ลุงหมอคนนั่นคือพ่อของลูก การกลับมาของใครบางคน

เสียงล้อกระเป๋าลากเสียดสีกับพื้นกระเบื้องเงาวับของโถงทางเดินในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ก่อเกิดเสียงเบา ๆ ทว่าในหัวใจของใครบางคนกลับดังราวกับฟ้าผ่า

ชายหนุ่มในชุดกาวน์สีขาวสะอาด ใบหน้าเรียบนิ่งแต่แฝงความอ่อนล้าจากการเดินทาง ยืนหยุดอยู่หน้าห้องตรวจเด็กหมายเลข 3 ดวงตาคู่นั้นทอดมองเข้าไปด้านในราวกับมองภาพอดีตซ้อนทับกับปัจจุบัน

ธีร์ — แพทย์หนุ่มกุมารเวชศาสตร์ อายุ 28 ปี ผู้กลับมาเหยียบโรงพยาบาลนี้อีกครั้งในรอบสองปี

สองปีที่เขาหายไป…พร้อมความลับหนึ่งเดียวที่ยังไม่มีใครรู้

พาย พยาบาลสาวเพื่อนสนิท เดินตามมาด้านหลังพลางวางมือบนไหล่ของธีร์เบา ๆ

> พาย: "แน่ใจนะว่าจะไม่เปลี่ยนใจ? นี่มันรังเก่าเลยนะ หมอภีมก็ยังอยู่ที่นี่…"

ธีร์ไม่ตอบทันที เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ดวงตานิ่งสงบ แต่ในใจปั่นป่วนเกินบรรยาย

> ธีร์: "ฉันไม่ได้กลับมาเพราะอยากเจอเขา... ฉันกลับมาเพราะต้นหนต้องมีอนาคตที่ดีกว่าเดิม"

พายถอนหายใจแรง

> "แต่ถ้าเขารู้ว่าแกมีลูกกับเขา...แล้วก็ไม่เคยบอก…"

ภีม (พระเอก)

(เสียงเข้ม) "เขาไม่มีสิทธิ์รู้ในเมื่อเขาเป็นคนเลือกจะเดินออกไปเอง"

บรรยากาศเงียบงันราวกับทุกเสียงในโรงพยาบาลหยุดลงชั่วขณะ แม้เวลาจะผ่านมานาน แต่บาดแผลในใจของธีร์กลับยังสดใหม่เสมอ

ชายหนุ่มหันกลับไปมองเด็กชายวัยสองขวบที่กำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องพักแพทย์ เด็กคนนั้นมีดวงตากลมโต รอยยิ้มสดใส และเสี้ยวหน้าที่…ไม่ผิดกับชายอีกคนเลย

ต้นหน — ลูกชายของธีร์ และเขาเรียกใครบางคนว่า “พ่อ” อยู่ในใจเสมอ แม้ไม่เคยพบหน้า

ทันใดนั้น เสียงประตูห้องพักด้านข้างเปิดออก ร่างสูงในชุดกาวน์ก้าวออกมาพร้อมเสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคยราวกับวิญญาณกระซิบข้างหู

ธีร์ (นายเอก)

ขอโทษครับ ขอทางหน่อย...

ธีร์ชะงัก หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกเจ็บอก มือทั้งสองกำแน่นแนบลำตัว ร่างสูงนั้นเดินผ่านเขาไปโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมอง

สองปีผ่านไป…เขายังจำไม่ได้เลยงั้นเหรอ?

พาย (เพื่อนสนิทนายเอก)

(กระซิบ) "...ใช่เลย หมอภีม..."

ธีร์ไม่ได้พูดอะไร เขายืนนิ่งเหมือนคนไร้ชีวิต ในใจถามซ้ำ ๆ ว่า ถ้าวันหนึ่งเขาจำได้…ว่าเคยรักกันขนาดไหน จะยังเลือกเดินจากไปเหมือนเมื่อสองปีก่อนหรือเปล่า?

และต้นหน...จะยังไม่มีโอกาสได้เรียกเขาว่า “พ่อ” ตลอดไปไหม

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ