ตอนที่ 2 การเดินทางย้อนเวลา

มีแสงสว่างเกิดขึ้นในป่าจากนั้นก็มีร่างสองร่างออกมาจากแสงนั้น"โอ๊ย!!!เจ็บชะมัด"มีเสียงสองเสียงดังขึ้นพร้อมกัน"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย"ถามขึ้นด้วยความสงสัย

"นายถามฉันแล้วฉันจะถามใครละ"โทมัสพูดพร้อมทำท่าทางเจ็บปวด"นี่ถ้าไม่รู้ก็ตอบไม่รู้สิจะถามย้อนคืนมาทำไม"จากนั้นทั้งสองก็มองดูรอบๆบริเวณโดยรอบมีต้นไม้ขนาดใหญ่ที่แปลกตาแถมต้นหญ้าเองก็แปลกไม่ต่างกับต้นไม้รอบๆเลย

"ฉันว่าฉันรู้นะว่าเราอยู่ที่ไหน"โทมัสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจ"ถ้ารู้แล้วก็รีบบอกมาสิ จะลีลาทำไมเล้า"จัสตินพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน"ดูจากสภาพแวดล้อมที่มีต้นไม้ขนาดใหญ่แล้วฉันสันนิษฐานว่าเราอยู่ในป่า"โทมัสพูดพร้อมทำหน้ามั่นใจ

จัสตินเงียบ“ไอ้บ้าฉันไม่ได้โง่ขนาดที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในป่านะเว้ยสิ่งที่ฉันอยากรู้มากที่สุดตอนนี้คือตอนนี้เราย้อนเวลามาปีอะไร”

“เอาน่าเราลองเดินสำรวจรอบๆดูเพื่อรู้อะไรเพิ่มเติม”โทมัสพูดพร้อมท่าทางตึ่งเต้น

แล้วทั้งสองก็เริ่มเดินออกสำรวจเข้าไปในป่า ต้นไม้ในป่าแห่งนี้ มีความสูงราว 30 เมตร มีลักษณะคล้ายต้นสน และด้านล่างยังมีพุ่มไม้ ที่มีใบคล้ายกับใบเฟิร์นอยู่อีกด้วย แล้วยังมีต้นไม้แปลกๆอีกมากตลอดทาง

"นี่เราก็เดินมาจะชั่วโมงหนึ่งแล้วนะเรายังไม่เห็นสิ่งมีชีวิตอื่นเลยนอกจากต้นไม้และใบหญ้าเนี่ย"โทมัสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวัง

"ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากกลับบ้าน"จัสตินพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

“ไม่ต้องห่วงฉันตั้งเวลาไว้แล้วถ้าคบหนึ่งชั่วโมงแล้วเราจะถูกดึดกลับไปยังยุคปัจจุบัน”โทมัสพูดพร้อมทำหน้าว่าฉันคิดไว้หมดแล้ว

“ งั้นเราก็นั่งรออยู่ที่นี่ให้คบชั่วโมง”จัสตินพูดพร้อมกับนั่งลงไปกับพื้น “แต่เรายังไม่ได้ข้อมูลเป็นชิ้นเป็นอันเลยนะ” โทมัสพูดพร้อมกับทำหน้าผิดหวัง“ แล้วนายจะต้องการข้อมูลไปทำไม”จัสตินตอบกลับ

แล้วทั้งสองก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง กำลังเดินอยู่ในป่าตรงหน้าของพวกเขา“ นั่นเสียงอะไร”จัสตินถามขึ้นด้วยความสงสัย“ฉันไม่รู้” โทมัสพูดพร้อมกับส่ายหัว

แล้วทั้งสองหันไปทางที่มีเสียงดังออกมาตรงหน้าพวกเขาก็มีสัตว์ขนาดใหญ่ สูง 5 เมตร ลักษณะคล้าย กิ้งก่า ยืน 2 ขา มีแขน 2 ข้างขนาดเล็ก ยืนอยู่ตรงหน้าของพวกเขา

“ จัสติน นายคิดว่าไอ้ตัวนี้มันจะกัดเรามั้ย” โทมัสพูดด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว“ ไม่ต้องกลัว ฉันคิดว่าไอ้ตัวนี้มันไม่มีพิษสบายใจได้”จัสตินพูดพร้อมทำท่าทางจะวิ่ง

จากนั้นเจ้าสัตว์ยักษ์ก็อ้าปากเผยให้เห็นเขี้ยวน่ากลัว พร้อมน้ำลายยืดลงพื้น แล้วมันก็คำราม“คราว~!”(คิดว่าเป็นเสียงคำรามให้หน่อยแล้วกัน)

“วิ่ง!”จัสตินตะโกน แล้วทั้งสองก็วิ่งสับตีนแตกพร้อมกับมีกิ้งก่ายักษ์วิ่งตามหลังมาติดๆ “ นั่นมันตัวบ้าอะไรวะ” โทมัสถามพร้อมกับวิ่งหนี” ฉันคิดว่ามันคือไทแรนโนซอรัสเรกซ์”จัสตินพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ

“ ห่ะ อะไรนะ”โทมัสตะโกนถาม“มันคือไทแรนโนซอรัสเรกซ์”จัสตินตะโกนตอบกลับไปเสียงดัง “ แล้วมันคือตัวอะไรล่ะ”โทมัสพูดแทรก“ มันคือกิ้งก่ายักษ์ที่อาศัยอยู่ยุคครีเทเชียส”จัสตินพูดขึ้นพร้อมกับจะอธิบายเพิ่มเติม“ ขอคำพูดที่มันเข้าใจ

ง่ายหน่อยได้มั้ย”โทมัสพูดแทรกอีกครั้ง“มันคือไดโนเสาร์”

แล้วมีเสียงคำรามตามหลัง”คราว~!”

“นี่พี่ทำอะไรสักอย่างสิ”จัสตินพูดอย่างรีบร้อน“แล้วจะให้ฉันทำอะไร”โทมัสพูดด้วยท่าทางทำอะไรไม่ถูก“ฉันไม่รู้”จัสตินตอบกลับ

แล้วโทมัสก็วิ่งสะดุดล้มลงไปกับพื้นจัสตินเลยต้องวิ่งกลับไปช่วยพร้อมกับหันไปมองสิ่งที่เค้าเห็นคือปากขนาดใหญ่ ที่กำลังอ้ากว้างพร้อมที่จะเขมือบเค้าทั้งตัวเข้าไปได้ ฉันไม่น่ารอดแล้ว จัสตินคิด

ชั้นใต้ดินบนโต๊ะมีโทรศัพท์วางอยู่ จอบนโทรศัพท์มีเลขกำลังนับถอยหลัง3..2..1 มีแสงสว่างเกิดขึ้นในห้องใต้ดินแล้วมีร่างสองร่างออกมาจะแสงนั้น

“เรารอดแล้ว”โทมัสพูดด้วยน้ำเสียงโล่งใจ“นี่พี่ฉันของถามอะไรหน่อยสิ”จัสตินถามขึ้น“อะไรหรอ”โทมัสตอบกลับ“นี่พี่เป็นนักวิทยา ศาสตร์ประสาอะไรเนี่ย ไม่รู้จักไดโนเสาร์”

“ก็ตอนนั้นฉันกลัวจนคิดอะไรไม่ออกนิแล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ศึกษาด้านนี้ด้วย”โทมัสพูดพร้อมกับยักไหล่“ชั่งเถอะฉันไปนอนก่อนแหละ”จัสตินพูดด้วยท่าทางง่วงนอน

“ราตรีสวัสดิ์ถึงมันจะยังเช้าอยู่ก็ตาม”โทมัสตอบกลับ จากนั้นโทมัสก็เดินไปทางโทรศัพท์ดูเหมือนฉันต้องเพิ่มฟังชั่นให้กับเจ้าโทรศัพท์นี้อีกสักน้อยซะแล้วอิอิ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***