2

ณิชาภาเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าอย่างเงียบ ๆ หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ข้อความจากแม่ดูธรรมดาในถ้อยคำ แต่กลับสั่นคลอนเธอจนรู้สึกถึงบางอย่าง…ที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

เธอหันกลับไปมองชายหนุ่มด้านหลังอีกครั้ง—ธีรคินทร์ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ร่างสูงโปร่งแต่แฝงไปด้วยแรงกดดันมหาศาล เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยราวกับกำลังพิจารณาบางสิ่ง

“เธอรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงของเขาดังขึ้นกะทันหัน

ณิชาภาสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงแข็ง “เรื่องอะไร?”

“อย่ามาเล่นคำ” น้ำเสียงของเขาเย็นจนเกือบไร้ชีวิต

“ครอบครัวเรา...มีข้อตกลงกันไว้ตั้งแต่สิบปีก่อน และเธอเป็นหนึ่งในเงื่อนไขนั้น”

เธอเบิกตากว้าง “เงื่อนไขเหรอ? นี่นายกำลังจะบอกว่า…”

“ใช่ เธอกำลังถูกผลักเข้าไปในเกมของผู้ใหญ่—เกมที่ไม่มีใครถามว่าเราต้องการหรือเปล่า” เขาตอบขณะเดินเข้ามาใกล้อีกครั้ง สายตาคมกริบของเขาสอดประสานกับดวงตาของเธออย่างไม่ละไปไหน

ณิชาภาถอยหลังไปหนึ่งก้าว “ฉันไม่ใช่ของเล่นของใครนะ”

ธีรคินทร์หัวเราะเบา ๆ เป็นครั้งแรก แต่มันไม่ได้มีความขบขันอยู่เลย “เธอไม่ใช่ของเล่น...แต่เธอก็ไม่ได้เป็นอิสระเหมือนที่คิดหรอก”

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาเพียงชำเลืองดูแล้วกดตัดสายทันที สีหน้าเขาเคร่งเครียดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพูดเบา ๆ “อย่าทำให้เรื่องมันลุกลาม...รอคำสั่ง”

เขาเดินผ่านเธอไปช้า ๆ กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ของเขาลอยมากระทบจมูกเธอ มันเย็นชาและทรงพลังเหมือนตัวเขา

ณิชาภายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น สมองตีกันยุ่งเหยิง ข้อความจากแม่ คำพูดของธีรคินทร์ และความจริงที่เพิ่งเปิดเผย ทุกอย่างบีบแน่นอยู่ในอก

“เกมของผู้ใหญ่เหรอ… ถ้าฉันต้องเล่นเกมนี้ ฉันจะเล่นให้เก่งกว่าเขา” เธอกระซิบกับตัวเองเบา ๆ

เธอไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะถูกดึงเข้าไปในโลกแบบไหน แต่สิ่งหนึ่งที่เธอมั่นใจคือ—เธอจะไม่ยอมแพ้ให้กับเขา ไม่ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรก็ตาม

แบร์~สู้ๆนะะะ จะพยายามเเต่ให้ถี่ๆๆๆ ทุกคนจะได้อารมณ์ไม่ค้างงงงง5555555

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





