ตอนที่ 3: เกมที่ไม่มีทางหนี

คืนถัดมา ลีโอกลับมาถึงคฤหาสน์ในสภาพเปื้อนเลือดเล็กน้อย

เขาเดินตรงผ่านลูกน้องทุกคน โดยไม่มีใครกล้าทัก

คินที่นั่งอยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้น…ก่อนจะเบิกตากว้าง

“คุณไปไหนมา ทำไมถึง…”

“แค่เคลียร์หนี้เก่า”

เสียงลีโอเย็นเฉียบ เขาถอดเสื้อเชิ้ตออกด้วยท่าทางไม่ใส่ใจ เผยรอยกระสุนเฉียดที่หัวไหล่

คินรีบลุกพรวดเดินเข้าไปใกล้ ทั้งที่ปากบอกว่าไม่อยากยุ่ง แต่ก็เอื้อมมือไปคว้ากล่องปฐมพยาบาลที่อยู่ใกล้ๆ ทันที

“นั่งลงครับ ผมทำแผลให้”

ลีโอมองคินเงียบๆ ก่อนจะยอมทำตามโดยไม่พูดอะไร

นิ้วของคินที่แตะบาดแผลเบาๆ ทำให้เขารู้สึก…อบอุ่น

อบอุ่นมากพอจะเผาเงาดำในใจให้ละลายได้

“มันเสี่ยงไปนะคุณ” คินพูดเบาๆ

“แล้วนายล่ะ ไม่กลัวเหรอที่ต้องอยู่กับมาเฟียที่ใครก็อยากฆ่า”

คินชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจ

“…ไม่รู้สิครับ แต่ถ้าไม่อยู่ใกล้คุณ ผมก็อาจตายก่อนจะเข้าใจทุกอย่างอยู่ดี”

ลีโอหัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะที่ฟังดูเศร้ามากกว่ามีความสุข

เขามองคินเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง…แต่ยังไม่ทันพูด ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น

BOOM!!!

ทั้งตึกสั่นสะเทือน!

เสียงกระจกแตกตามมาทันที พร้อมเสียงลูกน้องตะโกนว่า

“ด้านหลังโดนบุกครับ! พวกมันมีสไนเปอร์!”

ลีโอคว้าคินมากอดไว้แน่น กดหัวลงกับอก พร้อมพุ่งหลบเข้าหลังผนังกันกระสุน

“อยู่นี่ อย่าขยับเด็ดขาด”

“คุณจะไปไหน!?”

“ฉันจะจัดการมัน…ก่อนที่พวกมันจะจัดการนาย”

🌪️ ในขณะที่ลีโอออกไปรับมือกับการบุกของศัตรู

คินได้ยินเสียงบางอย่างจากข้างหู — เครื่องมือ GPS ที่ลีโอให้ไว้มีสัญญาณไฟสีแดงกระพริบ

มันกำลังถูกสัญญาณจากภายนอก “แฮ็ก”

ก่อนที่เขาจะทันกดปิด

หน้าต่างด้านข้างก็ถูกถีบพัง!

ชายในชุดดำพร้อมปืนกลเงียบปรากฏตัวต่อหน้าเขา

“คุณคือ…อเล็กซ์ใช่ไหม” คินถามเสียงสั่น

ชายคนนั้นยิ้มมุมปาก แววตาเยือกเย็น

“ฉลาด…แต่ไม่พอจะหนีจากฉันได้

ไปกับฉันดีๆ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนนาย…ให้กลายเป็นศพของมัน”

เสียงตะโกนของลูกน้องดังขึ้น

“บอส! พวกมันแค่ล่อเราออกมา…เป้าหมายคือข้างใน!”

ดวงตาของลีโอเบิกกว้าง

ก่อนจะหันกลับไปมองคฤหาสน์ที่เขาเพิ่งจากมา

“คิน!”

คินถูกอเล็กซ์จับตัวไป

ความลับอดีตของลีโอกับอเล็กซ์จะถูกเปิดเผย

คินเริ่มสับสนว่าระหว่างเขา…กับลีโอ ใครกันแน่ที่เคยมีอะไรกับศัตรูคนนี้มาก่อน?

และการช่วยเหลือครั้งนี้...จะไม่ใช่แค่เสี่ยงตาย แต่มันจะทำให้ทั้งโลกใต้ดินลุกเป็นไฟ

คินถูกกดลงกับพื้น พยายามดิ้นเท่าไหร่ก็สู้แรงชายตรงหน้าไม่ได้

อเล็กซ์มองเขาด้วยแววตาเจือเยาะเย้ยปนสนใจ

คล้ายกับว่า…เขาไม่ได้ต้องการแค่จับตัวคินไปเป็น “เหยื่อ”

“นายรู้มั้ย…ลีโอไม่เคยยอมให้ใครเข้าใกล้เขาเท่ากับนาย”

คินนิ่งไป ดวงตาสั่นไหว

“ทำไมคุณถึงรู้จักเขา”

“เพราะฉันเคยอยู่ข้างเขา

กินด้วยกัน ฆ่าด้วยกัน นอนเตียงเดียวกัน—”

อเล็กซ์ยิ้ม “ก่อนที่เขาจะหักหลังฉัน...เพราะ ‘ความอ่อนแอ’ อย่างนาย”

คินเบิกตากว้าง

“…คุณเคยเป็นคนรักเขา?”

“มากกว่านั้น—ฉันคือเงาของเขา เป็นมีดในมือเขา

และสุดท้าย เขาเลือกจะโยนฉันทิ้ง…เพื่อไปตามหา ‘แสง’ ที่ชื่อคิน”

เสียงปืนดังขึ้นใกล้หู

คินถูกอัดเข้ากับผนัง เจ็บจนจุกแต่ยังไม่สลบ

อเล็กซ์โน้มตัวลงมากระซิบ

“ถ้านายอยากรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับนาย…

งั้นก็รอดูว่าเขาจะเลือกอะไร

นาย…หรือเลือดของพวกเขา”

ลีโอพุ่งตัวกลับเข้ามาในคฤหาสน์ ฝ่ากระสุนเข้ามาอย่างคนไม่มีอะไรจะเสีย

ลูกน้องหลายคนถูกยิง ล้มกลิ้งรอบทางเดิน แต่เขาไม่หยุด

“คิน!!”

เสียงของเขาดังก้อง

ก่อนจะได้ยินเสียงสื่อสารจากเครื่องวิทยุ

“บอสครับ…พวกมันพาตัวคุณคินไปแล้วครับ!

ฮ.ลำเล็กขึ้นเหนือจากหลังคาเมื่อ 3 นาทีที่แล้ว…”

ลีโอหยุดนิ่ง

หัวใจเขาเต้นแรงจนน่ากลัว ไม่ใช่เพราะกลัวตาย

แต่เพราะตอนนี้ คนธรรมดาที่เขารัก—อยู่ในมือของคนที่เขาเคยรัก…และหักหลัง

คินถูกมัดไว้กับเก้าอี้กลางห้อง เงามืดของอเล็กซ์เดินวนไปรอบๆ ช้าๆ

“รู้ไหมคิน…ว่าเขาไม่เคยพูดคำว่า ‘รัก’ กับใครเลย นอกจากฉัน”

“แล้วทำไมคุณถึงเกลียดเขานักล่ะ…?”

“เพราะเขากล้าพูดคำนั้นกับนาย”

เงียบ…

“…เขาไม่ใช่คนดี”

คินเอ่ยเบาๆ แม้ยังเจ็บ

“แต่ผมก็ไม่ได้อยากให้เขาตาย เพราะคนที่เคยรักเขา…”

อเล็กซ์ชะงักเล็กน้อย

แววตาแข็งกระด้างค่อยๆ อ่อนลงนิดเดียว

“…ใจดีเกินไป นายถึงกลายเป็นเหยื่อไง”

📞 ขณะเดียวกัน ลีโอนั่งอยู่ในรถคันดำ พิกัดบนจอ GPS ขึ้นจุดกระพริบ

เขาถือโทรศัพท์อยู่ในมือ — หน้าจอโชว์ชื่อที่คุ้นเคย

Alex (—incoming call)

เขากดรับสายทันที

“ถ้าอยากได้เขาคืน...มาคนเดียว

และเอาสิ่งที่นายขโมยจากฉันมาด้วย

แล้วเราจะได้จบทุกอย่าง…ตรงนั้น”

ลีโอไม่พูดอะไร

แค่หลับตาแน่น เหมือนพยายามกลืนบางอย่างไว้ในใจ

ก่อนจะเอ่ยเบาๆ

“…ฉันจะไป แต่ถ้านายแตะต้องเขาแม้แต่นิดเดียว—ฉันจะไม่ไว้ชีวิตนายอีกแล้ว”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***