง กำลังกรีดปากตัวเองด้วยเข็มเย็บผ้าที่มีด้ายสีแดงอยู่ที่หัวเข็ม

แม่เริ่มสติแตก เธอเห็นภาพหลอนทุกวัน

เธอพยายามที่จะเผาตุ๊กตา ทุบกระจก ขายบ้านแต่ทุกอย่างวนกลับมาที่เดิม เหมือนห้วงเวลาที่วนเวียนไม่สามารถทำอะไรบ้านหรือตุ๊กตาตัวนั้นได้

วันสุดท้าย เธอได้ยินเสียงลูกสาวจากกระจกอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่เสียงร้องไห้ แต่เป็นเสียงหวีด เหมือนเปรต

“อยากเจอแก้มไหม? ถ้าอยากต้อง ‘ก็เดินเข้ามา”

แม่มองกระจกที่แตกไปครึ่งบาน ข้างในไม่ได้สะท้อนตัวเธอ แต่สะท้อนห้องอีกห้องหนึ่ง ที่มีเตียง มีตุ๊กตา และมีเด็กหญิงนั่งหันหลังให้

เธอเอื้อมมือแตะกระจก ก่อนที่จะเดินเข้าไป

ในห้องนั้น เด็กหญิงค่อย ๆ หันมา

นั้นไม่ใช่แก้ม แต่เป็นตุ๊กตาที่มีหน้าแม่เย็บติดอยู่แบบสยดสยอง

และตรงกระจกที่เธอเพิ่งเดินเข้ามา กลับสะท้อนภาพเธอนั่งที่อยู่บนเตียง

“แม่คนใหม่พร้อมแล้ว…” บ๊ายบาย

แก้มยิ้มก่อนเดินออกไปจากกระจก แม่ได้วิ่งตามไป แต่พบว่าไม่สามารถออกจากกระจกนั้นได้อีก

กริ๊ง… กริ๊ง… เที่ยงคืนพอดี End.

👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***