เเ ห ว น ผี ใ น โ ล ง เเ ก้ ว 2
หลังจากที่ทั้งสองคนวิ่งออกจากงานเสียงโกลาหลก็ดังขึ้นตามมาไม่ขาดสาย ผู้คนในงานต่างวิ่งตามออกไปด้วยความตกใจ จนกระทั่งไปพบร่างของทั้งสองนอนแน่นิ่งอยู่กลางลาน ร่างทั้งคู่หันหน้าเข้าหากัน ราวกับกำลังบอกรักเป็นครั้งสุดท้าย...แม้ลมหายใจจะขาดห้วงไปแล้วก็ตาม
ไม่นานนัก ตำรวจก็เข้ามายังที่เกิดเหตุ ท่ามกลางความวุ่นวายและเสียงร่ำไห้ หนึ่งในเจ้าหน้าที่สังเกตเห็นสิ่งแวววาวบางอย่างตกอยู่ข้างมือของรสสุคนธ์ มันคือ แหวนเพชร เรือนงาม ที่หลุดออกมาราวกับตั้งใจ ตำรวจจึงเก็บไว้เป็นของกลางและนำกลับไปที่โรงพักเพื่อสอบสวนต่อไป
ทว่า…ณ มุมหนึ่งของความเงียบงันใต้แสงจันทร์
วิญญาณของลั่นทม ยืนมองทุกอย่างด้วยความสับสนและเสียใจ เธอรู้แล้วว่าแรงอาฆาตที่ฝังแน่นอยู่ในใจเธอมานาน ได้พาเธอก่อกรรมมากกว่าที่ควรจะเป็น แม้จะถูกกระทำมาก่อน แต่การตอบแทนด้วยความตาย มันกลับทำลายทุกอย่าง
ในขณะที่เธอกำลังหลงอยู่ในห้วงแห่งความคิด สำนึกและความเวทนา…
พระรูปหนึ่ง ปรากฏขึ้นจากความมืด เดินเข้ามาหาเธออย่างสงบนิ่ง
> "โยม...พอได้แล้วนะ"
"หยุดก่อกรรม แล้วไปเกิดเสียเถอะ"
"โยมอยากเป็นผีเร่ร่อนอยู่แบบนี้ไปทำไมกันล่ะ..."
คำพูดนั้นช่างนุ่มนวลแต่เปี่ยมด้วยพลัง เหมือนน้ำที่รดลงในเปลวไฟที่กำลังร้อนระอุ
ลั่นทมเงยหน้าขึ้น น้ำตาไหลริน แม้จะไม่มีตัวตนในโลกนี้แล้วก็ตาม แต่ความเจ็บปวดของเธอยังฝังแน่นอยู่ในจิต
เธอจะยอมปล่อยวาง หรือจะยังยึดติดอยู่กับอดีตที่เธอไม่อาจแก้ไขได้อีก?หลังจากเหตุการณ์สยองในคืนงานศพ และการที่แหวนเพชรถูกเก็บไว้โดยตำรวจ—
ชาวบ้านต่างก็หวาดกลัว จนเริ่มมีคำลือกระจายไปทั่วทั้งตำบลว่า...
> “ผีลั่นทมยังอยู่...เธอไม่ไปไหน”
คืนแล้วคืนเล่า
บางคนเห็นเธอยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าวัด
ชุดสีชมพูลายดอกไม้ของเธอปลิวเบาๆ กับลมเย็นที่ไม่ควรจะพัดในฤดูร้อน
แต่ที่น่ากลัวกว่ากลับเป็น...
> “เธอยิ้มให้...ยิ้มเหมือนคนที่กำลังรออะไรสักอย่าง”
บางคนเห็นเธอ ยืนอยู่หน้าบ้านคนที่เคยพูดใส่ร้ายเธอตอนยังมีชีวิตอยู่
ในคืนต่อมา คนผู้นั้นก็เกิดอุบัติเหตุลื่นตกบันไดคอหักตายอย่างไม่ทราบสาเหตุ
เด็กคนหนึ่งในหมู่บ้านวาดรูปในชั้นเรียน
ครูเปิดดูภาพวาดแล้วต้องขนลุก
เด็กเขียนว่า
> “เมื่อคืนป้ามานั่งข้างๆ หนูที่เตียง แล้วพูดว่า...ช่วยหาของๆ ป้าคืนมาทีนะลูก”
ในมือนั้น...เด็กวาดเป็นรูป แหวนเพชรเม็ดใหญ่
---
คนแก่บางคนเริ่มพูดขึ้น...
> “ลั่นทมยังอยู่ เพราะยังมีของของนางอยู่ในโลกนี้...ของที่ผูกคำสาบานไว้...ของที่เก็บ ‘แรงอาฆาต’ ไว้ทั้งชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง”
---
แหวนเพชร คือจุดเริ่มของทุกอย่าง และอาจเป็นสิ่งที่เรียกวิญญาณกลับมา
แต่ถ้าเธอไม่ได้แค่ “อยากได้คืน”
แต่ต้องการ “สวมมันอีกครั้ง”...เพื่อก่อกรรมให้จบครบด้วยมือของเธอเองล่ะ?
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments