เธอกลับมา...แต่เวลาไม่เหมือนเดิม
เราเคยรักกัน
สายฝนตกกระทบกระจกใสของห้องพักชั้นยี่สิบสาม เมืองกรุงเทพฯ ยังหม่นเทาไม่เปลี่ยนหลังฝน อัณณ์นั่งเงียบอยู่บนโซฟา กอดเข่าตัวเองเอาไว้แน่น สายตาเหม่อมองภาพละอองฝนผ่านหน้าต่างบานกว้าง
เขายังอยู่ที่เดิม… แต่ว่าคนที่เคยนั่งข้าง ๆ เขากลับหายไป
บนโต๊ะไม้ตัวเล็ก มีกรอบรูปวางอยู่ ภาพคู่ของเขากับคนที่เคยเป็นทุกอย่างในชีวิต — “ธีร์”
อัณณ์เอื้อมมือไปหยิบกล่องไม้เก่า ๆ ออกมาจากลิ้นชัก เปิดมันออกช้า ๆ ด้านในมีจดหมายรักหลายฉบับ สร้อยคอหนึ่งเส้น และตั๋วดูหนังที่ซีดจางไปตามกาลเวลา
อัณณ์ (นายเอก)
(พึมพำ):
“นายเคยบอกว่าจะไม่ปล่อยมือ… แล้วตอนนั้นที่นายหายไปคืออะไร”
เสียงฝนข้างนอกเหมือนตอบกลับเขาด้วยความเงียบ
[ย้อนกลับไปเมื่อ 4 ปีก่อน]
ค่ำคืนหนึ่งในห้องเดียวกันนี้ — แต่เต็มไปด้วยเสียงทะเลาะที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ธีร์ (พระเอก)
(เสียงเข้ม แต่มีความสั่นไหวซ่อนอยู่):
“ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวแล้วอัณณ์… นายกับผู้ชายคนนั้น มันเห็นชัดในรูปอยู่แล้ว!”
อัณณ์ (นายเอก)
(น้ำตารื้น พูดแทบไม่เป็นคำ):
“นายเชื่อคนอื่นมากกว่าฉันเหรอ… ฉันอยู่กับจูนทั้งวัน ฉันไม่ได้ไปไหนเลยนะธีร์!”
ธีร์ (พระเอก)
นายรู้ไหมว่าฉันเจ็บแค่ไหน… ที่คนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด กลับไปกอดคนอื่น…
อัณณ์ (นายเอก)
ธีร์… ฉันไม่เคยคิดนอกใจนายเลย… ไม่เคยเลยจริง ๆ
ธีร์ (พระเอก)
(เบือนหน้าออก หันหลังให้):
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว… ฉันจะไปเรียนต่อ นายก็ใช้ชีวิตของนายเถอะ”
เสียงประตูปิดอย่างแรงวันนั้น ยังดังก้องอยู่ในใจของอัณณ์มาจนถึงวันนี้
เสียงมือถือสั่นเบา ๆ บนโต๊ะทำให้เขาสะดุ้ง
หน้าจอแสดงชื่อที่คุ้นเคย — “จูน”
จูน(เพื่อนนายเอก)
(เสียงสดใส):
“อัณณ์! ลูก ๆ ตื่นแล้วนะ อันนาร้องหา ‘มะม๊า’ ไม่หยุดเลย!”
อัณณ์ (นายเอก)
(น้ำเสียงอบอุ่นขึ้นทันที):
“โอเค เดี๋ยวฉันกลับเลย ฝากบอกเด็กแสบทั้งสองด้วยว่าม๊ากำลังไป”
จูน(เพื่อนนายเอก)
เร็วเลยนะยะ อาทิตย์จะปีนขึ้นโต๊ะแล้วเนี่ย!
อัณณ์หัวเราะเบา ๆ น้ำเสียงอ่อนโยนในแบบที่มีแค่คนเป็นพ่อเท่านั้นที่มีได้
เขาหันกลับไปมองกล่องไม้เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเก็บมันเข้าลิ้นชัก
…และปิดมันลงเหมือนปิดบาดแผลในใจที่ยังไม่หาย
อีกมุมหนึ่งของเมือง – บ้านคุณหญิงพิมพ์วรา
คุณหญิงพิมพ์วรานั่งอยู่ในห้องรับแขกหรูหรา จิบชาดอกไม้กลิ่นบางเบา ข้างกายคือหญิงสาวแต่งตัวเรียบหรูนามว่า “ปริม”
คุณหญิงพิมพ์วรา (แม่ธีร์)
อีกไม่นานธีร์ก็จะกลับมาไทย แม่อยากให้ปริมเตรียมตัวให้ดีนะลูก
ปริม(แฟนใหม่พระเอก)
(ยิ้มอย่างมั่นใจ):
“หนูพร้อมค่ะคุณหญิง หนูจะไม่ยอมเสียธีร์ให้ใครอีก”
คุณหญิงพิมพ์วรา (แม่ธีร์)
ดี… คนที่เคยทำให้ลูกฉันหลงจนเสียคน มันไม่มีวันกลับเข้ามาในชีวิตธีร์ได้อีก!
Comments