เธอกลับมา...แต่เวลาไม่เหมือนเดิม ความเงียบที่หลอกลวง

[กลางวัน – โรงพยาบาลศิริเมธา]

เสียงเครื่องวัดชีพจรยังดังเป็นจังหวะในห้องฉุกเฉินที่หมอธีร์เข้าเวร เขาทำงานอย่างเงียบขรึม สายตาทุกคู่ในโรงพยาบาลจับจ้องมาที่คุณหมอหนุ่มที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ทั้งฝีมือ ทั้งหน้าตา... และท่าทีที่ดู "ไม่เปิดใจให้ใคร"

แต่ไม่มีใครรู้ว่า ภายใต้ท่าทางเฉยชานั้น คือหัวใจที่ยังคงเต็มไปด้วยคำถาม...

ธีร์ (พระเอก)

(ในใจ): "ถ้านายไม่ได้มีใครใหม่... ทำไมนายถึงไม่ตามหาฉันเลย"

ตอนบ่าย – ร้าน “A.A. Days”

คาเฟ่เล็ก ๆ ย่านกลางเมืองกำลังคึกคัก จูนยืนเสิร์ฟพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเด็ก ๆ ที่วาดรูปใต้โต๊ะไม้เตี้ย ๆ

จูน(เพื่อนนายเอก)

“อันนา อาทิตย์ อย่าวาดสีที่เก้าอี้นะคะ เดี๋ยวม๊าจะโดนลูกค้าดุ”

อัญชิสา (อันนา) — ลูกสาวแฝดคนน้อง

(ยิ้มเจ้าเล่ห์): “หนูวาดดาวให้ม๊า! จะได้ไม่เหงา”

ธีรัช (อาทิตย์) — ลูกชายแฝดคนพี่

(เดินถือเค้กออกมา แล้วยิ้มเจื่อน ๆ) “ไม่เหงาหรอกครับ… มีพวกหนูอยู่ทั้งสองคน ม๊าจะเหงาได้ยังไงกัน”

แต่ในรอยยิ้มนั้น… แววตาอัณณ์กลับมีบางอย่างแปลกไป

เขาเดินกลับไปที่หลังร้าน มือเอื้อมหยิบจดหมายที่ส่งมาจากโรงพยาบาลศิริเมธา – ฉบับที่ระบุชื่อหมอธีรภัทรเป็นผู้ประสานงาน

อัญชิสา (อันนา) — ลูกสาวแฝดคนน้อง

(พึมพำ): “นายกลับมาแล้วจริง ๆ เหรอ…”

เย็นวันเดียวกัน – ห้องพักแพทย์

ธีร์เปิดดูรายชื่อผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อวัตถุดิบทางการแพทย์ของโรงพยาบาล ข้อมูลระบุว่า “อัณณวัฒน์ อัครพัฒน์” คือหนึ่งในที่ปรึกษาพิเศษที่เข้ามารับงานเฉพาะช่วงกลางปีนี้

ธีร์ (พระเอก)

(ตาเบิกกว้างเล็กน้อย) “เป็นไปไม่ได้… ชื่อเหมือนกันเฉย ๆ ใช่ไหม…”

เขาลองค้นประวัติเพิ่ม แต่พบแค่ภาพเอกสาร ไม่มีรูปถ่าย

หัวใจเขาเริ่มเต้นแรงอย่างประหลาด

บ้านพักธีร์ – ค่ำคืนเงียบงัน

ปริมเดินถือไวน์เข้ามานั่งข้างธีร์ พยายามสร้างความใกล้ชิดที่เขาไม่เคยเปิดรับจริงจังเลย