ตอนที่ 2 มีผัวด้วยว่ะ

ตอนที่ 2

มีผัวด้วยว่ะ

พีรยาในร่างของชนิกา ค่อยๆลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอนอนแน่นิ่งอยู่อย่างนั้น เพราะรู้สึกช็อคกับคำตอบที่ได้รับ เธอตายไปแล้ว และยังมาอยู่ในร่างของผู้หญิงอีกคนหนึ่ง พีรยาหลับตาลงอย่างช้าๆ และค่อยๆลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอจะมานั่งร้องไห้ฟูมฟายเสียใจไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องอยู่ในร่างนี้ไปก่อน เพราะมีอะไรอีกหลายอย่างที่เธอจะต้องจัดการ

พีรยาค่อยๆลุกขึ้นนั่ง โดยมีสมพรสาวใช้ข้างกายเดินเข้ามาค่อยๆพยุงตัวเธอ พีรยาหันหน้าไปมองสมพร ตัวเล็กๆขาวๆ หน้าตาน่ารักพอสมควร ความทรงจำของเจ้าของร่างไหลเข้ามาในหัวของเธอทั้งหมดภายในทันทีและเหตุการณ์ที่เจ้าของร่างนี้จากไปอย่างกะทันหันเช่นกัน

พีรยาถอนหายใจอย่างแรง เรื่องบ้าๆนี้มันเกิดขึ้นจริง และก็ไม่สามารถที่จะหาเหตุผลทางวิทยาศาสตร์มาอธิบายได้ แล้วทีนี้พูดไปใครจะเชื่อ สมพรมองจ้องหน้าของเจ้านายอย่างครุ่นคิด สีหน้าของเจ้านายตอนนี้อาจจะดูอ่อนล้า แต่ทำไมดูสุขุมนุ่มนวลขึ้น ปกติสมพรเตรียมตัวรับมืออยู่แล้วเมื่อคุณชนิกาฟื้นขึ้น

สมพรยิ้มตอบรับให้กับชนิกาที่มีจิตวิญญาณของพีรยาอยู่ภายในนั้น เธอยิ้มให้กับชนิกา เพราะกลัวว่าคุณชนิกาจะโวยวายเสียก่อนจากนั้นเธอก็รีบพูดขึ้น

"คุณนิ คุณคีรีนกลับมาแล้วค่ะ คุณคีรินกลับมาแล้ว คุณนิดีใจไหมคะ?" เสียงสาวใช้ร่างบางถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่ดีใจ

"คีริน ใครล่ะ?" เธอถามสมพรขึ้นมา พร้อมกับทำหน้างงๆ

"ก็คุณคีริน สามีของคุณนิไงคะ คุณนิลืมไปแล้วหรือยังไง ก็เห็นอยู่ว่าคุณนิเฝ้าถามหาตลอด " สมพรพูดขึ้น

"คีริน " พีรยาในร่างชนิกาพูดขึ้น พลันความทรงจำต่างๆกลับหลั่งไหลเข้ามา 

"อ้อ! มีผัวแล้วด้วย " พีรยาในร่างของชนิกาพูดขึ้น

"มาทำไมตอนนี้ นึกว่าไปแล้วไปลับ ดีเหมือนกัน ไม่รักกันก็กลับมาหย่ากันถูกต้องแล้ว" พีรยาในร่างของชนิกาพูดขึ้น ทำให้สมพรทำหน้างงขึ้นมาในทันที

"คุณนิ คุณนิไม่ดีใจแล้วหรอคะ แต่ก่อนเห็นแต่ร้องเรียกหาคุณคีรินอยู่ตลอด" สมพรพูดขึ้นเพราะรู้สึกสับสนขึ้นมา

"เห้อ! ช่างเถอะช่างเถอะ ฉันไม่สนใจเขาแล้ว ไปเอายามา ฉันจะกินยาแล้วก็พักผ่อน" พีรยาในร่างของชนิกาพูดขึ้น ทำให้สมพรต้องรีบทำตาม

เมื่อทุกอย่างสงบเงียบลงแล้ว พีรยาที่ตอนนี้อยู่ในร่างของชนิกาเธอนอนตะแคงแต่ความคิดมากมายกลับแทรกผ่านเข้ามาในหัวของเธอ ชนิกาคนนี้ เป็นคนที่รวย และเอาแต่ใจ ขี้วีนขี้โวยวายชอบทำร้ายข้าวของและคนอื่น อยากได้อะไรต้องได้ดั่งใจ เมื่อไม่สมหวังก็ใช้ชีวิตตัวเองเป็นเดิมพัน เฮ้อ!คนแบบนี้มันมีในชีวิตจริงด้วยหรอนึกว่ามีแต่ในละครหลังข่าว

แต่ก็ช่างเถอะ ในเมื่อตอนนี้เธอไม่ใช่ชนิกาคนเก่าแล้ว การหย่าคือสิ่งที่ดีที่สุด ณ ตอนนี้ เขากลับมาดีแล้ว และกลับมาถูกช่วงจังหวะและเวลาด้วย ออกจากโรงพยาบาล เธอจะได้เอ่ยปากเรื่องหย่าไปซะ ไม่รักกันจะแต่งงานกันทำไมจะอยู่ด้วยกันไปอีกทำไม

ส่วนเธอคิดว่า ชนิกาคนนี้รวยขนาดนี้ เธอจะใช้ชีวิตให้ดี แล้วจะขอทรัพย์สินส่วนหนึ่งแบ่งไปให้แม่ของเธอ แม่! ตอนนี้แม่จะเป็นยังไงนะ ไม่มีพิมพ์แล้วตอนนี้แม่เป็นยังไงบ้าง แม่รอพิมพ์สักหน่อยนะ เดี๋ยวพิมพ์ไปหา แค่คิดขึ้นมาน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย

นับจากนี้ขอให้เรื่องมหัศจรรย์นี้ มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาหาเธอก็แล้วกัน ส่วนชนิกา ฉันจะหมั่นทำบุญไปให้เธอนะ ฉันไม่ได้คิดจะแย่งร่างของเธอไปนะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันเข้ามาอยู่ในร่างของเธอได้ยังไง พีรยาคิดและค่อยๆหลับตานอนหลับไปเพราะฤทธิ์ของยา

หลายวันผ่านไป ชนิกาดีขึ้น อาการก็กลับมาแทบจะเป็นปกติ วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่เธอจะได้อยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้ น่าอึดอัดเกินทน แต่ก็ไม่ได้แย่จนเกินไป พยาบาลที่นี่ก็น่ารักดีทั้งนั้น ก่อนอื่นถ้าออกไปจากตรงนี้แล้ว เธอจะต้องตัดผมยาวๆนี้ออกให้หมด รำคาญเหลือทน ชนิกาฉันจะต้องเป็นชนิกาที่รวยมหาศาล แม่จะต้องสบายที่สุด

....

หลังจากที่ออกโรงพยาบาลและกลับมาถึงบ้านแล้ว พีรยาที่อยู่ในร่างของชนิกาก็เดินสำรวจไปรอบๆ เธอหลับตาและใช้ความทรงจำของชนิกา ทุกอย่างที่ชนิกาเป็น เธอจะเป็นตรงข้ามทั้งหมด คนใช้ทุกคนที่นี่เมื่อเดินผ่าน กลับยืนตรงและทำความเคารพเธอ พีรยาในร่างชนิกาได้แต่ยืนมองนิ่ง และเดินผ่านทุกคนไป

เมื่อขึ้นไปที่ห้อง ในนี้ดูเป็นระเบียบ เสื้อผ้ากระเป๋ารองเท้ามีแต่แบรนด์เนมที่เธอไม่สามารถอาจเอื้อมได้ ของดีๆพวกนี้ ดูแล้วก็สิ้นเปลืองซะเหลือเกิน พีรยาร่างของชนิกาเดินไปหยิบกรรไกรมาทันที เธอนั่งลงที่หน้ากระจก และจับมวยผมขึ้นมาเต็มกำมือ กรรไกรกำลังจะตัดไปที่มวยผมสวยนั่นแต่แล้ว

"อย่าตัด!"

เสียงดังแว่วเข้ามาภายในหัว พีรยาก็พยายามส่ายหัวไปมานึกว่าตัวเองหูแว่ว แต่เมื่อกำลังจะตัดอีกรอบ เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีก

"อย่าตัด! อย่าคิดเปลี่ยนแปลงร่างกายฉัน!"

ชนิกาลุกขึ้นและมองตรงไปในกระจก ภาพของผู้หญิงคนหนึ่งยืนชี้หน้าของเธอ พีรยาทิ้งกรรไกรลง และถอยหลังออกไป ผู้หญิงคนนั้นเดินทะลุกระจกออกมา สายตาที่เต็มไปด้วยความดุดันมองตรงมาที่เธอจากนั้นก็ยื่นมือขึ้นมาบีบคางของเธอ

"อย่าคิดเปลี่ยนแปลงร่างกายฉัน ได้โปรดช่วยฉัน ทำให้คีริน รักฉันสักครั้งเถอะนะ ฉันจะได้จากไปอย่างสงบสุข"

เสียงนั้นพูดขึ้น จากท่าทีที่ดุดันกลายเป็นขอร้องอ้อนวอนพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาเต็มสองตา 

แต่แล้วพีรยาในร่างของชนิกา ก็ลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน เธอมานอนที่นอนตรงนี้ได้ยังไง ใช่สิ เธอฝันไปแน่ๆ ทำไมฝันมันถึงเหมือนจริงขนาดนี้ พีรยาที่อยู่ในร่างของชนิกายกมือขึ้น

"ชนิกา ฉันจะหมั่นทำบุญไปให้เธอ ฉันจะทำให้ความหวังของเธอสำเร็จ แต่ถ้าความหวังของเธอสำเร็จแล้ว หลังจากนั้นฉันจะขอใช้ชีวิตของฉัน โดยที่ไม่มีเขา ผู้ชายแบบนั้นใครจะอยากได้เป็นสามี นอกจากเธอ เอาล่ะฉันจะถือว่า ฉันจะทำความปรารถนาสุดท้ายของเธอให้เป็นจริงก็แล้วกัน ชาตินี้ขอให้เราสิ้นสุดเวรกรรมต่อกันด้วยเถิด"

พีรยาที่อยู่ในร่างของชนิกายกมือที่ประนมขึ้นเหนือหัว เรื่องผีเธอไม่กลัวอยู่แล้ว น่าจะเป็นห่วงสุดท้ายของชนิกา ในเมื่อเธอรับปากไปแล้ว ก็จะลองทำก็แล้วกัน หลังจากนั้น เธอจะขอใช้ชีวิตในร่างนี้ในแบบที่เธอเป็น พีรยาคิด

พีรยาไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะต้องมาทำให้ผู้ชายคนนั้นหลงรักเธอ เพียงเพราะเจ้าของร่างมาขอร้อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่เธอจะทำความปรารถนานั้นให้สำเร็จให้ได้ โดยไม่คำนึงผลที่จะตามมา แค่คิดก็ขนลุก แต่ก็ฮึดสู้ตอบแทนเจ้าของร่างก็แล้วกัน

ต่อจากนี้ ฉันจะชื่อ ชนิกา พีรยาจากทุกคนไปแล้ว ไม่มีพีรยาในโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ลาก่อนพีรยา

....

"สมพร!"

เสียงเรียกแหลมทำให้สมพรต้องรีบวิ่งขึ้นมาหาเจ้านายของตัวเองตามเสียงเรียก

"ค่ะคุณนิ" สมพรเข้ามาภายในห้องของชนิกาอย่างที่เคยทำ แต่ก็ดูคุณนิแปลกไปเธอกำลังเลือกบางสิ่ง

"พร มาดูนี่สิ นี่มัน กกน.ของ เอ่อ ..ผม มะไม่ๆ ของ..ฉัน?" ชนิกาถามขึ้น

"ใช่ค่ะ ก็ปกติคุณนิใส่แต่แบบนี้ " สมพรตอบออกไป

"ห๊ะ! เธอจะให้ฉันใส่แบบนี้ นี่มัน บิกินีของผู้หญิงนะ จะบ้ารึไง!" ชนิกาพูดขึ้น

"ก็คุณนิเป็นผู้หญิงนี่คะ ปกติก็ใส่..."

"เห้อ! ช่างเถอะๆออกไปก่อน" ชนิกาเดินไปผลักหลังของสมพรให้ออกจากห้องและปิดประตูจากนั้นก็มานั่งลงที่ที่นอนที่มีกองบิกินี่กองอยู่

"ฉันต้องใส่แบบนี้รึนี่ โธ่! พี่พิมพ์สุดหล่อได้สิ้นสุดลงแล้ว โอยยย..." ชนิกายกมือขึ้นกุมขมับ ถ้าผีชนิกาไม่มาเข้าฝันห้ามเธอ ป่านนี้ เธอก็คงจะเป็นหนุ่มสุดหล่อไปแล้ว ตลกชิบหาย!

"เอาเถอะๆ ชนิกา ฉันจะสานฝันให้เธอแล้วกัน  จะลองทนใส่ชุดพวกนี้ ยั่วยวนสามีให้มารักมาหลงเธอก็แล้วกัน แต่ว่าวันนี้ ฉันอยากจะขออนุญาตเธอก่อนนะ ฉันเบื่อเหลือเกินที่บ้านหลังนี้ขอทำอะไรที่มันสุนทรีย์สักหน่อยก็แล้วกันนะ " ชนิกาพึมพำพร้อมกับสายตาเปล่งประกายขึ้นมา

ปาร์ตี้ริมสระได้เกิดขึ้น มันเป็นความต้องการของเธอมานานแล้ว วันนี้เธอจะต้องปลดปล่อยมันออกไป สาวๆหน้าอกใหญ่ๆ ถูกโทรให้มาที่บ้านหลังนี้เพื่อมา entertain คุณชนิกาที่ตอนนี้ กำลังว่ายน้ำ พร้อมกับดื่มแชมเปญอย่างมีความสุขกับสาวๆ สายตาของเธอเหล่มองอกสาวๆที่มันใหญ่เด้งไปมาอย่างชอบใจ ภายใต้สายตาของเหล่าคนใช้ที่คิดว่าเจ้านายออกโรงพยาบาลมาครั้งนี้กลับแปลกไป

หน้าอกใหญ่ตู้มของสาวๆ ส่ายไปมาทำให้ชนิกาพอใจและนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้านบนริมสระน้ำพร้อมกับดื่มด่ำสาวๆด้วยความสนุกเฮฮา อาการมึนเมาเริ่มขึ้น หญิงสาวเหล่านั้นต่างมานั่งข้างๆ บางคนก็นวดแขนบางคนก็หอมไปที่แก้มของเธอพร้อมกับลูบไล้ไปตามร่างกายขาวเนียนอกเด้งไม่แพ้สาวพวกนั้น เสียงสาวๆกรีดร้องสนุกสนาน เสียงกระโดด น้ำดนตรี และของมึนเมา ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ชนิกาคนใหม่ได้ดื่มด่ำ และอยากจะทำแบบนี้มานาน คืนนี้เธอจะต้องสนุกสนานให้เต็มที่ เพื่อความสุขที่ตามหา

รถหรู แล่นเข้ามาจอดและหยุดลงที่หน้าบ้านอย่างกะทันหัน โดยที่ไม่บอกกล่าวและไม่มีใครรู้แม้แต่คนเดียว ขายาวก้าวลงจากรถและค่อยๆก้าวเดินเข้าไปภายในบ้าน เสียงดนตรีอึกทึกดังไปมาจนเขาต้องเดินตามเสียงนั้นไป

จากนั้นก็มาหยุดที่สระน้ำ ภาพด้านหน้าที่เห็นคือผู้หญิงหลายคน สวมชุดว่ายน้ำเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานพร้อมทั้งของมึนเมา แต่คนที่ดูจะมีความสุขมากกว่าใครเขาก็คงจะเป็น ชนิกา ตอนนี้เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก เธอจะทำประชดประชันเขาไปถึงไหน ดูสิตอนนี้เมามายแทบจะไม่เหลือสติอะไรแล้วน่าเกลียดที่สุด เขาคิด

สมพรเมื่อเห็นคุณคีรินกลับมา เธอรีบวิ่งเข้าไปหาและทำความเคารพเจ้านายในทันที ตอนนี้ไม่รู้ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรอีก เมื่อใบหน้าของคุณคีรินนั้นดูนิ่งและเย็นชา กลับมาครั้งนี้คงมาพูดเรื่องการหย่ากับคุณนิอย่างแน่นอนสมพรคิด

"สมพรไปบอกผู้หญิงพวกนั้นกลับไป " คีรินพูดขึ้น พร้อมเบนสายตาไปทางชนิกาที่เต้นไปมาอย่างสุดเหวี่ยงนัวเนียพร้อมผู้หญิงพวกนั้น

สมพรรีบวิ่งไปและไปกระซิบผู้หญิงคนนึง จากนั้นเธอก็เดินไปบอกทุกๆคน ปาร์ตี้ริมสระ ได้จบลงไปแล้ว เหลือแค่ชนิกา ที่ใส่บิกินี่เต้นแปลกๆอยู่ริมสระอย่างมีความสุข ตอนนี้เธอก็คงเมามายแทบจะไม่ได้สติอยู่เหมือนกัน ทำให้คีรินเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ และจับแขนของเธอในทันที

ชนิกาที่กำลังสนุกสนานและกำลังเพลินกับปาร์ตี้ริมสระ ตอนนี้แขนของเธอถูกแรงดึงจากผู้ชายคนหนึ่งอย่างแรงจนเธอเซเข้าไปใกล้เขาจนหน้าอกหน้าใจใหญ่บึ้มพร้อมกับชุดว่ายน้ำที่มีแค่ผ้าบางปิดจุกเพียงแค่นั้นหน้าอกนุ่มกระแทกเข้ากับอกของคีรินอย่างจัง ในขณะที่ยังสวมชุดว่ายน้ำอยู่ หน้าอกหน้าใจคับD มันมาปะทะตัวเขาในทันที

"นี่คุณกำลังทำบ้าอะไร!" เสียงเรียบดุดังขึ้น ทำให้ชนิกาค่อยๆลืมตาขึ้นมาและหรี่ตามองร่างสูงด้านหน้าที่กำลังจับแขนของเธอแน่น พร้อมใบหน้าที่ดูเย็นชาแฝงไปด้วยดวงตาคมดุ

ชนิกาค่อยๆมองเขาอย่างชัดๆพร้อมกับอาการมึนเมา

"อ่อ..นึกว่าใคร คีริน สามีในนามนี่เอง" ชนิกาพูดออกมาทั้งที่ยังเมามายพร้อมยกมือขึ้นประคองใบหน้าเย็นชานั่น ด้วยรอยยิ้มหวานบาดใจ

จบตอนที่ 2

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***