...ตอนที่ 4: คืนจันทร์ส่อง...
...หลังจากกลับจากบ้านป้าใจ ดารินเอาแต่เงียบ ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ธามมองเธอด้วยความเป็นห่วง...
...“คุณโอเคไหมครับ?”...
...“ฉันไม่รู้สิ” ดารินตอบเบาๆ “รู้แต่ว่าเรื่องนี้มันไม่ได้จบแค่รูปถ่ายแน่ๆ”...
...เธอกำกระดาษภาพวาดแน่น ดวงจันทร์ในภาพราวกับมองจ้องเธอกลับมา ลึกลับ น่าค้นหา และเต็มไปด้วยความลับ...
...เมื่อถึงบ้าน ดารินแยกกับธามโดยบอกว่าอยากอยู่คนเดียว เธอเดินเข้าห้อง ปิดประตู วางกระดาษลงบนโต๊ะ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปยังท้องฟ้าใสที่เริ่มมีแสงสีทองของยามเย็น...
...ในหัวของเธอเต็มไปด้วยคำถาม ชายในภาพคือใคร? เขาเกี่ยวข้องอะไรกับแม่? และที่สำคัญ ใครคือคนที่มานำรูปออกไปจากห้องสมุด?...
...ขณะกำลังคิด เสียงบางอย่างดังขึ้นจากใต้ถุนบ้าน...
...“แกร็ก แกร๊ก”...
...เสียงเหมือนฝีเท้าเบาๆเดินลากผ่านพื้นไม้...
...ดารินขมวดคิ้ว หันไปมองนาฬิกาทุ่มตรง ไม่มีใครควรอยู่แถวนี้ เธอเดินลงไปชั้นล่างช้าๆมือจับไฟฉายไว้แน่น...
...“ใครอยู่ตรงนั้น?” เธอถาม...
...เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับ แต่เสียงฝีเท้ายังคงอยู่ คราวนี้อยู่หลังบ้าน...
...เธอเปิดประตูออกไปช้าๆ ไฟฉายส่องไปทั่วรอบบริเวณหลังบ้าน แสงไฟสะท้อนใบไม้พริ้วไหว บางจังหวะคล้ายกับเงาคนที่เพิ่งหายวับไปหลังต้นไม้...
...“อย่าบอกนะว่า มีคนแอบดูฉัน?”...
...เมื่อไม่เห็นใคร เธอจึงกลับเข้าบ้าน หัวใจเต้นแรง แต่ยังคงพยายามนิ่งไว้...
...คืนนั้น ดารินนั่งอ่านบันทึกเก่าๆที่แม่เคยเขียน มีอยู่หนึ่งหน้าที่เธอไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อนเป็นหน้าที่ไม่มีวันที่ ไม่มีหัวข้อ มีเพียงข้อความสั้นๆ ว่า...
...“เขากลับมา พร้อมกับคืนที่พระจันทร์เต็มดวง”...
...ข้อความนั้นทำให้เธอเย็นวาบไปทั้งร่าง พร้อมกันนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
...“ใครมาเวลาดึกแบบนี้?” เธอคิดก่อนจะเดินไปเปิดประตู...
...เมื่อเปิดประตูออกไป กลับไม่พบใคร แต่มีซองจดหมายสีขาววางอยู่หน้าบ้าน เธอหยิบมันขึ้นมา เปิดดูอย่างระมัดระวัง...
...ภายในมีเพียงภาพถ่ายใบเก่าใบเดียวเป็นภาพชายหนุ่มคนเดิมในชุดเสื้อเชิ้ตสีซีด ยืนอยู่ข้างผู้หญิงคนหนึ่งใช่ แม่ของเธอ!...
...มือของดารินสั่น ภาพนี้ไม่เคยเห็นมาก่อน...
...ด้านหลังของภาพมีข้อความเขียนด้วยลายมือหวัดๆ:...
...“ความลับไม่ได้ถูกฝัง มันแค่รอวันถูกเปิดเผย”...
...เธอปิดประตูทันที ล็อกกลอนแน่น ก่อนจะโทรหา “ธาม”...
...“ฮัลโหล? ดาริน?”...
...“ธาม ฉัน...ฉันว่าเราถูกจับตาดูอยู่ มีคนมาทิ้งรูปหน้าบ้านฉัน!”...
...“อะไรนะ? ตอนนี้เลยเหรอ?”...
...“ใช่ ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เขาต้องรู้เรื่องแม่ของฉันมากกว่าฉันแน่ๆ”...
...ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ธามจะพูดขึ้น “คุณล็อกประตูดี ๆ นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเราจะไปถามผู้ใหญ่บ้าน เผื่อเขารู้เรื่องคนแปลกหน้าที่มาหมู่บ้านช่วงนี้”...
...“ขอบคุณนะ ธาม...” เธอพูดเสียงเบาอย่างรู้สึกอุ่นใจ...
...หลังวางสาย ดารินวางรูปถ่ายลงบนโต๊ะ ข้าง ๆ ภาพวาดที่ได้จากป้าใจ ดวงจันทร์บนภาพนั้นยังคงจ้องมองเธอ...เหมือนจะบอกว่า...
...“คืนพระจันทร์เต็มดวงใกล้เข้ามาแล้ว”...
...จบ EP ที่ 4...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments