ตอนที่ 3 จะชกผัว

ตอนที่ 3 จะชกผัว

"ว้าว ! กลับมาบ้านถูกได้ยังไง " ชนิกาคนใหม่พูดขึ้น ตอนนี้เธอเมามาย แต่ก็ยังพอรู้สติว่าเป็นใคร จากนั้นใบหน้าของชนิกาที่แว๊บเข้ามาชั่วครู่ พีรยาในร่างของชนิกายกสองแขนขึ้นคล้องคอเขาในทันที แต่ภายในใจก็คิด ต้องลงทุนขนาดนี้เลยเหรอวะ สะอิดสะเอียน อยากจะอ้วกออกตรงนี้ เอาสิ! เพื่อร่างนี้ เป็นดาวยั่วสักหน่อยก็แล้วกัน แต่เค้าทำยังไงกันนะ ชนิกาช่วยฉันด้วยนะ เธอคิดทั้งที่มึนเมา

"ตอนนี้เมามาก คุยกันไปคงไม่รู้เรื่อง" คีรินพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบเย็นชา ทำให้ชนิกาที่คล้องคอเขาอยู่นั้น แทบหมดอารมณ์กับคำพูดของเขา เธอรีบปล่อยมือออกทันที

"ก็ไม่ได้อยากคุยตอนนี้สักหน่อย ไปไหนก็ไปเถอะ ไปพักผ่อนหรือไปทำอะไรก็ไปเถอะ เดี๋ยวขอสนุกกับสาวๆอีกสักหน่อย ก็แล้วกัน" ชนิกาพูดขึ้นพร้อมอาการมึนเมา แต่มองไปมองมาก็ไม่เหลือใครอยู่แล้ว

"นิ คุณเมามากแล้วนะ " คีรินพูดขึ้น

"แล้วยังไง ผม..ไม่ๆๆ ฉัน ฉันเมาฉันก็ดูแลตัวเองได้ คุณไปดูแลตัวคุณเถอะ" ชนิกาพูดขึ้นพร้อมกับถอยห่างออกจากเขา แต่คีรินกลับจับแขนของเธอขึ้นมาอีกครั้ง ชนิกาจึงพยายามสะบัดแขนของเขาแต่เหมือนกับว่ามือของเขานั้นบีบแขนเธอแรงมากขึ้นกว่าเดิม

"เอ๊ะ! คุณนี่มันยังไง ปล่อย !" ชนิกาพูดอีกครั้ง และสะบัดแขนของเธอให้แรงขึ้นกว่าเดิม อยู่ๆคีรินกลับปล่อยแขนเธอจนชนิกาลื่นและกำลังจะตกน้ำลงไป คีรินเห็นแบบนั้นเขารีบจับชนิกาไว้แต่ก็ไม่ทันการ ทำให้ทั้งคู่ตกน้ำลงไปพร้อมกัน

คีรินรีบโผล่ขึ้นจากน้ำแต่ชนิกากลับยังไม่โผล่ขึ้นมาเขารีบมุดลงไป และคว้าตัวของชนิกาที่ตอนนี้เหมือนจะหมดสติไปแล้ว สมพรเห็นแบบนั้นรีบเอาผ้าขนหนูมารอทันทีเมื่อคีรินพาตัวของชนิกาขึ้นมาแล้ว สมพรก็จัดการห่อตัวให้เธอและหลังจากนั้น คีรินก็ช้อนอุ้มเธอขึ้นมาในทันทีและพาเธอขึ้นไปยังห้องนอน

....

ภายในห้องนอน

ชนิกาค่อยๆลืมตาขึ้นมาและมองไปรอบๆ เธอรู้สึกโล่งอกขึ้นมา จากนั้น เธอกลับหันหน้ามาอีกทางแต่ก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อเห็นชายร่างสูงใส่แค่ชุดคลุมอาบน้ำกำลังเปิดผ้าม่านพร้อมกับแสงสะท้อนของดวงอาทิตย์ในยามเช้า

ชนิการู้สึกตกใจอย่างมาก ผู้ชายคนนั้นมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง ความคิดผุดขึ้นมา คีริน! ใช่ เขาคือคีรินสามีของชนิกา หายไปตั้งสองปี อยู่ๆก็กลับมา เห๊อะ! ไอ้บ้านี่ นึกอยากจะไปก็ไปนึกอยากจะมาก็มา ผู้ชายแบบนี้ไปชอบทำไมหนักหนาว่ะ ถึงขั้นต้องมาตายอย่างง่ายๆเพราะไอ้บ้านี่ ชนิกามองเขานิ่งไปพร้อมกับตวามคิดในหัว

เมื่อคีรินกำลังจะหันหน้ากลับมา ชนิการีบหลับตาและนอนลงไปในทันที คีรินมองมาที่ชนิกาที่แกล้งล้มตัวลงนอนและหลับพร้อมกับเสียงกรน

คร่อกกก~คร่อก!

คีรินยิ้มมุมปากเล็กน้อยและเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่ข้างเตียงของเธอที่นอนหลับอยู่ เขาจ้องมองลงมาที่ชนิกาที่แกล้งนอนหลับและกรนเสียงดัง

"ลืมตาได้แล้ว ไม่เนียนหรอกนะ" เขาพูดขึ้น

ชนิกาได้ยินที่เขาพูดแต่เธอกลับไม่สนใจ เธอแกล้งนอนพลิกตะแครงตัวหนีสายตาเขา และกรนดังขึ้นอีก เพื่อให้เขารีบออกไปห่างๆเธอ แต่คีรินกลับพูดขึ้นมาอีกครั้ง

"คุณนี่ก็แปลกนะ ชนิกา แกล้งว่าตาย แกล้งจมน้ำ เพื่อหลอกล่อให้ผมมาหาคุณ คุณจะเอาแต่ใจเกินไปแล้วนะ ก็เป็นแบบนี้สินะ ผมถึงไม่อยากจะเห็นหน้าคุณ..ลุกขึ้นมา!" คีรินพูดขึ้น

แหม! ไอ้ผู้ชายคนนี้ มันมีความเป็นสุภาพบุรุษบ้างมั้ย พูดยังกับว่าตัวเองเป็นผู้ชายคนเดียวในโลก หน็อยแน่ะ! ไอ้หน้าหล่อ คิดว่าตัวเองเจ๋งคนเดียวรึไงวะ! ชนิกาคิด และลืมตาพร้อมกับลุกขึ้น และกอดคอกระชากคีรินจนเสียหลักล้มลงไป และชนิการีบพลิกตัวทับบนร่างของเขา ซึ่งชนิกาตอนนี้ก็ไม่รู้ตัวเลยว่า ตัวเองนั้นก็มีแค่ผ้าคลุมตัวห่อหุ้ม ซึ่งตอนนี้มันก็ไม่ได้ปกปิดทั้งหมด

"ว่าไงจ๊ะ พ่อหนุ่มสุดหล่อ หล่อเท่ห์ขนาดนี้ จะไม่ให้เมียคิดถึงได้ยังไงจ๊ะ" ชนิกาพูดขึ้นพร้อมด้วยใบหน้าที่ห่างกับเขาเพียงแค่ลมหายใจรดกัน สายตามองจ้องไปที่เขานิ่ง แต่ในหัวก็คิด ไอ้บ้านี่ไหนบอกเกลียดชนิกาหนักหนา แต่ทำไมไม่ขัดขืนเลยวะ

เขามองหน้าของเธอนิ่งทำให้ชนิกาค่อยๆไล้มือไปตามใบหน้าหล่อนั่น "หายไปตั้งสองปี ในฐานะเมียก็ต้องทำทุกอย่างให้ผัวกลับมาสิจ๊ะ ไหนดูชัดๆทีสิ โอ้วว! ดูชัดๆแล้ว ไม่เห็นมีอะไรหน้าสนใจเลย หายไปหมดแล้วความหล่อความน่าหลงไหล แบบนี้ หย่ากันไปเลยดีมั้ย ต่างคนต่างแยกทาง ฉันจะได้ไปหาทางใหม่ " ชนิกาพูดพลางบีบแก้มของเขาแล้วสะบัดใบหน้าของเขาในทันทีและกำลังจะลุกขึ้น

แต่คีรินที่ได้ฟังชนิกาพูดในครั้งนี้เขากลับรู้สึกว่าชนิกาวางแผนเพื่อให้เขาสนใจในตัวเธอ เธอถึงกับเอ่ยปากขอหย่า ดีเหมือนกันท้าทายแบบนี้ต้องสั่งสอนให้รู้สำนึก เขาดึงตัวของชนิกาลงมาแล้วถือโอกาสพลิกร่างของเธอลงไปข้างล่างในขณะที่เธอไม่ได้ตั้งตัว และจากนั้นตัวเขาตอนนี้ทาบทับเธออยู่

"เยี่ยมมาก! ผมไม่อยู่แค่สองปีเก่งขึ้นขนาดนี้ต้องลองพิสูจน์ดูหน่อย" คีรินพูดพร้อมกับก้มลงบดจูบชนิกาที่พูดท้าทายเขาและสอดลิ้นลงไปเพื่อท้าทายเธอที่มาลองดี ตอนนี้เธอเบิกตา กว้าง เธอต้องมาสูญเสียจูบแรกให้กับบผู้ชายเฮงซวยแบบนี้ โอ้ยตาย! ฟ้าจะผ่าตอนกลางวันแสกๆมั้ยนะ พ่อแก้วแม่แก้ว ลูกต้องมาพบเจออะไรเนี่ย!

ชนิกาใช้แรงทั้งหมดผลักร่างหนาออกไปด้านข้างและเธอรีบลุกขึ้น และใช้ฝ่ามือขยี้ปากไปมา พร้อมกับแลบลิ้นออกมาแล้วใช้ฝ่ามือถูลิ้น และใช้เล็บขูดลิ้นของตัวเอง ต่อหน้าเขา

"ไอ้บ้า! ทำแบบนี้ได้ไง ตายแล้ว ฟ้าผ่าแน่ๆ โธ่เอ้ยย เสียจูบแรกให้ผู้ชายแบบนี้! แย่ๆๆ แหวะ! "

ชนิกาพูดออกมาพร้อมกับกิริยาแปลกไป เธอจะรังเกียจอะไรเขาปานนั้น ก่อนหน้านั้นก็ร้องเรียกหาอยู่ตลอด มาถึงตอนนี้เหมือนกับว่าเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขาค่อยๆลุกขึ้น

"นิ คุณไม่ดีใจเลยเหรอ ที่ผมลดตัวไปเสวนากับคุณ" คีรินพูดขึ้น

"ให้ฉันเสวนากับคุณฉันไปเสวนากับหมาจรจัดดีกว่า ถอย อย่ามายืนเกะกะ ฉันจะไปแปรงฟันล้างปากบ้วนปากล้างเชื้อโรคอุบาทว์ออกจากปากฉัน และจะไปรดน้ำมนต์สักเก้าวัด " ชนิกาพูดขึ้นพร้อกับเดินชนไหล่ของเขาเขาห้องน้ำไป แต่คีรินกลับดึงแขนของเธอไว้

"เลิกแสดงได้แล้วนิ ไม่ว่าคุณจะมาไม้ไหน ผมก็ไม่ให้อภัยคุณเด็ดขาด!คุณคิดเหรอว่าคุณจะหลอกผมได้อีกครั้ง" คีรินจับแขนของชนิกาไว้และพูดขึ้น ชนิกาจึงหยุดลง และหันหน้ามามองเขาอย่างอารมณ์เสีย พลางคิดไปพร้อมกับมองหน้าเขาเข้ม หมอนี่พูดมากจริงๆ  สักหมัดดีมั้ยวะ เตือนสติพวกหลงตัวเองสักหมัดดูสิ!

ผลั่วะ!!~~

ชนิกาไม่อยากพูดพร่ำทำเพลง ในเมื่อคุยกันแล้วไม่รู้เรื่องและไม่ยอมจบ ยังจะมาพูดพร่ำเพื่อไม่ให้อภัยอะไรกันอีก มีแต่หมัดเท่านั้นที่จะหยุดปากเขาได้ กำปั้นของชนิกาต่อยไปที่มุมปากของคีรินจนเขาหน้าหงาย จากนั้นเขาก็ปล่อยมือเธอทันที ทำให้ชนิกาเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างหัวเสีย

เขาค่อยๆนั่งลงที่ปลายเตียง และยกมือขึ้นมาลูบคลำบริเวณที่ถูกชนิกาชก อยู่ๆก็รู้สึกแปลกใจและรู้สึกตลกขึ้นมา แทนที่เขาจะโมโห แต่ครั้งนี้ชนิกากลับทำให้เขาอยากจะก่อกวนเธอขึ้นมา ตอนแรกกะว่าจะมาหย่าและจบสิ้นกันไป แต่ครั้งนี้ชนิกากลับทำให้เขาอยากจะยืดเวลาออกไป เขาก็อยากรู้ว่าเธอจะเปลี่ยนไปหรือแค่แกล้งเรียกร้องความสนใจจากเขากันแน่ คีรินยกยิ้มที่มุมปากในทันที

....

เมื่อชนิกาเดินออกมา เธอก็ยังพบว่าคีรินยังอยู่เธอจึงมองมาที่เขาพร้อมกับถอนหายใจเพราะรู้สึกรำคาญ พร้อมกับคิดไปว่า คนบนโลกนี้มีมากมายทำไมต้องมาเจอไอ้ผู้ชายหลงตัวเองแบบนี้ได้วะ

"ยังจะอยู่อีก จะไปหย่าไม่ใช่รึไง" ชนิกาพูดขึ้น

"ใครจะหย่า" คีรินตอบกลับในทันที

"อ้าว! ก็คุณพูด!" ชนิกาตอบกลับออกไป

"งั้นก็รีบแต่งตัวรอ ผมไปอาบน้ำก่อน" คีรินพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำไปในทันที

ชนิกาขมวดคิ้วและมองเขาขึ้นมาอย่างงงๆ เห้อ! ไอ้ผู้ชายคนนี้สมองยังปกติดีมั้ยนะ ชนิกาเอ้ยย ถ้าไม่ติดให้คำมั่นกับเธอไว้ ฉันคงไปหาสาวๆฉ่ำใจไปแล้ว เห้อ! เธอคิด สายตาก็มองคนร่างใหญ่เข้าห้องน้ำไป พร้อมกับส่ายหัวไปมา

เมื่อคีรินอาบน้ำออกมา เขามองไปที่ชนิกาที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยสายตาที่ตะลึง

"มองอะไรขนาดนั้น คนมันสวยก็ธรรมดาแหละนะที่จะมอง" ชนิกายืนขึ้นพร้อมกับเท้าสะเอวและเชิดหน้าพูดขึ้น ภายในใจก็คิด ดีแล้วไอ้พิมพ์เอ้ยแกทำดีแล้ว ให้มันเกลียดเยอะๆมันจะได้พาแกไปหย่า

"นี่คุณคิดว่า ไปเที่ยวทะเลรึไง ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นแบบนี้ คนอื่นเขาจะมองคุณยังไง " คีรินพูดขึ้น

"มองยังไงก็ช่างเขาสิ ฉันชอบแบบนี้ " ชนิกาพูดขึ้น เพราะในใจคิดว่าทำยังไงก็ได้ให้ไอ้บ้านี่เกลียดและรีบหย่า แต่อยู่ๆคำพูดของเจ้าของร่างกลับแทรกผ่านเข้ามาในหัว ช่วยทำให้เขารักเธอให้ได้ คำนี้เหมือนกับมันดังขึ้นมาตลอดเวลาในขณะที่เธอต่อต้านคีริน

อยู่ๆ ชนิกากลับเดินไป เอาเสื้อคลุมมาสวมใส่ทันที

"เอ้า! ไหนว่าคุณอยากแต่งยังไงก็ได้ ยังไงล่ะ?" คีรินถามขึ้น

"เอ่อ ..ฉันลืมไปว่าอากาศมันร้อน เอางี้นะ เดี๋ยวฉันลงไปรอข้างล่าง" พูดจบชนิกาก็หันหลังและเปิดประตูห้องออกไป เพราะไม่อยากอยู่คุยกับเขาให้มาก

คีรินที่มองตามหลังเธอถึงกับยิ้มออกมาเพราะรู้สึกว่าชนิกาบางครั้งก็ตลกดีเหมือนกัน เมื่อคิดได้ว่าลืมตัวเขารีบตบหน้าตัวเองไปมา อย่า! อย่าไปหลงคารมณ์ชนิกาเด็ดขาด เขาเตือนตัวเอง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา หลังจากนั้นคีรินเดินลงมาด้านล่าง และเรียกชนิกาขึ้น

"ไปกันเถอะ" คีรินพูดขึ้น ชนิการีบลุกขึ้นทันที เธอเตรียมพร้อมกับการหย่าในครั้งนี้เป็นอย่างดี ทั้งคู่นั่งอยู่ในรถ และรถก็แล่นออกไป พร้อมกับสายตาของเหล่าคนใช้ในบ้าน

"ไม่น่าเชื่อเลยนะนังพร ว่าคุณนิของพวกเราจะคุยดีกับคุณคีรินได้สักที" ป้าจันทร์พูดขึ้น

"ก็ว่าอยู่นะลุงกับป้า ตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาลดูคุณนิจะผ่อนคลายขึ้นมาก แต่ก็แปลก คุณคีรินมาอยู่ที่บ้านด้วยขนาดนี้กลับไม่ดีใจเลยสักนิด หรือว่า คุณนิดจะไม่รักคุณคีรินแล้วอ่ะป้า!" สมพรพูดขึ้น

"แกก็คิดบ้าๆ ครั้งนี้นะลุงคิดว่า คุณคีรินท่าทางจะถูกใจคุณนิขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นคงไม่อยู่ด้วยกันจนถึงเช้าอย่างนี้" ลุงหมายพูดขึ้น

"หมายความว่า คุณคีรินสนใจคุณนิขึ้นมาบ้างแล้วแน่ๆ " สมพรพูดขึ้นพร้อมกับอาการดีใจของทุกคน

ชนิกาแม้ว่าจะร้ายกาจชอบเหวี่ยงวีน แต่ก็ไม่เคยปล่อยให้คนในบ้านต้องเดือดร้อนเรื่องเงินทอง เธอช่วยเหลือพวกเขาทุกอย่าง ทั้งหมดถึงทิ้งคุณนิไม่ลง และรักคุณนิเหมือนคนในครอบครัว

...

ทั้งคู่นั่งเงียบอยู่บนรถ คีรินรู้สึกว่าชนิกาแปลกไปมาก ปกติจะชอบคล้องแขนและคลอเคลียร์เขาจนน่ารำคาญ แต่คราวนี้กลับนั่งนิ่งมองตรง ไม่แม้แต่จะหันมาพูดกับเขา คีรินจึงตัดสินใจเลี้ยวรถไปอีกทาง

"นี่คุณ ทางนี้ไม่ได้ไปเขตนี่ คุณจะพาฉันไปไหน !" ชนิกาหันหน้ามามองคีรินและถามเขาขึ้นมา

จบตอนที่3

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***