ตอนที่ 1: เช้านี้...ฉันไม่ใช่ฉัน!?

เสียงนาฬิกาปลุกดังสนั่นห้องดังเปรี้ยงเปรี้ยงไม่ต่างจากการตีกลองศึก

เตชินท์สะดุ้งสุดตัว ร่างทั้งร่างดีดขึ้นจากเตียงเหมือนลูกบอลสปริง

"อ๊ากกก! มายก๊อด... มันเช้าขนาดนี้ได้ยังไงวะ!"

เด็กหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ ที่ชีวิตติดซีรีส์กับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เดินเซๆ ลุกจากเตียง หยิบมือถือขึ้นมาเพื่อกดปิดเสียง...แต่แล้วมือก็หยุดชะงักทันทีเมื่อเห็นหน้าจอมือถือ

“iPhone 15 Pro Max Titanium สีเงิน”

"หือ...? ตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ ฉันใช้แอนดรอยด์ไม่ใช่เหรอ?"

เตชินท์ย่นคิ้วก่อนหันไปมองรอบตัวอย่างงุนงง...ห้องนี้ไม่ใช่ห้องเขา — เตียงใหญ่ ผ้าปูเตียงขาวสะอาด กลิ่นหอมแบบโรงแรมหรู และ...ไม่มีแม้แต่รอยกระดาษหรือหนังสือการ์ตูนบนพื้น

"หะ...เห้ย เดี๋ยวนะ...นี่มันห้องใครวะเนี่ย!?"

เขากระโดดลงจากเตียง รีบวิ่งไปส่องกระจกเต็มตัว...และแทบจะร้องไห้ออกมาทันที

"!!!"

"นี่มัน...ใครวะเนี่ยยยยย!!!"

ในกระจก...ไม่ใช่ใบหน้าของเตชินท์ที่เขาคุ้นเคย แต่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง อายุราว 27-30 ปี ใบหน้าเฉียบคมในแบบที่โคตรเหมือนนายแบบ ลมหายใจสะอาดหมดจดจนอยากสูดดมตัวเอง และกล้ามท้องเป็นลอนชัดเจนเหมือนผ่านเทรนเนอร์จากนรก

"อย่าบอกนะว่า... ฉัน… ฉันสลับร่างกับคนคนนี้!!!"

เขาทรุดตัวลงนั่งอย่างคนช็อกทันที

— — — — — — —

ณ จุดเดียวกันอีกด้านหนึ่งของเมือง

“ภาคิน” เจ้าของร่างหน้านิ่งเย็นชา และเป็น CEO แห่งบริษัทเทคโนโลยีหมื่นล้านลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องแคบๆ ที่มีโปสเตอร์อนิเมะแปะทั่วผนัง และโต๊ะที่เต็มไปด้วยซองมาม่า

"...กลิ่น... อะไรเนี่ย?"

เขาลุกขึ้นนั่ง รู้สึกตึงๆ ที่ต้นคอ และมือก็สัมผัสโดนมือถือหน้าจอแตก

"...นี่มันของใคร?"

เสียงแหบๆ ที่เปล่งออกมาทำให้เขาชะงัก

"...เสียงแบบนี้...ไม่ใช่ของฉัน"

ภาคินหันขวับไปที่กระจกเก่าๆ ข้างฝาห้อง ก่อนจะยืนนิ่งเหมือนโดนสาป

“...นี่มัน...ไม่ใช่หน้าเรา...?”

เขาจ้องหน้าของเด็กหนุ่มผมฟูในกระจก ดวงตากลมโตดูมีความฝันกับอนาคตบางอย่าง มือไม้เล็กกว่าที่เคย และใบหน้าแบบเด็กมหา'ลัยสุดเนิร์ด...

"...เฮอะ" ภาคินหลุดหัวเราะแผ่ว "ฝันอยู่รึเปล่า?"

เขาตบหน้าตัวเองหนึ่งที แล้วอีกที จนหน้าแดง

"ไม่ใช่ฝัน..."

“ชิบหายละ”

— — — — — — —

หนึ่งชั่วโมงต่อมา...

เตชินท์ในร่างภาคิน คว้าเสื้อสูทมาสวมด้วยความพะอืดพะอม

"โอ๊ย แค่จะใส่เสื้อสูทยังจะยากอะไรขนาดนี้วะ!?"

พอใส่เสร็จก็เดินกระโผลกกระเผลกไปยืนหน้าโต๊ะทำงาน ที่มีแผ่นประชุมรายวันเรียงเป็นพรวน

"ประชุมกับผู้ถือหุ้น? เซ็นเอกสาร? ประชุม Zoom กับบริษัทในซิลิคอนวัลเลย์!? ม่ายยยยย"

ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น

"คุณภาคินครับ รถพร้อมแล้วครับ"

เตชินท์กลืนน้ำลายเอื๊อก

"ฉันยังจำชื่อตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!"

— — — — — — —

ในอีกฟากหนึ่งของเมือง

ภาคินในร่างเตชินท์ก็ต้องนั่งในห้องเรียนวิชา "ทฤษฎีสื่อใหม่กับการออกแบบ" กับเพื่อนร่วมห้องสิบกว่าคน ที่ต่างจ้องหน้าเขาเหมือนเขาเป็นมนุษย์ต่างดาว

"เฮ้ยไอ้เต! นี่แกอ่านมังงะข้ามคืนปะวะ วันนี้ดู... แปลกๆ แฮะ?"

ภาคินยกคิ้ว แต่ไม่ตอบ

“...เต...หืม”

เขาหยิบสมุดขึ้นมา และขีดเขียนอะไรบางอย่าง...

> **ภารกิจ: หาทางกลับร่างเดิม

ตรวจสอบเหตุการณ์ก่อนนอน

ตามหาคนที่เรา ‘สลับร่าง’ ด้วย

ปรับตัวให้ได้ก่อนถูกจับได้

ห้ามหลุดคาแรกเตอร์เด็ดขาด**

ภาคินหลับตา ถอนหายใจแรง...

“นี่มันบ้าบอที่สุดเท่าที่เคยเจอในชีวิต...”

— — — — — — —

ในวันเดียวกัน ชะตากรรมของทั้งสองคนก็วนเวียนชนกันอีกครั้ง...

เมื่อเตชินท์ในร่างภาคินเดินเข้าสำนักงานใหญ่ และพบว่า...

“อีกคนที่ใช้ร่างของเขา...คือคนที่เขาเคยบังเอิญด่าในทวิตเมื่อเดือนก่อนว่า ‘ซีอีโอหน้าหล่อ แต่เหมือนมีไม้เสียบหลัง’!!”

"เอาแล้วไง!"

และในอีกฟากหนึ่ง...ภาคินที่นั่งอยู่ในคาเฟ่มหา'ลัย กำลังเลื่อนดูมือถือเก่าๆ เครื่องหนึ่ง และพบว่า...

“คนที่เขาสลับร่างด้วย...คือลูกชายของแม่ค้าเตี๋ยวหน้าปากซอย ที่เคยแอบได้ยินว่า ‘ซุ่มวาดการ์ตูนวายขายในเว็บ’!”

"แบบนี้...นรกชัดๆ"

ทั้งสองคนสบตากันในลิฟต์กลางตึกสูง

หนึ่งคือภาคินในร่างเตชินท์

อีกหนึ่งคือเตชินท์ในร่างภาคิน

"...เราต้องคุยกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***